Eerst waren er zestien..

Eerst waren er zestien..

..nu zijn er nog maar twee over.. 

Ik steek een kaarsje op voor tante Lenie, die deze week gestorven is op de mooie leeftijd van 92 jaar. Een lieve tante met een hart van goud. De vijfde (volgens mij) van de zestien kinderen van mijn grootouders van vaders kant. Slaap zacht, tante Lenie.

Mijn vader was de oudste (er was een kindje voor hem, dat heel vroeg gestorven is). Mijn vader werd geboren de derde december 1923. Hij zou vandaag dus 98 geworden zijn, maar hij is al heel lang geleden overleden. Toch denk ik altijd even aan hem op 3 december..

Hier is het vandaag stil. Het logeetje is weer naar huis na een heel gezellige week hier. 

zo kun je ook liggen.

Gisteren nog even met z'n allen hier gegeten, zodat we hoorden hoe Sandra's vakantie was geweest; waar ze Carolines autootje kon bekijken en waar we vroegen naar Caspers dans-vorderingen voor de Lancier op het schoolbal vanavond. Vorig jaar was het bal afgelast vanwege corona; dit jaar gaat het gelukkig door.

Verder was het een week met van-alles-en-nog-wat.

De eerste sneeuw is gevallen. Hier was het maar een dun laagje, maar je hebt vast gelezen dat het in Noord-Jylland bars en boos was. Door de sneeuwstorm konden veel mensen niet naar huis, waarop Ikea de deuren opende en zowel eten als slaapplaats aanbood. 

Maar gelukkig houden we het land nog steeds "open" ondanks het hoge besmettings getal. De meeste mensen zijn ingeënt en nu worden de kinderen (via ouders) van 5 tot 11 jaar uitgenodigd voor de prik. Ondanks de covid 19 vaccine zijn er toch nogal wat mensen die besmet raken, maar gelukkig worden ze niet erg ziek. "Een beetje grieperig", zei mijn vriendin, die ook positief getest werd. Er wordt hier momenteel geprikt en getest dat het een lieve lust is. 

Zolang alles open is kan alles dus ook doorgaan. A.s dinsdag houden we een koor repetitie in de kerk van Egeskov, waar we de zondag daarna een concertje hebben. 

Juletur (joeletoer) kerstuitje.

We gingen dit jaar naar de kerstmarkt bij Egeskov slot. De chef ging niet mee; die zou al het lopen niet aan kunnen. Casper had ook heel andere plannen voor het weekend ;-). Maar Carl en ik haalden Philip op en tuften naar de kerstmarkt. We hadden afgesproken om in de voorhal te wachten op Caroline en Mikkel. Gelukkig bleef het droog de drie uurtjes dat wij er waren. En ja, een kerstmarkt is nou eenmaal een kerstmarkt; allerlei leuke spulletjes, gløgg en æbleskiver, overal vuurtjes om je handen te warmen en een flink wat geslenter. Philip zei dat we 7000 stappen hadden gehaald. 

We wandelden ook rond om het slot door de mooie, nu winternatte tuinen en "deden" het labyrint. Daar kom je niet zo maar uit ook al kon je door de heggen kijken nu de bladeren eraf waren. Eindelijk waren we in het midden van waar ik deze foto knipte.

We hadden de uitgang gevonden!

Gelukkig was er ook een "binnen" en in de voormalige stallen en schuren was er veel leuks te zien. Hier staan we/ze voor een oude kruidenierszaak. Leuk vooral voor Caroline, die immers in een supermarkt werkt

Hier een kostcirkel uit 1954.

Er was ook een tentoonstelling van camping vroeger en nu. Heel leuk. En oude auto's, moters en reddingswagens.

Nog even een kopje koffie bij Jeff en Ivona in Odense en dan op huis aan. Het wordt immers al heel vroeg donker en ik wil het liefste voor het donker thuis zijn.

De hulpzame morfar zorgde ervoor dat Carolines autootje van nummerplaten werd voorzien en kleindochter reed met een gelukkig gezicht weg. Ze had de eerste dag in haar nieuwe job erop zitten, moest even naar huis om zich om te kleden en daarna was er een etentje in een chic restaurant samen met haar nieuwe collega's. Dat is toch met je gat in de boter vallen.

Maar Casper kwam hier eten. Alleen is maar alleen en het is saai om in je eentje te eten. Dus...vanavond komt hij weer...

Gezellig.

Carl kwam glunderend uit school met z'n eerste schoolrapport. Hier worden er in de lagere klassen geen rapporten gegeven en dan is een eerste keer spannend. 

En ik kreeg mijn corona-booster prik gisteren. Ik was best moe gisteren avond en had wat spierpijn, maar om nou twee en twee bij elkaar op te tellen, zei deze ezel....tot de eega zei: misschien komt het door de inënting. Hiha. Na een nachtje slapen ben ik nu weer helemaal de oude.

