Weet je weetje.

Vroeger bij ons thuis lag er een keer in de maand (of was het een keer in de twee maanden) een nieuw boekdeel van de encyclopédie in de bus. Verpakt in een bruine verzenddoos, nog ruikend naar drukinkt, lag daar een hele nieuwe wereld op ons te wachten.

(wij hadden een blauwe...)

Uren zaten we erin te lezen, te kijken, te bladeren, mijn broer en ik.

We lazen over indianenstammen, over ontdekkingsreizen, over het heelal. Over verre landen en wereldsteden of onbewoonde gebieden.

En stillekes leerden we ook veel. Een schat aan kennis over "van alles en nog wat", zonder dat we er erg in hadden.

Daar dacht ik vandaag aan, omdat er hier, net als in NL, zo af en toe een quiz op de buis is en het me vaak verbaasd dat er velen maar heel weinig paraat-kennis hebben.

Niet dat ik een ster ben, hoor. Helemaal niet! Maar toch weet ik van een hoop dingen iets af. Gelezen, ooit, vroeger, in de encyclopédie met al z'n mooie plaatjes.

Kennis, die me in de schoot geworpen werd.

Ik weet het; nu de dag is álles op de computer te vinden!

Je moet alleen het zoekwoord intypen.....

Je moet dus wel weten wat je zoekt!

Mijn kennis kwam meer of minder "aangewaaid". Het is namelijk lang niet zeker dat ik had opgezocht wanneer er voor het eerst penicilline werd gebruikt, waar de Hottentotten vandaan kwamen en wie er het eerste op de Zuidpool stond. Of misschien toch wel?? 

Alweer "Mortensaften".

De eend staat in de oven en het is hier even rustig.

De lerares komt hem mee opeten, samen met haar gezinnetje; 

de chef heeft tjek op de keuken; de was voor morgen is gesorteerd en ik heb een klein gedeelte van het werk dat ik van kantoor mee naar huis genomen had klaar en opgestuurd.

Het is weer "Mortensaften", de avond vóór Sint Maarten, en dan wordt hier traditiegetrouw gans of eend gegeten als wraak voor de ganzen die Maarten van Tours verraadden door hun luide gekakel, waardoor zijn schuilplaats zichtbaar werd en hij alsnog tot bisschop gekozen werd (tegen zijn zin).

Ach, je kan maar iets vieren en zo gaat het hier; met eend, rode kool, bruine zoete aardappeltjes en een rode kool salade.

We doen er nog een avocado voorgerechtje bij, met garnalen en caviaar en een fruitsalade (met råcreme) als toetje.

Eerst ging ik vanmorgen met Caroline mee naar de kerk. Caroline mag in het voorjaar haar "konfirmation" vieren en dat moet worden voorbereid. Daarom ziet de priester graag dat de kinderen een aantal zondagen (liefst elke zondag) de dienst bijwonen. Caroline is een vlijtig bezoekertje. Vandaag moest Casper echter een basketballkamp spelen in Svendborg en dat is een flink uur rijden hiervandaan. Helemaal alleen naar de kerk is ook niet leuk, dus gingen we met z'n tweetjes.

Na afloop kwam ze mee hier naar toe, huiswerk onder de arm en kon morfar mooi helpen met matematiek.

Gisteren is er hard gewerkt in de voortuin. Die moet helemaal worden omgelegd. Langs de werkplaats komt er een brede oprit, zodat de chef daar autos kan beplakken. De paden worden verlegd, sommige struiken moeten eruit, andere worden verplaatst.

(Daar maak ik nog wel een paar fot's van.)

Nee, we gaan niet meer zelf alles doen; dat trekken we niet meer. We hebben dus een paar opties lopen, maar wachten de juiste prijs af.

Alleen een aantal stenen zijn eruitgehaald. Sommige worden bewaard (de zwerfkeien) anderen zijn naar de stort gebracht. 

Vijf aanhangwagens vol.

De schat van een zoon kwam helpen...en ik paste op Philip.

Omdat we 's avonds waren uitgenodigd op het eten gingen we een bloemetje halen bij "Tantes Have". Dáár was de kerst losgebarsten, en Philip heeft met open mond genoten van alle bewegende poppen, kabouters, dieren én de kerstman, die verhalen vertelde...

Morgen moet ik weer op kursus... een hele dag.

Daarom had ik werk mee naar huis genomen; ik raak anders zoveel achter.

Ach, voor ik het weet is het alweer kerstmis....

Toekomstdromen

nu en later

Grootse plannen voor de stadsvernieuwing van en in het centrum.

Hoe is het nu en hoe gaat het worden ??!!

Mee kijken? Even op de link bovenaan klikken.

Gefeulde kooeken..

De eerste keer had ik stroopwafels bij.

Het jaar daarna jodenkoeken.

Toen een banketbakkersstaaf

en dit jaar gevulde koeken.

Iedereen wilde het uitspreken. 

Dan krijg je zoiets dat klinkt als gefeulde kooeken.

Altijd leuk om iets "Hollands" uit te delen op onze kooravond.

Een verlate verjaardagstraktatie.

Sharaf.

Sharaf (arabisch) Sheref (turks), Izzet (Pakistaans), allemaal woorden met de betekenis : eer (en schande).

Niet gewoon het woord eer, het begrip eer; de gulden regel; de leefregel.

