Eten en drinken op Bali

Nog even iets meer uit Bali.

(gewoon niet lezen als het je verveelt)

Dit was de eetzaal van het hotel.

Geen ramen en deuren; bambusmatten als de zon te veel verblindde.

Uitzicht op het zwembad.

Heerlijk!!!!

Aan de andere kant van de eetzaal was het ochtend buffet.

In de warm-houd-schalen vond je bacon, mie goreng en nasi goreng.

Dat eet ik toch liever niet 's morgens.

Maar je kon ook eieren krijgen, gebakken naar wens. Of pannenkoekjes, toastbrood, wat fruit en cornflakes met melk.

Wat wil een mens nog meer.

Vers geperst sinaasappelsap in een strandcafeetje.

De lepels werden altijd op deze manier erbij gelegd.

Nasi campur, mmmmmm.
Onder de bambushoed zit de rijst.

De lekkerste Radler ter wereld.

Bier op Bali bevat slechts 2% alcohol.

Bananen in de supermarkt.

Ik heb nog nooit zoveel verschillende soorten bananen gezien.

Grote bruine om te bakken (juist - de pisang) hele kleintjes en alles er tussenin.

En vissertje in de ochtend.

Er wordt weinig vlees gegeten en dan nog meestal kip.

Ze eten zelfs de kippenpoten...

Natuurlijk moesten wij een jonge kokosnoot proberen.

We deelden hem, want er zit veel sap in. 
Het smaakt een beetje als appelsap.

Dit zijn onrijpe cacao vruchten. Ze gaan van groen naar rood en tot slot naar geel. Dan zijn ze rijp.

We zagen dit op de Luwak koffie plantage.

Luwak koffie.

Een luwak is een aap die lijkt op een beer en een vos.

Zij eten de beste koffiebonen en poepen die uit.

Die bonen worden goed gewassen en ondergaan daarna het hele proces van roosteren enz.. Tot slot krijg je dan de duurste koffie van de wereld. We namen een zakje mee voor zoonlief, die een echte koffie liefhebber is.

Dit is rijst, geplant in de orchideeëntuin.

Hier groeit vanille. 
Dat is ook een woekerplant; wist ik dus ook niet.

En warempel; de laatste dag van ons verblijf ontdekten we een donut café. Even iets anders dan rijst en mie.

Als je saté vraagt krijg je twee stokjes met drie minuscule stukjes vlees en weinig saus. Deze saté grill's zijn 10 cm lang.

Het vlees wordt heel hard gebakken.
Maar alles is lekker en vol van smaak!

Alles kost geld, maar Bali is erg goedkoop.
Hier waren we heel vaak miljonair....

Culture

Ik schreef al eerder dat er overal tempels zijn. Een plaats om offerdingen te brengen. Dat werk doen de vrouwen en de kunst van bambusbakjes maken en versieren wordt van moeder tot dochter overgeleverd.

Hier komen een paar vrouwen terug van een ceremonie.

 Nee, je moet liefst niet op de bakjes trappen.

De chef ging naar de barbier en ook hier op Bali worden er maar weinig woorden gewisseld in een mannen salon.

 Ook weer geleerd. Een dokter Gigi is een tandarts.

We bezochten een vogelpark; heel mooi.

Gras is er weinig op Bali. Die is de groene bodem.

 Zie je die orchidee vooraan op de boom? 

Orchideeën zijn woekerplanten, net als maretakken.
Nooit geweten.

Hier stond ik op de weg boven en kijk uit op de lager gelegen boetiekjes met daarachter de rijstvelden.

(Ubud).

 Ik bezocht het kleine museum le Mayeur, waar deze Belgische schilder woonde met zijn Balinese vrouw Polock.

Veel schilderijen hebben te lijden van de harde zon en/of de regentijd en over het algemeen schort er nogal wat aan het onderhoud. Dat geldt voor dit museum, maar ook de tempels en godenbeeldjes zijn erg verweerd. 

