Dagelijkse dingen.

Zo, Pasen is voorbij en we zitten weer in de dagelijkse "trommerom". Nú kunnen we merken dat er niet veel telefoontjes en mails komen en dat het werk afneemt. Dat is niet zo erg, want er zijn genoeg andere dingen die om onze tijd vragen.
Ik ben begonnen met de buitendeur(en) te schilderen. Van rood naar wit! Alle ramen en deuren moeten wit worden; dat zijn er nogal wat! Ik ben aan de voorkant begonnen.
Dat is eerst een hoop schuurwerk, daarna in de grondverf en we zijn tot de conclusie gekomen dat er twee lagen grondverf op moet voor we kunnen aflakken. Poeha, wat zitten er veel richeltjes in en op zo'n deur. Nou ja, het wordt waarschijnlijk toch een "thuis-blijven-zomer". Ik doe het lekker langzaamaan.

Wat staat er toch een rommel in die veel te kleine berging.

Vandaag lag het schilderwerk stil want er woei een koude wind vanochtend. Maar dan is er nog altijd de boekhouding. Dat vergt ook weer een paar uurtjes.

Onze nieuwe tuinstoelen en tafel werden thuisgebracht, Alleen zaten de kussens er niet bij. Ik naar de winkel (Harald Nyborg) en wát een service. We konden namelijk niet met de webwinkel in contact komen, maar de winkel gaf me zes kussens mee als ik beloofde om de eerste terug te brengen mochten ze alsnog komen. Petje af!

Toen ik terug reed stond ik bij het verkeerslicht achter deze auto ;-)

Tja, dan moeten de oude tuinstoelen en tafel naar de stort. We hadden weer een aanhanger vol met stoelen, hout, papier en plastic.

Oh ja, de fiets van de chef is nu echt kapot. Tja, wat wil je na negen jaar trouwe dienst! Hij heeft een nieuwe gekocht die hij morgen kan afhalen. Gewoon hier, bij de fietsenzaak "om de hoek". Hij kreeg nog een flinke korting ook.

Michael deed vandaag de tuin. Nu ga ik een kijken welke struiken erin passen. Struiken om insecten te lokken.

Zo, voor vandaag is het weer genoeg. Denemarken vlagt, want koningin Margrethe wordt 80 jaar. Niks met abdiceren hier. Ze blijft zitten waar ze zit.

Tuin en zo.

Getverderrie!

De buurvrouw zei dat er bij hen in de tuin, achter over de schutting, een vuilniszak gekieperd was. Bij ons lag er ook eentje! Een volle afvalzak, die vreselijk stonk (vis en meer sterk ruikend afval) lag achter in de tuin.

Wie doet nou zoiets!! Grrrrr!

De chef maakte een waarschuwingsbord en heeft dat opgehangen. De buren wilden en kregen er ook een. Nu maar hopen dat het helpt.

 Een ander stuk oude schutting moest eruit. Daarvoor in de plaats kwam het nieuwe schuurtje. Er moest een nieuwe steen in het gangpad.

Wat is het toch ideaal om een handy-man te hebben.

De Karcher-trekker bij het ramenzemen deed het niet meer. Roest, zei hij. WD40 (Caramba) er in gespoten maar dat werkte maar even. Dan maar de hele zaak open maken en ja hoor, op de bodem zat het radertje vol roest.

 Nu "trekt" hij weer als een tierelier.

 Achter in de tuin hebben we vandaag een insectenhotel opgehangen. Kom maar binnen jongens! Donderdag komt Michael de tuin doen en daarna koop ik zomerbloemen en struikjes die insecten lokken. Voor het millieu ;-)

 We kochten zes tomaatpanten voor in de kas (en twee paprika-plantjes, maar die staan aan de andere kant).

 En kijk, we hingen ook een vogelhuisje op.

Corona-Pasen.

Als je elkaar al een hele tijd niet hebt gezien, dan is het heerlijk om elkaar weer te ontmoeten.

Jeff ging op paaszaterdag mosselen plukken en bracht z'n familie mee. De beste mosselen pluk je hier in de Lillebælt, onder de "nieuwe" brug.

