Je verliezen in een puzzel..

 

Dat had ik nodig, als afleiding. Gewoon een puzzel op tafel en je gedachten laten vliegen. Ik heb zoveel moeten tolken deze (en vorige ) week dat ik mijn gedachten niet bij een boek kan houden. Ook mijn breiwerk ligt verlaten in de mand. Pfffft. Deze puzzel kreeg ik met de kerst. Ik kreeg er overigens twee...dus..

Na deze is er nog eentje om de donkere wintermaanden op te fleuren.. Dat tolken is trouwens nog lang niet klaar. Ik ben voorlopig geboekt voor de volgende twee maanden. Een of twee dagen per week. "Keeping your mind up".

Soesa

Soesa! Dat woord kennen jullie waarschijnlijk wél in Nederland. Een woord dat afkomstig is uit de Indonesische taal. Soesa....zo'n beetje hetzelfde als het Deense "hurlumhej", maar iets verdrietiger. Soesa is iets problematischer.

Nou SOESA heb ik deze week genoeg gehad. De week sloot af met de crematie van Åse (spreek uit als Oose), de vrouw van Benny mijn allereerste chef in DK die altijd een vriend is gebleven. Åse mocht 85 jaar worden, maar voor vooral de dochter was het een erg intens verdriet. En Benny was ineen keer tien jaar ouder geworden. Nee, we gingen niet mee naar de koffietafel, zo goed kenden we Åse nou ook weer niet. En er was "volk zat" in de kerk.

Vrijdag werd ik opnieuw ingezet als tolk. De moeder van de kinderen - zie vorige zaak -mocht haar verhaal vertellen aan de leden van de gemeenteraad die voor kinderbescherming staan. De hele raad was aanwezig plus de twee maatschappelijk werksters die de kinderen uit huis hadden gehaald, twee psychologen, de moeder, haar advocaat en ik als tolk. Haar verhaal werd gehoord; ze praatte een uur aan een stuk, wat zeer vermoeiend is voor de tolk en de toehoorders. De advocaat voerde het pleidooi, de raad vergaderde terwijl wij buiten wachten...maar nee, de kinderen blijven voorlopig waar ze zijn en er wordt een nader onderzoek gedaan.

Dinsdag mag de moeder haar kinderen zien - onder toezicht - en ik ga weer tolken. Voorlopig elke dinsdag in acht weken. Ergens ben ik een beetje blij om de zaak te mogen volgen en dat ik de kinderen weer kan zien. Verdrietig, dat is het. Maar misschien noodzakelijk, want ik ken de achtergrond niet. En ik hoef/mag er ook geen oordeel over hebben. Gud'ske lov - God zij dank.

We gingen even kijken bij Sandra, waar de poes de hoofdrol speelde. Zie Casper met z'n korte koppie. De jongens in zijn klas - 10 stuks - hadden met oud en nieuw afgesproken om hun haren door een Turkse kapper te laten knippen. Heel kort allemaal. Toen de eerste geknipt was hadden ze al spijt, maar afspraak is afspraak. Ach, het groeit vanzelf weer aan. 

Er was deze week ook een hoop te doen in de werkplaats...dus: een week vol soesa en hurlumhej. Hallo januari!

Je kunt je niet verstoppen.

Verstoppen gaat niet op den duur, vooral niet als je ook nog eens kinderen hebt die eigenlijk naar school moeten. Na herhaalde oproepen, bezoekjes en vermaningen valt de hamer. Dan worden de kinderen uithuis-geplaatst. En dat is een drama. Ik was tolk...pffft. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Het was een lang proces; een pijnlijk proces. Nee, geen huilende of schreeuwende kinderen, maar kinderen die heel stil waren; echt stil. Een moeder die naar honderd instanties belde, een wethouder die met juristen beraadslaagde, maar uiteindelijk reed ik met de kinderen mee naar het tehuis waar ze tijdelijk werden ondergebracht. Een heel fijn tehuis waar de kinderen verwend werden met voor ieder een nieuwe doos Lego en twee heel lieve pedagogen. Ik hoop dat het goed met ze gaat.

Hier sluit het hoofdstuk voor mij. Ik krijg nooit iets te weten over het verdere verloop. Ik ben alleen maar tolk. Maar het duurde wel even voor ik het van me af kon zetten.

Nieuwe kansen..

 Zo is het maar net!

Nieuwjaar - nieuwe kansen. Draai het rad van avonturen!

Een gelukkig en gezond nieuwjaar voor degenen die hier meelezen. Grijp je kans!

Het mooie weer dat we met de kerst hadden is omgeslagen in mist, miezer en regen. De temperatuur is gestegen naar negen graden. Wel een verschil met een week geleden, maar toch heb ik liever helder open vriesweer. Het is vandaag gewoonweg de hele dag donker. De hele dag het licht aan...

Ik heb de kerstspullen opgeruimd. In een helder ogenblik verving ik de oude kartonnen dozen met plastic-bakken. Waarom deed ik dit toch niet eerder? Nu is het veel overzichtelijker. 

Ik heb best veel kerstspulletjes ondanks het feit dat ik een gedeelte weggedaan heb. Moeilijk om afscheid te nemen van spulletjes die de kinderen/kleinkinderen ooit maakten, dingen met een lieve herinnering, oude spullen, nog van overgrootmoeders enz. Zolang ik er de ruimte voor heb bewaar ik het. "Weggooien kan altijd nog", zei ons moeder vroeger. 

Wil je even mee miezeren? Værs'go ("vær så god" = zij zo goed (om het aan te nemen)).

