Eigenlijk moest ik...

Eigenlijk moest ik vele andere dingen doen, maar in plaats daarvan:

• Bakte ik een pruimentaart,
• 
• en daarna een perentaart,
• 
  
  
• en maakte Hokaido soep,
• 
  
  
• en sorteerde foto's en oude papieren.
• 
  
  

Deze bijvoorbeeld:

Kun jij je vader of moeder hierop terugvinden?

(Even kijken of hier iemand van de familie op reageert. Je kunt een reactie plaatsen via de link onderaan de pagina of een mail sturen via de box links). 

Groene tomaten inmaken op de Deense manier.

Het tomaten-seizoen begint ten einde te lopen. En wat doe je dan met al die groene tomaten? Inmaken: in zoet(zuur).
Op de Deense manier (want de Denen houden wel van zoet).

1 kilo groene tomaten.

Je kunt er gaatjes in prikken met een satéprikker of je kunt de velletjes eraf halen (in kokend water leggen met een sneetje in de schil en dan in koud water pellen)

Deze zijn ontveld - de eega heeft een vreselijke hekel aan velletjes en pitjes :-)

Doe 1/2 liter azijn, 1/2 liter water en een eetlepel zout in een pan en breng dit aan de kook. 

Laat de tomaten hierin 2 minuten koken.

De tomaten eruit halen en het vocht wegdoen.

Maak dan een mengsel van 750 gram suiker, 1 deciliter azijn, 1 deciliter water en een vanillestokje (ik gebruikte wat vanillesuiker omdat ik die nog in huis had).

Aan de kook brengen en de tomaten hierin mee laten koken.

3-4 minuten - grote tomaten wat langer - misschien zelfs 10 minuten.

Laat de tomaten in dit vocht staan tot de volgende dag.

Leg de tomaten in potjes en kook het suikervocht in.
Vul de potjes hiermee op.
De eerste drie zijn klaar; er komen er nog drie/vier bij. 
Die zijn "in de maak".

De chef maakte vlug wat etiketjes.

Te gebruiken als bijgerecht - net als augurkjes, uitjes en bietjes in zoetzuur.

Oeps: ik ben vergeten om te zeggen dat ik de potjes heb omgespoeld met wat vloeibaar conserveringsmiddel. Hier wordt het verkocht onder de naam Atamon.

Er wordt hier geplukt, ingemaakt, sap getrokken en ga maar door. De oogst van de zomer gaat in potjes en flessen.
Er staan nu drie kisten met appels en er hangen er nog veel meer in de boom.
De appels staan voorlopig in de kas, waar de komkommerplanten uitgehaald zijn. Die hebben hun werk gedaan.

Gelukkig is er nog tijd genoeg voor andere dingen.
Deze week ben ik drie avonden uithuizig.
De oefen-avonden van ons koor zijn weer in volle gang. De voorzitster is ziek (geweest) en ik heb daarom al drie weken de sleutels van ons oefenlokaal. Dat betekent dat ik er vroeger moet zijn en later thuis kom.

Gisteren was ik met Caroline naar de Musical- avond in het Tøjhus.
Vier tweedejaars studenten brachten ieder vier/vijf songs ten gehore voor een flink aantal toehoorders. Ze waren echt zenuwachtig (een paar keer diep ademhalen, vuisten maken, ontspannen en een knikje naar de pianist). Op de echte scene vooraan een echt (kritisch) publiek!! Maar het was goed, leuk en de zang coach weet nu precies waar extra ingezet moet worden.

Even snel een sms naar haar lief.

Vanavond is er weer een optreden in het Tøjhus.
Een avond met blues muziek.
Hier gaat de chef mee naar toe.

Blues Caravan. 2018 tour.
Ik ben benieuwd.

Dromen

Vannacht droomde ik dat ik naast mijn moeder op een bankje zat. Ze zag er uit zoals ze was toen ze zeventig werd. 

Een gladde huid met weinig rimpels.

"Oh, je bent er weer", zei ik.

"Ja, het was gewoon iets met m'n hart; dat kon makkelijk verholpen worden" zei mijn moeder.

Droom jij veel?

Ik wel.

Als het fijne dagen geweest zijn dan droom ik van Japanse tuinen, straatjes als in Harry Potter films, snoezige winkeltjes om in rond te kijken, groene weiden in een heuvelachtig landschap, kabbelende beekjes en mijn man en (klein)kinderen in de buurt.

Ik heb een vaak terugkerende droom van een breed kanaal met hoge wuivende populieren aan weerskanten. 

Als ik de wekker op een vroeg tijdstip moet zetten en bang ben om erdoorheen te slapen dan droom ik onrustige dromen.

En als ik onrustig ben, nerveus of een beetje bang dan droom ik gegarandeerd over vreselijke ongelukken.

Ik hou wel van m'n dromen.
Zo af en toe is het net als "reizen in de tijd".

Met de benen omhoog.

Vanmorgen liep de wekker al om kwart over zes af. Suzana uit Kopenhagen was een nachtje blijven slapen en moest om zeven uur weer op haar werk in Middelfart zijn. En ik had mezelf beloofd haar weg te brengen. Maar eerst een kopje koffie. Ontbijten deed zij in het psychiatrisch ziekenhuis en ik reed op de terugweg langs de bakker voor verse broodjes.

Jeff kwam lekker vroeg. De schoorsteen moest gedeeltelijk opnieuw gevoegd worden en dat kwam hij doen. De chef moest de ladder vasthouden, want een steiger hadden we niet.

