Hittegolf staartje.

Ik heb de chef meegelokt en het lukte. We doken vanmiddag allebei de zee in. Het is/was dan ook een echte warme dag en er lag een hoop werk te wachten. Ik weet het, ik ben er dankbaar voor; het is in deze warme dagen een privilegië om aan het strand te wonen. Vooral zo'n groot uitgestrekt strand, waar genoeg prive plekjes te vinden zijn.

Gek hè. Donderdagmiddag was de laatste order weggewerkt. We sloten de werkplaats en aten een boterhammetje. Tik,tik,tik....de eerste grote order kwam binnen. Vijf minuten later tik, tik, tik, de tweede. En weer vijf minuten later werden er nog twee orders toegevoegd.

Enfin, wij hadden besloten om vrijdagmorgen naar Ribe te rijden, werk of geen werk. Het komt namelijk niet zo vaak voor dat we ook hier een serieuze hittegolf hebben. Vreemd genoeg was het 's nachts koel in "the Hawk" wat heel fijn was.

Ik schreef het al; Ribe is de oudste stad van Scandinaviën. Al in het jaar 615 lag er een nederzetting. Het is een toeristmagneet. In het stadje zelf wonen maar iets meer dan 8 duizend inwoners; zomers verdubbelt dit.

Er zijn best veel musea; wij kozen het nieuwste - Hex, museum of witch hunt. Over de heksenvervolging rond 15- en 1600. Wat hebben vrouwen toch veel ellende beleefd. Een interessant museum voor volwassenen (niet zo leuk voor kinderen).

de binnenplaats bij het museum

Ik heb niet zoveel foto's gemaakt; dat hebben anderen voor mij gedaan en je kunt ze heel zeker vinden op het wereld wijde web.
Wij fietsten en dronken en fietsten en aten een heerlijke lunch met een prachtig uitzicht.

wodka met aardbeien en rabarber

twee versgebakken scholfilets met toebehoor

Ribe å aan de overkant.

Het blijft nog een weekje lang mooi en warm weer,
helaas met weinig regen (volgens de voorspellingen-maar die hebben niet altijd gelijk)

De tuin kon anders regen heel goed gebruiken!

De zee in!

Na een frisse duik in de Lillebælt

Weer thuis na een lang weekend. Vlug het caravannetje leeggeruimd, op de fiets naar het strand en plons, het water in!

Kijk Marije - ik vond de jurk die we ooit op de markt kochten terug, achter in de kast. Zo gemakkelijk voor op het strand.


Kijk, we waren een paar dagen naar Ribe en Ribe ligt aan de zee en achter de dijk ligt de marsken. dat is drassige, moerrasachtige grond, die bij hoge vloed overstroomt.

Hier komen duizenden, wat zeg ik honderduizenden vogels bij elkaar om hun buiken vol te eten voordat de naar het zuiden vliegen. Vooral spreeuwen. Sort Sol noemt men het fenomeen, Zwarte Zon.

Marsken en daarachter de waddenzee.

Het hele gebied tussen Ribe en het zuidwesten van het land is beschermd gebied - een deel van de waddenzee.

Daar kun je dus niet zwemmen.

Veel meer informatie over de waddenzee is te vinden in het nieuwe vadehavscentret

Het gebouw zelf heeft een voorname architectprijs gekregen en ligt daar in z'n Scandinavische eenvoud aan de rand van de zee.

Het is de hele zomer druk bezocht geweest; nu was het veel minder. We kregen een miniconcertje bij de ingang.

We fietsten van Ribe naar Vester Vedsted.

Achter de dijk en langs de Kammersluis tussen Ribe å (riviertje) en de open zee.

 Ik klom boven op de dijk.

We fietsten achter de dijken met het wijde land aan onze linkerkant.

Nee, geen verharde fietspaden maar schapenwegen.

't Is net Nederland, nietwaar.

Morgen ietsje meer over Ribe, het oudste stadje van heel Scandinavië.

Fiets gemaakt.

Wat was ik blij vanmiddag, toen de fietsenmaker belde dat mijn fiets gerepareerd was, want ik heb hem erg gemist.
In de auto stappen is namelijk helemaal niet leuk in deze hitte.
Meteen daarna fietsten we naar het strand zoals vele eerdere keren.

