Vergeten weten.

Ik had het vergeten.  Maar omdat deze griepepidemie internationaal blijkt te zijn, kwam de betering via de Herberg.

Inderdaad : codeïne! 

Dat kun je ook hier zonder recept bij de apotheek halen. Gek eigenlijk, want voor de meeste andere preparaten moet je een doktersbriefje hebben.

Maar gelukkig, codeïne plus Ipren....en ik ben er weer bovenop!

Dus heb ik me maar gezond verklaard met een mailtje naar mijn werk en hou ik deze week vakantie.

Vastenavond is ook min of meer internationaal. Carnaval, zoals dat ten zuiden van de nederlandse rivieren gevierd wordt kent men hier niet, maar er zijn wel verscheidene "Fastelavns" festiviteiten.

Vandaag gaan de kinderen verkleedt rond, zingen een liedje en krijgen wat snoep of geld daarvoor.

Gisteren werd er op vele plaatsen

"sla katten af tønden" gehouden.

en er worden fastelavnsboller gegeten.

Geen carnaval. nee, 

maar ook geen kater!

Toch geveld!

Zo heb ik me de laatste twee dagen gevoeld.... ....het gaat weer beter, dank u wel.

Kuche, kuche, hoest, hoest....de koorts is weg.

Het enige dat ik vandaag gedaan heb was de hele DVD serie van de Fortsythe Saga te kijken. Wat een bedrijvigheid, nietwaar?!

Werk en kunst.

Als ik op kantoor ben, hoor ik vaak een gezellig geroezemoes beneden. Dat komt van de leerlingen die hier voor beperkte tijd wonen. Leerlingen, die via deze beroepsschool hun opleiding volgen en ver weg wonen, kunnen tijdens hun scholingsperiode een (luxe) kamer krijgen in het "skolehjem" . Het is een soort van kostschool.

Een leerling, die bijvoorbeeld een opleiding industrietechniek volgt, start met een heel of halfjaarse basisopleiding, waarna er een leerplaats /praktijkplaats gevonden moet worden. De praktijk duurt ongeveer drie jaar, afgewisseld met scholing. De lengte van de scholing is afhankelijk van het beroep dat je kiest. Lang niet alle (eigenlijk geen enkel) opleidingscentra biedt scholing aan in alle beroepen, daarom moet een leerling vaak ver reizen voor b.v.twee maanden theorie. Vandaar de mogelijkheid om te overnachten tegen een zeer schappelijke vergoeding. Er zijn in totaal 109 beroepsopleidingen! De leerlingen krijgen loon in hun praktijktijd.  De kost wordt verschaft via de (uitstekende) kantine van de school. Het "Skolehjem" is voorzien van keuken, gezellige zitkamer, billardkamer, wasmachine, tv kamer en noem maar op. 

Elke kamer heeft een eigen badkamer, tv en online internet. 

De leerlingen komen vanuit alle windrichtingen en er wordt wat afgekeuveld....op een heel rustige manier. 

De leeftijd van deze leerlingen varieert enorm. Omdat het in DK mogelijk is om ook op latere leeftijd een opleiding te volgen of bijscholing/omscholing te krijgen, zijn er veel volwassen leerlingen. Zelfs van in de dertig en veertig - zo te zien! Dat gezoem kan ik dus horen, omdat wij ons kantoor op de eerste verdieping van dit Skolehjem hebben. Gezellig, vind ik dat.

Intussen werkt de chef aan een project, samen met Ragnhild (je spreekt het uit als Raunhill), een kunstenaresse.

Een børnehave (kleuterschool) krijgt een kunstwerk geschonken;  en de chef werkt samen met Ragnhild om dit project te verwezenlijken.

Zo ziet het eruit op papier......

....en zoveel vult het tot nu toe in onze garage.

Er moeten nog verschillende losdelen uitgezaagd worden; dan moet de boom worden bekleed met folie en volgende week moet het hele gevaarte gemonteerd worden. 

Weer eens wat anders!

Weg weekend.

Het is een ieder aan te bevelen: een impulsief weekendje weg. De chef kreeg een telefoontje 's zaterdags (een kleine zelfstandige heeft z'n mobieltje bij) en hij wist eigenlijk helemaal niet meer welke opdrachten er lagen te wachten en waarmee hij het eigenlijk zo druk had gehad. Kijk, dat is relaxen!

Zo zag het eruit zondags 's morgens vroeg.......windstil was het!

Het bezoek kwam rond de middag.

Casper speelde op zijn tablet..... Hij zit er op de foto wat onhandig bij, maar het tablet moest stroom hebben en het snoertje was niet zo lang :-) ...

Caroline pikte de computer - draadloos internet in dit luxe huisje! - wij dronken koffie ....

en Carl speelde vleermuis.

We hadden het huisje tot 's avonds laat, maar zijn om half vijf terug naar huis gereden. Dat was maar goed ook. Het was weer begonnen te sneeuwen. Dit keer dikke, natte sneeuw, die van de wegen een water-glij-baan maakten. 

Het ergste van zo'n weekend? - de auto leeg ruimen - opruimen- alles op z'n plaats zetten - en ook weer een wasmand vol.

