Lang.

Mijn haar is aan de lange kant, maar de kappers zijn dicht. 





De aanhanger zat barstens vol, maar gisterenavond net na etenstijd was er een gaatje en konden we hem legen. We moeten namelijk nog een paar platen kopen voor ons project gereedsschapschuur. Die platen kunnen niet in de auto.

Toen we klaar waren stond er weer een ellenlange file bij de ingang. Hadden wij even geluk gehad!


Ik was weer bij de tandarts. Vorige week had ik een plomb verloren en werd de kies opgebouwd, wat helaas niet werkte. De dag erna verloor ik de nieuwe vulling. Nu zit er een laagje cement in en is het wachten op de opbouw van een kroon. Dat kan hopelijk in mei....

Gisteren bakte ik "kanelsnegle". Die corona moet niet te lang duren, anders wordt ik zo rond als een tonnetje.

Merkwaardig genoeg hebben wij nog steeds werk. Er komen bijna iedere dag nieuwe orders binnen. 

We hebben gewoon weinig tijd voor al die projecten die we in ons hoofd hebben.
Zoonlief heeft vakantiedagen opgenomen (solidariteit) en krijgt veel "huis"werk gedaan in zijn huisje. Een nieuwe trap naar de kelder is gemaakt; nu moet de keldervloer betegeld worden. De tegelsnijder stond nog bij ons dus besloten zoon en chef om elkaar halverwege te ontmoeten.

En we zijn de piek nog niet voorbij, zeggen de mensen die het (zouden) moeten weten.

Tante Jo.

Vaarwel tante Jo. 
Jouw leven liep stilletjes ten einde. Ik heb een hoop leuke herinneringen aan je.
Mijn tante Jo uit Amsterdam, die later door haar echtgenoot werd herdoopt tot tante Joke. Dat klonk mere chic.
92 jaar is ze geworden.

Samen met een nichtje logeerde ik bij haar toen ze met man en 2 zoontjes twee (of was het drie) hoog in de 2'de Helmerstraat woonde. Jeannie en ik sliepen op de zolderkamer. Wij kwamen uit een slaperig Brabants stadje naar het grote Amsterdam en keken onze ogen uit toen we door het dakraam keken. Oooh, al die licht reclames! Dat zag je nooit bij ons. En de trams die over de drukke Overtoom reden. Of die rondvaartboten, waar we niet mee voeren maar wel naar keken.

Later, toen ik 17 was en voor mijn eindexamen zat, logeerde ik ook bij haar. Ze waren intussen verhuisd naar een grotere flat. Tante Joke en Oom Joop namen me mee naar het Amsterdamse concertgebouw, waar ik een symfonie bijwoonde. Ik genoot (en ben later vaak naar concerten geweest). In het Brabantse stadje was de grootste muzikale belevenis soms een amateur operette.

Destijds moest je zorgen dat je er netjes uitzag bij de mondelinge examens. Mijn moeder had een rode rok en een hesje voor me genaaid en tante Jo nam me mee naar de Bijenkorf waar we een roze jurk voor me kochten. Die heb ik heel lang gehad.

Later, veel later, toen we zelf twee tieners hadden, ruilden we een keer van huis. Wij twee weken in Amsterdam en zij hier in Denemarken. Mijn moeder en tante Betsy kwamen ook mee. Oom Joop had een heel programma uitgestippeld om alle bezienswaardigheden op te zoeken. Onder andere Christiansfeld waar de Hernhütters gesetteld waren en het karakter van de stad hadden bepaald. Tante Betsy was verliefd geworden op een paar rode schoentjes, maar durfde geen tijd aan winkelen te besteden. Het eerste wat ze vroeg toen wij weer thuis waren was haar naar Christiansfeld te rijden om alsnog die schoentjes te kopen.

Mijn laatste bezoekje aan mijn tante Jo (zo noem ik haar nu eenmaal) was vorig jaar in februari....

Adieu.

Geen enkel vliegmachien.

Heb je het ook gemerkt?! Het is stil daar boven in de lucht. 
Geen enkel vliegtuig te zien of te horen. De bus die bij ons achter door de straat komt rijdt op gas en is bijna geluidsloos. Geen muziek die we soms konden horen als er in de arena gespeeld werd.
Niets dan stilte. Vogelenzang. Af en toe wat geritsel in de tuin.
Stil en zacht. Sssst.

Het water in de Lillebælt is zo blauw-zo blauw. De natuur geniet...