Morgen gaan de fietsen het campertje in en tuffen we naar het zuidwestelijke  Denemarken.

Eerst nog even tomaten plukken... en wat paprika's..

Lekker bij de simpele maaltijd.

Een kletsdag.

En op zo'n kletsdag komt er maar weinig uit je vingers.

De warmte werkt daar natuurlijk ook aan mee.

Ik belde en werd gebeld; ik sms'de een hoop. Ik kreeg meer telefoontjes en daarna koffie-bezoek.

En toen was het in een keer zes uur.

Ik had gisteren stof gekocht voor nieuwe gordijntjes in de caravan.

Eerst zat ik binnen...

..toen buiten.

Ik zette de naaimachine maar even op de grond 

toen het bezoek er was.

Niet veel uit m'n vingers, maar wel een heel gezellige dag. Daar gaat het toch om!

(Ik mis m'n fiets. Die staat bij de fietsenmaker. 

Hopelijk is tie gauw gemaakt)

Hawk

Hawk. 

Dat staat er achter op het kleine caravannetje dat we tweede, derde, vierde, vijfde of nog meerdere hands hebben gekocht.

We reden ermee naar Langeland. Het was lang geleden dat ik daar was en je moet hem toch even uitproberen nietwaar?! Kijken hoe en of alles werkt. Dat doet het gelukkig! Het is een echt retro- model. Niks geen luxe, alleen een koelkastje zit erin. En een voortent. Zelfs het tafeltje stamt uit de zeventiger jaren.

Nee, zijn humeur mankeert niks. Het was alleen heel warm ;-)

Er was plek genoeg op de camping; wij hadden een heel ruime plaats voor het huisje op wielen en voor de auto.

De fietsen waren mee en we hebben wat afgefietst!

Langeland heeft hele goede fietsroutes, goed te vinden vanaf Spodsbjerg, maar even buiten Rudkøbimg hebben we een bordje gemist en kwamen van de koers. Dat betekende heel veel extra kilometers.

Wat slaapt de mens dan goed 's nachts.

En nee, het was echt niet zo warm. Vlak aan zee en onder de bomen.

Onze camping lag (ligt nog steeds) in Spodsbjerg, tegenover de haven. In die haven lagen wel 100 bootjes die je kon huren om te vissen, te duiken of gewoon in rond te dobberen. 

Er waren vooral veel Duitsers die visten. Op de camping was een hele afdeling gereserveerd voor het schoonmaken en invriezen van de gevangen vis.

Tja, dan denk ik meteen: lekker vis eten!

"Restaurant Kutterfisken" stond vermeld met vier sterren. Wat een afgang. Het restaurant was een soort friettent en het eten kreeg van ons tien min-punten! Poeha; alles in de frituur...jammer...

Zaterdag fietsten we eerst naar Rudkøbing. (we kwamen voorbij het jobcenter waar onze zoon werkt- ook leuk). Wij gingen  rondneuzen in het gezellige kleine stadje - waar ooit de fysicus Hans Christian Ørsted geboren is.

Leuke winkeltjes! Ik keek m'n ogen uit bij "Pigekammeret", een winkeltje? een museum? een...?

Hier een kleine collectie; er was nog veeeel meer!

Enfin, wij dronken een kop koffie en gingen op zoek naar een lunchcafé. Ach ach, Langeland is geen culinarische belevenis.

Ik wilde een vegetarische salade, de chef een broodje met gerookte zalm. Na lang wachten kwam de zalm...ik had nog niks. ik ging even later maar eens binnen kijken net toen de serveerster naar buiten kwam met een broodje zalm en een salade. Communicatie is een moeilijk ding. En die salade! Dat was alleen wat gewone sla, een handjevol erwtjes, een paar stukjes komkommer en wat snippers ui. Au, dat pluk ik hier uit de tuin en  dan doe ik er nog van alles onder. En als het nu goekoop was....pfft het koste 10 euro.

