Weer een keertje ziekenhuis en op klantenbezoek.

De chef heeft een ontstoken been. Eigenlijk al meer dan een maand. Dat been is behandeld met drie soorten penicilline, want er zijn zowel streptokok als staphilikok bacteriën gevonden. Maar niets helpt. Het been is dik, gezwollen en zelfs ook al heeft hij vochtafdrijvende pilletjes zit er nog steeds vocht in.

Omdat hier met Pasen (vanaf morgen) alles dicht is, heb ik hem weer eens naar de dokter gestuurd. Die vond het ook welletjes en verwees hem door naar het ziekenhuis (met het idee dat die er beter raad mee wisten). Tja, alles onderzocht van hart, urine en bloeddruk toe, wat allemaal in orde was, en toen hebben ze hem maar weer naar huis gestuurd met wéér een andere penicillinekuur. Je zou er gek van worden! Ik hoop zo dat het helpt, want het ziet er vreselijk uit!


De auto werd gisteren voorzien van een nieuw startslot. En deze keer zijn we wel tevreden, want de oude (dure) rekening van eerder - die we dus niet betaald hadden - werd van deze afgetrokken. Een pluim voor de garage.

Gisteren ging ik mee op klantenbezoek. Naar het: "Brouw-zelf-uw- Bier"- bedrijf in Odense. Het meeste van het van het bierproduct is gemaakt, je voegt er zelf de te wensen smaakmiddelen bij om het vervolgens af te tappen, van een kroonkurk te voorzien en als laatste met een persoonlijk flessenetiket te bekronen. Het bedrijf loopt als een fluitje maar in het maken van etiketten gaat volgens de leiding teveel tijd zitten. En juist daarin zijn wij gespecialiseerd. Dus....we hopen op een goede samenwerking.

Na afloop keken we even binnen bij Ivona en Jeff. Altijd gezellig.

Nu was het aan de late kant om aan het eten te beginnen, en omdat ons bedrijfje alweer 5 jaar bestaat (vandaag) gingen we heel voornaam uit eten bij Restaurant Fænøsund.

Dat ligt daar zo prachtig aan het water.

Het restaurant is een jaar geleden helemaal vernieuwd. Het lijkt op een van die oude "Badehoteller" met haar zachte pastelkleuren en het wit geverfde hout.

Er waren niet veel gasten, dus ik hoop dat ze het volhouden.
Het eten was in een woord FANTASTISCH.

Grote schelpmosselen op een bedje van zure crème en ramsons (wilde bosui) met komkommer, wat groen en viseitjes.

Slethvar (een dikke schol) met selderie in diverse vormen en prei.
Mums.... om je vingers aan af te likken.

De koffie dronken we thuis, want goedkoop was het niet. Wat wil je anders in een vijf sterren restaurant.

Gelukkig niet.

Gelukkig geen opname in het ziekenhuis. Terug op controle aan het einde van de zomer en dan kijken of ik geen blaasontstekingen meer heb gehad. Pfff. ik blij. Ik heb het niet zo op ziekenhuizen. Je wordt er ziek van, vind ik. (ik krijg nu een behandeling om de slijmvliezen dikker te laten worden).

Het weekend was er een van kinderen en kleinkinderen. Sandra en Peter moesten naar een feestje en Caroline kwam terug uit New York. Carl en Caroline bleven hier slapen. Caroline had last van jetlag en viel na het eten om zeven uur als een blok in slaap om pas de volgende dag rond het middaguur wakker te worden.

 Carl had er zich nog wel zo op verheugd dat ze weer thuis was.

Ach, wij keken "Danmark heeft talent" en hij had het rijk alleen.

Hij wilde niet op de foto.

Toen de ene familie weer naar huis was kwam de andere.

De zon scheen dus na een kop koffie (met rugbrødslagkage)

wandelden we naar Madsby park waar de Tarzanbaan weer open is.

We keken ook naar de schildpadden die op een hoopje door de zon werden verwarmd.

