Wat niet in je hoofd zit...

Mijn mobieltje willde plotseling alleen maar werken als 't ie een puk-code kreeg??? Waarschijnlijk had het ding in m'n zak besloten om z'n eigen leven te leven. Enfin, hij vroeg om een puk-code; zoeentje die je krijgt als je een abonnement afsluit; acht cijfers. Jamaar, ik ken die code echt niet. Even nagekeken op de plekken waar ik normaal zoiets bewaar, maar helaas. Dan maar naar de teleboetiek, die van Yousee. Die ligt in Kolding 18 kilometer verderop. Na even wachten kwam er een vriendelijke jongeman die vroeg wat mijn mobiel nummer was en wupti, binnen tien seconden vond hij de code en voerde hem in. Ik keek mee op de pc en vroeg: "kan ik dat ook zelf thuis vinden?"."Jazeker mevrouw, gewoon inloggen op onze website". Ha ha, oen die ik ben. Had ik het ritje kunnen besparen. Maar van de andere kant was ik dan niet wijzer geworden.

Eigenlijk had ik gisteren gepland om wat in de tuin te werken, maar het komt nooit zoals de bedoeling was. Er kwam niks van terecht, er waren duizend andere bezigheden. Geeft niet hoor; dat loopt niet weg. 

We aten vroeg want ik had kaartjes voor een première film "Den sidste rejse" (de laatste reis). Omdat ik lid ben van de biosclub was deze film te zien voor een habbekras. Hij draaide alleen niet hier in de stad, maar alleen in het Lido in Vejle. Omdat de chef slecht ter been is zochten we een P plaats in de buurt, wat niet echt gemakkelijk was. Voor alle P plaatsen in Vejle moet je betalen en er zijn zeker zes verschillende P apps (firma's). Wat was het toch gemakkelijk toen je gewoon nog een paar kronen in de meter kon gooien. Enfin, we vonden een plekje, we zagen de film maar daarvan waren we nu echt niet onder de indruk. Het was een Zweedse film; een zoon die zijn oude, zwakke en ietwat demente vader mee naar Frankrijk nam in een Renault 4 uit de jaren 70. Tragikomisch. Als die Zweden heel snel praten dan krijg ik daar gewoon de stress van ;-). Het lijkt wel of ze zelf over hun woorden struikelen. Nou ja, eerlijk is eerlijk; dat gevoel had ik ook toen ik een Griekse serie keek op Netflix. 

Vandaag heb ik de tweede druivenpluk gedaan en die druiven staan nu in de sap koker. Ik kan wat beter vooruit; de chiropractor heeft mijn schouder opgebonden met van die speciale pleisters. Daar geloofde ik niet in, maar verdraaid: het helpt. 

Nu nog een foto van eergisteren waar Casper ons had uitgenodigd op verjaardags koffie. Hij had thee-broodjes en brownies gebakken; hij had vruchten en ijs erbij. Heel gezellig in de keuken van het college. Caroline en Mark zaten vast in de trein vanaf Aarhus; jammer. Zoon Jeff was ook van de partij. Leuk, gezellig en gewoon fijn. Wij hadden hem een bijdrage gegeven voor een nieuwe fiets, die hij ook sporenslags gekocht had. 👍