Het was alweer meer dan twee maanden geleden dat ik mijn vroegere buurvrouw Ruth had gezien. Gisteren haalde ik haar op voor een kop koffie met applepie. Oef, ik schrok ervan; ze was zo mager geworden. Nu bleek dat ze gewoon vergeet te eten. Dat doet die Alzheimer. Haar dochter en schoonzoon hebben altijd gezorgd voor een gevulde diepvries, maar als je dat vergeet! Ach toch. Nu is er eindelijk een maaltijdservice georganiseerd.
Het is inderdaad vaak zo dat familieleden de laatsten zijn die het doorhebben. Haar dochter ziet haar een paar keer per week, maar heeft te laat gezien dat ze is afgevallen. Enfin; ze verorberde hier met plezier een groot stuk pie, want aan haar eetlust mankeert niets. Nu maar hopen dat ze nu wel elke dag haar warme maaltijd eet. Maar eerlijk is eerlijk; het ziet er niet erg smakelijk uit als het niet op een bordje ligt.
 |
| ...en een goed boek... |
Triest voor de buurvrouw Ruth, ja Alzheimer is ook zo'n rot ziekte.
BeantwoordenVerwijderenEen maaltijdservice is een goede oplossing, mits men ook in de gaten houdt of de persoon ook eet.
Hier zijn zorginstellingen die ook maaltijden aanbieden aan omwonenden.
De kleding verkoop gaat over het algemeen best wel goed. Hans
Ik heb een grote muziek collectie.
VerwijderenWat een verdrietige ziekte is het toch.
BeantwoordenVerwijderenHier is het ook weer regenachtig en koud na een paar mooie dagen. Vorige week was ik in Amerika, daar was het heerlijk
Fijne dagen gehad in the USA 😉
Verwijderen