Akupunktur

Of acupunctuur, zoals je het schrijft in het Nederlands.

Geloof je in de werking van acupunctuur? Ach, je hoeft er niet in te geloven: het dóet in elk geval iets met je lijf.

Met mijn elegante valpartij in Legoland de vorige week heb ik waarschijnlijk een spier en of weefsel in mijn schouder verrekt.
Het gaat iedere dag beter, maar bijvoorbeeld de manier waarop je je arm optilt als je deodorant onder je oksel wilt opbrengen is nog een pijnlijke beweging. 

De chef maakte voor mij een afspraak bij "zijn" akupunktur-klinik.
Daar was ik gisteren.
Heerlijk ontspannend - rustig muziekje - en 20 minuutjes liggen met de naaldjes op cruciale plekken.

Ik merkte wel dat in ieder geval die ene naald op een juiste plek zat, want het was af en toe net alsof er een paar timmerlieden aan een zenuw aan het trekken waren.
Thuisgekomen kwam de hoofdpijn die met een paar pinex pijnstillers te verhelpen was. Ik moest..tig keer naar de wc en viel daarna regelmatig in slaap. Gek genoeg heb ik ook de hele nacht geslapen; het was zelfs al half negen toen mijn eega mij wakker maakte.

Ook vandaag wordt er gewerkt aan mijn schouder, zo te merken. Maar het aanbrengen van deodorant ging al veel beter en mijn arm kan alweer een stuk verder de hoogte in.

Acupunctuur kan bijdragen aan een snellere genezing; dat geloof ik in ieder geval.

Design or not design.

Gisteren keek ik naar zo'n lifestyle programma, waar een jonge vrouw al haar geld had opgemaakt aan design vazen en andere huis-styling dingen. Ze had daarvoor (natuurlijk) de ene quick-lening na de andere afgesloten en zat nu in vreselijk in economische armoe.

De chef en ik schudden wat met ons hoofd, maar ik vraag me toch af of onze generatie nu zoveel slimmer was dan de huidige.

Alleen had je toen geen quick-leningen of hoe die verder heten (met rentes van 37 % - maar wie leest er nou die kleine lettertjes)

Toen had je alleen een bank die je het hemd van je lijf vroeg als je geld wilde lenen; je kon misschien aankloppen bij je ouders voor een kleine bijdrage, maar verder was het sparen geblazen (en op een houtje bijten).

Maar we hadden ook helemaal geen behoefte om ons neer te laten vallen in een stoel van een bekende designer of om ons geld in vazen en andere prullaria te steken. Àls er al iemand een meubelstuk van een bekende designer had, dan was het vast erfgoed.

Wij zaten op stoeltjes die we zelf verfden, kochten tweedehands boekenkasten, investeerden in bedden om te slapen en ruilden inventaris met vrienden en bekenden.

We naaiden onze kleding en die van onze kinderen zelf, want kleding was erg duur en we gingen maar heel af en toe uit eten.

Saai, nietwaar, in vergelijking met nu.... of toch niet!

We hielden feesten waarop iedereen iets meebracht en die daardoor goed te betalen waren. Computers nog in een ontwikkelingsfase en mobieltjes stoorden nooit. 

Maar áls we toen ook zo gemakkelijk geld konden lenen als nu.....wie weet!

Droogte.

De boeren zijn op dit moment aan het onderhandelen met de regering om steun te krijgen omdat de oogst meer of minder mislukt is dit jaar.

(nou ja, 50 % minder dan gewoonlijk)

Het is zo droog dat er geen winterkoren gezaaid kan worden.

Al het gras is verdord en zelfs de insecten en vogels lijden eronder en nu willen de boeren rogge zaaien in de weilanden om voer voor hun dieren te produceren.

Morgen komt er (misschien) regen.  

Wat een zaligheid om deze zomer dicht bij het strand te wonen.

Het water van de Lillebælt is 22 graden.

