Voor de jarige zus en meer..

Een bloemetje uit de tuin voor mijn zus die vandaag 65 wordt. Wat was ik graag gekomen om je in levende lijve te feliciteren. Dan had ik een bloemetje meegebracht. Nu krijg je een kiekje uit de tuin.
Witte rozen, blauwe geranium en gele kattestaart. Die kattestaarten worden hier "løsøre" genoemd, wat "roerend goed" betekent.
We proosten op je met een glaasje wijn vanavond. Skål!

Eerlijk is eerlijk; er is (weer) hard gewerkt vandaag. De tweede balk ligt erop! Hijsen, slijpen, meten, vastbinden, lijmen, schroeven.. Maar het is gelukt.  Nog even, dan kunnen we verven en dan kunnen de vloerplanken van het balkon er op!

De arme chef moest gisteren echt even bijkomen. Zaterdag zette hij namelijk ook nog  nieuwe ramen in bij dochterlief. Drie stuks in het sousterrein.
Jeff kwam helpen! Wat een lieve zoon heb ik toch. (hij is 3 weken geleden gestopt met roken; zomaar uit het niets; zonder hulpmiddeltjes. Knap hoor!!) Natuurlijk hielpen Sandra en Casper ook met die ramen. En ik? Ik was in de werkplaats hier omdat er nogal wat werk ligt te wachten.

Gisteren deden we eigenlijk niks. (Of toch wel; de ramen bij Sandra werden aan de buitenkant gevoegd. En de oude moesten naar de stort). Toen was het rust.

Nou ja, we fietsten even naar het strand; we hadden zelf drinken bij; en keken naar de mensen die in de zon of het water lagen.

Een (halve) dag niks doen is af en toe hoog nodig.

Vandaag wapperde de was terwijl "humperdink" (de grasmaaier) zijn werk deed. Ik heb hem Humperdink genoemd omdat ons grasveld nogal ongelijk is en dan huppelt dat maaiertje er waggelend overheen. 

En dan die corona...gaat die nou nooit weg? Weer zijn er mensen besmet; weer zijn een paar scholen gesloten. Maar nu weten ze sneller wie besmet is en hoe men verspreiding hoopt te kunnen tegenhouden. Er wordt op hel veel plaatsen getest - in het zomerland, daar waar de meeste toeristen komen en huisjes huren.

Ik moet morgen even naar het ziekenhuis voor een check-up. Dan denk ik toch weer aan die corona.... ahbah!

Huiswerk

Nu regent het.
Het regent pijpenstelen; de tuin geniet en ik hoef vandaag niet de groentetuin en de bloembakken van water te voorzien. Het komt vanzelf vanboven af.
Gelukkig hebben we deze week veel aan het huis kunnen doen. 

 We maakten een stelling door balken over twee ladders te leggen.

De voorste balk zit er in; de twee achterste zijn gerepareerd; 

nog één te gaan!

(daarna moet alles gekit worden, geslepen en geverfd)

Ik plukte een mand vol vlierbessenbloesem. 

Er staan drie grote bomen achter in onze straat.

Hiervan maakte ik vlierbessen siroop, 5 flessen vol!

Dan was er ook nog de boekhouding.

Een beetje werken in de tuin.

En een paar orders weg brengen - naar Holsted, een plaatsje langs de snelweg naar Esbjerg. Wát een verkeer nietwaar? :-))

Dit is de weg naar de westkust; naar Vesterhavet - de Noordzee.

De grens ging woensdag open voor vele Duitse toeristen die zomerhuisjes hebben gehuurd.

Eind juni gaat de grens open voor (bijna) alle Europese landen.

Je weet maar nooit....

De regen is intussen opgehouden.

What are you called?

Ik was op de verjaardag van een van mijn zang-vriendinnen toen haar kleindochter in Australië belde. Ulla nam de telefoon mee naar de serre om rustig te kunnen praten. In het Engels, want Australië is zo ver weg en er wonen geen Denen in de buurt en alleen moeder spreekt Deens en.....De kleine Ava Grace spreekt dus overwegend Engels. "Hoe noemt ze jou?" vroeg ik. "Mormor" zei Ulla. "Mormor, op z'n Deens". (je spreekt het uit als moormoor).
(Ik ben ook een Mormor én een Oma - op z'n Nederlands).