Het was nog best veel werk, met daartussendoor tijd voor een bakje koffie en een wat uitgebreide lunch.

Philip was ook meegekomen en na een aantal keer het spel "Afrika's stjerne" te hebben gespeeld gingen we kaarthuizen bouwen. In ieder geval probeerden we dat en dat viel best tegen.

Toen de schoorsteen gevoegd was reden we met z'n drieën naar het centrum om "Pokemons" te vangen.

Dat gaat met zitten, stilstaan en flink wandelen, maar volgens Philip was onze stad voorzien van mega veel Pokemons. Ik wandelde mee over de wallen en door de winkelstraten en bekeek de etalages die op zondag niet verstopt zijn achter bergen kledingrekken en zoal meer.

De schoorsteen moest gerepareerd worden (dat had eigenlijk vorig jaar al gemoeten) omdat we een nieuwe pellets-kachel hebben. Die werd vrijdag geïnstalleerd. Geen hout kappen meer, maar pellets in de voorraadbak kieperen en verder gaat alles vrij automatisch. Niet dat we de kachel al echt gebruikt hebben. De temperaturen ligger overdag nog rond de twintig graden, maar we wilden het voor de winter in orde hebben.

Misschien gaat het net zo als met ons gras-maai-robotje. Toen we die hadden aangeschaft kregen we de droogste zomer ooit. Het gras was geel en groeide niet. Dat robotje heeft daarom de meeste tijd stil onder z'n afdakje gestaan.

Dus...misschien...hopelijk...duurt het nog wel eventjes voordat het nodig is om de kachel te laten  branden.

Een nieuwe kachel waarvan de pijp weer anders in de schoorsteen moest; dat vereiste dat ik gisteren een gedeelte van de schoorsteen schilderde.

De chef maakte een nieuw stopcontact in de muur, want die kachel moet ook op het lichtnet worden aangesloten.  Daarna nog wat kabels wegwerken, vierduizend vijfhonderd spinnenwebben weghalen en de logeerkamer een goede beurt geven. Ik vind dat we hard gewerkt hebben dit weekend.

En ik ben zooooo blij met de hulp van onze kinders (en hun gezinnetjes)!!!
Vorig weekend en nu weer!

Af hjertet tak! 

Casper

Hier staan we dan, Casper en ik.
16 jaar geleden hield ik hem in m'n armen net na zijn geboorte.
Dat kleine baby'tje van toen is nu een heel lange, lieve, leuke knul.

Hij is ook sterk geworden en heeft heel wat afgesjouwd vorige week, bij het opruimen van het appartement van zijn overgrootmoeder.

Hij kreeg de klok die nog van zijn tip-overgrootvader af komt en die hangt nu aan de muur van zijn kamer. Hij is er blij mee. 

Tik-tak zegt de tijd; tik-tak...

Echt Deens Eten - Blommegrød

(ik heb mijn nichtje beloofd om wat Deense recepten door te geven, en daarom deze keer - een toetje)


Pruimenpap/Blommegrød.

Misschien zouden jullie het compote noemen, maar het moet wel stevig zijn en het is een gerecht - geen bijgerecht.

0,5 kilo pruimen, in vieren snijden.

Koken met: 100 gram rietsuiker, 1.1/5 deciliter water, 1 theelepel kaneel, 2 gestampte kruidnagels en 1/5 theelepeltje vanillesuiker -  in ongeveer 15 minuten.

Een papje maken van 1-2 eetlepels maizena en een halve eetlepel water en dit door de pap roeren. Laten pruttelen tot het dik wordt.

De warme pap in een schaal gieten en er een eetlepel rietsuiker overheen strooien.

Een paar uurtjes laten afkoelen.

Eten met een lepel crème fraîche, ymer (umer) Griekse yoghurt, (slag)room of, zoals de Denen het eten, met volle melk erover.

Adieu.

We hebben het afgelopen weekend het appartement van ons moeder leeggeruimd.

Een beetje weemoedig; herinneringen, samenzijn, afscheid nemen..

De buurvrouw in tranen (ik natuurlijk ook - ik ben geen held).

Het gangkastje, dat nog van mijn oma afkomt, paste mooi in onze auto. Dat wil mijn dochter graag hebben. Ze nam ook nog wat gebakbordjes en vorkjes mee. En stond even stil bij de oh-zo-bekende snoeptrommel. Ik nam het kruisje mee dat altijd boven de deur hing, een oude bruine vaas en Casper kreeg opa's klok.

 Nu staan hier nog drie volle schoendozen met foto's; die ga ik van de winter wel eens uitzoeken....

Het was niet alleen afscheid nemen van het appartement, maar ook van de stad waar ik ben opgegroeid.

We hadden een hotel in het verbouwde Bergoss.

Via de vader van een vriendin die daar werkte was ik jaren lang lid van de tennisvereniging. Nu stond onze auto in de Bergoss parkeergarage..

Het waren - ondanks de weemoed - ook goede dagen.

Koffie bij tante Anny, lunchen met de ene en met de andere broer (en schoonzus), samen zijn met een paar kleinkinderen en hun lieve ouders, een goed hotel waar ook gebruik werd gemaakt van de gym- toestellen, fijn ontbijten met z'n allen en gezellig eten 's avonds.

En tot slot nog wat Nederlandse boodschappen gedaan: (worstenbroodjes, krentenbollen, hagelslag, drop :-) en zo meer.

Het kon nog net in de auto gepropt worden.

Adieu vlak landje.

Adieu groene brug.

Die markeerde altijd dat we Nederland in-of uit reden.

Adieu ...

...of toch maar: tot de volgende keer!