Oude steen.

We fietsten vorige week lang het oude gereformeerde kerkje in de binnenstad. Het geslacht van de chef, van moeders kant, stamt van de gereformeerden, de Hugenotten, die zich hier rond 1720 vestigden. Als je over het kerkhofje loopt dan zie je dat er sprake was van enige inteelt; je leest slechts een stuk of tien achternamen en je kunt op de oude zerken lezen hoe ze verwant waren. 

Een filmpje van de Gereformeerde Kerk, school en parochiehuis.

Mijn dochter had de naam Johanne in haar hoofd voor haar dochter. Dat was, zonder dat ze dat wist, de naam van haar overovergrootmoeder. Die naam werd het niet; je moet het daar tenslotte allebei mee eens zijn. Maar deze overovergrootouders waren voor hun huwelijk al op de ene of andere manier verwant. 

Toch best jammer dat de meeste mensen tegenwoordig geen gedenksteen meer hebben. Voor het nieuwsgierige nageslacht.

Van de hak op de tak.

Alle plannen voor deze week liepen in het honderd. Het komt immers altijd anders dan verwacht.

Het plan was om er even flink de schouders onder te zetten en achterstallig werk in huis te verrichten en een aantal orders in de firma weg te werken.

Ik zette een was over; stofzuigde huis en auto en deed wat met die orders.

Toen belde mijn zieke vriendin dat ze nu terminaal patiënt was. Noch chemo, noch imuunkuur hebben geholpen. Haar dochter heeft vanaf maandag betaald verpleegverlof gekregen en ze mag thuis haar laatste tijd doorbrengen. Ze huilde toen ze belde en vroeg of ik wat mooie notesboekjes wilde kopen, zodat ze voor haar dochters, man en kleinzoon wat kon opschrijven. Natuurlijk, met alle liefde. Triest hè..

Ik had kaartjes voor een goede film in de bioscoop van Middelfart die avond, maar had er moeite mee om mijn gedachten erbij te houden.

Midden onder de film belde dochter. Mijn mobiel stond geluidloos dus ik schreef een sms en las dat ze met haar oudste zoon naar de EHBO was. Hij had zijn knieschijf ontwricht. Of wij naar Carl wilden kijken die alleen thuis was. Ze hebben laaang bij de EHBO gezeten; de acute patiënten kregen voorrang. Gelukkig was er niks gebroken; hij kreeg een knieband om en krukken mee naar huis.

Dinsdag had ik gezellig bezoek van een andere vriendin; onze auto moest naar de jaarlijkse service; ik bakte macroonmuffins om uit te delen aan het koor s'avonds; was de stad in om mooie en dure moleskin - notesboekjes te kopen en kreeg het idee dat wij die als onze vriendenkring gezamelijk konden geven.

SMS'jes rondgestuurd en binnen tien minuten had ik negen keer een bedrag via mobilepay binnen. Iedereen wilde zo graag iets kunnen doen. 

De breiclub heb ik deze week maar afgezegd..

Vandaag naar het ziekenhuis om de notesboekjes af te geven. Het is een ramp om bij het ziekenhuis in Vejle een parkeerplaats te vinden; ik was net op tijd. Vanwege de corona mag er maar een bezoeker per keer zijn en je moet op tijd komen. We gingen koffie drinken; ze werd gehaald voor een kort gesprek met de arts en mocht (moest) vanmiddag (na nog een bloedtransfusie) naar huis - overbelegging - . 

Met zuurstofapparaten, rollator en rolstoel. De kanker is acht weken geleden ontdekt.....

Zo vlug kan het gaan.

Bij thuiskomst werkte ik mee om een grote order af te krijgen; de timmerman kwam zijn vergeten hamer ophalen en deed een bakje koffie. Sandra kwam de gehaakte sjaal halen en een paar potten appelgelei en mijn adrenalinepijl zakte wat.

Morgen ga ik naar de kapper; vrijdag weer eens tolken...en in het weekend plan ik om een hoop was-en strijkgoed weg te werken, de koelkast eens flink schoon te maken en de vloeren te boenen. De chef gaat wat in de badkamer bij dochter werken....

Ben je het zat om dit te lezen? Ik moest het gewoon even van me af schrijven...

 

It's still the same old story

 ......a fight for love and glory....