Na het gezamenlijke avondeten reden ze om acht weer naar Odense.

Dit jaar een andere Pasen.

Vanaf vandaag is het hier Paasvakantie. Voor de scholen dan, maar dat slaat meestal ook door bij bedrijven en andere werkplekken. 
De vrijdag vóór de vakantie is de Team Rynkeby skoleløb, waar kinderen gesponsord worden voor elke 500 meter die ze lopen. Carl en Casper liepen hem, Carl rende tien ronden en Casper zeven.
Het geld dat de scholen ophalen gaat naar de bestrijding van diverse aandoeningen bij kinderen. Van kanker tot longziektes. 
Dat sponsoren wij graag.

Bijna elke Pasen zijn wij in Nederland geweest. Op vakantie, in ons huisje op de camping, met of zonder kinderen/kleinkinderen.
Maar dit jaar niet. Dit jaar is anders.
Het huisje is verkocht en we hebben dus geen "moet" om naar de lage landen te komen. Alleen duurt het nu wat langer voor ik ons moeder kan bezoeken.

Van de andere kant komt het ook goed uit dat we hier blijven.
Maandag moet ik voor onderzoek naar het ziekenhuis in Kolding. Niets ernstigs gelukkig, een blaas die verzakt is. Kijken wat de uitslag wordt en of ze er iets aan kunnen verhelpen (en of ik dat wel wil).

We zitten ook een dag of wat zonder onze eigen auto; die moet dinsdag naar de garage voor een nieuw slot. En woensdag moeten we de zomerbanden er onder laten zetten (die worden in de garage bewaard; het werd tijd!). En dan moet ie ook nog weer eens door de keuring vóór eind mei...ach,ach,ach (nou ja, als het niets ergers is).

Dan is er ook nog een informatieavond over het nieuwe Frederica - de "kanaalstad" (daar waar Peter het nieuwe theater moet bouwen) en tweede paasdag moet ik 's middags zingen in de kerk.

Tussen alle bedrijven door even genieten van een blauwe Lillebælt.

IT Analfabeet

Het verbaasde me en eigenlijk ook weer niet. Het blijkt dat er onder de werkzame bevolking in dit land toch nog 20% digibeten/it-analfabeten te vinden zijn. Voornamelijk ongeschoolde werknemers (de koningin kan er overigens ook niet mee overweg - maar ja, die heeft vast wel personeel die haar alles voorleggen).

Dat is vrij veel - veel te veel schrijft de pers.

Dat het me niet verbaasde komt omdat ik de website bijhoud van ons koor. De leden hoeven dus maar op de naam te klikken en voila, daar verschijnt de webpagina. Met duidelijke tabs en al het nieuws vooraan. Maar de excuses zijn niet van de lucht.

Vergeten te kijken, snapte niet hoe ik moest scrollen, kon niet printen, wist niet waar ik het kon vinden, had geen geluid en ga maar door. Af en toe denk ik, waar doe ik het voor!

(Maar het zorgt ervoor dat die kleine grijze hersendeeltjes van mij blijven werken).

Hier komen de koor-leden binnendruppelen. Hé, we hebben een nieuwe piano/vleugel). Een zwarte.

Vandaag bezocht ik een vriendin, die aan een hartkwaal lijdt en al een paar weken thuis zit. In plaats van bloemen nam ik wat eigen-gemaakte jam mee.

En daarna gingen de chef en ik naar de film:

Weer een film uit het filmpakket. Geregisseerd door de Deense Lone Scherfig. Een lange inleiding van een mooie film. Een film over het maken van een film. Speelt in 1940 in Engeland.

Achteraan beginnen

Vandaag haalde ik Carl van school. Beide ouders waren verhinderd; Casper was niet thuis en Caroline zit in New York.

