Volle vrijdag.

Er zijn zo van die dagen waarvan je dacht/hoopte dat ze rustig waren. Zo ook deze vrijdag. We begonnen met het aanbrengen van "dusted folie" op een paar ramen in een school. Dat verliep zonder noemenswaardige problemen. 

"Als we klaar zijn, dan houden we de rest van de dag vrij" zei de chef.

...En toen belde Frede; hij kwam langs met een verzoek om een ontwerp voor een verkeersbord/spelende kinderen.

Terwijl de chef hiermee bezig was kwam Ove M. Hij wilde folie op een paal om de sneeuw bij zijn hutten in Noorwegen te kunnen meten.

Hij was de deur nog niet uit of de broer van onze vroegere buurman stapte naar binnen. Zijn moeder heeft zojuist een winkel geopend met feestjurken. Er moesten visitekaartjes worden ontworpen en raamdecoratie.

Ik nam de auto en kocht een nieuwe mat voor in de berging. De oude was kaal versleten en we sleepten alleen maar zand, stof en bladeren mee naar binnen.

In een andere winkel kocht ik een mat voor de badkamer boven en omdat ik toch in de buurt was reed ik even langs de kringloopwinkel van het Rode Kruis.

Ik nam twee boeken mee van Camilla Läckberg (2,50 Euro p/stk):

3 handwerkbladen (0,25 Euro p/stk)

2 stapels "Anders And" - zo heet Donald Duck hier, 

(2 Euro per stapel).

En ik nam ook een jongensboek mee voor de jongste kleinkinderen.

(1.75 Euro )

Ik heb alle Deense Kronen maar even omgerekend. 

Veel leesplezier voor weinig geld.

Toen ik thuiskwam was iedereen de deur uit en wij namen de fiets naar het strand, dat al aardig leeg begint te lopen.

Moestuin

Mijn oud-collega kwam op de koffie en bracht een zak appels mee. Ze zijn nog een beetje aan de zure kant, daarom maak ik er appelmoes van. De eerste keer dit seizoen.

Ook onze boom hangt vol met appels.
Ze zitten nog goed vast, dus even wachten met de oogst.

We maken er -natuurlijk- appelmoes van, maar veel van de appels worden omgezet in appelgelei. mmmmm.

De chef heeft alvast 150 bakjes gekocht om de gelei in te bewaren ; de optimist!

Wie bewaart heeft wat.

We hebben - net als iedereen - volop tomaten en komkommers, maar de rest van de moestuin liet het afweten. Op de bessen na, maar die waren net rijp toen ik naar Nederland ging en zijn achtervolgend door de merels opgepeuzeld. 

De rabarber stond maar te staan zonder groei.

Ach ja, toch heb ik liever zo'n heerlijk warme en droge zomer dan die vreselijke regenzomer van vorig jaar.

Dat maakt het werken met "grote" opdrachten gemakkelijker.
Zo fijn dat we een helpende hand kregen van schoonzoon en dochterlief.

Ik ben aan het snoeiwerk begonnen - tussen de bedrijven door.
De jasmijn is gesnoeid, de twee forsythia's, de dooie takken van de braam en een gedeelte van de seringenboom. Ook knipte ik twee grote wilde rozen in kleine stukjes en veegde het terras.

Nou de rest nog....

Crime.

De Deense crime-series zijn in hoge koers. Daarom werken Duitsland en België nu mee aan de internationale crime-serie:

"Moord zonder grenzen".

Gisteren was de eerste aflevering en het wordt weer spannend!!

Het begint in de Marsken in het uiterste puntje van Zuidwest Jutland.

Marsken kun je vertalen in moeras, maar eigenlijk is het meer een laaggelegen polder.

Het internationale team is bij elkaar gekomen om de zeven moorden op te lossen.

De serie is in acht delen.

Een ander plaatje wat ik uit de krant haalde is dat van het schip van Roald Amundsen, dat naar de noordpool voer.

Daarvan kwam het niet terug, maar zonk in de Canadese wateren..

Nu is het terug in Noorwegen; in Bergen.

Gewoon een mooie foto:

Over een kort concert en een dagje slenteren..

Kaare Norge (je spreekt het uit als Koore Norwe), de gitaarvirtuoos kwam het podium opgeslenterd met z'n gitaar nog ingepakt.

Terwijl hij hem stemde kondigde de voorzitter van de cultuurraad  Fredericia hem aan en vroeg de mensen om hun mobieltje af te zetten "omdat het anders voor storing in de versterkers zorgde" ???? 

Ahum, niet iedereen heeft overal kaas van gegeten.

Hij speelt fantastisch, die Kaare. Na een paar intensieve Spaanse nummers stond hij op en liep naar achteren. Het licht ging aan en een hoop mensen stonden op om wat te drinken te halen. Maar oeps - al heel snel ging het licht weer uit en Kaare speelde het volgende nummer.

Daarna stond hij op en boog; het licht ging aan en we dachten allemaal dat het nú pauze was. Maar Kaare kwam niet meer terug; het concert was afgelopen. Wat een vreemde ervaring was dat. Als de voorzitter nu van te voren had aangekondigd dat het maar een uurtje zou duren, dan waren we er op voorbereid.

