Een heel gewone dag..

Een hele gewone maandag . 

De was kon buiten drogen. Overal klaagt men over het weer; hier op ons schier-eilandje houden we het vrij droog. Die donkere wolk dreef over ;-)

Eindelijk kwam vandaag de grote wagen om het gescheiden afval te halen. Dat gebeurt namelijk niet in de juli/vakantiemaand. Ze hadden het druk vandaag en moesten de wagen sneller gaan legen. Twee maanden verzamelen geeft bergen. Alles wordt hier gescheiden en moet in aparte zakken. Ik had er zeven en dat is zonder rest-en groen afval; dat wordt elke 14 dagen gehaald.

Ja, zoals je leest, de zomervakantie zit er voor de meesten op. Die begint hier rond midzomer - lichte nachten - en stopt begin augustus. Over een week beginnen de scholen weer en vanaf morgen is het gedaan met de lichte nachten. Gelukkig hebben we nog wat leuke dingen in het vooruitzicht enne..."pensionades" hebben altijd vakantie.  

In augustus kan er weer rabarber geoogst worden. Ik had een hele berg en dit is maar een derde van de hele rabarberplant. Strakjes rabarbergrød mmmmlekker!

Al 25 jaar mormor (oma).

Zo kwam de dag dat ik al 25 jaar mormor was, want gisteren werd Caroline 25 jaar!

Dit "fotomodel" had ons uitgenodigd op koffie, broodjes en taart en we pasten allemaal in de kleine een-kamer flat.

Wat was het toch weer gezellig.

Lang leve Caroline! Hoera!!

Een beetje experimenteren.

Even uitzoeken wat google foto kan presteren. Waarschijnlijk toch meer dan ik dacht.

Hier een kleine collage van ons rondje Østerstrand gisteren.

Binnen in het strandcafé hangt een wegwijzer. Naar Malibu-8925 km. Naar Bali-11.750. Wat hadden wij daar zes jaar geleden een heerlijke vakantie.

Maar we hebben zelf ook een mooi en groot strand, nietwaar?!

En dit jaar heel veel zonnige dagen.

 

Organistens Atelier. Zo heette het pianoconcert gisterenmiddag. In het kerkje van Egeskov waar Svitlana (onze vroegere koorleidster) organist is. Aan haar naam kun zien dat ze uit Rusland komt. Er waren dan ook een aantal Russiche dames en zelfs het nonnetje van Baagø waarover ik lang geleden iets schreef. Svitlana speelde polonaises en walsen en eerlijk waar, ze is een fantastische pianiste. Dat ze na 25 jaar in dit land nog steeds hutselt met de taal blijft voor mij een vraagteken. 

Vandaag bleef het bij een fietsrondje om de stad en de haven. In de oude haven lagen een paar joekels van yachten en langs de kade van de grote haven werd volop geep, oftewel groengraat gevangen.

Eigenlijk moest ik...

Eigenlijk wilde ik foto's sorteren voor een fotoboek. Het laatste boek is van 2021 en ik vind het toch jammer dat er veel ongebruikte foto's op de pc liggen en misschien nooit bekeken worden. Eigenlijk moest ik ook weer in de tuin werken vandaag; gisteren gingen er plotseling heel wat uurtjes voorbij met tuinwerk. En eigenlijk moest ik ook nog strijken...Eigenlijk moest ik nog zoveel maar ik heb net een boek uitgelezen, een cadeautje gekocht voor de bijna jarige kleindochter, boodschappen gedaaan, en aan een nieuw boek begonnen. Nu even zitten, de wind steekt op aan de tuinkant en ik ga strakjes lasagne maken. De chef is naar de tomatenman gefietst. Het gaat gelukkig nog steeds de goede kant uit, maar de wond is echt nog niet dichtgegroeid. Drie keer per week naar de cliniek.  

De tuin moet maar even wachten. Volgende week heeft Carl misschien wat tijd en gaan we weer snoeien. De buurvrouw, die gisteren even een glas wijn kwam drinken heeft haar tuin heel strak. Alleen maar gras en een perenboom. Ik begreep dat het gewas dat uit onze tuin door de heg kruipt niet helemaal naar haar zin is, maar daar zal ze mee moeten leven. Ze mag snoeien zoveel ze wil in haar eigen tuin.

