Bevrijdingsdag, Storbededag-vakantie en Moederdag in 't verschiet.

Natuurlijk een lied dat gezongen wordt de 5 mei!

Want natuurlijk zijn er ook "bevrijdingsliederen" die iedereen kent en die nog steeds gezongen worden. Hier door leerlingen van een efterskole (een kostschool).
Iedere vrijdag in deze coronatijd is er een uur lang "samenzang" på TV1. En eerlijk waar, heel veel mensen, jong en oud, zingen mee. 

Na vijf mei kwam de storbededags vakantie. Op die dag was vroeger alles dicht en de bakkers mochten dus geen brood bakken, Daarom bakten ze broodjes die je een dag van tevoren kon afhalen. Daaruit vloeide de traditie om op de avond voor Storbededag broodjes te eten. Even middendoor snijden en roosteren. Met boter en de chef had lemoncurd gekregen voor zijn verjaardag. Mmmm, smullen maar.

Gisteren deden we het even over. We kregen warme hveder (uitspraak weder) bij Jeff, Ivona en Philip. 

Vervolgt door drinks op het terras en daarna haalde Jeff heerlijk "take-away"- Iets Algerijns, Marokaans, of zo... het smaakte heerlijk!

Zo fijn dat het nog lekker licht is als je om negen uur 's avonds naar huis rijdt. Die mooie lichte nachten!

Vandaag was het ook zalig weer. Eerst maar weer eens naar de millieustraat met een raam, hout, en afval van de werkplaats.
Sandra had ook een hoop dat weg moest. Dus een keer met een oude fiets, een kapotte grasmaaier en weet-ik-wat-al-meer en daarna naar de deponie met een volle bak tuinafval. 

We moesten nog verf hebben, maar jeetje wat was het druk bij de bouwmarkt. Daar hadden we geen zin in. We gingen fietsen! Over de brug naar Middelfart, waar het ook al zo druk was bij de ijscoman. Iedereen houdt netjes afstand, dat wel. Maar we hadden geen zin om in een lange rij te wachten. Op de terugweg kochten we een ijsje bij de Aldi - lekker goedkoop ook nog.


En toen even niks. In de zon zitten met een luisterboek in m'n oren.
Ik wilde altijd al graag het boek Russka lezen, maar dat is zo'n dikke pil... Echt een boek voor in je oren.

Op het terras en onder de luifel.

Om half zeven reden we toch nog even naar de bouwmarkt in Kolding on verf te kopen. Kijk, toen was er bijna niemand.

Er gaat meer "open".

Vorige week mochten de gerechtshoven weer van start gaan. Rechters, officieren van justitie, advocaten en griffiers namen hun plaatsen weer in en ik werd opgeroepen om te tolken. 
Vele zaken waren blijven liggen en duurden daarom langer dan gepland. Ik moest om kwart over één in Sønderborg zijn, maar de zaak kwam pas om kwart over drie voor. Tja, dan zit je daar maar te zitten samen met de verdachte en twee marechaussees. Je krijgt wel een beetje een inzicht wat voor drama's zich in zo'n gerechtsgebouw afspelen. 

We (de chef ging mee) reden over wegen die aan beide kanten omringd werden door het ene gele veld na het andere. Het goud van dit land; de raps - het koolzaad.

We hebben vast en zeker de snelheidsgrens overschreden, want we waren aan de late kant. Tja, als ik van te voren had kunnen weten dat we het op ons gemak konden doen dan...
Ik was eerst naar de tandarts geweest die een van mijn kiezen klaar maakte voor een kroon. Ik heb nog krampen in mijn kaak ;-) En daarna scande hij de kies met zo'n 3D scanner, waarna dit via mail naar de tandtechnicus gestuurd werd die op die manier een perfecte kroon kan maken. De wonderen van de nieuwe tijd. Geweldig en best indrukwekkend.  Volgende week woensdag terugkomen. En hopen dat het in de praktijk ook werkt. 

Foto geleend van het www net. Mijn tandarts is namelijk een man. Hij en zijn assistente zien er in deze tijd uit als maanmannetjes. Ingepakt in plastic.

