Een kletsdag.

En op zo'n kletsdag komt er maar weinig uit je vingers.

De warmte werkt daar natuurlijk ook aan mee.

Ik belde en werd gebeld; ik sms'de een hoop. Ik kreeg meer telefoontjes en daarna koffie-bezoek.

En toen was het in een keer zes uur.

Ik had gisteren stof gekocht voor nieuwe gordijntjes in de caravan.

Eerst zat ik binnen...

..toen buiten.

Ik zette de naaimachine maar even op de grond 

toen het bezoek er was.

Niet veel uit m'n vingers, maar wel een heel gezellige dag. Daar gaat het toch om!

(Ik mis m'n fiets. Die staat bij de fietsenmaker. 

Hopelijk is tie gauw gemaakt)

Hawk

Hawk. 

Dat staat er achter op het kleine caravannetje dat we tweede, derde, vierde, vijfde of nog meerdere hands hebben gekocht.

We reden ermee naar Langeland. Het was lang geleden dat ik daar was en je moet hem toch even uitproberen nietwaar?! Kijken hoe en of alles werkt. Dat doet het gelukkig! Het is een echt retro- model. Niks geen luxe, alleen een koelkastje zit erin. En een voortent. Zelfs het tafeltje stamt uit de zeventiger jaren.

Nee, zijn humeur mankeert niks. Het was alleen heel warm ;-)

Er was plek genoeg op de camping; wij hadden een heel ruime plaats voor het huisje op wielen en voor de auto.

De fietsen waren mee en we hebben wat afgefietst!

Langeland heeft hele goede fietsroutes, goed te vinden vanaf Spodsbjerg, maar even buiten Rudkøbimg hebben we een bordje gemist en kwamen van de koers. Dat betekende heel veel extra kilometers.

Wat slaapt de mens dan goed 's nachts.

En nee, het was echt niet zo warm. Vlak aan zee en onder de bomen.

Onze camping lag (ligt nog steeds) in Spodsbjerg, tegenover de haven. In die haven lagen wel 100 bootjes die je kon huren om te vissen, te duiken of gewoon in rond te dobberen. 

Er waren vooral veel Duitsers die visten. Op de camping was een hele afdeling gereserveerd voor het schoonmaken en invriezen van de gevangen vis.

Tja, dan denk ik meteen: lekker vis eten!

"Restaurant Kutterfisken" stond vermeld met vier sterren. Wat een afgang. Het restaurant was een soort friettent en het eten kreeg van ons tien min-punten! Poeha; alles in de frituur...jammer...

Zaterdag fietsten we eerst naar Rudkøbing. (we kwamen voorbij het jobcenter waar onze zoon werkt- ook leuk). Wij gingen  rondneuzen in het gezellige kleine stadje - waar ooit de fysicus Hans Christian Ørsted geboren is.

Leuke winkeltjes! Ik keek m'n ogen uit bij "Pigekammeret", een winkeltje? een museum? een...?

Hier een kleine collectie; er was nog veeeel meer!

Enfin, wij dronken een kop koffie en gingen op zoek naar een lunchcafé. Ach ach, Langeland is geen culinarische belevenis.

Ik wilde een vegetarische salade, de chef een broodje met gerookte zalm. Na lang wachten kwam de zalm...ik had nog niks. ik ging even later maar eens binnen kijken net toen de serveerster naar buiten kwam met een broodje zalm en een salade. Communicatie is een moeilijk ding. En die salade! Dat was alleen wat gewone sla, een handjevol erwtjes, een paar stukjes komkommer en wat snippers ui. Au, dat pluk ik hier uit de tuin en  dan doe ik er nog van alles onder. En als het nu goekoop was....pfft het koste 10 euro.

Nee, Langeland, dat moet beter kunnen. Bijna alle eetgelegenheden hadden alleen burgers en burgers op het menu. Weinig of geen variatie.

wachten op eten

Gelukkig is het eiland mooi. Mooi om te fietsen over mooie 

goede fietsroutes. Rustig, kalm, ontspannen en weids. Vriendelijk groetende mensen in het mooie landschap. De oogst was in volle gang. Hier liggen imense korenvelden; rijk aan tarwe, rogge en gerst. Akker na akker. De volgeladen wagens reden af en aan. Een rijke oogst zo te zien.

Na het ontbijt pakten we de boel samen want we wilden nog wat meer van het eiland zien.

Eerst naar het zuiden, naar Bagenkop.

Daarna naar het Langelandsfort. Tot 1994 was dit een militaire base dat in de tijd van de koude oorlog/het ijzeren gordijn de wateren in het zuidelijke Denemarken moest controleren en beschermen. Nu is het een museum - zoiets als het oorlogsmuseum in Overloon - dat een inblik geeft over de tijd van 1945 tot aan 1990; de tijd van de koude oorlog. Spionage, propaganda, onderzeeërs en ander geschut en nog veel meer. Het is wel een groot terrein en we hebben veel gelopen (wat niet zo goed was voor de rug van de chef - maar hij

deed het toch maar).