 De schilder en zijn vrouw woonden in dit huis, 
dat nu museum is.

 De tussendeuren van het ene vertrek naar het andere zijn smal en hebben hoge drempels. Het is net alsof je door een kastdeur stapt.

Deze twee foto's zijn van het Bali-museum in Denpasar, de hoofdstad. 
Ik vermoed dat de portier al zijn vrienden belt als je de entree betaald hebt. We werden belegerd door door straatverkopers die kalenders, fluitjes, schilderijen en batik aanboden.
Daar word je gewoon moe van...

In de smalle straatjes van Denpasar werd ook een bruiloft gevierd.
We zagen het aan de versiering, want je moet wel een uitnodiging hebben.

En een paar dagen later zagen we ook de "Barong Kris Dance" over het eeuwige gevecht tussen het goede en het kwade..

Het orkest. 
Trommels en xylofoons.

Eind goed, al goed.

Bali transport

De chef heeft altijd de wens gehad dat iemand hem op deze manier zou afhalen.....

.... en zie hier op Bali Airport!

De arme man heeft wel lang op ons moeten wachten; wij wachtten op onze koffer die maar niet op de band verscheen. Bleek die nog in Amsterdam te staan! We kregen hem 30 uur later....

We werden dus afgehaald met de taxi van het hotel en dat koste ons: 12,85 Euro. Het was bijna een uur rijden! Spotgoedkoop dus.

Omdat de koffer ergens midden in de nacht werd afgeleverd hadden wij ons verslapen voor het ontbijt. Geen nood, hier kregen we een heerlijke morgenmaaltijd.

De vuilniswagen kwam ook even langs...

De rotonde aan het einde van "onze" straat. Fantastisch die telefoonkabels en elektriciteit-snoeren.

Bij het strand werden er tafels opgeladen op een klein vrachtwagentje. In totaal gingen er twaalf tafels op en drie man klommen in de bak om ze vast te houden.

Werkvolk; goed gekleed. Het is 26 graden.

De eierman op de lokale Pasar. 

Er worden heel veel eieren gegeten op Bali.

Deze eieren gaan naar het eiland Lembongan. De voeten zijn van de man die trots vertelde dat hij de eggsupply'er was.

Er wordt wat getransporteerd per scooter!

Dit is van een kleine straathandelaar, die zijn sortiment aanvulde bij de Pasar. 

Op Bali huur je een auto met chauffeur.

Voor een hele dag vroeg hij 600.000 Ruphia; dat is nog geen 20 Euro. Hij bracht ons overal naar toe. Een vogelpark, een schilderijen verkoop, het beroemde Monkey Forrest, (kijk evt. een filmpje) de stad Ubud en hij reed langs de rijstvelden. Tot slot aten we op een prachtige plek met een prachtig uitzicht en heerlijk eten. We hebben maar een flinke fooi gegeven.

Wij hadden voor ons hele verblijf fietsen gehuurd. Zo zie je namelijk nog eens wat. Heerlijk om langs het strand en alle kraampjes/warungs en restaurantjes te fietsen. De Balinezen verklaarden ons voor gek; wie gaat er nu fietsen!

Op Bali heeft (bijna) iedereen een scooter. Die rijden kris kras door het verkeer, maar ongelukken gebeuren er nooit zelden. De Balinezen passen erg goed op elkaar, verlenen altijd voorrang, worden nooit kwaad en toeteren alleen als waarschuwing (pas op).

Er gaat van alles op die scooters.

Tien plastic bakken op elkaar; heel veel zakken rijst of een complete winkeluitrusting. We hebben zelfs een scooter gezien met vader, moeder en drie kinderen.

Tot slot nog een foto van de overvaart naar het eiland Lembongan.

Niks geen aanloopsteiger; gewoon door het water badderen en omboord klimmen.

Wij met "short legs" kregen natte billen.

Ceremonies

 Dit is de belangrijkste kalender van Bali.

