Vaderdag, vriendinnendag en dag van de grondwet.

 Hoplala, alles op dezelfde dag. 

5 Juni wordt hier al sinds 1848 Grundlovsdagen, de dag van de Grondwet, gevierd. Vroeger was het een halve vrije dag, nu voor de meesten een hele. (tja mevrouw ministerpresident: als je de vrije Storbededag afpakt van de mensen, dan zoeken ze vanzelf naar nieuwe mogelijkheden ;-)). Gelukkig maar dat er een Grondwet is. Het is een "boekje" met 9  hoofdstukken met in totaal 99 korte paragrafen. Niet echt dik dus, maar wel met alle wezenlijke zaken die de vrijheid van de mens beschrijven. Het is na 1848 drie maal gerevideerd. In 1915 waar alle mensen (met de Deense nationaliteit) stemrecht kregen, in 1920 toen Noord-Sleeswijk weer een deel van de Deense staat werd en IJsland haar zelfstandigheid kreeg en in 1953 om een vrouw als troonopvolger te kunnen inzetten. De koning had (gelukkig) alleen dochters, anders hadden we nooit een Margrethe de tweede gehad. 

Grundlovsdag is tegelijkertijd Vaderdag hier in het land. Een hulde van mij aan alle vaders! De chef kreeg een zak vol met lekkers van onze dochter en zoonlief belde, zei de chef.

Ik was niet thuis, want op 5 juni hebben wij al jaren onze vriendinnendag. Vroeger, toen wij nog allemaal moesten werken tot 12 uur  zaten we ergen op de stadswallen bij de kanonnen of op een parkbankje. Gisteren zaten we binnen bij Lisbeth. Het waaide in haar hofje en Marianne, die net geopereerd is aan een hersentumor en aan de chemo en bestraling moet, moest wat beschermd worden.Ongeacht ziek zijn, ze wilde er persee bij zijn. Ik bracht haar na afloop voldaan naar huis. Even eruit, even met oude vriendinnen eten, drinken en kletsen en even oude koeien uit de sloot halen. Dat heeft een mens soms nodig.

Ik ben er weer..

 Heb je me gemist? Nou dan, ik ben er weer. Poeha, wat was er veel dat deze week gedaan en geregeld moest worden. 

Allereerst mocht de chef afgelopen woensdag naar huis. Heel fijn. Met het bijstellen van de medicijnen en met het dringend advies om zich elke ochtend te wegen. Hij was op zijn "drooggewicht" toen hij uitgeschreven werd en via het dagelijks wegen kan hij zien of er weer vocht wordt vastgehouden. 

We zouden eigenlijk donderdags naar Nederland (Nrd. Brabant) rijden, maar dat deden we toch maar niet. Eerst even bijkomen na de ziekenhuisopname, want man wat heeft hij een hekel aan ziekenhuizen. Tja, wie niet zou je zeggen. Hij wilde ook graag orde op zaken stellen in het bedrijf.  Er lagen orders die de deur uit gingen, mails en telefoontjes die werden afgehandeld. Maar vrijdags gingen we toch op pad. Hoofdzakelijk met mij achter het stuur. We waren namelijk uitgenodigd op de 90.ste verjaardag van mijn tante Anny. 

We namen een hotel in de buurt en huurden fietsen. Je kunt in NL altijd moeilijk je auto kwijt en vaak moet je dan een eind lopen om op de plaats van bestemming te komen. De fiets kan meestal vlak voor de deur gestald worden. 

Het verjaardagsfeest zou op zondag gevierd worden en omdat we de zaterdag tijd genoeg hadden fietsten we naar het naburige dorp om een tante van mijn vaders kant te bezoeken. Die is heel erg ziek geweest en ook als is ze ver over de negentig toch weer zover opgeknapt dat ze naar huis mocht. Haar lieve zoon heeft voor dagelijkse hulp gezorgd, zodat er overdag altijd iemand in huis is. 's Avonds en 's nachts neemt hij zelf de zorg op. Geweldig, nietwaar!

