Kijk, een vloerkleed, een schilderijtje en een bloem doen al veel.
Een fijn werkblad erbij..
Nu nog een luie stoel...en het kamertje is klaar.
Ik had nog een "tallerkenrække" over. Is dat een typisch Deens ding? Vroeger gebruikte men het in de keuken om borden in te zetten; nu voor zoveel andere dingen.
"Mæ bæ lille lam" is een kinderliedje. Een slaapliedje dat vele ouders voor hun kinderen zongen en nog zingen.
Vorige week zei onze inval.dirigente dat we dat even moesten zingen. "Dat kent iedereen", zei ze.
Wendy in ik keken elkaar aan. Nou nee, niet iedereen...
Engelse Wendy kwam op haar 22.ste naar Denemarken; ik toen ik 25 was. Natuurlijk hebben wij ook liedjes voor onze kindjes gezongen, maar wel in de taal van ons hart, onze moedertaal. Dus geen "Mæ bæ lille lam", maar "Slaap kindje slaap".
Er stond een kastje. Zo'n onhandig ding dat een ton woog maar waar geen praktische bergruimte in was. We hebben het uit elkaar geschroefd en in de aanhanger gekieperd. Er stond een tafel. Daar stond mijn naaimachine op, een tafelpiano, een luidspreker voor de playlist van mijn telefoon, een paar dozen met oude foto's, een kistje met naaispullen, een schemerlampje en nog-veel-meer. Opruimen geblazen, want de tafel moest ook weg. "Mijn" werk-naai-en knutselkamer moet worden opgeknapt! Zodat er ook een plekje voor de chef komt. Toen het kamertje helemaal leeg was hebben maar meteen de muren geverfd! Ziezo; nu kunnen we gaan inrichten.
De aanhanger zit weer vol; en er kan nog meer weg. Maar dat doen we wat langzamer; dat moet ik nog sorteren.
Binnenwerken. Oef. Wel met de ramen wijd open want het was/is zo'n mooi weer! Ik ging na afloop even een klein rondje wandelen (meteen wat kleine boodschappen gedaan). Daar staan ze dan: de anemoontjes! En de hagendoorn staat in bloei. Lekker vroeg dit jaar.
Nu ruikt het hier binnen heerlijk. De chef maakt Beaf Stroganoff.
Een van de belangrijkste woorden uit onze (Deense) woordenschat is het woordje "PYT". Je spreekt het uit als puut.
Het is je schouders ergens over ophalen; je niet druk maken over kleinigheden, een kwaad woord vergeten, de kat van de buren aaien en gewoon:
Don't worry-be happy:
Iedereen kent het fenomeen, maar ik geloof dat je het alleen in het Deens in slechts een woord zegt:
PYT
Het werk schoot er gisteren een beetje bij in. Een vriendin op de koffie - gezellig; drie lange telefoontjes - gezellig (ik kan best lang aan de telefoon hangen - ook al hangt men tegenwoordig niet meer
"aan de lijn"), maar pyt, dat werk haalde ik vandaag weer in!
Zie je de orders rechts op het prikbord hangen? Dat moet allemaal nog weggewerkt worden. Daar gaat wat meer tijd inzitten dan onze klanten zouden willen, maar pyt; het komt best klaar en al wordt het een dagje later dan nog gaat er niemand aan dood.
We hadden gewoon geen tijd om te koken gisteren; pyt, dan halen we toch een pizza. Dat gebeurt niet zo vaak en hier vlak bij maken ze de beste pizza's ter wereld! Dus het was nog lekker ook.
Intussen is de laatste deur op de bovenverdieping geschilderd. Alleen de klinken moeten er nog opgeschroefd worden. De verfspullen zijn opgeruimd en de vloer is weer schoon.
En bij het koor?
We kregen een invalster, die door Svitlana geïnstrueerd was en hadden een heel gezellige zang-avond. Alles komt goed! En als het niet goed komt? Pyt!
Vandaag wordt mijn peettante 96 jaar. Hier staat ze er een beetje onhandig op, maar dat komt omdat ik hem uit een foto heb "geknipt, die mijn zus twee weken geleden maakte. Op die foto staan ze er nog met z'n vijven op; maar het kringetje ouderen wordt kleiner. Vorig jaar was mijn moeder er ook nog bij... Dat was toen: dit is nu.
Ik ging eindelijk een flink stuk wandelen vandaag na al die regen van de laatste weken. Halverwege speelde mijn heup op, natuurlijk ook omdat ik dwars over de golfbaan en de omliggende struiken liep. Slecht terrein! Gelukkig zakte de pijn langzaam weg na even rusten, zodat ik denk dat het gewoon spierpijn was. Ik zal mezelf maar wat beter in de gaten houden.
De laatste deur boven schildert zich zelf niet en alle verf spullen staan me schreeuwend aan te kijken. Gelukkig kan ik daar goed tegen, ha! Morgen dan maar? Van het een komt het anders. Nu wil ik ook "mijn" naai-werk-en strijkkamer aanpakken. Kastje eruit, tafel weg en een groot blad maken onder het raam. Nu de chef nog zien over te halen. (En ik zal moeten opruimen).
Een mens moet er af en toe ook even uit, nietwaar. Zo reden we zaterdag naar Juelsminde waar we aan een heerlijk vis-buffet belanden.
Later op de dag een beetje een memory-tour voor mijn eega, die als kind vaak op scouting-kamp was in Danneborg.
Vanavond is er kooravond. Wij hebben een concert gepland de 12 mei, samen met het mannenkoor Skjold en de Harmonica-club, maar: onze dirigente heeft haar been gebroken en moet 6 weken rust houden. Ohlala! Nu krijgen we wel een invalster, maar ik ben benieuwd of het concert wel door kan gaan.
