Een week geleden..

Precies een week geleden was ik in Dordrecht. Samen met mijn zus en jongste broer wandelden we "een rondje Dordt" - onze geboortestad. Niet de hele route, daar was de tijd te kort voor). Het was een voorstel van mijn zus ;-)

We begonnen met een lunch bij "Villa Augustus". Heerlijk zelfgemaakt eten en veel zelfverbouwde biologische groente en granen. Wat ik nam: een pizza met bacon en zuurkool, want de zuurkool in Nederland is immers het lekkerste. We waren vroeg en begonnen met een rondje door de tuinen. Prachtig daar, veel struiken stonden (bijna) in bloei. 

Daarna gezellig wandelen langs grachten, havens en door steegjes .

Het huis waar mijn oudste broer en ik geboren zijn staat er nog. Aan de Nieuwe Haven. Vroeger was het nummer 12, nu is het nr. 19. Het huis kantelt wat naar voren. Wij woonden op de benedenverdieping. 

Na de watersnoodramp in 1953 verhuisden mijn ouders. Ze hadden destijds het water een paar meter hoog in huis staan en wilden waarschijnlijk iets meer zekerheid. Het kan ook zijn dat het huis ook een tijdje onbewoonbaar was of aan de kleine kant; ik kan het niet meer vragen.

Van wandelen krijg je dorst. De zon scheen en we dronken iets op een terrasje.

Het was nog rustig in de stad; de lente was nog niet echt begonnen.

Wat een gezellig dagje was het.

(en wat is Dordrecht een prachtige stad)

Ik was even weg..

..en blogjes kun je van te voren schrijven (knipoog).

Ik was een weekje in Nederland. Want: mijn tante Mien werd 100 jaar en daar moest ik toch echt naar toe. Het werd zondag - op haar verjaardag - gevierd in hotel restaurant "De Wolfsberg" in Groesbeek. Wij hadden voor een weekje een appartement gehuurd ten zuiden van Tilburg en moesten dus een flink stuk naar het oosten rijden. Maar eerst dochter en kleinzoon afzetten in Nijmegen, waar zij een paar uurtjes wilden rondkijken. Halleluja, de hele binnenstad was afgezet vanwege de Stevensloop - een halve marathon en de stad leek een mierenhoop met duizenden mensen. Ik zette de familie ergens in het centrum af, reed drie rondjes om steeds op hetzelfde punt te eindigen totdat ik besloot om dan maar richting Kleve te kiezen....en kwam dus iets later dan verwacht op het feest.

Daar zit ze, in het midden, met twee zussen, een schoonzus en een nicht aan tafel. Haar kinderen en hun families waren er natuurlijk ook.

Wat was het leuk om die nichtjes en neef weer te zien. Dat contact wordt schaarser in de loop der jaren. Jammer eigenlijk. Proost tante Mien; doe er nog maar een jaartje bij!

Wij deden nog veel meer dingen in la Hollande, maar daarover een volgende keer.

Ouderwetste groente.

De chef deed boodschappen en legde een witte kool op de band bij de kassa. "Wat is dat?" vroeg het winkelmeisje. Ach ja, ik wist vroeger ook veel minder dan nu.

Maar met de prijzen van tegenwoordig doe je er het beste aan om groente uit de tijd van het jaar te kopen. Ergo: witte kool dit keer. Wij lusten gelukkig allebei alle soorten kool en eten het ook vaak. Een salade met van alles en nog wat of gestoofde witte kool met deense gehaktballetjes. Lekker toch!

Deense gehaktballen, die we "frikadeller" noemen maak je van:

500 gr. varkensgehakt (nee, niet half-om-half), 2 el meel, 2 el havermout, 1 dl melk, 1 of 2 eieren, een ui en een teentje knoflook fijngehakt, een tl thijm, 0,5 tl gemalen komijn, 2 tl zout en wat gemalen zwarte peper. 

Begin met het zout en het gehakt goed te kneden; daarna gaan alle andere ingrediënsen erin en goed mixen. 

Vorm ovale balletjes (dat doe je het beste met een eetlepel) en bak ze in olie en/of boter. Niet te lang, zodat ze sappig blijven.

Euro or not.

Nee, we hebben hier geen euro. Waarom eigenlijk niet? De Deense kroon is so-wie-so opgebonden aan de eurokoers en eigenlijk is het af en toe best bezwaarlijk. Duitsland, waar we af en toe shoppen, is lang niet zo digitaal als DK en je moest altijd euro's heffen in de automaat bij een bank. Ik schrijf moest, want tegenwoordig is in ieder geval (zuid)Sleeswijk goed meegekomen. Eindelijk kun je met een pasje betalen. 

