Vorige week

Vorige week zou ons moeder haar 95'ste verjaardag hebben kunnen vieren.
Vorige week strooiden wij, haar kinderen, haar as uit op het kerkhof van haar geboorte- en de laatste veertien jaren ook weer haar woonplaats.
Vorige week zeiden we tegen elkaar dat het goed was en lunchten we met z'n vieren in het mooie Bomenpark.
Vorige week haalde haar jongste kleindochter het artsenexamen en slaagde haar oudste achterkleinkind voor het rijexamen.
Een mooi lang leven.
Vier kinderen, acht kleinkinderen en elf achterkleinkinderen rijk.

Ik keek in het poesiealbum dat ik op mijn zevende verjaardag van Oma Oss (zo noemden wij haar) kreeg.

Zie hier, mijn Moeders karakteristieke handschrift:

Mijn vader heeft er als eerste ingeschreven. Hij was meer litterair en schreef een gedicht van Guido Gezelle.

Al bladerend door het album kom ik ze weer tegen:

Mijn buurmeisje Seeltje B. Waarschijnlijk is ze ooit Sheila gedoopt, maar dat konden nog zij of ik schrijven. (haar broertje heette Geoffrey en wij noemden hem Schoffie alsof het de gewoonste zaak ter wereld was)

Mijn broertje Rens schreef een jaar later met grote hanenpoten in het album. Hij is immers bijna twee jaar jonger dan mij.

Mijn eerste vriendje Frans H, wiens vader houtsnijder was en prachtige kasten maakte.

Die lieve hartelijke zuster Michel van school en later juffrouw Kuijlaarts van de tweede klas.

Mijn tante Marijke, die maar zes jaar ouder is dan ik en er hele mooie plaatjes bij plakte. 

Mijn schoolvriendin Clara J, die een paar jaar geleden gestorven is.

En Katia, die Frans sprak en uit België kwam (als ze lacht kun je helemaal niet horen dat ze Frans is, zei mijn jongste broertje).

En nog vele anderen....
Mooi om te hebben; mooi om op terug te kijken.

Een vervelende beslissing

Nee, we gaan niet naar de bruiloft. 
De dochter van onze vrienden gaat trouwen in juni en wij kregen een uitnodiging.
Maar...: we hebben onze vrienden in een jaar niet gezien. Ze verhuisden naar Sjælland en als ik niet af en toe een sms stuurde dan had ik niks van hen gehoord. Van de dochters hoor ik ook niks. Tjaaa, toen besloten om dan ook maar niet naar het feest te gaan. 

de gekreukelde uitgave

En toen was het alsof het ineens bij hen opkwam dat vriendschap gekoesterd moet worden. Van beide kanten.
Ach, de vriendschap zal wel blijven bestaan, of zou de afstand toch te groot worden??

Ik had al een aardig feestjurkje gekocht in NL. Voor de bruiloft. Intussen ligt er ook een uitnodiging voor een dameslunch de 20 juni en zo'n zomerjurkje komt altijd van pas.

Kijk eens even..

...Een kleindochter met rijbewijs! 

Caroline slaagde de tweede keer.

Fijn toch!

Verkiezingen:

Voor het Europese Parlement én voor het Folketing, zoals we hier de Tweede Kamer noemen. Een Eerste Kamer kennen we hier overigens niet.

Hier is het gebruikelijk om verkiezingsaffiches aan de lantaarnpalen te hangen. Soms zie je door de bomen het bos niet meer, maar het schijnt de kiezer te helpen.

Omdat wij niet thuis zijn als de landelijke verkiezingen er zijn gingen we stemmen per brief.

Mensch: wát een drukte. 

Het Lunakoor sloot het zomerseizoen af met een etentje en de benodigde zang. Onze dirigente hield een speechje.

En terwijl ik weg was kwamen de radijsjes, de sla en de uitjes boven de grond uit piepen en kregen de bessen ronde buikjes.

Ik ben weer thuis na een paar fijne dagen in Brabant.

Het puntje van een g(r)auwe pen,

... is het felste wapen dat ik ken.

Pentekeningen, karikaturen, cartoons, schilderijen, die waren te zien in het Ton Smits Huis in Eindhoven. Wel even bellen of mailen van te voren om een afspraak te maken, maar dan heb je ook wat. Ton Smits was een wereldbekende cartoonist, die met simpele lijnen alledaagse dingen tekende. Duizenden zijn er verschenen van zijn hand. In kranten over de hele aarde...Als je zijn schetsen ziet dan weet ik bijna zeker dat je zijn werk ooit ergens gezien hebt!