 Het water was ijskoud!

 Martin probeerde ook een visje te vangen maar er zwommen bruinvissen rond en dan vang je niks.

Mosselen waren er genoeg; twee emmers vol!

We hadden koffie en koek bij, maar het begon wat te miezeren en dan is de lol van buiten koffie drinken eraf.

"- Dan gaan we die toch bij ons nuttigen, op het terras -".

Maar ook dat was te koud. Nou hebben wij een grote kamer en we verdeelden de ruimte.

De tafel uitgetrokken voor 6 volwassenen; 

de kinderen in de "voorkamer".

Gezellig, zo onverwacht bezoek.

Er was van "al-ter-hande" lekkers. Een cake in de vorm van een paaslam; biscuits met romige kaas, broodstengels met pesto en humus en een schnaps.

Vandaag was het Paaszondag en kwamen dochter en kleinkinderen op de lunch. Zo fijn!!

Met een prachtig boeket. Dank je wel!

Sandra had garnalen, zalm, skagensalade, asperges, kuit en kleine uientaartjes meegebracht. Ik had gevulde eitjes gemaakt, zorgde voor het kaasplateau en had een zalige chocolade-frambozen cake/taart gemaakt (de chef hielp met het maken van de mousse).

Daarna gingen de kinders even aan het voetballen in de tuin.

Wat een zonnige Pasen.

Niks of?

Hoe lang is het eigenlijk geleden dat ik op mijn rug onder een boom lag met niks anders te doen dan naar de lucht kijken.

Het was een hele hoge boom; de knoppen staan op springen..

Wat een lucht en wat was het stil!

Een paar wandelaars die op afstand met elkaar praatten, een vrouw die drijfhout zocht met haar kinderen en slechts een paar meeuwen.

Het merendeel van de meeuwen zijn iets verder het land ingetrokken waar de boeren op dit moment aan het ploegen zijn. Een lekkernij voor die vogels.

Een kijkje uit de hoogte op de blauwe Belt,

..waar de visserbootjes klaar liggen.

Verder langs de haven, waar een gestrand cruiseship ligt.

Er is een bemanning van ca. 500 aan boord maar die mogen niet aan wal. 

Ze krijgen supply's en hebben wifi (gekregen), maar verder geldt: aan boord blijven!  

Een olietanker verlaat de haven. De loods vaart er achter. Die hebben contact via de radio.

Dit jaar hóór je de lente.

Radio uit.

Ik heb de radio uitgezet. Jéminéé wat een gezeur! 
Vanaf 15 april mogen de kleine kinderen en de laagste klassen weer naar de crèche en naar school. Dat zegt de regering en ik vind er wel wat logiek in zitten. De kleinsten worden het minste ziek; als zij weer "opgepast" worden kunnen de ouders weer aan het werk buitenshuis of ze kunnen zich beter concentreren op het thuiswerken.
Maar wat een protesten komen daar uit voort!
"Mijn kinderen zijn geen proefkonijnen". Zielig als ze (misschien) ziek worden". "Je kunt kinderen niet uit elkaar houden, dus de besmettingskans is groter" en ga maar door...
Eerst zaniken omdat alles stil ligt, de kinderen thuis onderwijs krijgen, thuiswerken moeilijk is, maar als er dan heel voorzichtig een opening komt is het ook niet goed.
Daarom zette ik de radio uit. Ik kreeg er slechte zin van.

Mijn dochter zit in het onderwijs en vandaag hebben ze gepland hoe de kinderen naar school gaan. De kinderen van de børnehave (crèche) gaan de dagen in het bos doorbrengen. Er zijn diverse mobiele toiletten en wasbakken gearriveerd.
De kinderen van de nulde (= kleuterklas) tot en met de vijfde moeten op verschillende tijdstippen naar school. Carl moet b.v. om kwart over acht op school zijn, anderen om precies acht uur. Niet vroeger en ook niet later. Dan komt hij in een klas met tien andere kinderen. Het speelkwartier ligt ook op verschillende tijdstippen. Je mag met vijf kinderen spelen. En voor, na, tijdens de schooluren worden de handen goed - heel goed - gewassen. De school gaat om twee uur uit. De leraren hebben 's morgens de oudere klassen aan de gang gezet met thuis-huiswerk. Om twee uur kan dit dan via pc - video samen met de leerlingen worden nagekeken en besproken. 
Een hele puzzle. Ik hoop dat het lukt.

