Op de Deense manier.

Koude schotel is echt Nederlands. Daar houden de Denen niet van. Die willen liever "kartoffelsalat": aardappelsalade.

Meng mayonaise en crème fraîche en maakt op smaak met peper, zout en wat worcestersaus saus.

Snij kleine gekookte aardappeltjes in stukjes, evenals een of twee uien en een appel.

Alles onder elkaar roeren en opdienen met wat bieslook en tomaatjes.

 (hier zijn kleine gehaktballetjes lekker bij)

Omdat ik morgen jarig ben en de familie wil trakteren op een lunch-buffet hebben de eega en ik "tarteletter med høns i asparges" voorbereid.

Tarteletter zijn eigenlijk hartige taartjes. In Nederland zou je pasteitjes gebruiken; die vind je hier niet net zoals ik geen in NL. geen tarteletten kan vinden.

Je kookt een paar kip-filets en bewaart de bouillon.

Van de bouillon, meel en melk maak je een dikke saus, die je op smaakt brengt met zout en peper.

Hierbij voeg je uitgelekte asperges (in stukjes gesneden) en de - ook in stukjes gesneden - kip.

Voorzichtig onder elkaar roeren en in de verwarmde tarteletten opdienen.

En nu omdat we toch bezig waren maakten we ook een "rejesalat" : een garnalen salade.

Ook weer crème fraîche mengen met mayonaise, de garnalen goed laten uitlekken net als de in kleine stukjes gesneden asperges en net voor het serveren onder elkaar roeren.

Ik voeg er altijd wat tabasco, tomatenpuree en sherry aan toe.

Van die dagen dat niks werkt..

Je hebt van die dagen dat niks werkt zoals het moet.

Er komt een mail waarbij een hoop documenten zijn toegevoegd, waarvan na veel gefoeter en gedoe blijkt dat juist die éne file niet printbaar is.

Wat ten gevolge heeft dat de printer helemaal niet meer wil werken.
Grrrr.

Afijn, die kregen we weer aan de praat.

Toen kon ik een app op mijn telefoon niet activeren.

We zijn net overgestapt naar een andere leverancier met onze mobiele telefoons en voordat alles werkte..... Even naar de stad; oeps, nog een keertje! Enfin: die app doet het nu ook weer.

Vriendelijke mensen bij die winkel.
Gelukkig!
(en hier zijn nooit van die lange rijen wachtenden) 

De tafels zijn gedekt.

Ik ben nogal veel "de hort" op geweest en hou het vanavond op een thuisavondje. De kachel aan, want het is in een keer koud geworden.
Ik moest in ieder geval mijn sjaal goed om mijn oren binden toen ik van de kapper af naar huis fietste en ik zag meerdere fietsers hun handschoenen uit hun zakken vissen.

Het zijn volle maar ook gezellige dagen geweest met bezoek 
(is gelijk aan eters) op donderdag, de verjaardag van Carl vrijdag, een gezellig avondje met mijn oude vriendenclub op zaterdag en gisteren een ritje naar SønderLøgum met de chef, waar we ook wat blikjes limonade kochten voor mijn a.s verjaardag .

Er is ook een hoop werk verzet in het bedrijf en daar-tussen-door is er altijd nog het huis en het huishouden.
(en het koor-en de website- en met een bekende mee naar ziekenhuiscontrole en..nog veel meer).

Kijk ons daar een zitten; al die grijze dametjes (en een heer, die zelfs de oudste van ons allemaal is). Ik zat op de lege stoel, maar iemand moet de foto maken.
Wat hebben we vroeger gegniffeld als we het over "later als we met pensioen zijn" hadden.
Nu is er nog maar eentje actief op de arbeidsmarkt.
En waar praten we over? Juist: de politiek!
...en de (klein)kinderen en ziek zijn beter worden. Over vakanties en oude bekenden. Over de jeugd van tegenwoordig...brrr, ik lijk m'n oma wel. Kortom, wij kletsen de avond wel vol; tot middernacht!

Een jarige.

Carl is maandag jarig en dan wordt hij 6, 7, 8....nee, 9 jaar.

Wat zijn die jaren snel gegaan.

We vierden hem gisteren met de familie en twee vriendjes die hij had uitgenodigd.

Zaterdag mag de hele klas komen. Dan viert hij het nog een keer. Dit keer samen met Maja, een klasgenootje.

In het sportcomplex in Bøgeskov.

Gesloten.

Dat heb ik nog nooit meegemaakt. Denemarken ging gisteren 

"op slot".

De brug vanaf Zweden werd afgesloten, alle bruggen naar het zuiden van Sjælland, de grote brug over de Storebælt en ook de brug over de Lillebælt. Geen enkele pont voer meer, helikopters en dronen in de lucht, de treinen stonden stil en alles in politieuniformen was uitgerukt.