En zo kwam het gesprek op "vreemde" talen.
Een van de aanwezigen is geboren in Duitsland, maar als kind naar hier geëmigreerd. Haar moeder was Duits en ze beheerst de taal volkomen. 
Ulla spreekt Engels/Austraals, want als er geen corona heerst reist ze zeker vier keer per jaar naar Adelaide.
Ik, met m'n MMS waar op talen gehamerd werd spreek naast het Deens en Nederlands een bietje Frans, redelijk goed Duits en of course: English.
Toch best gemakkelijk; ik had het boek de zonnenzus van Lucinda Riley nog niet gelezen. In de bieb was het steeds uitgeleend, ook als e-book, maar je kon het wel in de Engelse uitgave lenen. Dus.....

En ik leer er ook wat van.

Genforening - verenigd

Vandaag is het precies 100 jaar geleden dat Noord-Sleeswijk herenigd werd met Denemarken. 

 Kro "De Oude Grens" 
(een KRO is een herberg/restaurant)

Er was een heel groot festijn gepland, dat helaas vanwege de corona niet door gaat.
Sinds 1864 tot aan 1920 ging de grens tussen Denemarken en Duitsland tot Christiansfeld. Daarna stemden de Noord-Sleeswijkers zich "terug" naar Denemarken, Zuid Sleeswijk bleef Duits. Nu ligt de grens bij Krusaa, net iets ten noorden van Flensburg. Maar ongeacht of je een grens verlegd, er zijn altijd mensen die in hun hart voelen bij het ene of het andere land te horen.  Het Duitse en Deense "mindretal".

Een leerlinge van het Duitse gymnasium in Flensburg hield een prachtige speech voor Dronning Margrethe toen zij het Deense mindretal bezocht eerder dit jaar.

Ik pluk er enkele stukjes uit:

"... dat we 100 jaar van goed buurtschap kunnen vieren, waar tegenstellingen en geschillen zich hebben ontwikkeld tot gezamelijke waarden..."

"...In het vak gemeenschapsleer hebben wij het zowel over de Bundestag als wel het Folketinget. Als er iemand jarig is staat de Deense vlag op tafel terwijl we roepen "Alles gut". En in december drinken we Glühwein en dansen om de kerstboom..."

"...Wij jonge volwassenen zijn opgegroeid in een millieu met een alledag waar twee culturen in een bowl samen worden geroerd, gekneed en en geolied om daarna in een grote oven gebakken te worden die Zuid-Sleeswijk heet..."

"... want dat is het wat Denemarken voor ons betekent. Geen plaats of adres, ook geen koninkrijk of een regering of gewoon een goed buurtland - nee.
Denemarken is een plek die wij, het Duitse mindertal, het land van ons hart noemen...
Het is niet ons fysieke thuis.....maar je weet het in je innerste: Hier hoor ik ook thuis."

Johanne Juul Olsen

PS: vanaf Kolding tot aan Hamburg is de gezamelijk groet "MOJN". 

In Sønderjylland spreekt men nog steeds een dialect en daar zijn de Sønderjyden best trots op.
(vertaald staat hier: hallo, heb je modder in je ogen)

Lovely

De zon is weer terug. Heerlijk!!!
Ivona vierde haar verjaardag aan de fjord van Odense;  Seden Strand.
Wat is het mooi daar. Grote groene grasvelden, hoge bomen en het fjordwater was nog helemaal helder. Het is erg laag water hier; veilig voor kinderen. "Hier fietsen we ook naar toe met school" zei Philip. Nou, dat snap ik best.

Hebben we alles?

  Nou, dat lijkt me wel

Værs'go, zoals we hier zeggen

Sønneke 

"het zoontje"

De jarige mocht de cadeautjes uitpakken.

(Farfar en kleinzoon op het bankje op de achtergrond)

Haar zus klom in de fiets caddy

Daar reed de chef een rondje op 

Such a lovely day.

