"Eigen schuld", zegt de chef. "Moet je maar geen uur gaan zitten puzzelen". Maar zeg nou eerlijk, de tijd vliegt voorbij. Dat doet'ie anders toch wel, want aan werk geen gebrek. Het mag van mij best wat rustig blijven. Enfin, je hebt een doel om op te staan, want als het aan het weer lag dan kroop ik gewoon een uurtje langer onder het dekbed; lekker met een boek of zo.
Maar ik denk dat we misschien toch eens aan andere stoelen moeten denken. Mijn rug vaart niet wel bij deze eetkamerstoelen. Ik zie ze nog steeds graag, maar het comfort is niet meer goed genoeg voor een wat oudere rug. Tja....met alle winkels dicht zit dit nog in een wijde zak. En ja, ik moet daar ook geen uur gebogen over die tafel gaan zitten. Eigen schuld, inderdaad.
We waren er toch "even" uit vandaag. We zetten een presenning over een reclamezuil. Die zuil moet voorzien worden van folieteksten, maar het is veel te koud. Dan kleeft de folie niet. Daarom vonden we een tijdelijke oplossing, zodat de klanten (en de post) kunnen zien wie er nu in dat bedrijfspand woont. Ik had me ingepakt als eskimo, want brrr wat was/is het koud. De chef natuurlijk niet. Ach kind, zo koud is het nu ook weer niet. En ik kan niet werken met handschoenen aan. Hij heeft het geweten! Dat is ook eigen schuld.
Een foto toen ze nog zo schattig klein was |