Nu was het net een koude douche :-)

Vandaag deden we een dagje Flensburg - alweer en weer ja.

We namen een "stjerneskud" voor de lunch.

Het laatste hapje liet ik over aan de wesp.

En tot slot namen we twee pond aardbeien mee naar huis die voor een prikkie te koop werden aangeboden.

Waarschijnlijk de laatsten deze zomer.

Grasmaaier

Tja, het "gras" begint te groenen, schreef ik. Maar van gras kun je helaas niet spreken. Het is een hard geel veld, vol knollen en flink opgeschoten onkruid, dat altijd een weg weet te vinden.

We probeerden om het robotje er op los te laten, wat een heel slecht idee was. Het onkruid in de hoeken was te stug voor "Roberto" om doorheen te komen, maar doordat hij het bleef proberen sneed hij z'n eigen leidraad door. Cut!

De chef heeft de draad gerepareerd en met pijn en moeite opnieuw de app ingesteld. Iets met wifi die hij niet pakte en twintig keer opnieuw doen... (vloeken en jammeren).

Morgen toch maar eerst met de elektrische kantknipper het "grasveld" bewerken.

Verder vind ik dat wij deze week heel hard gewerkt hebben!

In de zaak dan.

Mijn huishouden schreeuwt helaas om aandacht; de struiken in de tuin moeten hoognodig gesnoeid worden en het onkruid achter de schutting zullen we toch ook moeten zien weg te werken.

Misschien in het weekend....

Morgenavond gaan we eerst naar het Tøjhus om naar Kaare Norge te luisteren. Een beroemde gitarist, die het genre van Bach tot Beatles beheerst.

De gewone dagen...

De schoolvakanties zijn voorbij en er vallen (eindelijk) regenbuien. Dat voelt meteen een stuk frisser. 

Zelfs het gras begint ietwat te groenen.

Het werk - dat sowieso niet heeft stilgelegen - komt ook weer aanrazen.

Met leuke en saaie en werkzame opdrachten.

Vandaag moesten we zonnefolie verwijderen van een paar ramen in de theaterzaal.

In het theater waren ze druk bezig met het opzetten van de komende musical Tarzan.

Het opzetten is nog in de beginfase; het licht moet gezet worden, de scenes en opbouw moet van computertekening naar werkelijkheid, kortom. Leuk om te zien.

Het lijkt een puinhoop, maar is een heel georganiseerde puinhoop. Het zijn knappe mensen die daar werken.

Mensen uit allerlei landen, want er wordt nogal wat in het engels gebrabbeld en geroepen.

 Het is donker in de zaal, maar rechts vooraan op de tafel staat een maquette van de theaterzaal met alle decors.

Die decors zijn niet alleen aanwezig op de scene, maar de hele zaal wordt gebruikt, alsof je midden in het oerwoud komt te zitten.

Ik durfde geen foto van dichtbij te maken vanwege rechten en dergelijke.

Hier een kijkje op de scene, waar geëxperimenteerd wordt met licht. Zo'n hele achtergrond is ingedeeld in een vijftigtal vakjes, die allemaal ingevuld moeten worden. 

Tegelijkertijd zijn er acrobaten en musical performers aan het oefenen in de rijzaal van de kazerne.

Op 5 oktober is de première en als het lukt met wat ik op de maquette heb gezien dan wordt het geniaal.

Akupunktur

Of acupunctuur, zoals je het schrijft in het Nederlands.

Geloof je in de werking van acupunctuur? Ach, je hoeft er niet in te geloven: het dóet in elk geval iets met je lijf.

Met mijn elegante valpartij in Legoland de vorige week heb ik waarschijnlijk een spier en of weefsel in mijn schouder verrekt.
Het gaat iedere dag beter, maar bijvoorbeeld de manier waarop je je arm optilt als je deodorant onder je oksel wilt opbrengen is nog een pijnlijke beweging. 

De chef maakte voor mij een afspraak bij "zijn" akupunktur-klinik.
Daar was ik gisteren.
Heerlijk ontspannend - rustig muziekje - en 20 minuutjes liggen met de naaldjes op cruciale plekken.

Ik merkte wel dat in ieder geval die ene naald op een juiste plek zat, want het was af en toe net alsof er een paar timmerlieden aan een zenuw aan het trekken waren.
Thuisgekomen kwam de hoofdpijn die met een paar pinex pijnstillers te verhelpen was. Ik moest..tig keer naar de wc en viel daarna regelmatig in slaap. Gek genoeg heb ik ook de hele nacht geslapen; het was zelfs al half negen toen mijn eega mij wakker maakte.

Ook vandaag wordt er gewerkt aan mijn schouder, zo te merken. Maar het aanbrengen van deodorant ging al veel beter en mijn arm kan alweer een stuk verder de hoogte in.

Acupunctuur kan bijdragen aan een snellere genezing; dat geloof ik in ieder geval.