Dankbaar

Wij fietsten naar Trelde en stopten bij Flansbæk strand. Kijk toch eens, dat prachtige blauw. En de weerspiegeling op het water.

Ik moest eruit!

De hele ochtend was ik in het ziekenhuis in Vejle, op de oncologische afdeling, de kankerafdeling. Nee, gelukkig ben ík niet ziek, maar een van de eerste vrouwen die ik  leerde kennen toen ik hier kwam wonen. Birgit, net zo oud als ik en met kinderen van dezelfde leeftijd. Toen de kinderen klein waren zagen we elkaar vaak en vierden vele hoogtijden samen. Later verwaterde het contact wat, maar we bleven op elkaars verjaardagen komen, dronken samen af en toe een kop koffie in een cafeetje of we maakten een wandeling.

Ze maakte de chef kribbig en hij houdt zich daarom meestal afzijdig; ze is namelijk egocentrisch en koppig eigenwijs en een persoon die altijd veel te klagen heeft. 

Nu is ze ziek. Galoperende kanker. Overal uitzaaiingen en overal pijn. Oh, het is een kruis om haar zo te zien liggen in dat ziekenhuisbed. Ze sluit alles buiten en jammert slechts. Ik probeerde te vertellen over de wandelingen die we gemaakt hadden, we hebben samen ooit bij mijn moeder gelogeerd, ik vertelde over de zilte lucht aan zee gisteren, maar niks kon haar afleiden. Heel erg voor haar maar ook een moeilijke opgave voor man en kinderen.

Ik praatte nog wat met haar man, later haar kinderen en reed naar huis. In de auto probeerde ik zoveel mogelijk positieve liedjes te zingen om het zware kleed van me af te werpen. 

De chef had verse croissantjes gehaald, én een paar broodjes. Hij had ook garnalensalade en zalm gekocht. Dat was smullen en ik kon m'n verhaal kwijt. En ja, hij wilde graag mee op de fiets naar Trelde. Daarom ben ik zo dankbaar voor alles wat ik heb!

Ook voor de schaal met tomaten die een maand later dan normaal rijp waren.

En voor de zon de laatste paar dagen.

🙏🙏🙏

En voor alles wat ik heb, ben. mag en kan!

 

Een eiland op zondag.

Een roos uit het prachtige boeket van vorige week staat nog te pronken; de rest van de bloemen gaf de geest. Behalve dit boeketje dat we kregen van mijn vriendinnen. En de planten in de tuin; die stralen ook. Ik zal ze maar even water gaan geven ;-)

Nog een beetje genieten van de zomer. Omdat de chef eerst nog even aan het werk was bij dochterlief (licht aanleggen in de schuur) werd het namiddag voor we besloten om deze keer een eindje te rijden met de auto. Ik wilde graag de nieuwe erespoort zien (door plaatselijke smeden gemaakt ) die over de weg bij de oude grens stond. Vanwege de "genforening" de hereniging. 

Maar die erespoort was er maar tijdelijk. Staat nu hoogst waarschijnlijk in het museum bij de oude grens. Nou ja, dat gingen we niet opzoeken omdat het nog fijn weer was. We reden naar Aarø, een eilandje in de buurt van Haderslev. Weer een pont en weer een eiland. Leuk toch.

Er wonen 144 mensen op het eiland. Er is een restaurant, een café (waar wij heerlijke scholfilets aten), een wijngaard met boetiek en een kleine brouwerij.  Geen winkels/supermarkt of zo. Maar ja, het is ook maar een kleine oversteek van zeven minuten.

Een kijkje op het vast-land.

En even wachten op de pont terug. 

Over de binnenwegen weer terug naar huis. Lekker relaxed.

Dat ging niet door

Ik dacht het al: het verbod op crop-tops werd opgeheven. Dat druist ook in tegen alle vrije waardes van de mensheid én tegen de grondwet. Dus kwam het schoolbestuur met een of andere vage verklaring dat het zo niet bedoeld was en alle happenings in het land zijn de kast weer in. 

Begrijp me niet verkeerd; ik heb er niks op tegen als kleding - en gedrag - besproken wordt en dat men regels invoert, maar verbieden, nee dat gaat me te ver. Dat laat ik graag aan de ouders over.

Waar ik me wel aan erger is het gepoep van duiven  hier bij ons. Ze hebben een plekje gevonden op de hanebalken in de nok van het huis en iedere morgen is het raak. Kan ik weer een berg vogelpoep opruimen op het balkon. Nu heeft de chef vogel-sperring gekocht en nu denk ik dat het geen lekkere zit meer is voor vogels, op al die spitse ijzertjes. Beste duiven, er staan bomen genoeg in onze tuin en omgeving. Ga daar maar zitten koeren...

Intussen is het weer mooi weer. Niet zo lekker als vorige week met ons tuinfeest, maar best warm en zonnig. Ik werkte lekker in de tuin terwijl de chef buitenlicht aanlegde bij Sandra. Die man kan ook alles!

Crop top

 

Het gaat er heet aan toe in de media hier. Een school (in Vejle, onze buur-gemeente) verbiedt de meisjes om een zogenaamde "crop-top" te dragen op school. En dat in het vrijgevochten Denemarken! Verbieden!! Oei!  Argument: klasgenoten kunnen zich zo niet  goed concentreren....

Ik heb gelukkig een kleindochter die uitgesproken feministe is. "Mannen mogen nooit bepalen wat vrouwen aantrekken!", schrijft ze en daar ben ik het helemaal mee eens.