Na één dag (vrijdag) met een leeg order-boek konden we alweer aan de slag. Ook maar goed; we "shinen" ons huis op en dan is het fijn als er wat moneten binnenkomen, nietwaar.

Nu hoor ik net op het nieuws dat de oudste kinderen ook heel binnenkort weer naar school mogen. De cafés en restaurants gaan waarschijnlijk ook open; wel met goede afstand en extra hygiène.
Langzaamaan terug naar normaal ook al wordt het een ander normaal dan we gewend zijn.

Vier mei

Altijd opgewekt als je onderweg bent

Over Gods wegen

Ook al weet je pas dat je er bent

Aan het einde van je leven

Nooit bang voor duistere machten

De sterren verlichten je pad

Met een "Onze Vader" als pacht

Hoef je nooit bang te zijn

Vecht voor alles dat je lief is

Sterf, als het je alles betekent

Dan is het leven niet zo zwaar

En de dood ook niet

Vier mei - kaarsen voor het raam - in vele huizen.

En een prachtige regenboog!

Van een restje verjaardag, een nieuw raam en wandelen over de stadswallen.

Op de 30.april, de verjaardag van mijn gemaal, haalde ik smørrebrød.

Even buiten wachten op mijn beurt.

Zaterdag (gisteren dus) werd het nieuwe raam erin gezet.

Wat fijn met een handy man en een even zo handy zoon!

 Wij gingen wandelen op de stadswallen.

Ivona, Philip en ik. 

Op de buitenste ring heen en via de binnenste weer terug.

Bovenaan, op de top van Danmarks Bastion heb je een fantastisch uitzicht.

Het lijkt wel alsof ik op een stok leun, maar ik had paraplu's meegenomen, die ik natuurlijk zelf kon dragen. Het bleef namelijk mooi droog.

En kijk toch eens hoe lang die Philip nu al is....

Overigens ging de rabarbertaart weer helemaal op; smaakten de frikandellen en de huzarensalade totaal naar Nederland en was het een heel fijne en gezellige dag.

Rabarbertaart/cake met marsepein

Rabarbertaart/cake met marsepein.

Lekker met de eerste rabarber van het jaar.

Serveer dit met aardbeien, frambozen, zwarte bessen en/of ijs (met een toefje slagroom of crème fraîche).

Ingrediënten:

200 gr. rabarber
2 eetlepels suiker
2 eieren
75 gr. suiker
100 gr. bloem
1 theelepel bakpoeder
(in Nederland kun je natuurlijk ook zelfrijzend bakmeel gebruiken inplaats van bloem en bakpoeder)
2 theelepels vanillesuiker
een mespuntje zout
100 gr marsepein
75 gr gesmolten boter
eventueel wat grove suiker voor de sier.

Zo maak je het:

Spoel de rabarber en snijdt deze in stukjes van ca 1 cm. Leg ze in een schaal en strooi er 2 eetlepels suiker over.
In een andere schaal klop je de eieren met 75 gr suiker lekker los en romig met de mixer.
Zeef de bloem, vanillesuiker, bakpoeder en zout over het eiermengsel en roer dit alles onder elkaar.
Voeg dan de grof geraspte marsepein en de rabarber toe.
En tot slot de gesmolten boter.
In een sprinvorm van ca. 24 cm/diameter.
Strooi er eventueel wat grove suiker over en een paar stukje rabarber.
Bakken in een "gewone" oven (boven en onderwarmte) 180 graden in ongeveer een uur.
Laat de koek afkoelen op het rooster.

Als er iemand jarig is.....