Elke zaterdag is hier een debatprogramma op de radio waar mensen hun dilemma's "en public" bloot stellen aan een groepje van vier bekende Denen. Mads og Monopoliet heet het. Daar luisteren heel veel mensen naar en heel veel mensen commenteren dit via telefoon of facebook. Ik heb er ook ooit (het loopt al 14 jaar) naar geluisterd en vandaag zette ik toevallig de radio op die zender. Ik schakelde snel over naar een zender met muziek, want het kwam me in een keer de strot uit om al die reacties aan te horen. De beste stuurlui staan aan wal; zo is het maar net. Mensen, mensen, ach ach ach. Wat zijn we toch wijs als het om andermans zaken gaat!

Hier ter land is er momenteel gang in een soort "me-too" beweging van vrouwen die zich sexueel geintrigeerd voelen. In de politiek, op de universiteiten, in de theater en film wereld, in het bedrijfsleven en noem maar op. Een hand op een dij, een te zwoele dans, TIEN JAAR GELEDEN. Geloof me nu niet verkeerd; ik ben er radicaal op tegen als sex een machtmiddel is om een vrouw op haar knieën te krijgen, maar zaken die 10 jaar geleden zijn voorgevallen...kom nou. Als je ongewilde toenaderingen krijgt dan geef je zo'n vent toch een tik op z'n vingers. Of niet soms?

It's still the same old story ....

Pletskud

Pletskud; een schot in de roos.

Ik kreeg de fotootjes doorgestuurd. Eerst de jarige aan het verjaardags-ontbijt..

...en eentje aan het eind van een bezoek aan het Waddenmuseum. 😂

Nu is het Philips beurt.

We hebben hier in oktober elke week een verjaardag. Deze keer is het Philips beurt. Hij is morgen, de zestiende jarig maar we vierden het gisteren met een rondje pool/biljarten.

Ik zit al klaar, maar ik bakte er zeer weinig van.

Philip en zijn neefje Sebastian deden het veel beter. Het was ook Philips idé om te "poolen".

Farfar hielp Luka met de beginselen.

Jaa, zie hier Jeff en zijn schoonzus; die bal gaat er......in!

Na afloop maakte Ivona dé coronafoto! Farfar had het mondkapje net in z'n zak gestoken. Buiten hoeven ze niet op; ook niet bij het biljarten, maar wel binnenkomst en bij de bar.

Na het biljarten gingen we naar het huis van de jarige job en kregen heerlijk smørrebrød, een kaasplateau, citroen bavarois en natuurlijk een lekker stuk taart. 

Philip kreeg zijn cadeau's; Ja, een trainingsbroek bijvoorbeeld.

Nog een foto van de drie dames en een kleine deugniet.

Dat was weer een hele gezellige dag.

Nog éen verjaardag voor de Kerst....en dan eentje net na Nieuwjaar. 

Hoe hebben we het kunnen plannen; zucht.

Een kilo koffie.

Een kilo koffie, drie pond boter, 2 pakken roggebrood (het Deense - niet te vergelijken met dat wat je in NL kunt kopen) een paar flinke stukken kaas en nogal wat meer, dat is er de laatste tien dagen doorgegaan.

Ik was jarig en vanwege die kl*** Corona heb ik het in meerdere etapes gevierd. Dan was er ook nog die hele gezellige en goede timmerman die met ietwat hulp van de chef afgelopen week onze werkplaats opnieuw heeft betimmerd en die graag een snee brood of cake bij z'n ochtend kopje koffie wilde, een boterhammetje mee at met lunchtime en nog even een bakkie in de namiddag. 

Gezellig allemaal; fijn, leuk en een beetje duur, ook al bakte ik veel zelf. Maar zo fijn dat ik dit kan doen en mag meemaken! Gewoon wat zuiniger aan de rest van de maand!

Vanmiddag kwam mijn dementerende buurvrouw op bezoek. Zij, met wie we zoveel uren samen geweest zijn. Twee jaar geleden werd ze weduwe en sinds die tijd "ging's bergab".

Het huis is nu in de verkoop; de sleutels van een flatje kunnen de eerste november worden gehaald; nu is ze helemaal van de kaart en denkt dat ze morgen al moet verhuizen. Gelukkig is er een dochter die heel vaak komt en met alles helpt. Zielig toch. Ze was hier van twee tot vijf en heeft de hele tijd oude verhalen verteld....en wat gehuild...

Nog even verjaardag vieren.

 De foto's die Ivona maakte en waardoor ze zelf niet "geknipt" is.

Eerst in de escaperooms, waar de tijd vliegt.

Leuk voor iedereen, al was bowlen Carl liever geweest.

En dan een fijne gezellige brunch/lunch met z'n allen!

Ik kreeg nog meer cadeau's: een Lenova tablet van man, kinderen en kleinkinderen én een te-goed-uitje voor een welness dagje in Kerteminde met Ivona.

💗💗💗