Klant bezoeken op de fiets.

De chef moest de ramen van een paar klaslokalen in Taulov Skole opmeten, want daar moet dusted folie en zonnenfilm op in deze zomervakantie. We fietsten erheen, een kleine 10 kilometer heen en 10 terug. Maar we fietsten omweggetjes in het mooie weer. Ik kocht nog een glas honing onderweg bij een tafeltje langs de weg. Op het laatst belanden we in de stad waar we een lekkere (verdiende) ijskoffie dronken bij Kurts kaffebar.

Toen belde Sandra of we zin hadden om te komen barbecuen. Zeker wel! Er hing een echte vakantiestemming. Lekker eten, gezellig zitten, prachtig weer, het zwembadje buiten, en een paar spelletjes "Koningsspel".

Casper deed ook mee met z'n stijve knie. De krampjes waren er net uitgehaald en hij moet trainen, trainen en trainen en vooral niet overbelasten. 

Carl dook wel twintig keer het water in nu hij niet kon voetballen met z'n broer.

We bleven zitten tot een uur of tien. Buiten, en dat is een uitzondering in dit land. De avonden en nachten zijn over het algemeen koel.

Die heerlijke zomerse lichte nachten. Kijk maar eens hoe vroeg de zon op komt.

Vandaag kwamen er twee  enorme zakken met boomschors en houtstukjes. 

De ene zak werd verspreid in de voortuin; de andere moet opzij van het huis, bij de "vijver" en in de groentetuin .

Sandra kwam helpen; de eerste zak is leeg!

De chef (met z'n slechte rug) harkte het door de voortuin.

Later op de middag fietsten we nog maar een rondje.

Over Anholtvej....mooi wonen daar, nietwaar?!

Met uitzicht op de Lillebælt.

Oh ja, op het laatst nog een foto van de groentekas.

Druiven, tomaten, basilicum en pluk-sla. Het schiet al op. Ik denk dat ik deze week de bessen kan oogsten.

Fanø.

Eerst even strijken en de tuin bewateren. We hebben de tuinslang verlengd; nu kan ik alle bloemen water geven met een slang van zo'n 50 meter ;-). 

Zullen we vandaag naar Fanø gaan? Naar de oversteek in Esbjerg en vandaar naar het Deense waddeneiland? Ja! Maar eerst moest de chef erop uit om een nieuwe fietsband te kopen. De oude was plat en compleet versleten. De meeste fietsenmakers zijn zaterdags gesloten, maar hij vond er eindelijk toch eentje. Gelukkig was het monteren ervan niet zo moeilijk. Ik smeerde intussen een paar boterhammen en pakte een paar blikjes limonade in de fietstassen plus wat warmere kleren. Al met al was het toch bijna half twee voor we weg reden met de fietsen achterop de auto. 

De auto konden we vlak bij de pont parkeren, gratis. Met de fiets aan de hand de pont op. De oversteek duurt maar 12 minuten en zonder auto is het goedkoop varen. 2 fietsen en twee 65-plussers = 50 kronen (6,60 Euro).

We dronken koffie bij het kleine café, hotel, boetiekje Fanøhave, waar de zoon en schoondochter van mijn brei-maatje Anna de scepter zwaaien.

Natuurlijk naar het strand. Een van de breedste stranden van het land. Het is zeker meer dan een kilometer van de duinen naar de zee. Een flink stuk kun je erop rijden en fietsen.

Hier sta ik halverwege, de zee ligt achter me; de auto's in de verte zijn kleine stippen.

We fietsten van Norby, voorbij het grote vakantiepark (die zien er allemaal hetzelfde uit helaas, karakterloos, tja, het brengt geld in het laatje), naar Sønderho.

Een prachtig fietspad loop over heel het eiland van noord naar zuid. Het rook zooo heerlijk naar warm dennengoen, heide en wit zand. Net als vroeger in de Brabantse bossen. 

Onderweg een pauze en een glas rabarbersap op een terras.

Het was rustig op het eiland. Het is nog vroeg in het seizoen.

