Vaderdag

De vijfde juni is het Vaderdag in Denemarken.
De vijfde juni is ook Grundlovsdag, de dag van de grondwet.
En dit jaar is het ook nog eens tweede Pinksterdag.

De man/vader is verwend.

Een heerlijke aftershave, lekkere dingen voor de smaakpapillen en een pizzasteen (om brood op te bakken).

We waren uitgenodigd voor een lunch en gezellige middag in Odense bij Jeff en Ivona. Philip had een vriendje op bezoek en "farfar" was de held van de dag.
Hij speelde met de jongens, die groot respect toonden voor zijn spieren. Zwaardgevechten met meer; echt jongensspel.

Waar voor je geld?!

We waren gisterenavond naar een concert met André Rieu en zijn Strauss-orkest. 
Eén kaartje gekocht voor de cadeaubon die ik nog had liggen en eentje zelf betaald. Maanden geleden besteld. Veel voorpret en verwachtingen gehad en dan....het concert:
Tja....de man en zijn orkest levert de waar; da's waar. Maar dat heeft hij al zo vaak gedaan dat je voelt alsof je in een repetitie zit.
Oh nee, geen foutje te horen/merken. Allemaal in mooie jurken en strak in het pak. Het complete orkest; lachend met elkaar en geintjes naar het publiek. Een goede show.
Ik denk dat de tv veel van de belevenis heeft verknoeid. Je wist van te voren precies wat je kon verwachten. Maar eerlijk is eerlijk, hij heeft en geeft een mooie show. Goede solisten en een perfecte timing.
Het publiek was aan de oude kant. Ik weet best wel dat wij geen jonkies zijn, maar zo voelde ik me wel gisterenavond.
We hadden goede plaatsen; konden alles goed zien en horen; de show werd gegeven zoals al vele jaren lang. Dat was eens en eigenlijk wel genoeg.

Enfin, nu ben ik dan eindelijk in de Boxen in Herning geweest. Wat een hal: daar kunnen 15.000 toeschouwers in. Na afloop reed ik naar huis in de lichte zomernacht.

Donkerder wordt het niet rond deze tijd van het jaar.

Mei-weer.

Dit is een archief foto, waarop de Lillebælt.  

Zwart/wit; een beetje somber...

Zo was het weer het grootste gedeelte van de dag. Veel wind en nogal frisjes. De zon kwam pas laat in de middag tevoorschijn.

Ulla en ik hebben een flink stuk gewandeld. Een kilometer of zeven in een stevig tempo. De rest van de "wandelclub" was vandaag verhinderd, maar wij liepen heerlijk door de bossen (en we hebben wat "afgekakeld")

In de tuin bloeit de brem volop (het onkruid ook).

Een gele en een rode.

De chef kocht vorig jaar die rode, maar ik vind de gele toch het mooiste.

Misschien was het ook wel goed dat het vandaag niet warm was; er is flink wat werk verricht, en dat brengt centen (øres) in het laatje.

Verder heb ik genoeg te doen elke dag. 

Gisteren was de zomer-afsluiting van ons koor.

Een gezellig etentje met z'n allen bij café Katja.

Morgen komt een kennis trainen op "onze" rug-machine (en een bakje koffie doen).

Vrijdag komt Philip een nachtje slapen en voor zaterdag hebben we kaartjes voor André Rieu, die in Herning optreedt.

Het ene kaartje had ik nog gekregen bij mijn afscheid vorig jaar (jeetje, alweer een jaar geleden!), het andere hebben we erbij gekocht. Ik ben reuze benieuwd.

De dagen rond Hemelvaart

De dagen rond Hemelvaart:
Die waren zonnig.
Dat hebben we uitgebuit.

Allereerst heb ik gefietst en gefietst op m'n nieuwe fantastische fiets. Samen met de chef heb ik vele kilometers afgelegd in en rondom Fredericia. Waarom zou je elders gaan fietsen als het hier zo mooi is. Fredericia heeft 44 kilometer kust, waarvan een flink gedeelte strand. 

Vrijdag waren we naar de traditionele Hemelvaart markt/braderie onder de brug geweest.

Het was er niet druk; ik denk dat het gewoonweg te mooi weer was (misschien zelfs tè warm - 25 graden; waardoor er telkens werd omgeroepen dat de mensen het drinken niet mochten vergeten).

Zo bloedheet als in Nederland is het hier nooit, vooral niet hier aan de (oost)kust. Er staat altijd wel een beetje wind, vandaag zelfs een beetje veel). Maar door de wind vergeet je vaak dat de zon wel fel is en dat je flink kunt verbranden als je niet uitkijkt.

Zooo jammer dat het bootje nog steeds aan wal ligt. Er moet nog iets met de versnellingskabel worden gemaakt...daarna kan ik opruimen en kan ie het water in.

Zaterdagmiddag was ik een uurtje naar het bachelorconcert van Annemarie Nørhede Jakobsen geweest. Annemarie die wij (KFUF- Tegelpoetsters) destijds een klein sponsorraat hebben gegeven en die ons daarvoor bedankte met een uitnodiging voor het bachelor-examen-concert.

Ook hier maar weinig mensen.....

Maar het sponsorraat was welverdiend!

Thuis was de barbecue aan: de tafel gedekt en we aten met "de jongens van Sandra", Peter, Casper en Carl. Sandra was in Rome met de leraren van school en Caroline moest naar een feest (party, fuif...hoe noem je zoiets nu ten dage in NL?)

Lekker buiten voetballen voor de jongens, op blote voeten...

die er goed zwart van werden.