Als ik de leiding van die school had, dan had ik het heel anders aangepakt. In dialoog gaan. Met de leerlingen en eventueel met hun ouders. En dan nog; er zijn zoveel dingen die je je concentratie doen verliezen. En ouders kunnen dat toch ook zelf bespreekbaar maken tegenover hun dochters? Een beetje bloot vlees; helemaal okay.

Wat gebeurt er nu dus: de crop-tops zijn zowat uitverkocht. Alle scholen en gymnasia protesteren en maken happenings van lichamen met crop-tops. Bekende mensen tonen hun - niet altijd mooie - blote buiken....Hi-ha!

Hoezee, ik ben weer helemaal terug in de tijd dat de discussie ging over hotpants. 

Ach du lieber Augustin..

...alles ist weg! Opgeruimd! De tuin ziet er weer gewoon uit. De was is gestreken (zes grote tafelkleden, veel thee-en handdoeken) en vanmiddag werkte ik de boekhouding bij.

Ik ging naar de kapper en naar de brei-club en het meeste overgebleven eten is op. De vergeten spullen (shorts, een jasje en een tas) staan in de gang. We kochten een mobiel; een ronddraaiende spiraal, want een aantal duiven hebben ons balkon gevonden en gebruiken dat 's nachts en schijten alles vol. Ik hoop dat de slinger ze weghoudt. 

Nu is de gewone dag gekomen. Ook wel rustig! De orders komen binnen; er wordt weer gewerkt. "The carnaval is over...

Voor onze gasten was het gewoon een gezellige dag. Voor ons was het een dag om op terug te kijken. Leuk om alle foto's terug te zien. In alle rust na-genieten.

Ik schreef het al eerder: Denen houden wel van een feest. Een feest met volop eten en drinken. Dat zit waarschijnlijk de vikingen in het bloed ;-). Skål!

• Barnedåb - doop of naamgeving van een baby. 
• Conformatie of non-firmatie voor de niet gelovigen. Dus niet je doopsbeloften vernieuwd, krijg je toch een feest. 
• Bruiloft, koperen, zilveren, gouden en nog meer, ronde verjaardagen, dertig, veertig, vijftig, zestig en nu de 70. 
• "Svendegilde" - als je een vakopleiding hebt afgerond, studentereksamen, als je klaar bent met een gymnasiale opleiding en dan heb ik er vast nog een paar vergeten.
• (oogstfeest, stadsfeesten, kerstfeesten, midzomernacht, afscheidsfeesten)

Alles bijna altijd met een diner of buffet erbij en natuurlijk cadeaus. Mooie kleren aan, eventueel je dansschoenen, de feestneus op en het sociale gen opgegraven;  ik vind het wel gezellig. feessie

Feest.

Zaterdag was het dan zover. Feest ter gelegenheid van onze 70-ste verjaardagen het afgelopen jaar. Iedereen had er zin in; het was ook alweer lang geleden en Denen houden nu eenmaal van feesten.

De tent werd de dag ervoor opgezet. 

Het zou kunnen regenen, maar we hebben prachtig weer gehad.

Het varken draait aan het spit. De jongens kijken toe vanaf het balkon.

 

Een praatje met Martin, de kok. 

Welkomstdrankjes, voor ieder wat wils.

De gasten druppelen binnen - nou ja, binnen en buiten..

Familie van Jørgen

Mijn zwager (en ikzelf)

Ons Marije en Ivona.

Mijn vriendinnen met aanhang.

De buren.

Vrienden van mijn man, mijn zwager en mijn oud-collega.

Casper was bartender, geassisteerd door Carl.

Een kijkje in de tent

en daarbuiten

Het bier en de limonade lagen op ijsblokjes in onder andere de kruiwagen.

De lieve, mooie speech van onze dochter.

Heerlijke salades.

Dansjes werden geoefend

De buren hadden ook de vlag uithangen

Laat op de avond gingen we naar binnen. Daar werd ook gedanst! 

We kregen veel bloemen en planten. Hier een prachtig boeket van dochterlief en vriend.

Cadeautjes hoeft niet, hadden wij geschreven. Daar hield niemand zich aan.

Wát een feest hebben wij gekregen van onze kinderen! Geweldig!!!

We houwen 't niet droog.....

En het zag er nog wel zo mooi uit. De rug van de chef speelt erg op dezer dagen. Pijn en pijn. En dan moet je toch bewegen om de conditie op peil te houden. Dus fietsten we naar Trelde. Even rusten bij de "andedam", het eendenvijvertje. Daar zat een reiger te loeren. Ik dacht dat het een nep-vogel was, zo stil zat hij. Tot hij wegvloog....

                                 Met een beetje in-zoomen zie je hem links zitten.

En dan zie je ook dat er weer een grijze wolk aankomt.  

We konden schuilen onder de bomen een eindje verderop.

De oogst is in volle gang. Hier ligt er graan te drogen.

Eigenlijk fietsten we te veel kilometers. Da's ook weer niet zo goed voor die rug. Er kwam een berichtje...de operatie van de chef  is gepland voor 9 maart volgend jaar!! Poeha, dat is wel erg lang wachten! Een winter lang....

De vlaggenmast is wel eindelijk geverfd. En er zijn mooie luchten te zien, dat wel. 

Maar ik verlang naar strak blauw.

Voor het feest......