We maaiden het gras, Carl en ik (nadat de chef de grasmaaier aan de gang had gekregen). In feite is het veel te vroeg in het seizoen om het gras te maaien. Er kan nachtvorst komen, het gras moet sterker worden enz..enz.. Maar het gras groeide eenvoudig te hard en daarom zijn we er toch met de maaier overheen gemoeten. Nu lijkt het weer een voetbalveld en Carl heeft zowat de hele middag buiten gespeeld. Totdat we tomatensoep gingen eten, met pannenkoeken na. (een beetje vroeg, want ik moest naar het koor).

New York! Ja, daar is Caroline een week - met school! Ik geloof niet dat ik op de middelbare school ooit een reisje heb gemaakt. Nog geeneens een dag. Maar tijden veranderen, de wereld wordt kleiner en New York is haalbaar. Ik heb al foto's gezien op Instagram van de Skyline, de Highline en het Vrijheidsbeeld. 

Of het weer in New York net zo lekker is als hier is nog maar de vraag.
Kijk deze lucht toch eens:



Dat betekent lekker buiten een boterhammetje eten.

Maar, dan is er nog die auto.
Het slot werkt niet zoals het moet. Zo van: nu doet ie 't wel - nu doet ie 't niet. Wij zijn dus niet tevreden! Grr..boos, kwaad!
De chef heeft flink gediscuteerd met de garage. 
Gelukkig hebben we de rekening nog niet betaald.
Volgende week moet de auto dan maar weer een dagje naar de garage. Misschien moet er toch een nieuw slot in..

(Gelukkig kunnen we Sandra's auto lenen..."die staat daar toch maar te staan nu we allebei in de stad werken", zegt dochterlief. Thanks!)

Het derde gegeven..

Ik schreef het al. Het blijft niet bij twee kapotte dingen. Nummer drie is dus mijn fiets. Mijn "elektrische" fiets (wat jullie trapondersteuning noemen). De batterij is okay, de lichtjes van "aan-en-uit" werken. Daar ergens tussenin zit er een kink in de kabel. Morgen naar de fietsenmaker en maar hopen dat het niet al te duur wordt. Er moeten ook een paar nieuwe spaken in, maar hij is ook al bijna zeven jaar oud. 

Het was /is al een paar dagen goed fietsweer, jammer.. Dan maar even met de auto naar de haven en het strand.

"Side-by-side" liggen de schepen die olie bunkeren. Daar keken we naar toen we onze meegebrachte broodjes opaten.

's Avonds hadden we eters, die bloemen meebrachten.

Rozen van Sandra

En een wit boeket van Marita.

Vanmorgen zat ik nog heerlijk even in de zon; nu komen de wolken.

Al mijn breiwerken zijn af. De laatste sokken zijn klaar. Nu denk ik dat ik garen ga halen voor een wit zomervestje. 

Zondag = rustdag. We hebben het verdiend, vind ik.

Drukke week

De week is omgevlogen.

Eerst natuurlijk met die vervelende verkoudheid, die gelukkig na een paar dagen over was. 
Met veel werk voor Folierullen (wat is het dan fijn als er vrijdags stapels klaarliggen voor verzending of om af te halen en de rekeningen geschreven zijn).
Maar gelukkig ook met fijne bezoekjes van vriendinnen en een heerlijk avondje theater.
We genoten gisteren van "Legendales" een theater/musical stuk met verbluffende scenewissels door gebruik van film, licht, 3D en weet ik wat al meer van nieuwe technieken. De afstand tussen theater en film wordt hierdoor minimaal. (wil je meer zien, klik dan op deze link en scrol naar beneden). 

De auto is intussen ook weer gemaakt. Het slot had zich op een of andere manier vastgezet, maar met een harde klap erop, een nieuwe moer en wat smeersel gaat het weer prima. Geen reden om het slot te vervangen, zei de monteur. Dat wordt een goedkoop rondje, dacht ik, maar de garage vroeg er 260 Euro voor.

Afzetters!!

De mist is na de regen van gisteren ook opgetrokken en de temperaturen klimmen langzaam omhoog. Echt lekker buiten zitten gaat nog niet en ik zie dat er hoognodig in de tuin gewerkt moet worden.

Na ja, een ding tegelijk.