Nee, Langeland, dat moet beter kunnen. Bijna alle eetgelegenheden hadden alleen burgers en burgers op het menu. Weinig of geen variatie.

wachten op eten

Gelukkig is het eiland mooi. Mooi om te fietsen over mooie 

goede fietsroutes. Rustig, kalm, ontspannen en weids. Vriendelijk groetende mensen in het mooie landschap. De oogst was in volle gang. Hier liggen imense korenvelden; rijk aan tarwe, rogge en gerst. Akker na akker. De volgeladen wagens reden af en aan. Een rijke oogst zo te zien.

Na het ontbijt pakten we de boel samen want we wilden nog wat meer van het eiland zien.

Eerst naar het zuiden, naar Bagenkop.

Daarna naar het Langelandsfort. Tot 1994 was dit een militaire base dat in de tijd van de koude oorlog/het ijzeren gordijn de wateren in het zuidelijke Denemarken moest controleren en beschermen. Nu is het een museum - zoiets als het oorlogsmuseum in Overloon - dat een inblik geeft over de tijd van 1945 tot aan 1990; de tijd van de koude oorlog. Spionage, propaganda, onderzeeërs en ander geschut en nog veel meer. Het is wel een groot terrein en we hebben veel gelopen (wat niet zo goed was voor de rug van de chef - maar hij

deed het toch maar).

Vanwege de corona mochten er maar tien mensen per keer in de vele bunkers. Iederen kreeg een rode wasknijper om op het bord te zetten, zodat je kon zien of er plaats was.

En toen ging het huiswaarts.

't Is net alsof we heel lang weggeweest waren.

Brandblussers.

Wij besloten om een andere verzekering te nemen.

Na een paar incidenten waarmee ze ons niet konden helpen en algemene irritatie over de hoge premie, schreven we een paar goed gerenomeerde maatschappijen aan. 

Het werd nr 2. 

De assurandeur kwam gisterenavond langs en we hebben nu een meer aangepaste verzekering.

Met een besparing van ca.2500 kronen (ca.400 Euro)

en een veel lager eigen risico.

Op de koop toe (daar hou ik eigenlijk helemaal niet van - die toegiftjes)  maar okee, op de koop toe kregen we drie brandblussers.

Een voor in huis, een in de auto en een in de werkplaats.

Hopelijk hebben we ze nooit nodig!

Vanmorgen was het miezerig en koel. De beloofde hittegolf liet op zich wachten. Geen zorg; ik deed de boekhouding. 

Is dat ook weer klaar. 

En daarna fietsten we een grote ronde.

Door het beukenbos (al is de voorste een oude eikenboom).

Langs de jachthaven 

Waar je ijs kunt kopen.

En naar het strand, waar we lekker lui achter het huisje van de strandwacht lagen.

Het warme weer is toch gekomen...

Zomerkleren verslijt je hier niet.

Gisteren werd mijn (onze natuurlijk) kleindochter 20 jaar; ongelooflijk hoe snel de tijd vergaat!
Facebook was zo vriendelijk om mij een foto te laten zien die precies een jaar geleden gemaakt is. Daar heb ik dezelfde jurk aan als die ik gisteren droeg. Nog net als nieuw. Niets verslijt hier minder dan zomerkleren.....

We kregen een heerlijke lunch. 

de jarige!

Waarna zoon, dochter en kleinzoon even de boeiboorden bij ons thuis gingen verven onder toezicht van de chef/vader/opa. Daarvoor moet je zo hoog de ladder op dat Sandra haar vader verbood om erop te klimmen. Het klusje is gedaan. Het huis is AF!

Het was een gezellige dag. Een zonnige zondag waar buiten "gespeeld" kon worden. We speelden het kongespil /koningsspel.
Zoiets heb je natuurlijk ook in Nederland.

De jongste wonnen!

De jarige moest even alle felicitaties bekijken en beantwoorden.

De poes werd aangehaald.

En wij mochten weer even samen op de foto.

Caroline, twintig jaar. Volop aan het werk /studie.

Over anderhalve maand verhuist ze naar haar eigen appartementje hier in de stad. 

De verjaardagscadeaus waren daarom "praktische" dingen.

Een stofzuiger, twee pannen en een cadeaubon voor Ikea.

Mijn lieve kleindochter, ik wens je alle goeds voor in de toekomst.

Dat het leven je wil toelachen.