Wat wijzer geworden.

Ja chef, nu weet je iets meer over die verd...rug en wat er eventueel aan te doen is. Vier opties, waarvan er twee bijna meteen afvielen.
Behandelingen in het Reuma-sanatorium, wat inhoudt dat je iedere week vier tot zes dagen wordt opgenomen. "Dat gaat niet", zei de chef: "dan gaat m'n zaak naar de knoppen". 
Optie twee was het revalidatiecentrum; ook afgekeurd. Zijn spieren zijn namelijk sterk genoeg; er is een lange wachtlijst en trainen met pijn is bijna niet haalbaar.

Nummer drie: opereren. Het is zo dat het middenstuk van de rugwervel op enkele plaatsen te smal is voor de zenuwen. Ze kunnen er dan bij twee wervels een stuk tussenuit halen. Maar misschien/waarschijnlijk moet er dan een stuk staal in en wordt de rug stijf gemaakt. Dat hele proces duurt minstens een maand en het is niet zeker dat het helpt. Zo lang mogelijk uitstellen, vond hij (en de fysiotherapeut ook).
Het laatste, pijnbestrijding is waar hij voor gekozen heeft. Eerst dat proberen, want als de pijn minder is dan kan hij zich weer beter bewegen, wandelen en fietsen mm. Met wel een nieuwe afspraak om over een maand terug te komen om te kijken hoe het gaat.

Ze gaan grondig te werk in het Rugcenter. De fysiotherapeut onderzoekt en test alles, haalt dan de arts erbij; een verpleegster van het reumacenter kon vertellen over de behandeling daar en de chirurg kon ook komen, maar die hebben we maar even laten zitten. Alle expertise bij elkaar! Petje af!.

Nu hebben we weer van die wandelstokken (nordic walking) aangeschaft op aanbeveling van de arts. De paden op zo gauw het kan.

Achterstevoren.

Ik maakte een heerlijke bloemkool-gratin vanavond. Het was lang geleden dat we dat gegeten hadden. Lekker!!











Britt kwam op de koffie en bracht prachtige rozen mee.
Ze bleef heel gezellig een dikke twee uur.
Wij hadden heel wat bij te kletsen.









Ik hield daarom een pauze met het factureren en boekhouden..

Het computerwerk is inmiddels ook klaar.




Vanmorgen eerst naar de tandtechnicus met de chef. Een tand afgebroken. Gelukkig kan hij z'n tanden gewoon achterlaten bij de technicus om ze twee uur later weer op te halen.

Daar-tussen-door nog even de stad in om een cadeau te kopen voor een jubilerende vriendin. Ik kocht een kunstboek; weer eens wat anders.

Genoeg te doen binnen - buiten is het grijze soep!

Ik ga weer een paar dagen naar Nederland..

Ogen openhouden en het internet checken. Wanneer is het goedkoop om (direct) van Billund naar Amsterdam te vliegen?
Jaaa, een midweek! In februari.
De 6. februari kom ik daarom aangevlogen en ik ga de 10. februari weer naar huis. Ik mag weer logeren bij zus en zwager. (jammer dat er geen vlucht van Billund naar Eindhoven is).

De eega heeft het zelf voorgesteld. Eventjes een weekje zonder elkaar is ook fijn. Hij z'n rust en ik mijn familie bezoeken. 
Hij/wij verwacht(en) niet dat er geopereerd wordt aan die rug. En pijn-behandeling, fysiotherapie, training of wat er dinsdag uitkomt zal ook zonder mij wel doorgaan. We worden waarschijnlijk dinsdag een stuk wijzer.

Cultuur

Wij genoten van het ballet gisteren, Caroline en ik. Heerlijk (en niet verwacht) dat mijn kleindochter in cultuur geïnteresseerd is. 
Het Russische staatsballet is een belevenis. Wat een lichaamsbeheersing, wat een synchronie en wat een muzikaliteit. Waar het bij musicals gaat om een drie-eenheid van zang, dans en toneelspel draait het bij ballet eigenlijk alleen om het dansen. Er zit wel een verhaal achter, de muziek van Tsjaikovski is prachtig, het toneelspel daarentegen is meer een bijzaak. Het verhaal wordt gewoon onderbroken als de ballerina bijval oogst en daarvoor naar voren komt en via diverse reverences het publiek bedankt. En geapplaudisseerd werd er!

Afgelopen dinsdag is het koor weer gestart. We hadden campagne gevoerd om wat nieuwe leden te werven en het resultaat: 3 nieuwe gezichten. Niet veel, maar genoeg al hadden we er graag meer gezien. De chef had flyers gedrukt die we op diverse plaatsen hadden neergelegd en ik had het diverse keren op het Facebook gezet. 

Hij kreeg een mand met allemaal lekkers van het Lunakoor met een bedankje (ik wist van niks).