Om kwart voor zeven vanochtend liep de wekker weer af.....zucht!

Moin!

Moin! zeggen ze hier in Sønderjylland (zuid Jutland).

We zijn er even tussenuit gepiept, de ega en ikke.

Ik keek op het intranet van de gemeente en zag dat het vakantiehuis in Kollund dit weekend onbezet was. Te huur voor 625 kronen (83 Euro) voor een heel weekend :-).

Vlug wat spullen in een tas gegooid en weg wezen!

Dit is mijn uitzicht nu. Het water dat je ziet is Flensborg Fjord, het land aan de overkant is Duits.

Het weer was en is prachtig. Volop zon de hele dag. Na wat te hebben rondgesnuffeld in de omgeving hier zijn we naar Handewitt gereden, waar ik naar de kapper ging terwijl de ega boodschappen deed. Je bent toch niet voor niets in Duitsland en de koelkast in het vakantiehuis is uitgerust met een groot vriesvak.

Daarna heerlijk rondgewandeld in Flensburg; geshopt bij C&A (opruiming) en .....

....."Flamkuchen" gegeten in "Die rote Strasse".

Het is schön hier in Kollund, zowel buiten als..

...binnen!

Morgen komt de lerares met familie op de lunch. 

Lekker toch, zo'n weekendje weg.

Eindelijk

De sneeuw is weg (voor zolang het duurt) en morgen hebben we de laatste januaridag. Eindelijk.......

Net zo snel als ik dit geschreven heb, weet ik dat ik toch ook weer krap in de tijd zit!

Vóór de eerste maart moeten alle opleidingsplannen klaar zijn en alle leerlingen moeten zijn aangemeld bij een vervolgopleiding.

Ik heb een speciale categorie leerlingen, die zich op verschillende scholen bevinden in D-E en F klassen. Ik heb een schooltje net buiten de stad; ik heb een paar leerlingen op een andere speciale school: ik heb dove leerlingen verspreidt over meerdere klassen/ groepen. Ja, ik ben goed aan de gang, maar moet even overzicht krijgen over wie waar is en hoever we zijn.

Daarnaast moeten ook de héle speciale leerlingen een leerplan hebben dat klaar moet liggen voor de visitatie in de gemeente.

En dan zijn er nog de gewone gesprekken: job/opleidingsgesprekken samen met het arbejdsbureau; Match 3 groep, jonger dan 30, samen met het inzetteam en de gewone studiebegeleidings gesprekken. Vergaderingen, plannen, conferenties, werkgroepen, administratie....genoeg te doen.

Om 's avonds niet in slaap te vallen heb ik maar weer wat knotten wol gekocht. Ik heb een patroontje waarbij je van boven naar beneden breit. Dan kun je de hele tijd meten hoe lang je je sweater hebben wilt. Dat ga ik eens uitproberen...

 Het wordt op een rondbreinaald gebreidt.

Om vast wat voorjaar naar binnen te halen heb ik hyacinten in een pot gezet. Ze beginnen heerlijk te ruiken.

  

 

Wat een feest!

Gisteren was het feest van Suzana en Gezim. Hun zilveren bruiloft werd gevierd en daarnaast ook het heuglijke feit dat ze allebej de vijftig zijn gepasseerd.

Een gezellig feest was het. Een leuk feest, met heeeeerlijk eten, met veel zorg toebereidt door een echte italiaanse mama.

Leuke, gezellige mensen om mee te praten, niemand had moeten afbellen vanwege de griep....Zelfs het weer was niet zo bar en boos als voorspeldt...

...en er werden wat foto's gemaakt....

Hier poseert het zilveren paar achter ons. dat hebben ze bij iedereen gedaan :-)

Tja, zoveel feesten ban dit calibre houdt een mens nu eenmaal niet.

Na het overheerlijke eten en de nodige speeches was het tijd om de kettingdans te doen. 

Heb je ooit de film "my big fat greek wedding" gezien?, Nou, zo'n feest was het! We dansten drie dansen...een soort sirtaki; en eigenlijk zou iedereen dat moeten doen na een volle maaltijd!

Suzana en Gezim zijn in 1992 als vluchtelingen in ons landje terechtgekomen. Een paar maanden na hun aankomst kwamen wij met hen in kontakt. Ze woonden op twee kleine kamertjes met een toilet, badkamer en keuken, die ze deelden met alle andere bewoners. Ze kwamen met twee kleine kinderen, 2 en 4 jaar oud.
Soms klikt het meteen en wij werden vrienden. De kinderen beschouwen ons als hun familie, omdat de echte familie zo ver weg woont. We zaten dan ook op de ereplaats, gisteren, aan de rechterhand van de zilveren bruid. Daar werden we gewoon een beetje stil van.

In 1992 werden ze gedwongen om een nieuw leven op te bouwen. Om weer van voren af aan te beginnen en ik zie met trots dat ze vijftig mensen op het feest hadden. Naast het eigen gezin met aanhang waren er maar een paar familieleden.....de rest waren vrienden. Dat maakt me blij!