Weer terug in het idyllische Norby aten we een ijsje.

Het was intussen half zeven en we konden een plaatsje krijgen op het terras van Fanø Krogaard in de buurt van de haven.

Toch fijn dat ik een vest bij had en voor de chef een shirt met lange mouwen.

We aten mosselen. Heerlijk!

We namen de pont van iets over achten terug naar het vasteland en rond half tien waren we thuis. Heerlijk, die lichte nachten!

Verzadigd van zee, zon, buitenlucht.

Midzomernacht= Sankthans

De 24.juni is Sint Jans dag, ergo is de avond ervoor Sint Jans avond, hier Sankthans aften genoemd. (wij houden ons aan Sint Hans ;-))  Midzomernacht wordt gevierd, zoals in de tijden van de vikingen. Er worden er in heel het land vredesvuren gebrand, meestal langs een van de vele  kusten. Wij fietsten naar het Østerstrand...

Met een zanger/life music

Mensen op de cirkelbrug, op het strand en bij het café.

Vanaf zeven uur 's avonds branden er vele kleine vuurtjes.
Voor de kleinsten om marsmellows te roosteren.

Om kwart voor negen de kampvuurspeech.
Dan wordt het midzomernacht-lied gezongen.
En om negen uur gaat de fik in de grote brandstapel. Normaal is die natuurlijk veel en veel groter, maar ja...corona en niet te veel mensen...
Er zat wel een heksje in, die met een vuurpijl naar Blochsberg vertrok.

Wij fietsten weer naar huis en aten een paar chocolade moppen die de chef 's middags gekocht had.
Een heel grote verleiding.

De langste dag van het jaar.

 

De langste dag van het jaar is/was een natte. Zo is de Deense zomer, afwisselend. De tuin zegt overigens dankjewel, want die was toch wel erg droog. Hier wacht ik op kleinzoon Casper die bij de fysiotherapeut was. Hij mag zelf niet rijden in verband met die knie. Daar gaat het overigens uitstekend mee. Toch zal hij z'n studie moeten aanpassen. Sport is een van zijn A-vakken (hoofdvakken) op het gymnasium en alle contactsporten zijn voor hem voor altijd van de baan. Hij is hypermobiel in de vierde graad en moet altijd oppassen dat zijn ledematen niet uit de kom schieten. Hij zal z'n leven lang zijn spieren moeten versterken; het fitnesscentrum krijgt een goeie aan hem. Hardlopen, fietsen en zo mag gelukkig wel.

"Ga je mee koffie drinken bij ons? Ja graag!" We kochten een "kanelstang", dat lust morfar ook graag.

Daarna werkten we even in de zaak; Casper hielp met het knippen en pakken. Dat kan zittend. Fijn, dat schiet lekker op.

"Blijf je eten? Ja graag!" Moeders was met haar klas een dagje naar Djurs Sommerland en kwam pas laat thuis. Dan is samen zijn veel leuker (vinden wij ook zo gezellig). 

Toen begon het voetballen. Na een of andere optakt speelde het Nederlandse Oranje-elftal (Hup Holland Hup)- hij is niet voor niets een kwart Nederlander. 

Nu speelt Denemarken. Ik ga meestal (alleen) even kijken als ik gejuich hoor. Wat kunnen de Denen zingen en lawaai maken zeg. Verder is het niet zo mijn ding. 

Buiten.

 

Gewoon, heel simpel, buiten eten. Lekker en gemakkelijk. Een heerlijk flesje wijn erbij...dat doet de mens goed na een dagje werken in de tuin. Want wie een tuin heeft hoeft zich nooit te vervelen. Vandaag werd de veel te grote, te hoge en te dikke struik aan de voorkant flink gekortwiekt.  

Het opruimen is bijna een grotere klus dan het omzagen. Twee keer met de aanhangwagen naar de stort. (die is gelukkig dichtbij).

Het geeft wel veel meer licht. En die struik die groeit vanzelf weer, en weer en weer...

Het was wel warm om te werken, maar met de nodige pauzes, drinken en wat zoutjes lukte het best. 