Hij moest werken, maar had voor een chokoladetaart gezorgd. En hij wilde graag dat we een foto maakten van tante Betsy en mij. 

Okay dan.

Over twee weken is er een reünie van de neven en nichten van mijn vaders kant. Maar helaas zit er dat niet in voor ons. Twee keer achter elkaar met een "hartpatiënt" naar Nederland rijden wordt me echt te veel.

Van de ene tante naar de andere. Deze dame werd dus 90. Er werd een foto gemaakt van haar met alle gasten. Dat waren er nogal wat, want zelfs al zijn velen van de oudste generatie overleden, hun kinderen waren uitgenodigd. Mijn jongste broer en en zijn vrouw en veel van mijn neven en nichtjes. Leuk voor mij om ze allemaal weer te zien. Kijk, ik ben de oudste van die generatie en zodoende kent iedereen mij wel. Haar eigen kinderen en kleinkinderen hadden voor een gezellig feest gezorgd.

We besloten om toch gisteren, maandag, weer naar huis te rijden. Geen files, lekker overal konden we doorrijden en de chef nam ook een stukje het stuur over.

Weer lekker in ons eigen bedje en daar is niks mis mee

Update

Zondag werd maandag..en nu hebben we dinsdag. Manlief is nog steeds in het ziekenhuis, maar het gaat hem nu zoveel beter. Geen vocht meer in de longen, maar nog wel op allerlei andere plaatsen in zijn lichaam. Gisteren kreeg hij vochtafdrijvende in met een infuus. Hij verliest liter na liter...en dat is goed. Het is ook fijn dat ze hem goed in de gaten houden, ook zijn diabetes. Er kwam een potige "overlæge", een chefarts, die het infuus voorschreef en het ook meteen in zijn journaal zette, zodat er de volgende keer - want er komt vast een volgende keer - rekening mee wordt gehouden.  

Nu het beter gaat maak ik me ook niet zoveel zorgen meer. Het is wel saai en leeg in huis. In de tuin werken zit er vandaag niet in, want het regent dat het giet. Ik heb elke dag een eind gewandeld, want al dat heen-en-weer rijden en stilzitten in het ziekenhuis is maar niks. 

Fluitekruid zover het oog reikt.

Gelukkig kon hij de vorige dagen mee naar buiten. In de rolstoel en gisteren lopend met het infuus-statief aan de hand. Dat zit er vandaag niet in denk ik. De hartafdeling is twee maanden geleden verhuisd naar de vijfde, totaal gerenoveerde, verdieping. Wat een rust daar, grote ruime eenpersoonskamers, een heel grote badkamer/toilet en een tv met alle zenders die er te vinden zijn. Personeel dat tijd heeft om te praten en om de - in het begin razende tijger te temmen. En lekker eten. Maar vieze koffie. Ik bracht daarom gisteren een thermokan met koffie mee. Plus aardbeien, groene geblancheerde asperges en een avocado. Dat ging erin als koek. 

Ik zal eens een foto van de kamer maken als ik strakjes weer op bezoek ga. Je mag de hele dag binnenlopen.

Aha, hier is het nest van de zwanen,

en hier velden vol boterbloemen.

Maar ik denk dat ook het wandelen er vandaag bij inschiet.

Toch weer...

Hij ontkwam er niet aan; na een bezoekje aan de huisarts werd hij doorverwezen naar het ziekenhuis. Vocht op de longen. Dat gebeurt er als het hart niet goed pompt. Ademnood, duizeligheid. Het was niet acuut; het was niet levensbedreigend, dus na de intake, bloedprikken, hartfilmpje, bloeddruk en zo meer laten meten, en schema dit en schema dat was het wachten op de dienstdoende arts. En dat liet even..even... en nog meer even op zich wachten. Maar toen kreeg hij dan ook een grondig onderzoek en een nieuwe hartscanning. Het hart werkt een ietsie pietsie beter dan vorig jaar (gelukkig) de röntenfoto van de longen wees een klein beetje vocht onderin. Maar waar komt die kortademigheid dan toch vandaan? Drie weken geleden was hij niet lekker. Verkouden, hoesten koorts...waarschijnlijk was het toch (weer) corona en misschien komt het hiervan.

