Door dik en dun, door goede en door slechte tijden, door liefde en boosheid, met ups en downs, door zon en storm.... Dan is 46 jaar toch heel fijn om mee te mogen maken.
Proost!
Door dik en dun, door goede en door slechte tijden, door liefde en boosheid, met ups en downs, door zon en storm.... Dan is 46 jaar toch heel fijn om mee te mogen maken.
Proost!
Ik moest eruit!
De hele ochtend was ik in het ziekenhuis in Vejle, op de oncologische afdeling, de kankerafdeling. Nee, gelukkig ben ík niet ziek, maar een van de eerste vrouwen die ik leerde kennen toen ik hier kwam wonen. Birgit, net zo oud als ik en met kinderen van dezelfde leeftijd. Toen de kinderen klein waren zagen we elkaar vaak en vierden vele hoogtijden samen. Later verwaterde het contact wat, maar we bleven op elkaars verjaardagen komen, dronken samen af en toe een kop koffie in een cafeetje of we maakten een wandeling.
Ze maakte de chef kribbig en hij houdt zich daarom meestal afzijdig; ze is namelijk egocentrisch en koppig eigenwijs en een persoon die altijd veel te klagen heeft.
Nu is ze ziek. Galoperende kanker. Overal uitzaaiingen en overal pijn. Oh, het is een kruis om haar zo te zien liggen in dat ziekenhuisbed. Ze sluit alles buiten en jammert slechts. Ik probeerde te vertellen over de wandelingen die we gemaakt hadden, we hebben samen ooit bij mijn moeder gelogeerd, ik vertelde over de zilte lucht aan zee gisteren, maar niks kon haar afleiden. Heel erg voor haar maar ook een moeilijke opgave voor man en kinderen.
Ik praatte nog wat met haar man, later haar kinderen en reed naar huis. In de auto probeerde ik zoveel mogelijk positieve liedjes te zingen om het zware kleed van me af te werpen.
De chef had verse croissantjes gehaald, én een paar broodjes. Hij had ook garnalensalade en zalm gekocht. Dat was smullen en ik kon m'n verhaal kwijt. En ja, hij wilde graag mee op de fiets naar Trelde. Daarom ben ik zo dankbaar voor alles wat ik heb!
Ook voor de schaal met tomaten die een maand later dan normaal rijp waren.
Maar die erespoort was er maar tijdelijk. Staat nu hoogst waarschijnlijk in het museum bij de oude grens. Nou ja, dat gingen we niet opzoeken omdat het nog fijn weer was. We reden naar Aarø, een eilandje in de buurt van Haderslev. Weer een pont en weer een eiland. Leuk toch.
Begrijp me niet verkeerd; ik heb er niks op tegen als kleding - en gedrag - besproken wordt en dat men regels invoert, maar verbieden, nee dat gaat me te ver. Dat laat ik graag aan de ouders over.
Waar ik me wel aan erger is het gepoep van duiven hier bij ons. Ze hebben een plekje gevonden op de hanebalken in de nok van het huis en iedere morgen is het raak. Kan ik weer een berg vogelpoep opruimen op het balkon. Nu heeft de chef vogel-sperring gekocht en nu denk ik dat het geen lekkere zit meer is voor vogels, op al die spitse ijzertjes. Beste duiven, er staan bomen genoeg in onze tuin en omgeving. Ga daar maar zitten koeren...
Het gaat er heet aan toe in de media hier. Een school (in Vejle, onze buur-gemeente) verbiedt de meisjes om een zogenaamde "crop-top" te dragen op school. En dat in het vrijgevochten Denemarken! Verbieden!! Oei! Argument: klasgenoten kunnen zich zo niet goed concentreren....
Ik heb gelukkig een kleindochter die uitgesproken feministe is. "Mannen mogen nooit bepalen wat vrouwen aantrekken!", schrijft ze en daar ben ik het helemaal mee eens.
Als ik de leiding van die school had, dan had ik het heel anders aangepakt. In dialoog gaan. Met de leerlingen en eventueel met hun ouders. En dan nog; er zijn zoveel dingen die je je concentratie doen verliezen. En ouders kunnen dat toch ook zelf bespreekbaar maken tegenover hun dochters? Een beetje bloot vlees; helemaal okay.
Wat gebeurt er nu dus: de crop-tops zijn zowat uitverkocht. Alle scholen en gymnasia protesteren en maken happenings van lichamen met crop-tops. Bekende mensen tonen hun - niet altijd mooie - blote buiken....Hi-ha!
...alles ist weg! Opgeruimd! De tuin ziet er weer gewoon uit. De was is gestreken (zes grote tafelkleden, veel thee-en handdoeken) en vanmiddag werkte ik de boekhouding bij.
Ik schreef het al eerder: Denen houden wel van een feest. Een feest met volop eten en drinken. Dat zit waarschijnlijk de vikingen in het bloed ;-). Skål!
Alles bijna altijd met een diner of buffet erbij en natuurlijk cadeaus. Mooie kleren aan, eventueel je dansschoenen, de feestneus op en het sociale gen opgegraven; ik vind het wel gezellig. feessie