Het duurste straatje.

Dit is het duurste straatje in Middelfart. Het ligt hoog, de huisjes zijn echt klein en eigenlijk helemaal niet zo bijzonder..

Maar als je door het raam aan de voorkant door de ramen aan de achterkant kijkt, dan zie je dit:

Ze hebben geen tuin achter, hooguit plaats voor een piepklein zitje, want het gaat steil naar beneden. Maar het uitzicht op de Lillebælt en allebei de bruggen is prachtig. Ik kon alleeen maar een foto maken van de parkeerplaats en kreeg daarom het dak van de oude scheepswerf op de voorgrond. Deze piepkleine huisjes kosten net zoveel als een flinke villa.

Ja, we fietsten naar Middelfart. "Niet over Fælleden", zei ik. "Daar is veel te veel gras. Liever naar het water". Dus over de brug naar Middelfart. "Kunnen we meteen wat eten bij het kleine visrestaurantje (al is restaurantje een groot woord voor de viswinkel met houten banken aan de haven)", zei de chef. Want zin in eten koken hadden we niet met deze warmte. 

Op de warmste dag van het jaar knipten wij vanochtend de heg. Mensch, ik stond een kwartier onder een bijna koude douche daarna.

Drie zakken vol kunnen weer worden afgevoerd. Dit hebben we ook maar weer gehad.

Deze foto is van gisteren. Vandaag heb ik me meer in de schaduw gehouden.

Voor je het weet...

Voor je het weet siepelen de dagen tussen je vingers door. Het is zomer hier, met af en en toe een temperatuur-dip. Er stond een paar dagen een stevige westenwind. De markiezen moesten opgerold blijven om niet kapot te waaien. Ik heb dikke ogen - toch allergie - ook al zou je zeggen dat het wel meevalt met de pollen. Er waait waarschijnlijk veel op. Maar weer even een antihistamine nemen.

Hier bovenop de vlaggenstok zit al dagen een merel te fluiten alsof hij de koning van het land is. Hij poept alles onder, zegt de chef. Nou ja, de stok moet toch geschilderd worden.

Gisteren reed ik Casper naar het ziekenhuis in Vejle voor zijn knie-operatie. Er werd kraakbeen verwijderd en de gewrichtsband werd gereconstrueerd. Sandra kwam hem later weer ophalen; die had mondelinge eindexamens met haar klas. Alles verliep goed. Nu wacht hem een lange revalidatie. Rust, oefeningen, training...

Wij reden naar Odense om Ivona's verjaardag te vieren. Met tapas...

Gezellig in de tuin. Met haar buren, vriendinnen en familie.

De jarige.

Toen we laat in de avond naar huis reden knipte ik de zonsondergang vanaf de brug.

Ik hou wel van die lichte nachten!

Shit en Chanel en Ragnarok.

Shit & Chanel was een Aarhusianse rock-pop-band, die bestond in de periode 1973 – 1982 en die anders was dan de meeste andere bands uit die tijd omdat deze uitsluitend uit vrouwen bestond: Anne Linnet, Astrid Elbek, Lis Sørensen, Lone Poulsen en Ulla Tvede Eriksen. Wikipedia. 

Waarom nu dit. Ach, eigenlijk meest om de naam, omdat sommige dagen Shit meevoeren en andere Chanel.

Shit omdat er weer een van mijn eerste vriendinnen (niet eentje van de groep) aan een chemokuur begon (die shit-kanker) en Chanel omdat de corona-restricties heel veel versoepelen. Vanaf vandaag mogen de café's en restaurants weer openen tot middernacht (fijn vooral voor de jongeren), vanaf maandag hoeven we geen mondkapjes meer te dragen (behalve in het openbaar vervoer) en de voetbalstadions mogen 25000 supporters begroeten, Natuurlijk wel allemaal met het tonen van een coronapas of negatieve test.

De helft van de bevolking (boven de 18 jaar) is nu ingeënt....dus...hoera!!

Ragnarok.