Vanwege de corona mochten er maar tien mensen per keer in de vele bunkers. Iederen kreeg een rode wasknijper om op het bord te zetten, zodat je kon zien of er plaats was.

En toen ging het huiswaarts.

't Is net alsof we heel lang weggeweest waren.

Brandblussers.

Wij besloten om een andere verzekering te nemen.

Na een paar incidenten waarmee ze ons niet konden helpen en algemene irritatie over de hoge premie, schreven we een paar goed gerenomeerde maatschappijen aan. 

Het werd nr 2. 

De assurandeur kwam gisterenavond langs en we hebben nu een meer aangepaste verzekering.

Met een besparing van ca.2500 kronen (ca.400 Euro)

en een veel lager eigen risico.

Op de koop toe (daar hou ik eigenlijk helemaal niet van - die toegiftjes)  maar okee, op de koop toe kregen we drie brandblussers.

Een voor in huis, een in de auto en een in de werkplaats.

Hopelijk hebben we ze nooit nodig!

Vanmorgen was het miezerig en koel. De beloofde hittegolf liet op zich wachten. Geen zorg; ik deed de boekhouding. 

Is dat ook weer klaar. 

En daarna fietsten we een grote ronde.

Door het beukenbos (al is de voorste een oude eikenboom).

Langs de jachthaven 

Waar je ijs kunt kopen.

En naar het strand, waar we lekker lui achter het huisje van de strandwacht lagen.

Het warme weer is toch gekomen...

Zomerkleren verslijt je hier niet.

Gisteren werd mijn (onze natuurlijk) kleindochter 20 jaar; ongelooflijk hoe snel de tijd vergaat!
Facebook was zo vriendelijk om mij een foto te laten zien die precies een jaar geleden gemaakt is. Daar heb ik dezelfde jurk aan als die ik gisteren droeg. Nog net als nieuw. Niets verslijt hier minder dan zomerkleren.....

We kregen een heerlijke lunch. 

de jarige!

Waarna zoon, dochter en kleinzoon even de boeiboorden bij ons thuis gingen verven onder toezicht van de chef/vader/opa. Daarvoor moet je zo hoog de ladder op dat Sandra haar vader verbood om erop te klimmen. Het klusje is gedaan. Het huis is AF!

Het was een gezellige dag. Een zonnige zondag waar buiten "gespeeld" kon worden. We speelden het kongespil /koningsspel.
Zoiets heb je natuurlijk ook in Nederland.

De jongste wonnen!

De jarige moest even alle felicitaties bekijken en beantwoorden.

De poes werd aangehaald.

En wij mochten weer even samen op de foto.

Caroline, twintig jaar. Volop aan het werk /studie.

Over anderhalve maand verhuist ze naar haar eigen appartementje hier in de stad. 

De verjaardagscadeaus waren daarom "praktische" dingen.

Een stofzuiger, twee pannen en een cadeaubon voor Ikea.

Mijn lieve kleindochter, ik wens je alle goeds voor in de toekomst.

Dat het leven je wil toelachen.

De koudste juli in 22 jaar.

Juli was frisjes. Hier hadden we gelukkig best wel veel zon en we hielden het voor het meeste droog overdag, maar aan de west-en noordkust heeft het gewaaid en gestormd van jewelste.

De koudste juli in 22 jaar. Een beetje pech voor de mensen die vakantie in eigen land vieren, maar die hebben er vast toch wat van gemaakt. Musea, dierentuinen en nog veel meer was/is toegankelijk voor de helft van de prijs. De ponten varen gratis voor fietsers en voetgangers en ook als is er geen reispas meer te krijgen, bij het openbaar vervoer kun je treinreisjes kopen voor 99 kronen; oranje kaartjes. En ondanks het weer is en blijft het een mooi land.

Als het even kan, en dat kan het vandaag, dan leven we buiten.

Vorige week zaterdag was er een buurt-barbeque.

We hebben maar een kleine straat - 15 huisnummers, een aantal mensen waren op vakantie, maar het was gezellig met 6 families.

We hielden het bijna droog.

Een van de aanwezigen had een inklapbaar pavillon meegebracht. 

Wat een slimme oplossing.

In de loop van de avond kwam het gesprek op het feit dat onze straat vaak voor een "binnendoortje" gebruikt wordt. Dat zou niet zo erg zijn als de auto's niet zo hard reden. Er wonen nogal wat kleine kinderen hier die leren fietsen.

Enfin, wij boden aan om borden te maken om de automobilisten erop te wijzen.

