We gingen dit jaar naar de kerstmarkt bij Egeskov slot. De chef ging niet mee; die zou al het lopen niet aan kunnen. Casper had ook heel andere plannen voor het weekend ;-). Maar Carl en ik haalden Philip op en tuften naar de kerstmarkt. We hadden afgesproken om in de voorhal te wachten op Caroline en Mikkel. Gelukkig bleef het droog de drie uurtjes dat wij er waren. En ja, een kerstmarkt is nou eenmaal een kerstmarkt; allerlei leuke spulletjes, gløgg en æbleskiver, overal vuurtjes om je handen te warmen en een flink wat geslenter. Philip zei dat we 7000 stappen hadden gehaald.
We wandelden ook rond om het slot door de mooie, nu winternatte tuinen en "deden" het labyrint. Daar kom je niet zo maar uit ook al kon je door de heggen kijken nu de bladeren eraf waren. Eindelijk waren we in het midden van waar ik deze foto knipte.
We hadden de uitgang gevonden!
Gelukkig was er ook een "binnen" en in de voormalige stallen en schuren was er veel leuks te zien. Hier staan we/ze voor een oude kruidenierszaak. Leuk vooral voor Caroline, die immers in een supermarkt werkt
Hier een kostcirkel uit 1954.
Er was ook een tentoonstelling van camping vroeger en nu. Heel leuk. En oude auto's, moters en reddingswagens.
Nog even een kopje koffie bij Jeff en Ivona in Odense en dan op huis aan. Het wordt immers al heel vroeg donker en ik wil het liefste voor het donker thuis zijn.
De hulpzame morfar zorgde ervoor dat Carolines autootje van nummerplaten werd voorzien en kleindochter reed met een gelukkig gezicht weg. Ze had de eerste dag in haar nieuwe job erop zitten, moest even naar huis om zich om te kleden en daarna was er een etentje in een chic restaurant samen met haar nieuwe collega's. Dat is toch met je gat in de boter vallen.
Maar Casper kwam hier eten. Alleen is maar alleen en het is saai om in je eentje te eten. Dus...vanavond komt hij weer...
Gezellig.
Carl kwam glunderend uit school met z'n eerste schoolrapport. Hier worden er in de lagere klassen geen rapporten gegeven en dan is een eerste keer spannend.
En ik kreeg mijn corona-booster prik gisteren. Ik was best moe gisteren avond en had wat spierpijn, maar om nou twee en twee bij elkaar op te tellen, zei deze ezel....tot de eega zei: misschien komt het door de inënting. Hiha. Na een nachtje slapen ben ik nu weer helemaal de oude.
Op de koelkast hangt er weer, na lange tijd een school-schema. Carl is hier een weekje op vakantie. Heel gezellig! Maar hij moet natuurlijk wel naar school: dus schema. (en een beetje vroeger opstaan ;-))
Gisteren hielp hij in de werkplaats. Lettertjes "pikken"en een hoop knip, tel-en snijwerk. Hij vond het leuk en had het snel door! Er kon zodoende een flinke order weggewerkt worden. We brachten het samen naar de pakkettendienst.
Oeps, zondag is het alweer de eerste zondag van de Advent en daar hoort een adventskrans bij. Deze maakte Carl, vrijwel alleen. Het is een overdadige krans, vind je ook niet!
We deden nog veel meer die dag. We haalden het marmotje Sorte op. Met kooi en strooi en voer. En wat meer kleren voor Carl.
's Middags gingen morfar en Caroline op autojacht. Caroline heeft een vaste baan per 1 januari, maar begint daar al maandag! De laatste maand van haar opleiding neemt de nieuwe supermarkt over. Ze is er heel blij mee. Een echt grote zaak...maar wel in Bramdrupdam, in Kolding noord. Er moest dus een autootje komen en die kwam. Morfar is een goede onderhandelaar. Hij drukte de prijs en kreeg er vier winterbanden bij. Nu moet de auto nog door de keuring en hij moet verzekerd worden. Dat doet deze morfar maandag (Caroline leent de auto van haar broer) en dan is deze dame onder de pannen wat werk en vervoer betreft.
Mikkel, haar vriend, kwam haar ophalen en ze bleven allemaal eten. Ik had er niet echt op gerekend, maar allez. De grote pan tomatensoep werd gesuppleerd met toast en ik maakte nog snel een appeltrifli.
Onder het toeziend oog van Sorte.
Vandaag is het rustiger. We deden een beetje creatief, Carl en ik en nu is hij in de werkplaats om samen met de chef iets te produceren. Vanavond gaan we naar de film; de nieuwe Ghostbusters Afterlife.