Ragnarok is a Norwegian fantasy drama streaming television series reimagining of Norse mythology^[1] from Netflix. It takes place in current day, in the fictional Norwegian town of Edda in Hordaland, Western Norway,^[2] which is plagued by climate change and the industrial pollution caused by the factories owned by the local Jutul family. The Jutuls are actually four Jötner posing as a family.^[2] They are challenged by Magne, a teenage boy who is surprised to learn that he is the embodiment of Thor and begins the fight against those who are destroying the planet. In the second season, he is joined by more people who embody other gods.

Als je nog iets mist op Netflix....Een Noorse serie die de Noordische mythologie vertaald naar de hedendaagse wereld van jonge mensen, vervuiling en verliefdheid.

Ik heb serie 1 en 2 gezien. Serie 3 is op komst.

'Tis wel een rommelig blogje geworden.

Sorry.

Weer eentje.

 

We zagen er weer eentje; een film uit het bioscooppakket van vorig jaar. "Lille sommerfugl" een Deense film over de koppige boer en varkenshouder Ernst en zijn vrouw Louise als zij hun gouden bruiloft vieren in het lokale gemeenschapshuis met muziek en dans. Maar er zijn vele geheimen binnen de familie en de grootste is die van Ernst. In de loop van de avond komen de geheimen boven water en de familie wordt uitermate beproefd.

Ik zag hem ook dit keer samen met Caroline en deze keer aten we na afloop heerlijk buiten op het terras van café Vivaldi.

De volgende achterstallige film ligt al te wachten, maar deze keer wil ik proberen om de chef mee te krijgen! Eentje met Anthony Hopkins in de hoofdrol "The Father". 

De vijfde juni

Vijf juni is in Denemarken "Grondwet-dag". Heel belangrijk, want die grondwet bepaald de rechten die je hebt in dit land. Het is altijd een vrije dag, overal hangen de vlaggen uit en over het hele land zijn er politici die speechen. Een feestdag dus, want zonder grondwettelijke rechten geen rechtstaat.

Tegelijkertijd is het ook altijd Vaderdag. Iedereen is vrij en kan op bezoek bij vader.

Maar, de vijfde juni is het ook altijd onze "vriendinnendag". Soms heb ik verstek laten gaan, juist vanwege die vaderdag. Maar het begint steeds belangrijker te lijken om een goed en regelmatig contact met mijn vriendinnen te houden. Daar is de 'husbond' het gelukkig mee eens en we vonden een compromis. Hij bezocht zijn tante in Aarhus en ik ging naar de vriendinnen. Nu zijn we met z'n zevenen. Lissi werd gemist maar ze heeft voor een heerlijke zonnige dag gezorgd, zeiden wij. 

Wij vieren gewoon vaderdag vandaag. Zo dadelijk komen de kinderen met aanhang op de lunch en dat wordt vast weer heel gezellig. De zon is eventjes schuilgegaan en een regenbuitje heeft de tuin besproeid. Die zon komt over een uurtje terug, zegt mijn weerapp.

Seringen en zo.

 

Er staan twee seringen struiken/bomen in de tuin en dat ruikt heerlijk. Zo heerlijk dat ik er een paar heb binnen gezet. Ik weet het, ze verwelken al na een paar dagen, maar tot dan geven ze een heerlijke geur af.

Alles heeft een begin en een einde. Vandaag werd de as van mijn vriendin uitgestrooid over het water tussen Assens en het eilandje Baagø. Het eiland waaraan ze haar hart had verloren. Het was een mooie ceremonie en na afloop bleven we drie uur op het eiland voordat de volgende veerboot terugvoer. Het was warm en zonnig; alsof ze een vinger mee in het spil had. Kijk maar naar de strepen op m'n voeten.

Als het zo'n weer is hoef ik niet op vakantie naar het buitenland. Alleen...een keertje naar Nederland als die scheisse corona het eindelijk laat afweten.... 🙏.. Er zijn een aantal landen die toeristen uit DK verwelkomen en er zijn landen waarvan het volk naar hier kan komen. Zonder in quarantaine te moeten. Je moet wel een negatieve test of een coronapas kunnen tonen.