De eer van de familie; van het geslacht komt op de eerste plaats en daar moet alles en iedereen zich aan onderwerpen.

Hier beschermen broers de eer van hun zusters (Namus); hier beslissen ouders met wie hun kinderen mogen omgaan; hier gaat het heel vaak over "de vuile was binnen houden", zwijgen over mishandeling; toekijken; dwang.

Daar ging het vandaag over op de kursus : 

"aan eer gerelateerde conflicten".

Wie de grenzen overschrijdt kan dit in het ergste geval met de dood moeten bekopen.

Ja, in de goeie ouwe tijd in NL was er ook een verschil tussen de families, de geslachten en/of de geloven.

Je kon worden uitgestoten; je kon onterfd worden; je kon in armoe geraken zonder dat er iemand een hand naar je uitstak.

"Twee geloven op een kussen, daar slaapt de duivel tussen", ken je het nog?

Maar toch, zelfs al klinkt dit ook niet leuk, met de dood heeft niemand het moeten bekopen.

Op de kursus ging het voornamelijk om het herkennen van de tekens; het openstellen voor gesprek; het doorgeven van informatie waar eventueel hulp gevonden kon worden, maar voornamelijk om begrip voor deze jongeren.

Voor mij geldt nog steeds: hoe meer opleiding je hebt, des te beter ben je in staat jezelf te redden indien nodig. Een boodschap die ik vooral op de meisjes overbreng. 

http://etniskung.dk/

Aangewaaide familie.

Hier inderdaad bijna letterlijk te verstaan...aangewaaide familie. Van de chef dan; de mijne waaien niet zomaar aan of weg :-).

Manlief had 2 ooms (van moeders kant). De oudste broer, die vele jaren geleden gestorven is, had een dochter uit zijn eerste huwelijk, waar nooit over gesproken werd. Ik had in ieder geval nooit van haar gehoord. Zelf had ze ook maar weinig contact met haar vader. Maar, zoals in zovele zaken die bij ouder worden horen, was er bij haar de behoefte ontstaan om wat meer te weten te komen over haar vaders familie. Een oud gereformeerd geslacht, afstammend van de Hugenoten.

Vandaag kwam ze op bezoek met een goede vriend die als steun meekwam.

Ach, het leven heeft niet iedereen goed behandeld....zucht!

Blijkt dat haar moeder heel jong was toen ze trouwde en eigenlijk geen huwelijk én ook nog een kind aankon. Het paartje bleef niet lang bij elkaar; de moeder liet haar kind grotendeels over aan de zorgen van haar ouders. Deze dochter heeft daar nogal wat kleerscheuren aan over gehouden en is al jaren arbeidsongeschikt vanwege mentale stoornissen. 
Met haar vader was het niet veel beter gesteld. Hij hertrouwde, kreeg nog twee kinderen, maar heeft, na een blauwe maandag gewerkt te hebben, zichzelf  daarna uitgeroepen tot "kunstenaar", zonder eigenlijk ooit iets te produceren. Hij werd/was het zwarte schaap van de familie, waar behalve hijzelf ook alle drie kinderen onder hebben geleden.

Vandaar het zwijgen....

Nu kwam ze op bezoek; Jane. Er werd nogal verteld en bijgekletst deze middag. Gelukkig was Philip op vakantie hier, wat voor wat afleiding zorgde.

Wij hadden vanmorgen al cookies gebakken...

...met droppoeder en cranberries....

(ook twaalf appelflappen).

We hadden boodschappen gedaan en een klein doosje lego gekocht.

(Oma, met kerstmis, dan wil ik graag....),

Met lego gespeeld..

...bezoek gehad; computer gespeeld; 

een rondje in "het donker" buiten gelopen...

...tja, daar word je toch moe van...

Benefietconcert

Kijk eens, de bomen zijn weer bijna kaal. De storm heeft de bladeren verwijderd. Het licht is zo prachtig rond deze tijd. De regenzware wolken laten de zon (bijna) door....

Ik reed iets vroeger naar huis, want we moesten 's avonds optreden op en benefietconcert.

De creative school is een jaar geleden een sponsorship gestart, bedoeld voor jeugd en jongeren die graag hun talenten willen uitbouwen in drama (teater), schilderen of muziek, maar die er het geld niet voor hebben.

Ik had het in het voorjaar in de krant gelezen en heb het voorstel gedaan dat wij als koor deze zaak konden steunen door een concert te geven en de opbrengst hiervan te schenken aan het sponsorship.
Van het een kwam het ander (om ideen zit ik nooit verlegen) en het is uitgelopen op een fantastisch programma, waar naast ons koor ook een vioolkwartet, diverse zangers-en zangeressen, pianospelers, een keyboardband en een rockband aan deelnamen.
Aan elkaar gesproken door een goede conferencier, het lekkere "voor bij de koffie" gebakken door een paar koordames én een amerikaanse loterij.

Geweldig om mee te doen/maken.
Het leuke hiervan vind ik is het enthousiasme van de jeugd met het oog op een geldinzameling, zodat andere jongeren ook kunnen profiteren van dit aanbod.

....enne, de affiches, het programma en de kaartjes zijn gratis gemaakt door...de chef.

De opbrengst? 
Genoeg om de onkosten voor een muziekleerling anderhalf jaar lang te dekken.
Volgend jaar wordt er weer een benefietconcert gegeven!!
Zeker weten!