Smørrebrød en muziek.

Het is gaan dooien en daar ben ik blij om. Het kan best zijn dat sneeuw aan de wereld een romantisch tintje geeft, ik vind het nogal lastig.

Sneeuw ruimen, auto ontdooien, moeilijk kunnen fietsen, glibberen en slibberen en meer van dat.

Maar vandaag regende het en we namen de fiets naar Sandra, die nog een puntje aan haar verjaardag knoopte. Jeff en Ivona waren vorige week verhinderd maar konden vandaag op de lunch komen. En wij werden ook weer uitgenodigd. Sandra had zelf heerlijk smørrebrød gemaakt! Die meid heeft geen kokkeschool nodig! Het was een lust voor het oog en het smaakte voortreffelijk!

Ik bracht een citroentaart mee. Voor bij de koffie. 

Dit is het stukje skamol, dat overbleef nadat de chef een nieuwe rook-deflector uit de plaat had gezaagd. De rook-wender, oftewel de deflector was door midden gebroken toen ik de kachel schoonmaakte. Een nieuwe kost 350 kronen, een stuk skamol  waaruit je drie rookwenders kunt zagen nog geen 100 kronen. "Ik ben niet voor niets directeur van een houtkachel fabriek geweest", zei hij. Heel fijn met zo'n handige man.

Donderdagavond waren we naar het Nieuwjaarsconcert geweest met het Slesvigske Musikkorps (SMUK) met soliste Birthe Kjær. Heel feestelijk en enorm goede musici!

De onderstaande foto is niet met Birthe Kjær, maar Bjørg Gamst, die de verantwoording draagt voor het onderwijs aan de Musicalacademie. Zelf zingt ze niet vaak meer, maar haar "Don't cry for me Argentina" kreeg een denderend applaus. 

Een onverwachte verrassing.

Birthe Kjær zingt overwegend in het Deens en gaf de avond een heel feestelijk tintje. 

Alle nieuwjaarsconcerten in DK sluiten af met -natuurlijk - "de Champagnegalop" van H.C.Lumbye.

Die avond hadden we de auto genomen en natuurlijk begon het te sneeuwen. Ik reed met een vaart van bijna 20 km/uur naar huis. Vandaag schoof ik onderuit toen ik een eindje´ging wandelen. Dan snap je wel dat ik blij ben dat we even een sneeuw-pauze hebben.