In het Ton Smitshuis is dezer dagen ook een tentoonstelling van Gerhard Gluck te zien. Humoristische kunst. Google het maar eens en kijk op de afbeeldingen 😄 en geniet.

Even pauze

We wandelen met de wandelclub van mijn zus. We wandelen door het mooie landschap van zuid-Oost Brabant. 

Ik merk dat ik wat last van mijn heup krijg en besluit om na iets meer dan 4 kilometer af te staan en wacht in het café.
Dat mag 😅.

Nog even dit..

Het was een laaaang concert afgelopen zondag. Té lang vond ik (en velen met mij). Omdat onze jonge burgemeester Jacob B ook een paar nummers meespeelde op de harmonica was de lokale televisie aanwezig. (Onze dirigente heeft een hoop foto's van het burgemeester-optreden gemaakt. Ze komt oorspronkelijk uit Kiev - Oekraïne, en ik denk dat zoiets daar echt niet gaat gebeuren).
De televisie legde ook ons optreden vast op band, en oh-la-la, dat klonk helegaar niet goed. Tja; we zijn echt maar een stelletje amateurs.

Ik sta daar vooraan; je ziet alleen mijn hoofd en benen.

Enfin; mijn koffertje is weer gepakt voor het volgende tripje. Ik moest nog even vlug wat wenskaarten kopen. Eentje voor de bijna jarige buurvrouw op de hoek en de andere voor het buurmeisje dat zondag  haar confirmatie doet. Daar moeten ook wat centjes in; dat is hier zo gebruikelijk. Ik leg alles klaar, dan mag de chef het afgeven :-).

...en vanavond naar een mede-koor-zangeres, waar we het zomerfeest gaan plannen.

Vol programma.

Daar hou ik eigenlijk helemaal niet zo van; een vol programma. Maar door de samenloop van omstandigheden is het nu eenmaal niet anders. Dus doe ik mijn dingetjes...zoals wassen en strijken, help zo goed ik kan toch even in de zaak en deed de moestuin samen met de chef.
Ach, misschien is het woord moestuin een te groot woord. Vroeger, toen de kinderen nog thuis woonden was het een echte moestuin, maar nu verbouwen we bijna geen groente op wat sla, worteltjes, radijsjes en uien na. In de andere perken hebben we rode- witte en zwarte bessen en iets dat boysenbær heet. Plus een flinke appelboom die in de herfst zo grondig gesnoeid is dat er bijna geen appelbloesem te zien is. Geeft niks; ik heb vorig jaar een hoop appelmoes en appelgelei ingemaakt.
Ook de groentekas is weer gevuld met tomaten- en komkommerplanten. De chef had een cadeaubon voor het tuincentrum voor zijn verjaardag gekregen; en daar hebben we zelfs nog geld van over!

4 tomatenplanten, drie komkommerplanten, 3 zomerasters, sjalotten en gewone uitjes, zakjes met sla, worteltjes enz.

Morgen moet er een hele dag worden uitgetrokken voor het concert; dinsdagavond moet het zomerfeest van het Lunakoor worden gepland (ik zit in het feestcomité) en woensdag vlieg ik naar Nederland. Maandagavond weer naar huis....

Tja, Moederdag schiet er een beetje bij in; niks aan te doen. 
Ik kreeg al leuke dingen voor het oppassen: 

Kijk een boek gekocht bij de beroemde boekhandel "Strand" in New York! (er was een afdeling buitenland, die zoonlief ook bezocht, vandaar een boek in het Duits; dat lees ik net zo gemakkelijk als Deens of Nederlands). En een hele mooie blauwe clutch!

Tussen alle bedrijven door moet ik ook nog naar de tandarts en we moeten naar het gemeentehuis om te stemmen per brief. De landelijke verkiezingen voor het parlement zijn de vijfde juni en dan zijn we niet thuis. Dan stemmen we ook maar meteen per brief voor de EU, hopelijk kan dat in een keer allebei.

De tentjes van de politieke partijen.


Tja, de dag nadat ik weer thuis ben uit de lage landen is het zomerfeest van het koor.
Het is wel een beetje veel, nietwaar....