Gewoon wat over eten.

Een-en-veertig bakjes "citronfromage" oftewel citroen bavarois staan er in het koelkastje in de werkplaats. Die gaan morgen mee naar onze dochter en zijn bedoeld voor het feestje voor Caroline. Die is immers geslaagd voor haar opleiding en heeft haar "svendebrev" binnen. Letterlijk vertaald is het een "gezellen"-diploma. Een ouderwets woord uit de tijd dat gezellen nog rondtrokken om een vak te leren. In Nederland, vooral in het zuiden, heb je nog steeds de gildes - voor gezellen. Hier in DK bestond Carolines opleiding uit twee jaar school en twee jaar praktijk afgewisseld met een aantale weken school. En het woord "gilde" (uitspraak gielle) betekent hier: juist ja, feest. Svendegilde.

Morgen is er daarom een "Open-Huis" Feestje....met buffet... Bij moeders thuis, want het is toch gemakkelijker als er meer plaats is

Bovenop komen er nog toefjes slagroom.

De chef is de kok die de fromages in elkaar flanst. Ik ben degene die raspt, perst en mixt. Én die twee keer weg moest voor boodschappen. Want de citroenen waren op, en de eieren (20 gingen erin) en de slagroom en nog wat meer. Ik nam meteen ook een gemberkoek mee van de Aldi. Normaal kun je hier geen perper- kandij- of gemberkoek kopen dus ik sla meteen toe als ze af en toe in de winkel liggen (en ik vergeet altijd om het bezoek uit Nederland te vragen om er eentje mee te brengen. Ook niet erg, want ik kan er moeilijk afblijven en da's niet zo goed voor het lijntje). 

Kryderkage med ingefær.

Omdat ik nou toch in de keuken bezig was heb ik goulash te pruttelen gezet. Daar is het echt weer voor, want het blijft miezeren. We zitten achter en dik, dik wolkenveld. 

Debat en vogelnesten.

De volgende week zijn er hier gemeente-en regio verkiezingen. Hoe ouder je wordt, des te meer interesseert de politiek je. Bij mij wel in elk geval. Dus ging ik naar het Tøjhus waar de ouderenraad (ja,ja, ik wordt/ben ouder) de poltieke partijen van de stad had uitgenodigd. Natuurlijk ging het dit keer voornamelijk over thuiszorg, woningen, hulpmiddelen en verzorginghuizen. Als de politici dachten dat debatteren met ouderen misschien wel mee zou vallen dan hadden ze misgerekend. De ouderen van deze tijd zijn goed-opgeleide mensen, die hun woordje staan en hun mening hebben. De generatie uit de sixties-seventies 💪.  De woordstuurster had overigens een heel goede start-repliek: "Politici zijn moedige mensen, die bij elk debat een soort van examen moeten afleggen". En er werd heel wat gediscuteerd!

Vandaag kwam de schoorsteenveger. Eerst maakte hij de oven binnen schoon en daarna de schoorsteen buiten. Oeps, daar zat een vogelnest bovenin! Nu moet er een rooster op....maar wie kan/durft de hoge ladder op. Wij niet meer. We zoeken het uit. Voorlopig zijn er geen vogels die nesten bouwen. 

Kijk toch eens; er bloeien nog steeds zomerbloemen. In november! Je kunt echt  merken dat de temperatuur gestegen is. Vroeger lag er vaak al sneeuw in november.....vandaag is het 11 graden!

En toen...tja. We zijn weer een beetje bij "AF". Corona wordt weer geclassificeerd als een samenlevings-critische ziekte, een epidemie dus. Dat betekent de coronapas bij de hand hebben, minder mensen bij evenementen...de rest kennen we nog niet; daarover wordt vandaag onderhandeld. En een oproep: laat je inënten zodat je anderen niet besmet...

November rain en gezelligheid

November rain; dank je wel voor het draaien Hans ;-). Het regent inderdaad weer eens een keertje. Een regenachtige zondag waar we het gewoon thuisblijven en het gezellig maken. Het bezoek uit Nederland is weer naar huis. Het was zo leuk om elkaar weer even te zien. We deden een middagje "Tøjhus" waar Mojoes-jam was. Gratis zelfs. Een lekker pilsje en een glas wijn erbij...

Zaterdag deden we "ieder ons ding". "Zij" gingen naar het Trapholt museum in Kolding, "wij" gingen naar de 80 jarige verjaardag van Birthe. 

Daar was familie die we heel lang en/of nooit gezien hadden. Jong en oud door elkaar. Lekker eten en drinken en daarna werd er heel wat gekletst en gespeeld. Dart en...roulette...met glaasjes...met...?? 🍷

Een uurtje rijden naar huis en met z'n allen even na-kaarten bij ons.

Een paar gezellige dagen gehad, maar aan alles komt een eind.

Laat het dus maar regenen vandaag. November rain.

Het is net alsof...

Het is net alsof de dagen korter zijn. Niet alleen qua licht, maar het is alsof er minder uren zijn. Tja, november..... November begint eigenlijk altijd goed. Met de verjaardag van onze zoon. 44 alweer (tegenwoordig moet ik even op m'n vingers natellen). Omdat hij gisteren in z'n nieuwe baan begon vierden we het afgelopen zondag. Deze foto is genomen door zijn nieuwe firma, maar ik vind hem zo goed dat ik deze even geleend heb ;-).🎂

Enfin, afgelopen zondag dus reden we net de snelweg naar Odense op toen het verkeer plotsklaps helemaal vastzat. Een ongeluk op de Nieuwe Lillebælts brug waardoor het verkeer van vier banen naar een geleidt moest worden. En dan nog stapvoets ook. Brandweer en ambulances die zich erdoor wrongen. Tja...dan duurt het even wat langer. Zo zie je maar dat er ook hier files voorkomen.