 Gisteren waren schoondochter en haar zus op bezoek, met de drie jongetjes en dat werd natuurlijk een stranddagje!

Eerder donker.

Ach ja, de dagen korten alweer.

Aan de temperatuur is het niet te merken; 32 graden.

En dat voor een Scandinavisch land!

Vorige week lag er weer een Cruise-schip met een aantal chinezen aan boord.

Die hadden hun winterkleding meegebracht, omdat ze dachten dat het hier altijd koud was...

De winkels hebben goed aan hen verdiend :-)

We werken wel even in de ochtend; na twaalven is de temperatuur niet te harden in de werkplaats ook al blaast de ventilator met volle kracht.

Even fietsen naar de stad (de chef moest naar de kapper), een boodschap bij de drogist en een ijskoffie bij de "kaffebar" en dan uitpuffen.

De oogst van vandaag:

Fietsdagje.

Het is koeler vandaag.

22 graden; de thermometer in de keuken geeft 25 aan, maar de harde westenwind zorgt voor een bijna vergeten frisheid.

Geen strandweer, maar wel goed fietsweer.

We tuften naar Middelfart over de "Oude Brug". Die zijn ze  aan het renoveren en de brug is van mei tot eind oktober gesloten voor auto's en motoren. Met de fiets kun je er wel over.

Wat is dat mooi fietsen en heel rustig.

We reden tot aan de markt en dronken daar een kopje koffie.

Het was er nog stil; de rommel van jazzfeesten van gisteren was net opgeruimd .

Voor de meeste Denen is de vakantie nu afgelopen. 

Over een week beginnen de scholen weer.....

Ingetrapt..

" De bioscoop in Fredericia is jarig en daarom geven wij kaartjes weg voor slechts 7 kronen. Even uw e-mail intikken en u krijgt een betalingsverzoek".

Toen ik aan dat laatste voldeed kreeg ik ineens een maagkramp. Oef, dat lijkt verdacht veel op fishing. En inderdaad, toen ik de algemene voorwaarden doorlas zag ik dat het grapje me 55 Euro per maand ging kosten.

Ik heb meteen mijn betaalpas gesperd en kon gelukkig de hele zaak nog net op tijd verhinderen.

Oei oei oei, wat zijn ze doorwiekst tegenwoordig!

Ik was er bijna ingetrapt omdat ik een abonnement bij de bioscoop heb. En ik krijg wel vaker een aanbieding...vandaar.

Gelukkig op tijd gered door mijn "onderbuikgevoel". 

En een verjaardag.

Niet zomaar een verjaardag, maar de 18.verjaardag van onze kleindochter!

Mijn camera stond verkeerd. 

Dit lijkt meer een soort wazige sepia foto.

Gelukkig maakte Peter foto's met een echt fototoestel. 

Die stuurt hij vast en zeker door..

Als klap op de vuurpijl..

Een dagje Legoland.

Dat deden we gisteren.

In ieder geval Philip, Carl, Sandra en ik.

(en een heleboel andere mensen uit een heleboel verschillende streken en landen).

Waren de jongens twee jaar geleden nog elkaars concurrenten en rivalen, waren ze dit jaar voor het meeste gewoon neefjes.

Een gezellig dagje met heel veel ups en een klap op het laatst omdat ik languit op het plateau bij de kano's viel bij het uitstappen.

Het was gelukkig de laatste attractie en op de terugweg kon ik terecht bij de EHBO in Vejle, waar geen breuk (wij breken zo gauw geen ledematen, wel Marije :-)) maar (slechts) een flinke kneuzing in mijn schouder werd geconstateerd.

Het valt allemaal heel veel mee vandaag.

Sandra en Peter namen allebei de jongens mee naar huis en ik ging pas rond de middag Philip ophalen voor een duik in zee.

De chef had inmiddels een van de begeerde ventilators op de kop getikt. De duurste ooit, zei hij, want hij werd tijdens de terugrit naar huis geflitst...boeh!