Op schema

Op de koelkast hangt er weer, na lange tijd een school-schema. Carl is hier een weekje op vakantie. Heel gezellig! Maar hij moet natuurlijk wel naar school: dus schema. (en een beetje vroeger opstaan ;-))

Gisteren hielp hij in de werkplaats. Lettertjes "pikken"en een hoop knip, tel-en snijwerk. Hij vond het leuk en had het snel door! Er kon zodoende een flinke order weggewerkt worden. We brachten het samen naar de pakkettendienst.

Oeps, zondag is het alweer de eerste zondag van de Advent en daar hoort een adventskrans bij. Deze maakte Carl, vrijwel alleen. Het is een overdadige krans, vind je ook niet!

We deden nog veel meer die dag. We haalden het marmotje Sorte op. Met kooi en strooi en voer. En wat meer kleren voor Carl. 

's Middags gingen morfar en Caroline op autojacht. Caroline heeft een vaste baan per 1 januari, maar begint daar al maandag! De laatste maand van haar opleiding neemt de nieuwe supermarkt over. Ze is er heel blij mee. Een echt grote zaak...maar wel in Bramdrupdam, in Kolding noord. Er moest dus een autootje komen en die kwam. Morfar is een goede onderhandelaar. Hij drukte de prijs en kreeg er vier winterbanden bij. Nu moet de auto nog door de keuring en hij moet verzekerd worden. Dat doet deze morfar maandag (Caroline leent de auto van haar broer) en dan is deze dame onder de pannen wat werk en vervoer betreft.

Mikkel, haar vriend, kwam haar ophalen en ze bleven allemaal eten. Ik had er niet echt op gerekend, maar allez. De grote pan tomatensoep werd gesuppleerd met toast en ik maakte nog snel een appeltrifli.

Onder het toeziend oog van Sorte.

Vandaag is het rustiger. We deden een beetje creatief, Carl en ik en nu is hij in de werkplaats om samen met de chef iets te produceren. Vanavond gaan we naar de film; de nieuwe Ghostbusters Afterlife.

PS: We hingen deze week de lichtjes op buiten. Gezellig!

Kvinder= vrouwen en koude voeten.

De ene dag "vreet" de andere en voor ik het weet is het alweer woensdag-avond. Er was werk, er waren facturen te schrijven, een boekhouding bij te werken. Er was bezoek van potentiële nieuwe klanten, er waren koffiedrinkers. Er was een extra lange kooravond vanwege een kerstconcert in december en vandaag was de breiclub hier.

Tussendoor kochten we een extra lang dekbed voor de chef. Ik had al eerder zo'n zalig muskus-donzen dekbed; de chef had nog steeds een oudje. En dan was het ook nog eens te kort voor z'n (nog steeds) lange lijf. Maar een goed dekbed is niet goedkoop, dus toen het in de aanbieding lag kwam het er eindelijk van om een nieuw te kopen. Ook maar meteen twee extra lange dekbedhoezen er bij, waarvan bij de ene na het wassen de ritssluiting kapot was. Weer terug naar de winkel en het kon zonder problemen geruild worden.

De dagen zijn zo kort.... Bij diverse buren hangen de kerstlichtjes al buiten. Ik ben bezig de chef over te halen om nieuwe snoeren te halen. Die van vorig jaar werkten niet meer. Morgen misschien??

Even een heel ander weetje: Zoals ik eerder schreef waren hier vorige week verkiezingen voor de gemeente én voor de vijf regio's. En weet je wat: de helft van de zetels in de regio's wordt bezet door vrouwen. Ik zeg: eindelijk!! Nu de gemeenteraad nog. Daar is twee-derde nog voor mannen. 

De rullepølse (broodbeleg) vliegt erdoor heen. De chef laat genereus zijn vriend mee-eten..hij smaakt ook ditmaal weer zo heerlijk. Je eet het zo: met een paar schijfjes ui en wat "sky" erop. Sky is een soort fijne jus, die met gelatine stijf gemaakt wordt. Je spreekt het uit als skuu.

Nu moet ik het blog van het koor bijwerken. Heb ik even tijd voor want de chef is naar de schietvereniging. Samen met Carl, een van de kleinzonen.

En weet je, ze zijn allebei even goed!

Aardige buurman en een rondje kunst.

Onze aardige buurman ging voor ons het dak op om een vogelrooster op de schoorsteen te zetten. Wij hebben aardige en vriendelijke mensen wonen in onze straat. Fijn toch! 

Het was droog die dag....Af en toe een zonnestraaltje door het wolkendek. 

En solstrejf i en vandpyt......zo begint het lied:

Dansevisen..(een vise (wieze) is een chanson )    

Een straaltje zon in een waterplas, de wind die je wang kust, en het het riet dat neuriet, dat het leven begint, met spinrag in je hoofd.