Veel vlinders en bijen.

Dus eigenlijk kon ik veel doen, maar feitelijk doe ik lekker niet veel vandaag. Morgen komt er misschien regen...dan.. zien we wel weer.

Honger?

Dit was de foto van vanmorgen. De poezen hebben eten gehad en mogen nu lekker de hele dag naar buiten. Er is warm en droog weer beloofd. 

Jaja, ik ben weer voor een weekje poezenmoeder.

De weervoorspelling is waar gebleken. De poezen hebben zojuist hun avondmaaltijd gehad en moeten nu binnen blijven. 

Wij namen de fiets naar Middelfart. Met een ommetje via Snoghoj hebben we toch meer dan 26 kilometer gedaan. In Middelfart was er muziek op het plein waar we even naar luisterden om daarna een heerlijke late lunch te nemen bij restaurant Holms. Daar was de binnentuin open en daar was het heerlijk zitten (in de schaduw).

"Even lachen" zei ik tegen mijn eega; en dan krijg je zo'n grijns 😏 Ik bestelde smørrebrød met roastbeef: dat vulde een heel bord. 

Tot slot nog koffie in de binnentuin en met een zucht hesen we ons weer in het zadel voor de terugweg. Met mooi weer is er bijna geen betere plek om de zomer door te brengen dan in dit land.

PS: het avondeten slaan we vandaag maar over ;-)

Wentelteefjes.

Gisteren sloegen we door omstandigheden het ontbijt over maar de chef maakte wentelteefjes voor de brunch

Twee vliegen in een klap; lunch-ontbijt en het oude brood ging op. We deden er jam op; bramenjam en druivengelei.

Wentelteefjes, French Toast, het gerecht heeft vele namen. Hier noemen we het "arme riddere"; vraag me niet waarom.

Vandaag waren we uitgenodigd voor een lunch bij (tante) Birthe in Tilst bij Aarhus. We zeggen gewoon Birthe hoor, ze is een tante van de chef maar dat tante hebben we allang in de la gelegd.

Ze woont nog steeds in haar eigen huis van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de akkers en weiden van Tilst. De grote tuin onderhoudt ze ook nog zelf!

Heel leuk dat ook neef Steen en later nichtje Helle even langskwamen. Hebben we iedereen weer even gezien.

Ten noorden van Vejle begint het project snelweg verbreden en nieuwe viadukten aanleggen. Over een afstand van 75 km moet je 80 rijden. Het is vakantie; iedereen hield zich netjes aan de snelheid; wij hadden er extra tijd voor uitgetrokken en, weet je wat, het is erg benzine besparend! 

Orientering.

Mijn ome Joop was een rasechte Amsterdammer en een heel nieuwsgierige wetenschapsman. Hij was getrouwd met een zus van mijn vader en van hem heb ik geleerd dat je overal waar je komt iets moet weten en leren over die plek. Wij ruilden een keer van woning, wij in A'dam en zij hier in ZuidJutland en man man, hij wist meer van sommige plaatsen dan wijzelf. Ook vond hij het een plicht dat wij ons verdiepten in de geschiedenis en wetenswaardigheden van Amsterdam en omgeving. Dat is mij, ons allemaal, man en kinderen, bij gebleven. Waar we ook heen gingen, alles werd onderzocht. Op de vroegere vakanties stonden we als eerste bij de VVV's. En we namen overal foldertjes van mee die we dan naderhand bestudeerden. We hadden gidsen bij, stippelden wegen uit en kwamen altijd wijzer thuis. Ik vind het fijn dat onze kinderen dit hebben overgenomen.

Ik dacht aan al die reizen die wij hebben gemaakt toen ik het blog van Emie las. Zoveel gezien en zoveel om op terug te kijken. Mijn grootouders zijn nooit verder gekomen dan België of het voormalige WestDuitsland. Toen was de wereld nog weids en groot. Nou ja, eerlijk is eerlijk, dat was de wereld ook toen ik jong was. Ik was 23 toen ik voor het eerst in een vliegtuig stapte. 

Wat ik het liefste zou doen? Langzaam reizen en echt de plaatsen waar ik kwam beleven. Als het kon dan bleef ik minstens een maand op één bestemming. Dromen mag altijd, nietwaar.