Enfin, eerst wordt het Pasen. Weet je nog; de eerste zondag na de eerste volle maan na de voorjaarszonnewending. Gisterenavond zag ik de volle maan opkomen. In de schemering. Zondag is het dus Pasen. Dat wordt voor iedereen een stille, vreemde, aparte Pasen.

De gereedschapsschuur is af. De haken voor het tuingereedschap moeten er nog in geschroefd worden en ooit moet hij ook nog in de verf worden gezet, maar nu kan hij in gebruik genomen worden.

Het duurde iets langer dan gepland, maar er kwam elke keer werk tussen. Haha. Hier ligt een groot reclamebord te drogen in de zon.

Het was ietsje koeler dan gisteren dus haalde ik een vestje. Dit heb ik gebreid van garen dat mijn schoonvader op de stadswallen vond na de grote brand in 1980!! Dat is VEERTIG jaar geleden. Ik heb dat vest heel veel gedragen en het is nog als nieuw. Dat moet kwaliteitsgaren geweest zijn!

Als je niet meer alleen op de wereld bent.

De laatste paar weken was ons contact naar buiten onze dochter, kleinkinderen, de buren en een paar klanten die langskwamen. 
Gek hè, daar ga je aan "gewennen". Natuurlijk mis ik mijn koor, mijn vriendinnen, de sociale contacten, maar ach, het was wel erg rustig.
Stil, rustig, weinig mensen op straat en in de winkels.

Maar:
Gisteren moest ik even wat halen bij de bouwmarkt. Gisteren was het zondag. Mooi weer. De mensen willen hun bloembakken en kassen vullen. Dat gaf een drukte. De mensen houden netjes afstand, maar om met die grote winkelwagens te laveren door smalle gangen vraagt om stress. Ik ging de winkel in, keek of ik iets kon vinden; nee, huppa, UIT die winkel!!

Vandaag was het ook mooi weer. We moesten even wat ramen opmeten omdat daar zonnefolie op moest. Druk was het ineens bij de haven. Veel mensen kochten ijs en koffie en ik kan ze van niets ergs beschuldigen. Ook hier werd opgepast. Iedereen wil er even uit. Natuurlijk! Maar, zo ineens, zoveel mensen. Ik voelde me net een kluizenaar die onder de mensen moest. Pffft, ook dat wordt wennen. (als het weer "mag").

Stil

Het was stil op de weg gisteren. Bijna geen kip te zien. Dat geeft een geweldige rust als je zomaar even het land in wilt.

Het doel was de "Syvårssøer" - vertaald de Zevenjaarsmeren.
Op de grote heide in het Randbøldal komen er een aantal meren te voorschijn als het grondwater hoog staat. En het water stond hoog in het begin van maart. Het was even zoeken voordat we de juiste locatie hadden gevonden (wat is het dan heerlijk dat je rustig midden op de weg kunt omdraaien) maar we vonden een stille parkeerplaats aan de rand van de hei.

Eerst moesten we de klitten - de duinen over. 
Duinen en wit zand, midden in het land (net als de Loonse en Drunense duinen in Brabant) 
Het was nog best een hele klim (voor de chef, want die heeft een hele slechte rug, maar hij deed het toch maar!).

Wat was het mooi.

Wat was het stil.

Alleen vogels kon je horen. Echt verder helemaal niks!

Alleen de wind...

En ja hoor, eenmaal boven zagen we de resten van de meertjes. 

Ze waren al bijna weer verdwenen.

Okay, je moet wel heel goed kijken.

Pyt (puut), zeggen we hier. Het was toch mooi.

Hier komen we zeker terug als de heide bloeit.

Oh ja, ik had nog bananen ligger die nodig op moesten. Dus was er weer een baksel: een banaancake ;-)

Lekker in het zonnetje.