PS: We hingen deze week de lichtjes op buiten. Gezellig!
De ene dag "vreet" de andere en voor ik het weet is het alweer woensdag-avond. Er was werk, er waren facturen te schrijven, een boekhouding bij te werken. Er was bezoek van potentiële nieuwe klanten, er waren koffiedrinkers. Er was een extra lange kooravond vanwege een kerstconcert in december en vandaag was de breiclub hier.
Tussendoor kochten we een extra lang dekbed voor de chef. Ik had al eerder zo'n zalig muskus-donzen dekbed; de chef had nog steeds een oudje. En dan was het ook nog eens te kort voor z'n (nog steeds) lange lijf. Maar een goed dekbed is niet goedkoop, dus toen het in de aanbieding lag kwam het er eindelijk van om een nieuw te kopen. Ook maar meteen twee extra lange dekbedhoezen er bij, waarvan bij de ene na het wassen de ritssluiting kapot was. Weer terug naar de winkel en het kon zonder problemen geruild worden.
De dagen zijn zo kort.... Bij diverse buren hangen de kerstlichtjes al buiten. Ik ben bezig de chef over te halen om nieuwe snoeren te halen. Die van vorig jaar werkten niet meer. Morgen misschien??
Even een heel ander weetje: Zoals ik eerder schreef waren hier vorige week verkiezingen voor de gemeente én voor de vijf regio's. En weet je wat: de helft van de zetels in de regio's wordt bezet door vrouwen. Ik zeg: eindelijk!! Nu de gemeenteraad nog. Daar is twee-derde nog voor mannen.
De rullepølse (broodbeleg) vliegt erdoor heen. De chef laat genereus zijn vriend mee-eten..hij smaakt ook ditmaal weer zo heerlijk. Je eet het zo: met een paar schijfjes ui en wat "sky" erop. Sky is een soort fijne jus, die met gelatine stijf gemaakt wordt. Je spreekt het uit als skuu.
Nu moet ik het blog van het koor bijwerken. Heb ik even tijd voor want de chef is naar de schietvereniging. Samen met Carl, een van de kleinzonen.
Onze aardige buurman ging voor ons het dak op om een vogelrooster op de schoorsteen te zetten. Wij hebben aardige en vriendelijke mensen wonen in onze straat. Fijn toch!
Het was droog die dag....Af en toe een zonnestraaltje door het wolkendek.
En solstrejf i en vandpyt......zo begint het lied:
Dansevisen..(een vise (wieze) is een chanson )
Een straaltje zon in een waterplas, de wind die je
wang kust, en het het riet dat neuriet, dat het leven begint, met spinrag
in je hoofd.
Een fluitje in een boomtop, een miauwtje van een kat, een
ruisen in een beekje, een gefluister in de heg, wat zegt dat de nacht
voorbij is.
Douwnat ligt het weiland, juffrouw ochtendgloor gaat naar bed, de dag
begint Puk-plagerig die uit bed springt
en loopt over de zonnige brug
En en wij twee, wat met ons twee? Wat nou met
ons nu, jij en ik? Ik dans en ik dans en ik stop en zie alleen maar jou. Waarom ging je weg? Kom terug, kom terug, kom terug mijn liefste
vriend. Kom terug, kom terug en we dansen daarheen waar jij wilt
Kom laat ons dansen
alles kan gebeuren
kom, laat ons dansen
laat ons dansen en lachen
Een lied uit 1963, waarmee Denemarken het songfestival won. Wat was de wereld toen nog rustig (en onwetend) nietwaar.
(PS. Puk is een elfje uit Shakespeares Midzomernacht-droom)
De chef maakte broodbeleg. Zijn beroemde "rullepølse".
We deden een rondje binnenstad waar het Art Festival dit weekend plaats vond. De meeste schilderijen waren te zien in het Eksercerhuset in de voormalige kaserne. Maar er waren ook diverse gallerijen open en sommige café's deden ook mee. Nee, ik heb maar niks gekocht maar wel diverse visitekaartjes mee genomen.
Vandaag deden we vast wat kerstinkopen (limonade en snoep) net over de grens en toen we thuis waren kwam dochterlief langs. Die had twee dagen Jeff en Ivona geholpen met de tegelvloer in de badkamer. Moeders blij als de kinderen elkaar kunnen en willen helpen.
Hier de Prinsens Poort, daarchter ligt de binnenstad.
Van de drie gemeentes in het driehoeksgebied is Fredericia de kleinste.
Geeft niks hoor; ik voel me hier thuis.
De zon heeft zich gelukkig af en toe laten zien. Kijk maar.