Dat gaf ellenlange files, die uren duurden.

Het land ging dicht!

Waarom?

We weten het op deze zaterdagmorgen nog steeds niet.

Er werd gezocht naar een zwarte auto met een Zweeds kenteken.

De auto is gevonden; in een klein plaatsje op Fyn.

Verder horen we niks. De politie zwijgt als een graf.

Ze zeggen alleen dat de gewone burger zich geen zorgen hoeft te maken.

Dat doen we dus maar niet.

Maar we hebben wel gemerkt hoe je een land potdicht maakt.

Foto van vroeger

Toen ik een paar weken geleden in Nederland was nam ik de Margriet mee naar huis, daar waar Simone Kleinsma die week hoofdredacteur was.

Ik kende Simone alleen nog maar van het musicallied "Vluchten kan niet meer" dat ze lang geleden samen met Frans Halsema zong.

Toen werd ik toch een beetje nieuwsgierig naar haar liedjes.

Vandaag zocht ik haar liedjes op Spotify en daar hoorde ik dit lied 

- oorspronkelijk van Rob de Nijs - dat over een foto van vroeger ging. Rob zingt over zijn vijfde verjaardag, Simone maakte er haar achtste verjaardag van en sim-sala-bim: ik herinnerde mij mijn achtste verjaardag...

Maar mijn achtste verjaardag was niet zo fijn als Simone's.
Mijn vader lag op sterven (ik wist alleen dat hij heel erg ziek was; hoe leg je een kind uit wat doodgaan betekent).
Hij lag boven op een kamer die ingericht was als ziekenkamer en ik vierde mijn verjaardag beneden, in de huiskamer van oma en opa.

Hij stond erop dat ik mijn verjaardag vierde, met taart en vriendjes en cadeautjes. Ik kreeg een pop want ik wist niet wat ik anders moest vragen. Mijn enigste wens was dat mijn papa beter werd.

Het enige fotootje dat ik van mijn achtste verjaardag heb is donker.

v.l.n.r.: Mijn broer, de twee oudste jongens van Harrie de kapper en ik

Acht kaarsjes op de taart en de pop op tafel. De pop waarmee ik nooit gespeeld heb.

20 dagen later overleed mijn vader.

A en B

Af en toe zou ik graag een B-mens willen zijn.

Zo-eentje, die rond de middag actief gaat worden en waarvan de hersens zich 's avonds ten volle ontplooien.

Helaas ben ik een A-mens.

Iemand die 's morgens duizend dingen tegelijk kan doen. Die als een tornado door het huis kan gaan, een was aanzet en daar tussendoor een strijkje doet, een bloemetje water geeft en de theeketel schrobt.

Die als eerste in de werkplaats verschijnt; het kacheltje en de radio aanzet en vlug even kijkt of alles in orde is, voordat ik koffie ga zetten en het ontbijt klaarmaak.

De chef zit op dat tijdstip slaperig voor zich uit te kijken en soms moet ik alles twee keer herhalen voordat het muntje valt.

Hij de B-man, die tijd nodig heeft om aan de dag te beginnen en 

's morgens alles op z'n "vijf-en dertigst" doet.

Maar hij is wel degene die 's avonds actief wordt. Die 's avonds moeilijke tekeningen op de computer maakt alsof het een fluitje van een cent is. Zijn hersens vallen niet in slaap tijdens het  journaal.

Hij, die mij probeert uit te leggen hoe dit of dat werkt en daar veel geduld voor moet opbrengen, omdat het op dat tijdstip moeilijker tot mij doordringt.

Mijn hersens staan op "non-actief" 's avonds.

Altijd zo geweest: niks aan te doen. 

Zoonlief had/heeft hetzelfde euvel; wij zaten 's morgens tijdens het ontbijt lekker te keuvelen over van-alles-en-nog-wat. Dochterlief lijkt meer op haar vader. Die zat met haar vingers in haar oren en wierp ons wrede blikken toe. 

Kun je wat meer van A naar B schuiven?

Ik weet het niet.

Ik probeer om langer en langer alert te zijn. Dingen doen, actief bezig zijn, want oh-wee als ik in de luie stoel ga zitten....

Ik ben altijd een A-mens geweest. 

In mijn jonge jaren las ik mijn examens 's morgens vroeg op. Als de eerste vogeltjes net begonnen te fluiten zat ik gebogen over mijn studieboeken. Dat wat ik de avond ervoor gelezen had was als door een zeef verdwenen.

Ja, een dagje B-mens zijn; dat zou interessant zijn.
Offe...zou ik dan moeite hebben met in slaap vallen?