Langzaam rijden

Spelende kinderen

Ze staan nu op drie plaatsen in de straat en het leuke is dat we vroegen of de buurt een centje wilde bijdragen. 

Dat hebben ze bijna allemaal gedaan!

Er moet er nog eentje meer op aan andere kant (daar bij de benzinepomp); het bord is gemaakt maar we wachten op de montageset. Die komt per post ;o)

Oh ja, ik moest ook even bij de bank voorbij. Ik had een sms gekregen dat ik een nieuwe visa kaart krijg.

Dat verbaasde me, want die ik nu heb is tot 2022 geldig.

Maar de bank was gewaarschuwd door "Nets" die bang waren dat een vreemde mijn contactinformatie had opgesnapt.

Dank je wel Nets, (al snap ik er niks van. Ik heb de kaart bijna alleen in de winkels gebruikt waar ik altijd kom. Je weet dus nooit wie er staat te loeren).

Wat m'n breiwerk betreft heb ik eindelijk het patroontje door. Nu heb ik weer wat onder handen zonder me te ergeren en uit te halen.

En vanavond neem ik dochterlief mee naar de film. De laatste uit het bioscoop paket. 

Wild Rose.

Flammkuchen

Op verzoek het recept voor Flammkuchen (inderdaad met twee m's)

Dit recept is voor 4 personen. 

(Ik maakte slechts een halve portie en dat was meer dan genoeg voor twee)

Deeg:

3 dl water

2 eetl olijfolie

100 g tipo 00 meel (pizzameel)

250 g bloem/tarwemeel

2 theel bakpoeder

1 theel zout.

Vulling/topping:

400 g crème frâiche /zure room

zoutvlokken /flagesalt - ik heb gewoon zout gebruikt.

zwarte peper - vers gemalen

1 mespuntje nootmuskaat

250 gr bacon in dunne plakjes

2 (rode) uien (in dunne schijfjes snijden)

evt wat verse thijm.

Je maakt het zo:

Meng tipomeel en bloem met bakpoeder en zout.

In een andere schaal water en olie; dan voeg je het meel beetje bij beetje hieraan toe tot het deeg glat en soepel is. Kneed het goed in 7 - 10 minuten.

Zet de oven op de hoogste stand en zet de bakplaten in de oven zodat ze heel warm worden. Als je een pizzasteen hebt kun je die natuurlijk ook gebruiken.

Strooi meel op het aanrecht, deel het deeg in twee en rol het heel dun uit, zodat het op de bakplaten past. Rol het deeg uit op bakpapier (2 stukken).

Meng de crème frâiche/zure room met zout, peper en een mespuntje nootmuskaat. Smeer dit op de bodems en verdeel de uien en de bacon hierop.

Haal één van de bakplaten uit de oven en schuif de ene bodem hierop mhv het bakpapier. (De andere bakplaat bijft in de oven zodat die niet afkoelt, je bakt slechts een flammkuchen per keer). 

De flammkuchen gaat meteen de oven in,  bovenin, en je bakt hem 13 - 16 minuten tot de korst  krokant en lekker is. 

(de mijne was na 14 minuten klaar - de oven stond op 250 graden)

Strooi er evt. wat verse thijm over.

Flagesalt

Recept : Valdemarsro.dk

Achterstevoren.

Vandaag aten we flammkuchen. Zelfgemaakt. Met ui en bacon. Lekkerrrr. En klaar in een zucht.

We hebben de ene kant van de tuin klaar. Helemaal opgeschoond, heg geknipt, onkruid weg, kantstenen vervangen, onkruiddoek gelegd en daarop dekbark.

Het wordt nog wat! ;-)

We fietsten over Fælleden langs het strand en namen een milkshake met aardbeien. Het was niet druk aan het strand. De badmeesters waren bezig om zwemles  en paddle les te geven.

De hemel had een  slappe blauwe wazige kleur.

Er werd volop gezeild.

Zuidenwind.

Gisteren was het niet echt tuin-weer. We maakten een uitje naar het openlucht museum Hjerl Hede. De chef had veel last van z'n rug, dus begonnen we met een rondrit in de huifkar.

Hjerl Hede is een ambachtelijk museum. Daar was helaas niets van te zien. Vanwege de corona, zeiden ze. Die krijgt overal de schuld van. Jammer, want zonder bedrijvigheid is het museum een tamme bedoening.

kantoor van de dominee

 We keken rond in stenentijdsperk huisjes, in boerderijen uit de middeleeuwen en de pronkerige præstegård/pastorie waar de dominee met zijn vrouw, kinderen en personeel woonde. 

We reden door het gulle Jyske landschap waar de rogge, gerst, haver en tarwe wuifden naar velden vol met aardappelplanten.