Enfin, hij mooet een paar dagen blijven (onder protest) zodat alles goed onderzocht kan worden. Een paar keer vandaag en morgen een infuus met vochtafdrijvend medicijn. Hopelijk mag hij maandag naar huis.

Ondertussen kwam Carl mijn tuinman en hij bracht zijn moeder mee. Ik zat in het ziekenhuis, want zo'n ziekenhuisopname in het weekend is reuze saai. Ik hou hem wat gezelschap en neem hem even mee naar buiten voor wat frisse lucht. 

Vijf volle zakken met tuinafval staan er nu in de aanhanger.

 Carl maakte o.a. dit graskantje weer zichtbaar en gelijk. En hij snoeide weer!!

Geweldig dat de tuin er nu zo "schoon" uitziet! Ik ben zo dankbaar!

Dinsdag schilderde ik de kas. Een werkje dat het hele voorjaar was blijven liggen en net op tijd voor de regen.

Want woensdag regende het (eindelijk!) drie uurtjes en die regen was heel welkom. Ik zag het nieuwe gras groeien!

Ik knipte de bloemen uit de bieslook en de toppen uit de maggieplant. Zonde om weg te gooien. Nu staan ze in een vaas op de tuintafel.

Voor Betty

De beloofde foto:

De koning ;-) bij de one mile. De start van de Royal Run.

Feestje in de stad

De start voor de tien kilometer - daaraan deden 3000 mee.
Er was ook een mile (1,6 km), een vijf km wandelroute en een vijf km loop.

Tjonge, jonge, wat een opkomst, wat een feestelijke dag voor onze stad. Royal Run trak 13.500 deelnemers en tel daarbij al die duizenden toeschouwers, dan is een stadje met 40.000 inwoners gezellig vol. 

Soldaten in het uniform dat men droeg in 1949 stonden wacht -
hier bovenop een van de vier toegangspoorten van de stad.

De burgers (1849) deelden de medailles uit.

 

Het koningsschip, "de Dannebrog" lag in de haven.

En de matrozen liepen mee.

Natuurlijk was de tv present, want de koning en... Onze stad kan best wat meer toeristen gebruiken. We liggen hier in de driehoek Vejle, Kolding, Fredericia, met Middelfart aan de overkant van het water. Vaak wordt Fredericia overgeslagen, je rijdt er via de snelwegen gewoon aan voorbij. Naar onze stad, die op een punt ligt, moet je afslaan. De tv uitzending heeft, naar horen en lezen, vele ogen geopend voor onze mooie oude vestingsstad.

Wij genoten als toeschouwer. 

Vandaag zou mijn moeder 100 jaar kunnen worden. Zes jaar geleden vierden we haar 94'ste verjaardag, anderhalve maand daarna overleed ze.

We hebben gisteren een toost uitgebracht. voor haar en voor de vader van een van onze vrienden. Die zou namelijk gisteren de 100 hebben gehaald. 

Die vrienden waren hier gisteren voor de pinksterlunch. We hebben de hele middag heerlijk buiten gezeten. Op het terras; in de schaduw.

De pinksterzon blijft dansen. Geweldig! Ik loop de hele dag, binnen en buiten, op blote voeten.

Vandaag is hier de Royal Run en de hele binnenstad is afgezet. Daar kun je alleen met een shuttlebus of op de fiets naar toe. 

De eerste Royal Run ging van start in 2018. Frederik, toen nog kroonprins, was de voorgangsman voor dit evenment, dat altijd plaats vindt in vijf, door hem gekozen steden. De koninklijke familie loopt zelf mee. Dit jaar is de start in Fredericia, waar het koningsschip aanlegt en de koning de one-mile loopt. Later gaat hij naar Aarhus en rent 5 km. en hij sluit de dag in Kopenhagen met 10 km. De kroonprins loopt in Brønderslev en de koningin in Kalundborg.

Kleinzoon Carl doet mee aan de 10 km hier in de stad. We gaan "heppen" (zo heet dat hier ;.)).