Heb jij hem binnen? Ikke wel. Maar nu hoor ik in het nieuws dat SAS toch om een PCR test vraagt ondanks die coronapas. Waar zijn we nu weer mee bezig!

Terrasje?

" Wat is dat toch" zei mijn tante Anny. "Die drang om 'een terrasje te pikken'.." Wij gingen vroeger ook wel eens een eindje autorijden of fietsen, waarbij we ergens een kop koffie gingen drinken. Maar dan vonden we dat we het verdiend hadden of dat we echt even aan een pauze toe waren". Nu zijn de terrassen om vrienden te ontmoeten, te babbelen én voor sommigen 'om gezien te worden'.

Tja, de tijden veranderen. Eerlijk is eerlijk; als wij 's zomers naar de stad fietsen gaan we een ice-coffee drinken bij Kurts kaffebar of bij het strandcafé. Misschien zijn terrasjes 'in' omdat het allemaal wat "stadser" wordt. In het boerenland, op het platteland zijn weinig terrasjes te vinden. Daar staat nog vaak een kraam waar je koffie, limonade en een ijsje kunt kopen. En bij de boerderijen staan er gewoon twee stoelen buiten in de zon; niks geen lounche set.

Caroline en ik zaten niet op het terras bij Streetfood, want het was al vrij laat en het begon te waaien. Wij zaten binnen en aten Pad-Thai omdat we op een gekke tijd naar de bioscoop waren geweest en daardoor niet gegeten hadden. Gezellig met m'n grote kleindochter.

De film zat nog in het bioscoop-pakket van vorig jaar; halve prijs dus: The High Note.

Bij Streetfood zit je op houten stoelen. Dat hoort bij 'Streetfood', nietwaar?! 

Thuis ztten we anders beter. 

De stoel bij het bureau was versleten en een echte kantoorstoel past niet in een huiskamer, vind ik. We zochten dus naar een andere, maar tjeetje, wat zijn stoelen duur geworden. De chef had het geniale idee om te kijken naar tweedehands conferentie stoelen en ja!!! twee stuks voor minder dan een derde van wat een stoel normaal kost. Eentje voor bij het bureau en eentje voor bij de eettafel. Daar komen we regelmatig een stoel te kort (en dan moet ik er weer een van boven naar beneden sjouwen) én ik doe de boekhouding gedeeltelijk altijd aan die tafel. We zitten weer! Goed!

Ach die arme kleinzoon...

Au, alweer die knie uit het gewricht. Die arme Casper met zijn hypermobiele gewrichten. Hij ging door z'n knie bij het beachvolleyen en z'n moeder en hij zaten vier uur bij de EHBO; skadestue heet dat hier. Hij kwam terug met een knieband en een afspraak over 14 dagen om te kijken of een knie-operatie mogelijk is.. Tja, momenteel kan hij niet op dat been steunen.

Ik ging Carl halen die al een paar uur alleen thuis was. Dat kan hij best, maar het was onduidelijk wanneer Casper eindelijk geholpen kon worden en door de røntgen kon. Carl wilde graag mee en hielp morfar (de chef) met het roeren van beton/cement om een parasol-voet te maken. 

Nu het plotsklaps zonnig werd wilde ik de parasol opzetten, maar de standaard was altijd al een probleem. Het waait hier vaak en de parasol hing steeds scheef. Dat deed mijn droogmolen ook en daar maakte de chef ook zo'n betonnen voet voor. Nou staat die in ieder geval stevig. Morgen is de nieuwe voet droog. Fijn!

Natuurlijk werd er ook met de tuinslang gespoten en gespeeld en haalden we deze keer het eten bij McDonalds. Het was echt heerlijk weer.

Vandaag ook zonnig: dan gaat er niets boven buiten ontbijten vind ik.

Daarna maakten we twee facadeborden. Die werden om één uur afgehaald.

En toen fietsten we naar Middelfart waar we een verlate lunch (of vervroegd avondeten) namen. Heerlijk buiten op het terras bij de oude haven.