De gemeentewerker (de robot-grasmaaier) houdt pauze. Naast het dakje met zonnepanelen. Die grasmaaiers doen hier overal het werk en er is gelukkig (tot nu toe) niemand die hem vernielt of steelt. Er rijden er heel wat rond in onze stad.
Volle maan, dan is het 's nachts misschien wat kouder?
We hebben tot nu toe nog steeds een nachttemperatuur van 11 graden!
Ik maakte de rekening op van de kilometers die we dit jaar voor de zaak gereden hebben. Voor de boekhouding.
Nou, dat viel mee, of tegen. 't Is maar net hoe je het bekijkt.
Corona-jaar.
Maar ondanks de weer opbloeiende corona zijn er nog geen beperkingen. Ja, de coronapas tonen, dat is alles. Ik ben overigens net uitgenodigd voor m'n booster prik. Ik maakte maar meteen een afspraak en kan maandag over een week komen.
Een oude collega, van toen ik dertig jaar geleden als pedagoge bij de dagmoeders werkte
had ons vandaag uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Zo op het zicht zijn we niks veranderd. Maar....meer rimpels, grijzer haar, eentje was afwezig, die kon het als dementerende niet aan, eentje was in behandeling voor kanker, eentje had net haar man verloren, een ander had een man die al vijf jaar een depressie had... En we waren maar met z'n zevenen. Mensch, wat ben ik dan toch gezegend!!!
Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen. Heel veel oude verhalen opgehaald en elkaar een hart onder de riem gestoken. Doen we van de zomer nog een keer..
Om kwart over acht had ik al een tolk-opdracht. Vanwege de nog steeds (of alweer) heersende corona gaan de meeste opdrachten (gelukkig) per telefoon. Nee, voor besmetting ben ik niet zo bang, maar nu hoef ik niet het halve land rond te rijden. Wel zo fijn.
Na een kleine drie kwartier was ik klaar.
En toen was er koffie!
Daarna fietsten we naar het sportcentrum hier vlakbij want we gingen stemmen. Vandaag zijn hier verkiezingen voor gemeente en regio. Het was helemaal niet druk. Een van mijn kennissen had eerder deze week per brief gestemd maar zei dat het in de hal van het gemeentehuis overvol was. Tja....
Het ging er helemaal corona-proof aan toe en de kruisjes zijn gezet.
Het blijft grauw buiten en het was "waterkoud" op de fiets. Ik denk dat ik maar binnen blijf en er een puntje aan brei.
Mijn hoofdband en polswarmers zijn klaar. De kabels zijn (bijna) zonder fouten.
Een zondag zonder blauw aan de hemel. Grijs dus; ook vandaag weer.
Maar het was droog en ik trok m'n wandelschoenen aan.
Achter langs Madsbypark .
Langs de vijver.
En over het bospad. (voor wat kleur).
Weer thuis haalde ik de chef over om mee te fietsen naar de stad, waar Depotgården de jaarlijkse kerstmarkt hield. Depotgården is een oud gedeelte van het vroegere epidemie ziekenhuis, dat nu gebruikt wordt als creatieve basis voor alle burgers van de stad. Je kunt er werken met hout, textiel, sieraden, metaal, verf en nog veel meer. Je kunt lid worden van het huis en dan staan alle machines en gereedschappen tot je beschikking. Omdat er nogal wat geproduceerd wordt houdt men twee maal per jaar een markt. In november: de kerstmarkt. Pssst, ik kocht vast twee kleine kerst-cadeautjes.
Toen we langs de wallen fietsten waarachter her Østerstrand ligt, zagen we twee "dragonflyers". De wind was landinwaarts, dus geen gevaar dat ze over zee uitdreven.
Weer thuis bakte de chef "hindbærsnitter" die Sandra en Casper kwamen proeven.
Zij waren nog wat mat in de sokken van gisteren. Nadat de familie (vader, opa en oma van vaders kant en wij "ouwetjes") van de "openhuis" traktaties hadden genoten en weer op huis aan reden, was het tijd voor de jeugd. Die feesten door tot middernacht en trokken daarna de stad in. Jaja, je bent maar een keer jong en zolang er nog geen verdere beperkingen zijn dan een coronapas tonen.... genieten maar.
Overigens "klooi" ik wat aan met m'n nieuwe mobiel. Hij werkt uitstekent, goeie kamera maar....ik kan geen geluid krijgen bij de sms'sje, whattsapp , wordfeud en meer. Morgen maar eens naar de tele-winkel gaan...misschien, hopelijk! kunnen die helpen. Wel vervelend.