Ik ben altijd weer blij dat ik niet zelf bij het ongeluk betrokken ben. Dan voelt wachten niet zo lang. Even een sms'je naar Odense dat we wat later komen. Helemaal okay.  Het was een heerlijk rustige verjaardag; we hebbben genoeg "gefeest" in oktober. 

Zaterdag bij het fietsen bleef de fietstas van de chef achter een verhinderingspoortje hangen met het gevolg dat hij onderuit schoof. Gelukkig mankeerde hij niks, maar de fietsband sprong lek. Oef. Ik fietste naar huis om de fietsbeugel voor achter op de auto te halen, maar had natuurlijk de verkeerde moersleutel bij. Het eind van het liedje was dat hij helemaal naar huis liep. Dat is meer dan vijf kilometer. En: spierpijn de volgende dag. Flink spierpijn. Zijn beenspieren zijn toch minder sterk dan hij dacht. Het resultaat: Als we nu fietsen dan stappen we halverwege af en lopen een flink eind. Met de fiets als steun gaat dat best. Goed voor zijn conditie, maar ook voor de mijne!

Even een korte pause vanmiddag, maar het is best frisjes als je op een bankje zit. 

 Nog snel wat boodschappen doen en dan warme thee met appelcake. En een stukje breien, want ik oefen "kabels" 😄.

November is van start gegaan. Gisteren een heel gezellige middag met Tove die tachtig geworden was en mijn vriendinnen en mij uit genodigd had voor een heerlijke lunch en afsluitend een drankje in een café.

En nu...ga ik zingen. Adios.

Beurs voor creativiteit en Halloween.

Dit was er te zien op de beurs. Dit en nog véél meer!

Wij wonen op 5 minuten fietsafstand van "Messe Fredericia", wat heerlijk was als ik de kruipende auto's naast ons zag. De beurs duurt drie dagen en ervaring zegt dat morgen de drukste dag wordt. Dus gingen we vandaag, want de chef ging mee. Gelukkig waren er overal zitplaatsen. Zelfs een kwartiertje in een massagestoel kreeg hij. 

Verleidelijk: ja zeker. Gekocht: slechts één kerstcadeautje en twee milkshakes.

Maar heel leuk en inspirerend om te zien.

In een land dat geen carnaval viert moet een mens - vooral een kind - zich toch echt een keertje kunnen verkleden. Ergo: met Halloween.  Ook "het trick and trace", snoep of plagerijen komt hier voor. 

Zondag dus, de 31 oktober.....hoewaaa! 

Overal bij de huizen liggen spinnewebben, er staan uitgeholde pompoenen in de tuin en er hangen skeletten bij de voordeur. 

Ik zal maar wat snoep inslaan....je weet nooit wat er anders kan gebeuren.. 

Eindje aan oktober..

 

Wij legden een nieuwe vloer in de gang boven. De chef deed het "zware" werk, ik was van het vasthouden, aangeven, gereedschap zoeken, materialen kopen en opruimen. "Een vloer moest je op tafelhoogte  kunnen leggen", mompelde de chef. Dat op en neer is niet meer zo gemakkelijk op onze leeftijd; vooral niet met een heel pijnlijke rug. Maar hij wilde het zo graag zelf, dus...

Klaar! De zandlijsten zijn inmiddels ook gelegd. We deden elke dag een stukje...zo brak het lijntje niet. 

Vandaag maakte ik het boven schoon; de chef maakte een paar orders klaar in de werkplaats en vanmiddag gingen we een eind fietsen in het prachtige herfstweer.

Ik merk mijn rug, mijn nek, mijn knieën, dus het wordt geen lange blog. Gelukkig kan mijn lichaam zich nog steeds herstellen 🙏. Vanavond benen omhoog, een breiwerkje en een of andere film op tv. Dan ben ik zo weer de oude!

Er kwam een uitnodinging van Caroline om haar "svendegilde" te vieren.  

Een verjaardag van de zoon, een een feest te gelegenheid van een 80 jarige tante, bezoek uit NL 💗💗💗 een "svendegilde" en een paar vriendinnen brunches... zo komen we de donkere dagen wel door. 

Zonnig weekend.

In de tuin bloeit de Sankthans urt ("sedum telephium"-herbstfreude) en ieder jaar denken we aan mijn oh zo bijgelovige schoonmoeder. " Als de Sankthans urt heel donker kleurt dan krijgen we een strenge winter" Of was het nou net andersom ?? Ha ha, elk jaar dezelfde discussie. Hij (of is het een zij) zorgt in ieder geval nog voor kleur in de tuin.

Er staat ook een eikenboompje in wording. Vorig jaar vond ik een eikel die ontspiert was en heb hem in de tuin geplant. Nu is het "boompje" ongeveer 10 centimeter groot.  Denk je eens in, zo'n boom kan honderd jaar oud worden. Hoe zou het er dan uitzien hier op ons stekje...als t'ie mag blijven staan.

Wat een mooi weer was het dit weekend. Hier op de valreep nam ik nog een foto van de ondergaande zon en een vliegtuigstreep.

Want vroeg donker wordt het wel....