Zijn rug? Tja, met pijnstillers gaat het redelijk overdag. Uit bed komen is moeilijk, opstaan na lang te hebben gezeten ook. We werken dus maar rustig iedere dag in de werkplaats. Niks doen is funest. Raam-folie en dergelijke hebben we van de website geschrapt. Daar moeten firma's met jongere mensen zich maar aan wagen. Gelukkig hebben we genoeg te doen met het maken van etiketten, stickers en plakkaten....geen nood aan de man. En daarvoor hoeven we maar vijf stappen buiten de deur te doen.

Vandaag was het hier een komen en gaan van mensen. Bekenden, zakenrelaties en tot slot Casper met een konijn dat begraven moest worden. Het beestje had een hersenbloeding gehad en een troeteldier mag hier in de tuin liggen, tussen de struiken.

Morgen moet ik zelf naar een begrafenis. De eerste van mijn allereerste collega's hier in dit land. Hij was al langer ziek, kanker; 71 jaar oud. Ik kan me zijn veertigste verjaardag nog zo goed herinneren; wat een feest! De tijd, de tijd...

Porcelein.

Denen zijn gek op porselein. Ze weten er dan ook veel van af. Vele porselein serviezen zijn erfstukken - van mormor, farmor, oldemor of nog ouder.

musselmalet riflet

Het is nog iets waarvoor gespaard wordt - een bord per verjaardag en een kopje met de kerst - Je kunt het zelfs op afbetaling kopen.
Zie hier : De porceleinsfabriek voor als je het online wilt kopen.

musselmalet halv blonde

Je kunt het ook tweedehands kopen. Bij de Deense Marktplaats (DBA). Dat doen de meesten als er iets gesneuveld is, want de dikte van het porselein verschilt . Het hele oude is flinterdun. Dat wat je nu koopt iets dikker en dan heb je nog het restauratie-porselein, dat tegen een stootje kan.

musselmalet hel blonde

Ik was op de thee bij een oud-collega. We kregen gebak op "musselmalede" bordjes en dronken thee uit "musselmalede"mokken en hier werd het verzamelen van porselein aangekaart. Ze heeft van dit servies namelijk nog lang niet alles. Gelukkig is ze pas 46, dus er kan nog gesuppleerd worden.

Men heeft hier altijd een twaalf-delig servies. 
Eet-en koffie/thee servies met álle schalen, juskommen, schalen, suikerpot en ga maar door....

Mijn collega had nog een compleet "Blå blomst" servies staan; geërfd van haar oma.

Ik zelf heb een servies met efeu-blaadjes (klimop). Mooi en lastig, want het kan niet in de afwasmachine...

In vliegende vaart.

Kijk, een mens kan niet de hele dag thuiszitten ook al heeft hij een ellendige en zeer pijnlijke rug. Autorijden gaat nog wel (het in en uit de auto komen is het ergste). Wij hadden boodschappen nodig - uit Duitsland (Flensburg) omdat alles daar toch een tikkeltje goedkoper is. Meel, suiker, boter, frisdrank (chocolade:-)); de schappen waren leeg. In alle vroegte reden we aan en de mist trok op...

Ik spurtte naar binnen bij de apotheek in Handewitt; kocht spulletjes bij de drogist Rossmann; de chef kon in de auto blijven zitten. Bij de supermarkt ging hij toch mee naar binnen - die winkelwagentjes zijn goed om op te leunen en om twaalf uur 's middags waren we weer thuis.

En hoezee! Er is al een brief binnengekomen - dat gaat allemaal via onze e-boks (digitaal dus), dat de chef al de 31 januari naar het Ruggencentrum in Middelfart kan komen. Daar wordt hij onderworpen aan een uitgebreid onderzoek aan de hand van de røntgenfoto's en de MR scan en er wordt een behandelingsplan gemaakt. Hij moet er de eerste keer twee uur voor uittrekken. Hoop dus, dat er iets aan gedaan kan worden. Hij staat open voor alles!

En mijn dank voor de vele meelevens die via mijn mail en ook via het blog zijn binnengekomen. Hij heeft ze meegelezen en hij vindt het fantastisch dat er mensen zijn die zo ongeveer hetzelfde hebben meegemaakt en met hem meeleven/voelen.

Gewoon wat anders

Mijn breiwerk is bijna af. Een lichtgewicht sjaal in diverse kleuren.

Vroeger breidde ik heel weinig. Toen ik 16 was heb ik ooit een Noorse schaatstrui gebreid, een langdurig/langdradig project.

Toen breidde ik op de Nederlandse (en zoals je hier op het filmpje kunt zien - ook de Engelse) manier.

Jaren geleden begon ik de breinaalden en de draad op z'n Deens vast te houden en hé...plotsklaps was een breiwerk helemaal niet meer zo zwaar.

Het ligt gewoon in je schoot; de draad om je linker vinger, kijk maar.....

En zo heb ik - meestal 's winters - heel wat afgebreid.

Nog eventjes een foto van een affiche van de stad waar ik woon.

Met de oude watertoren en (inderdaad weer) het Kruithuis; met de Landsoldaat, de Trinitatiskerk, de stadswallen met poort en natuurlijk een van de twee bruggen.

Mooie kleuren, nietwaar?

Hebben jullie ook affiches van je woonplaats?