Vandaag, de laatste "vakantiedag" nog een stuk gefietst en geland in de stad, waar we nacho's aten, met een ijskoffie voor de chef en water "ad libitum" voor mij.

Morgen krijgen we bewolkt dagje met hooguit 21 graden.

Ideaal, want er zal gewerkt moeten worden!

Arlette

Er was eens /er is nog steeds/ een vrouw die Arlette heet. Arlette Lévy. Ze werd geboren in 1924 (net als jij, moeder) in het kwartier Marais in Parijs.
Arlette was/is joods, wat er in 1924 niets toe deed maar onder de Duitse bezetting wel. In 1943 studeerde ze aan de universiteit van Clermont Ferrand en werd daar gearresteerd. Na diverse interneringen werd ze in januari 1944 gedeporteerd naar Birkenau/Auschwitz, waarvan ze bij de bevrijding in 1945 een van de weinige overlevenden was.

In 1951 ontmoette ze haar Deense man (een Andersen) en volgde hem naar Denemarken. Ze was jarenlang lerares aan het gymnasium en sprak niet veel over het concentratiekamp.
Totdat ze een gesprek overhoorde waarin beweerd werd dat die joden-uitroeiing echt niet zo erg was als verteld. 

Ze besloot haar verhaal te vertellen. 

Sinds 1999 heeft ze zowel in Denemarken als in Frankrijk haar voorlezingen gehouden. Het verhaal van een van de laatste ooggetuigen. Ze verteld het nuchter, (bijna) zonder sentimentaliteit. Alleen de kille facta (en die zijn huiveringwekkend!!).

Ze is onderscheiden met het Franse Legioen van Eer; ze is ereburger van onze stad, ze was eerder de vrouw van het jaar bij de "Tegelpoetsters" en er is dit jaar een vredesprijs opgericht, die haar naam draagt. Nu is er een documentaire gemaakt van haar verhaal, met filmclips en interviews.

Die documentairefilm zagen we gisteren in de bioscoop.
Zeer indrukwekkend.

Met behulp van foto's

Ik vertrok vanaf Billund met meer dan een uur vertraging. Een foutje op Schiphol met de brandstoflevering zorgde ervoor dat het vliegtuig vertraging had in Amsterdam en daardoor ook te laat in Billund arriveerde. 

Het vliegtuig kon ook niet meteen landen op Schiphol maar heeft een hoop rondjes over het terrein gevlogen.

 Met de trein naar Eindhoven. De trein stond klaar op het perron en de reis ging lekker vlot. Vanuit de trein is het toch het mooie groen van Brabant dat mijn hart bekoorde.

 Na heel veel zitten die donderdag gingen zus en ik een flink eind wandelen door Veldhoven (Zeelst) om weer wat beweging in de benen te krijgen. 

Daarna naar ons moeder, want er moesten boodschappen gedaan worden. De vruchtenbowl werd ook gemaakt.

 De verjaardag; zoals gewoonlijk. Al was het bezoek minder dan anders (leeftijd, andere verjaardagen). 

Maar gewoontegetrouw: koffie met gebak, een glaasje bowl, iets fris, een chocolaatje, belegde broodjes, thee....

Hier Marije en tante Anny.

 Ons moeder met haar oudste zus, die in maart 94 is geworden.

 Mijn zus had een kleinkind op bezoek dat weekend en daarom gingen we zondag de natuur in. We liepen het kabouterpad in Hoogeloon. De natuur is mooi hier.

 Er moesten allerlei opdrachten worden vervuld

 Maar er was ook voldoende plaats om te spelen.

 Maandag naar de markt. Zo'n gezellige Nederlandse markt. We kochten allebei een lap stof (nu maar zien of er bij mij iets van komt om dat jurkje te maken) en een kant en klare jurk. We maakten foto's terwijl we de jurkjes vóór hielden om te kijken welke kleur het beste stond. Marije koos voor een groen gevalletje.

 Dinsdag weer terug met de trein. Hier een ietwat wazige foto van een typisch Hollands landschap waaraan de trein voorbij raasde.

Op Schiphol is het heel wat drukker dan op Billund. Hier taxiën de vliegtuigen na elkaar naar de startbaan. We hadden weer vertraging, omdat vijf personen wél hun koffer hadden ingecheckt, maar niet kwamen opdagen. Toen moest die bagage natuurlijk het vliegtuig weer uit.

De eega kom ik gelukkig een berichtje sturen, zodat hij niet al te lang op mij hoefde te wachten.

Na een dik half uur waren we thuis.

Koffie, bijkletsen, uitpakken, nieuwe fiets proberen, eten, omkleden en als de bliksem naar het koor voor het concert.

93 worden en een bezoekje aan NL

Afgelopen zaterdag werd ze 93, mijn moeder. Hieperdepiep!!

Dat werd dus een bezoekje aan Nederland. Met het vliegtuig vanaf Billund naar Schiphol en vandaar met de trein naar Eindhoven waar mijn zwager mij kwam halen.

Ik heb een paar gezellige dagen gehad. Boodschappen doen, een fijne verjaardag met een etentje tot slot; wandelingen door de natuur; naar een gezellige markt en weer naar huis.

Rush, rush; net thuis..naar het afsluitingsconcert van mijn koor.

Vandaag de was, opruimen, wandelen met de club, fietsen naar de stad waar het eerste cruise schip van dit jaar heeft aangemeerd..

Prinsendam uit Rotterdam (met een hoop oudere Amerikanen aan boord)

Morgen komt er meer over mijn tripje en de verjaardag.