Daar ging de week.

Vrijdag alweer. Vooral de lichte dagen lijken voorbij te vliegen. Ook al kun je vandaag niet echt "licht" noemen. Nederlands weer, noemen wij het. Bewolkt, best warm, drukkender dan we gewoon zijn. 

Wat deed ik alzo: Dinsdagavond naar de film met dochterlief. Eindelijk weer een bioscoopje pakken. We zaten met ongeveer 40 man in een hele grote zaal, netjes verspreid. We zagen de film Little Woman. Als je ooit het boek gelezen hebt (en wie van mijn leeftijd heeft dat nu niet) en/of een van de verfilmingen hebt gezien, tja dan móet je deze film zien. Een flash back film, een vervolgfilm en een impressie van het leven rond 1860 in Amerika..

Over de rol van de vrouw en over boeken die alleen verkopen als er romantiek in zit. Over romances en strijd. Prachtige costumes en mooie opnamen en fantastisch toneelspel. 
Een echte vrouwenfilm ;-)

Dan was er natuurlijk werk. Even een update, het wás de condensator die kapot was. Nu werkt de clipper weer en snijdt/knipt alles!
Ik ging koekjes bakken; cornflakescookies.

De chef heeft intussen een oplossing gevonden om de balken die rot zijn te vervangen. Vanmiddag haalden we het hout en tien houtklemmen. Dat hout ligt achter op het terras.

Hij maakt het houtwerk op staan-hoogte, zet het goed in de verf en daarna hijsen we het omhoog waar het op steunen komt te liggen, zodat we precies kunnen meten waar het vastgezet moet worden.
Het zal echt niet in een-twee-drie klaar zijn, maar dat maakt niks uit.

Ik brei een zogenaamd Dogmekleed. Een kleed waar alle wolresten in verwerkt worden. Een dikke en een dunne draad.

Vijf banen met 250 ribbels (= 500 naalden). 50 steken opzetten op naald nr. 4 of 4½. 
Ik maakte de foto omdat ik het m'n brei-klubje wilde laten zien. Daar was ik voor uitgenodigd. Leuk toch! Vandaag vier vrouwen die breien, koffie drinken en natuurlijk voluit babbelen. 

En ik bakte maar weer eens broodjes toen ik thuiskwam.

Morgen zal ik toch echt met de stofzuiger en de schrobber aan de gang moeten....

Ben je net lekker bezig dan....

Het was mooi weer; ik hing de was op.
Heerlijk buiten, in het zonnetje.

De chef maakte wat opgaven klaar op de computer en probeerde uit te zoeken waarom de electrische snijmachine - "klipperen" - maar moeilijk op ging wilde komen.

Het is óf de printplaat (waarschijnlijk niet, want dan zou de machine het helemaal niet doen) óf de motor, óf de condensator.
Tja, zoiets "electrisch/maschinimatis", daarvoor heb je een kundig persoon nodig. Wie oh wie heeft verstand van beide dingen? De chef belde zijn vriend die op zijn beurt zijn schoonzoon vroeg om langs te komen. Waarschijnlijk (hij is natuurlijk ook geen helderziende) is het de condensator en morgen komt er een nieuwe.
Hopelijk werkt de apparatuur daarna zoals het moet.

Omdat er niet veel gewerkt werd in de werkplaats nam ik de tuin onderhanden. Dat was hard nodig. Het ging lekker. Twee vuilniszakken vol met groen staan er in de aanhanger.

De chef brak de vloerplanken van het balkon. We hebben nieuwe planken liggen, van composit (plast) die niet geverfd hoeven te worden en hopelijk ook langer meegaan. Maar - helaas - pindakaas; de steunbalken eronder, daar zit rottigheid in. Daar moet dus een oplossing voor worden gevonden. Denken - denken - denken. Confereren met de zoon. Wat en hoe. Vrijdag komt er ook nog een timmermand kijken. We zullen wel zien. Een beetje een tegenvaller. Van de andere kant is het maar goed dat we de zwakke punten ontdekken. Het huis is bijna "up-to-date". Bijna dan....