In Denemarken zingen de mensen om een gevoel van samhorigheid te hebben. We zingen samen maar wel apart. Fællessang - samenzang op de tv.

En elke avond een kwartiertje met Christina via tablet, pc of smartphone.  Vanavond zingen we onder andere:
Det er lærkernes tid; het is de tijd van de leeuwerikjes.

En? Zat jij vandaag ook even in de zon? Heerlijk toch!

Ik had de dekbedden buiten over de rand van het balkon hangen en ik had bijna vergeten om ze naar binnen te halen. Het wordt nog snel koel in de avond.

De mensen in afzondering houden schijnt te helpen. Het aantal coronapatienten stijgt niet zo snel en als bijverdienste is er bijna niemand die griep heeft. Wat hygiene toch kan presteren!

Ik was gisteren bij een bouwmarkt om een zaagblad te kopen. De mensen houden zich keurig aan de "houdt-afstand" regels.

Ik geloof overigens ook dat het overgaan van winter naar zomertijd dit jaar gemakkelijker gaat worden voor velen. (van mij mogen ze dat circus gerust afschaffen).

Volle aanhanger.

De millieu-stations zijn dicht en onze aanhangewagen is (bijna) barstensvol. Wat doe je dan als je materialen wilt halen voor enkele projecten in deze weken met een overschot aan tijd.
Dan leen je een trailer bij Silvan. Dat is gratis op wat een klein booking-bedrag na.

Nu hebben platen en stolpen "in huis" om een nieuwe gereedschapschuur te maken. Die komt aan de andere kant van het huis te staan. Voor het tuingereedschap.

Later....maken we een nieuwe fietsenschuur. Kleiner en lager dan de schuur die er nu staat. Eentje waar je gemakkelijker de fietsen in en uit kunt rijden.


Waarom dit alles?
Omdat de ene muur van de werkplaats moet worden opgeknapt. In plaats van hout bekleden we de zijkant met eternietplaten en er komt een nieuw raam in. Het oude is hard aan vernieuwing toe.


Projecten genoeg.
Nu nog wat extra energie!

Online

Omdat de zon naar binnen scheen, omdat ik tijd genoeg had, omdat ik toch ook wat praktisch wilde doen maakte ik een paar keukenkastjes goed en grondig schoon en ruimde op in de keukenladen. De bestekbak in de bovenste la viel bijna van ellende uit elkaar (die heb ik ook al zeker 30 jaar) en die in de tweede la liet ook veel te wensen over. Wij hebben geen standaard keuken, dus was het even zoeken op het www naar eentje met de geschikte maat. Ja, bij Silvan. En ook nog eens afgeprijsd.
Maar in de winkel van Silvan lagen ze niet. "Als het om een aanbieding gaat mevrouw, dan moet u online bestellen. U kunt hem dan morgen bij ons ophalen". Dan maar online.

Ik denk dat er de komende tijd veel en veel meer online gaat gebeuren. Zelfs de huisartsen hebben nu een online consultatie. Via een video app. Dat werkt perfect, zeggen ze en is waarschijnlijk iets dat ook na de corona blijft bestaan. 




Ik ben blij met Whattsapp. Dan kan ik mijn familie tenminste een beetje volgen. 
Schrijven jongens!! (of bellen).




Ik ging aan "de schoonmaak" en de chef verrichtte nog wat werk. 
En... hij verfde de bureaustoel!

Daarna reden we naar de haven van Skærbæk en kochten verse vis.

Vis, vis, gebakken vis; die vannacht gevangen is.

Door de vissers, die hier hun bootjes hebben liggen.

 Als ik me omdraai zie ik dit.

Weer thuis bakte ik kokostoppen.

 De onderkant van de koekjes is in de chocolade gedompeld.

Heb ik toch plezier van mijn chocoladesmelter.

Enerverend.

Allez, doen we nog maar een paar foto's.

Van de "top of the world" (met een knipoog).

We zetten nummers op de deuren van een nieuw gebouwde parkeergarage.

In Horsens. 

Zo zien we toch wat van de wereld om ons heen.

 Alle steden bouwen hier de oude industriehavens vol met kolossen  van torenflats. Mooi? Meestal niet vind ik.

In de bouw wordt gewoon doorgewerkt.

Er werd wel afstand gehouden!

Er moesten etagenummers op de deuren van de parkeergarage.

10 hoog.

Mooie koude stille lente.

Even fietsen.

De meeste mensen houden een "schone" afstand.

Het is wel koud, maar een mens kan niet alles hebben!