Een fluitje in een boomtop, een miauwtje van een kat, een ruisen in een beekje, een gefluister in de heg, wat zegt dat de nacht voorbij is.                  

Douwnat ligt het weiland, juffrouw ochtendgloor gaat naar bed, de dag begint Puk-plagerig die uit bed springt 
en loopt over de zonnige brug

En en wij twee, wat met ons twee?  Wat nou met ons nu, jij en ik? Ik dans en ik dans en ik stop en zie alleen maar jou. Waarom ging je weg? Kom terug, kom terug, kom terug mijn liefste vriend. Kom terug, kom terug en we dansen daarheen waar jij wilt

Kom laat ons dansen
alles kan gebeuren
kom, laat ons dansen
laat ons dansen en lachen                          

Een lied uit 1963, waarmee Denemarken het songfestival won. Wat was de wereld toen nog rustig (en onwetend) nietwaar. 

(PS. Puk is een elfje uit Shakespeares Midzomernacht-droom)

De chef maakte broodbeleg. Zijn beroemde "rullepølse".

We deden een rondje binnenstad waar het Art Festival dit weekend plaats vond. De meeste schilderijen waren te zien in het Eksercerhuset in de voormalige kaserne. Maar er waren ook diverse gallerijen open en sommige café's deden ook mee. Nee, ik heb maar niks gekocht maar wel diverse visitekaartjes mee genomen. 

Vandaag deden we vast wat kerstinkopen (limonade en snoep) net over de grens en toen we  thuis waren kwam dochterlief langs. Die had twee dagen Jeff en Ivona geholpen met de tegelvloer in de badkamer. Moeders blij als de kinderen elkaar kunnen en willen helpen.

Tussen licht en donker.

Mooie herfst; tenminste als de zon schijnt.

Hier de Prinsens Poort, daarchter ligt de binnenstad.

Van de drie gemeentes in het driehoeksgebied is Fredericia de kleinste.

Geeft niks hoor; ik voel me hier thuis.

 De zon heeft zich gelukkig af en toe laten zien. Kijk maar.

De gemeentewerker (de robot-grasmaaier) houdt pauze. Naast het dakje met zonnepanelen. Die grasmaaiers doen hier overal het werk en er is gelukkig (tot nu toe) niemand die hem vernielt of steelt. Er rijden er heel wat rond in onze stad.

Volle maan, dan is het 's nachts misschien wat kouder? 

We hebben tot nu toe nog steeds een nachttemperatuur van 11 graden!

Ik maakte de rekening op van de kilometers die we dit jaar voor de zaak gereden hebben. Voor de boekhouding.

Nou, dat viel mee, of tegen. 't Is maar net hoe je het bekijkt.

Corona-jaar.

Maar ondanks de weer opbloeiende corona zijn er nog geen beperkingen. Ja, de coronapas tonen, dat is alles. Ik ben overigens net uitgenodigd voor m'n booster prik. Ik maakte maar meteen een afspraak en kan maandag over een week komen.  

Een oude collega, van toen ik dertig jaar geleden als pedagoge bij de dagmoeders werkte

had ons vandaag uitgenodigd voor een gezellig samenzijn. Zo op het zicht zijn we niks veranderd. Maar....meer rimpels, grijzer haar, eentje was afwezig, die kon het als dementerende niet aan, eentje was in behandeling voor kanker, eentje had net haar man verloren, een ander had een man die al vijf jaar een depressie had... En we waren maar met z'n zevenen. Mensch, wat ben ik dan toch gezegend!!! 

Gelukkig hebben we ook heel veel gelachen. Heel veel oude verhalen opgehaald en elkaar een hart onder de riem gestoken. Doen we van de zomer nog een keer..

Done that.

Om kwart over acht had ik al een tolk-opdracht. Vanwege de nog steeds (of alweer) heersende corona gaan de meeste opdrachten (gelukkig) per telefoon. Nee, voor besmetting ben ik niet zo bang, maar nu hoef ik niet het halve land rond te rijden.  Wel zo fijn.

Na een kleine drie kwartier was ik klaar. 

En toen was er koffie!

Daarna fietsten we naar het sportcentrum hier vlakbij want we gingen stemmen. Vandaag zijn hier verkiezingen voor gemeente en regio. Het was helemaal niet druk. Een van mijn kennissen had eerder deze week per brief gestemd maar zei dat het in de hal van het gemeentehuis overvol was.  Tja....

Het ging er helemaal corona-proof aan toe en de kruisjes zijn gezet. 

Het blijft grauw buiten en het was "waterkoud" op de fiets. Ik denk dat ik maar binnen blijf en er een puntje aan brei.

Mijn hoofdband en polswarmers zijn klaar. De kabels zijn (bijna) zonder fouten.

En vanavond weer koor. Gezellig toch.