Ibæk Strandvej, langs Vejle Fjord

Munkebjerg 

De foto's zijn gemaakt in Vejle, waar deze zomer een etape van de "Tour de France" gereden wordt. Dan weet je dat ook weer. 

Hurlumhej

Hurlumhej. Je spreekt het uit als hoerlomhaai en het betekent zoiets al een rumoerige, luidruchtige samenkomst. Drukte dus. Sommige woorden kun je nu eenmaal niet vertalen. Zoals het Nederlandse woord blubber.. BluBBer, je voelt je wegzakken.

Blubberig was het tot nu toe niet. Hard bevroren sneeuw onder je voeten. Mooi om te wandelen...

Het watervalletje stroomt nog

Het vriest hard

Het miniatuurstadje is ondergesneeuwd

Mooi om te wandelen maar wat lastiger om te rijden. Ik zat vanmorgen al om kwart voor zeven in de auto. Iedereen reed gelukkig voorzichtig en om kwart voor acht was ik in Odense. Onze zoon en schoondochter zijn vandaag twaalf en een half jaar getrouwd en dat betekent dat er een halve ereboog wordt opgezet en dat we ze wakker zingen. Ivona's zus en zwager kwamen met de halve boog, de chef har het rode hart gemaakt, ik had de liedjes geprint die gezongen moesten worden, Philip had de buren gevraagd om te komen...

Wakker werden ze en verrast waren ze ook. Philip zat in het complot, maar hij had zich verslapen...haha.

Het laatste liedje is bijna altijd: "doe de deur maar open, we komen op de koffie".

De koffie had ik bij, plus een weinachtstolle, zus en zwager hadden broodjes en beleg bij; er waren bloemen en wijn en het werd echt gezellig.

Hurlumhej? Nee, gewoon gezellige drukte. 

Het feest? Dat houden we tegoed.

Blubber? Nee, de temperatuur stijgt iets; dat wordt ijslaag..

And so it was Christmas..

 ..and what have you done..

Pakjesavond bij Sandra op "lille-juleaften"de 23.ste, een gezellige kerstavond hier de 24...een wandeling door de sneeuw gisteren..... en verder gewoon geluierd. Voor de tv gehangen, films gekeken (gisteren de Sound of Music), boek uitgelezen en mijn heel dikke warne pocho gebreid; nu is t'ie klaar.

Carl haalde poes Daisy die ook op de foto moest.
we zaten met 8 man aan tafel (PS Mijn dochter kan heerlijk koken)

Na het eten...natuurlijk....spelletjes

And so it WAS Christmas. De chef blij. Die houdt helemaal niet van al die "hurlumhej". Pffft, ik wel, dus daarin zijn we niet van dezelfde mening. Nou ja...

Het was/is een witte kerst. Volop sneeuw de 23 en daarna stevige vorst. Vandaag hebben we de auto ontdooit en een eindje gereden. De sneeuw kraakt onder je voeten en onder de autobanden. Vandaag nog bitterkoud, morgen miscchien ook, maar dan gaat de temperatuur flink omhoog.

Het sneeuwde de  hele dag op 23 december.
Onze aardige buurvrouw had onze stoep geveegd.

De achtertuin

Volop zon op eerste kerstdag.
en vandaag ook....
Dus weer wandelweer.

De notenkraker

Ik luister naar de Notenkraker, de balletmuziek van Tschaikovski, zoals elk jaar. De Notenkraker hoort bij de kerst. Heerlijke muziek. Heb je het ballet ooit gezien? Niet? Dan kun je kijken via youtube hier. Als je ervan houdt tenminste.

Wat hoort er meer bij de kerst; bij deze donkere dagen? Ach ja, het kribbetje dat ik van Oma erfde. Mijn Oma die geboren werd in 1889.... Twee keer kocht ze een nieuwe kerstgroep omdat het huis waar ze woonden twee maal in brand stond. Dit kribje is uit 1950; ook best oud (net als ik). Het zijn simpele gipsfiguurtjes, die hier en daar slijtplekjes vertonen, maar dat hoort bij de sentimentaliteit van Kerstmis.. Mijn broer en ik kibbelden altijd over wie er dit jaar Josef mocht zijn en naast het kribje mocht staan; de knielende of de staande. Ik wissel nog elk jaar ;-))

Net als dit geborduurde kleedje dat door de Oma van de chef geborduurd werd. De kant eromheen is ook zelfgemaakt, knap hè. Het kerststukje frutste ik in elkaar net als dit hieronder:

En buiten? Daar worden de bomen wit. Het sneeuwt. De lucht is grijs, dus er komt nog meer. Bij de supermarkt is geen parkeerplaats meer te vinden. Gelukkig kon ik erna toe lopen voor een paar kleine dingen die ik nog nodig had (en toch met twee tassen thuiskomen).

Morgen op kerstavond zijn de winkels dicht. Het personeel moet ook vrij krijgen en dit jaar valt Kerstmis op een zaterdag en zondag.... een werkgevers-kerst heet zoiets geloof ik.

Een witte kerst is mooi, maar kan heel lastig zijn voor de mensen die ver moeten rijden om Kerstavond bij de familie door te brengen. Ook al is Denemarken klein, de afstanden zijn best groot. Van Kopenhagen naar noord of west Jutland, vanaf een van de vele eilanden naar het vaste land, van noord naar zuid... Vorig jaar konden/mochten veel mensen niet op bezoek komen. Thuisblijven, was het corona-motto. Dit jaar ziet het er heel wat beter uit, daarom kregen de kerstzegels ook het slogan: "Op weg naar huis- Hjem til Jul".