Hij is al eeuwenoud en wordt nog steeds als richtlijn gebruikt.

Helemaal bovenaan staan de goden en onderaan de dieren.

Daar tussenin zie je vijf rijen met ieder zeven weekdagen. Een Balinese maand heeft dus 35 dagen. 

De kalender geeft aan welke dag het meest geschikt is voor een handel afsluiten, een bruiloft, een crematie, het beplanten, de oogst en ga zo door.

Elke dag is er wel een ceremonie op Bali.

Wij zouden een dagje overvaren naar het eiland Lembongan en hadden afgesproken dat we afgehaald  werden bij ons hotel. Maar er kwam niemand opdraven. Uiteindelijk hebben we maar de fiets gepakt om naar het vertrekpunt van de boot te gaan. Daar bleek dat er op het afgesproken tijdstip niet gevaren kon worden omdat er een grote ceremonie aan de gang was. Een heel dorp ging de as van de overledenen van de laatste zeven jaren uitstrooien op het water.

Er waren minstens 800 personen aanwezig, die toch niet allemaal het water opgingen. Allemaal gekleed in wit zaten ze op het strand; oud en jong.

En ja, wij voeren een uurtje later naar het eiland. Duizend excuses voor het ongemak en een meneer die de hele dag op onze fietsen paste.

Op het eiland aangekomen belandden we ook weer midden in een ceremonie. Dit keer een optocht op weg naar een crematie.

(foto geleend van het internet; de stier die wij zagen was rood)

Als een mens sterft op Bali dan wordt er een kleine ceremonie gehouden, waarna het lichaam in doeken wordt gewikkeld en daarna omwonden met bambusmatten. Het wordt begraven, op eigen erf als dat groot genoeg is, anders op een kleine begraafplaats.

Als de familie geld genoeg heeft voor een crematie (wat erg duur is) wordt het lichaam in (het is meestal) een stier gemaakt van papmaché gelegd en onder heel veel tumult en in zigzag koers (om de kwade geesten te verjagen) naar de crematieplek gebracht waar het verbrand wordt. De priesters blijven tot het vuur gedoofd is en brengen de as naar de familie. Eens in de zoveel jaren worden al deze kruiken met as uitgestrooid over de zee.

Omdat de kalender bepaald welke dagen zich het beste lenen voor deze ceremonies kom je ze op veel plaatsen tegen.

De Balinezen geloven heilig in reïncarnatie. 

Daarover meer een volgende keer.

Het leven op Bali

Wat woonden wij toch mooi daar op Bali.

Hotel Sativa in Sanur.

Dertig meter over de oprijlaan en je stond midden in het dorp.

Daar riep iedere man "taxi!" en iedere vrouw "massage?"

Nee, dat is een ietsepietsie overdreven, want er waren ook vrouwen die je allerlei kleding aanboden en mannen die houtsnijwerk of horloges aan de man wilden brengen.

Of manicure, of de "laundry", of eten, of, of, of..allerlei dienstjes werden aangeboden.

De warung oftewel het winkeltje bij ons om de hoek.

Wat zullen we eten...

Weer een tempelplekje. Die liggen echt waar overal!

Onze straat ;-)

Now we are open again

Bali.

Daar waren wij 15 dagen.

De tijd ervoor was roerig en verdrietig; het was moeilijk om in vakantie-stemming te komen, maar eenmaal in de zon op dit mooie eiland hebben we er zeker van genoten.

De dag nadat we thuis waren kwam mijn jongste broer een paar dagen logeren (wat fijn was) en hebben we Caspers 17. verjaardag gevierd met een lekker etentje buitenshuis.

Nu gaan we weer naar normaal; de gewone dag met een berg aan orders op het werk. Zo hoort het ook.

Ik heb zoals gewoonlijk een hoop foto's gemaakt en zal aan de hand daarvan wat schrijven over Bali en de Balinezen.

Duidelijke taal