De chef, my dear husband, is vandaag jarig. Hij houdt niet zoveel van teveel festivitas, dus een corona-verjaardag valt bij hem wel in de smaak.
Hij was als eerste beneden vanmorgen en...het druppelde in de keuken. Net als op mijn verjaardag afgelopen oktober. Destijds kwam er een timmerman kijken. Die zou terugkomen omdat hij dacht dat er een nieuw dakraam geplaatst moest worden. Hij is nooit meer geweest, maar het heeft ook niet meer binnen geregend. Tot vandaag. En dan de chef! Ja, jullie kennen hem niet zo goed maar hij belde zeker vijf timmermannen op :-). Er kwamen er drie (gelukkig niet op dezelfde tijd). De eerste dacht ook dat het aan het lood van het dakraam lag. Hij neemt contact op met onze verzekringsmaatschappij. Iets met water dat misschien naar binnen gelopen is en schimmel kan veroorzaken. (ik geloof het niet, want ik heb nooit een schimmelvlek gezien en ook niks geroken. En geloof me, ik heb een hele goede neus!). De tweede timmerman dacht hetzelfde. Nummer drie keek er wat anders tegenaan en zei dat hij een scheur in het lood ontdekte. Nu heeft de chef het schoongemaakt, wat platgehamerd en de kanten gedicht met silicone. Misschien is het gewoon dát! Laten we hopen. Kijk, een raam vervangen is zo duur niet, maar een eventuele vervolg-schade kan flink oplopen. We wachten maar af. 

Maar een beetje verjaardag vieren doen we toch.
Gisteren kwamen Sandra en de kinderen. Eerst thee met heerlijke zelf gebakken rabarbertaart. Ik had er een foto van willen maken, maar het laatste stukje taart verdween als sneeuw voor de zon na het eten. Zoooo lekker. Ik zal morgen het recept geven. Hij is namelijk heel gemakkelijk te maken.

Zaterdag komen Jeff met vrouw en zoon. Dan wordt het raam van de wc beneden gezet en natuurlijk wordt er ook een beetje verjaardag gevierd.

De chef houdt van Nederlandse frikandellen. En daar doe je onze zoon en familie ook plezier mee. Frikandellen kun je hier niet kopen dus maakten we ze zelf. Ze zien er goed uit vind je niet?! Klaar voor de frietpan. Nu liggen ze in de diepvries.
Om het een beetje in stijl te houden zaterdag maak ik ook maar en huzarensalade (en wat gemende sla en misschien een soepje).

Weet je wat; ik maak die lekkere rabarbertaart ook nog een keertje. 

Het is helaas geen weer om onder de luifels te zitten. En ik heb nog wel bloemetjes in de plantenbakken gezet.
We hebben smørrebrød besteld. Voor ons tweetjes!

Afkruisen, met foto's.

De "achterdeur" (beide deuren zitten aan de voorkant) en het raam van de bijkeuken zijn klaar. 

De voordeur en het raam van de hal zitten ook weer in de verf.
Ik heb alles twee keer moeten gronden en daarna twee keer geschilderd met de witte verf. Van rood naar wit gaat niet zomaar..

We zijn nog (lang) niet klaar.
Onder andere moet het middelste raam (dat niet op de foto staat) vervangen worden. Het raam hebben we al, nu het inzetten nog. Jeff komt helpen. Heerlijk toch!

Daarna was het weer eens tijd om naar de millieustraat te rijden. Met zakken vol karton, folieresten en "vuil" papier. Zo om de 2 weken hebben we daar een trailer vol mee.

Daarna het tuinafval. Vier zakken van ons en een hele grote hoop van Sandra. Bij haar moest veel gesnoeid worden.
Als dank kregen we koffie met chocoladefondants, ijs en aardbeien.

Toen was het nog zomer.

Sorte, het marmotje mocht op het gras en de kinders maakten een vuurtje om "stok"broodjes te bakken.

Zoveel zomer dat het druk was bij de ijs-kraam. 

De mensen houden keurig afstand. 

De oude haven lag weer vol met zeil-en motorboten. 

Helaas houdt de zon vanaf vandaag vakantie in het zuiden van Europa. Het is hier in-een-klap een stuk kouder en bewolkt. 

Maar....de nieuwe zonnenluifels moesten er toch op. Casper kwam helpen en bracht zijn moeder en broertje mee.

Ja,ja, vrouwen-power.. (en de mannen maar kijken).

Dat is een:

En nu zitten ze er allebei op.

Nu hoop ik dat de zon weer snel terugkomt. 

We fietsten later op de middag een flink stuk en ik was tot op m'n botten koud. Iets met te dunne kleren, geen zonnetje en slechts 11 graden.

Waar warme chocolademelk al niet goed voor is.