Maar euro of niet: de prijzen ook rijzen ook hier de pan uit!

 

Het gaat beter en beter met die nek van mij. Vandaag weer eens "gekraakt" en nu thuis wat oefeningen doen. "Geen tas om je schouders hangen", zei de behandelaarster. Nu heb ik m'n heuptasje maar weer in gebruik genomen. Volgende week terugkomen. 't is nie voor niks...oef!

Omdat de afspraak met de kliniek samenviel met m'n maandelijkse gym, moest ik het doen met een wandelrondje. Ook goed. 

Langs het pad bij de golfbaan. Er is heel veel mos te zien maar nog weinig ander groen. 

Breien en kraken.

Weer eens een gezellig avondje met de vrouwen van de breiclub. In het cultuurhuis in Middelfart. Dit keer met een lezing van Trine Eger Nielsen (op instagram: "@trineegern"). " "De wereld rond met mijn breinaalden". Zo leuk dat ze bijna twee maanden in New Zealand was om daar schapenwol te kopen en ideeën op te doen. Er waren veel foto's die ik herkende en ik voelde de sfeer van het land weer. Nooit geweten dat je naast autocampers ook een car-bed-auto kunt huren. Ideaal als je in je eentje rondreist. De achterbank van zo'n auto kan helemaal plat en daarop leg je een luchtbed. Omdat NZ fantastische campingplaatsen heeft hoef je bijna niks anders mee te nemen dan je persoonlijke spullen, een handdoek, een beker, een bord en bestek. Verder is alles voorhanden. The easy way.

Trine had heel veel wol en heel veel gebreide modellen meegebracht. Altijd leuk om te zien, te voelen en te schatten. Natuurlijk stak ik er wat van op qua techniek. Deze gebreide boord bijvoorbeeld, met herringstitches. 

Denemarken is een land vol breiende mensen. Er is zelfs een brei-festival en elk weekblad is voorzien van breipatronen. 

Wij hadden in iedere geval een interessante en gezellige avond.

Maar dan die nek van mij. Ik begon er toch veel last van te krijgen en oefeningen of massage hielpen niet. Dus op naar de chiropraktor die mij kneedde, kraakte en masserde. Vannacht werd ik wakker van de pijn, maar nu is die grotendeels weg. Maandag terugkomen, zei Anne. Dat doe ik dus maar ook al kosten die behandelingen je een rib uit je lijf beurs. Ik heb er baat bij en veel te lang gewacht zei diezelfde Anne. 

Voorjaar of?

Het is koud 's nachts. De sneeuw lag nog op de bedden in de groentetuin vanmorgen.

Brrrr.

Maar toen kwam de zon door!

Ik deed de boekhouding; de chef werkte nog wat in de werkplaats.

Twee kleinkinderen kwamen even langs en dan zet oma thee en koffie. Er is altijd wel wat te eten/snoepen hier. 

 Caroline had een afspraak met vriendinnen.

Morfar en Casper deelden muziekvideo's en weetjes. 

De sneeuw kwam nog even terug.

Maar nu schijnt de zon!

God weekend.

Over uitspraak gesproken.

Toen ik hier pas woonde vertelden sommigen dat ze op vakantie waren geweest op "Kuupern". Daar had ik nog nooit van gehoord, Kuupern....Toen leerde ik dat je de Y uitspreekt als UU. Vandaar dat Cypres Kuupern werd 🥴. Daar ben ik ooit op vakantie geweest.  Een fiets heet een cykel en dat spreek je uit als suukel. Behalve in Kopenhagen, daar zeggen ze siekel. Dan schudden de Jyden hun hoofd, die Kopenhagers toch. Maar eigenlijk ligt siekel dichter bij de Y-greque, n'est pas?

Een ander had een nieuwe auto gekocht, een fjæt. Wist ik veel dat de I vaak een J wordt en de goeie man een Fiat had gekocht. 

Ergo, de å, de æ en de ø zijn niet de moeilijkste letters uit de taal. 

Voordat de letter å in het alfabet kwam werd het geschreven met twee aa's. Veel ouderen spreken daarom een woord met twee aa's uit als å (uitspraak o). Tja, dan wordt de Maas een mås (achterwerk) en de Waal een wås (onzin). Daar gniffelden mijn kinderen om toen ze nog op school zaten; zij kenden immers de Nederlandse rivieren.

Die twee aa's komen voor bij meerdere plaatsnamen. Aarhus bijvoorbeeld, dat je nu niet meer schrijft als Århus maar Aarhus en ook Åbenrå veranderde in  Aabenraa. Iets gemakkelijker voor toeristen. En die zien we hier graag  👍.