Caen en het Memorial

We zijn bijna aan het eind van de "tour de Normandie". Donderdags bezochten we 

Het memorial in Caen. Een prachtig en indrukwekkend nieuw museum.

 

....en hadden daarna een middag "op eigen hand" in Caen. Ook daar is veel te zien; genoeg om voor terug te komen. De oude burcht bijvoorbeeld en de twee Abbey's. Dat ging deze keer niet; teveel lopen. Wij hielden het bij de gezellige straatjes en een paar drinks hier en daar.

Vrijdag begon de rit terug naar Denemarken. Nog een korte stop in Rouen om langs de kathedraal te wandelen, door de straatjes naar de kerk en herdenkplaats van Jeanne d'Arc. Ik doe het met links, want we hoorden wel veel, maar hadden geen tijd om veel te zien.

                                                         Kathedraal_van_Rouen

"De hoofdman van de vikingen, Rollo, is zonder twijfel een deel van de geschiedenis van Rouen en van Normandië.Toen de vikingen rond het jaar 900 Engeland raseerden, voer Rollo  langs de Franse kust de Seine op en naar Rouen. De Franse koning probeerde hem te paaien door hem een stuk land te geven, het latere Normandië. Rollo werd gedoopt in de kathedraal van Rouen in 912, waar hij de franse naam Robert kreeg. Hij is ook in deze stad begraven. De geschiedenis van Rollo en zijn achter-achter kleinkind Wilhelm de veroveraar is te zien op het Bayeux tapijt".

Kijk die leuke blauwe parapluutjes.

Gros horloge    klok

De Jeanne d'Arc kerk gebouwd als een omgekeerd schip. 

Zo werden vroeger de christenen begraven.

En het monument op de plaats waar ze als heks verbrand werd

Hier de brug vanwaar de as van Jeanne d' Arc in de Seine werd gestrooid.

Adieu Rouen, adieu Normandie, de bus gaat weer huiswaarts. Nog een tussenstop (overnaching) in Grefrath in Deutschland maar zaterdag waren we om zeven uur 's avonds thuis in Fredericia. Kleinzoon Casper kwam ons halen bij de bus-stop.

Thuis is ook weer fijn. 

Mont Saint Michel en een proeverij.

Vooruit dan maar: nog een stukje Normandië. "For my own sake" (ik heb net een boek in het engels gelezen) , dan kan ik er altijd weer op terugkijken. 

De beroemde Mont Saint Michel.

Tegenwoordig is er een dam om ook bij vloed met droge voeten over te kunnen steken. De dam is een kilometer lang en een aantal mensen lopen dat stuk. Maar, vanaf het punt waar de shuttlebus rijdt tot aan de ingang van "de berg" (het ford) is het toch bijna drie kilometer. Wij namen de bus.

 

 Met de aardengel Michael op de top

Door de poort,en dan kom je in de smalle pittoreske straatjes vol met eettentjes, restaurants en souvenier-winkels.

De chef wandelde bijna tot aan het klooster. Goed hoor!

Op de terugweg gingen we lunchen in een van de restaurants; lekker was het eten daar. Wij namen een baars.

Vandaaruit ging de chef naar beneden en ik nog een keer naar boven.

Het vergezicht vanaf het museum.

Iets verder naar beneden knipte ik het enorme verschil in eb en vloed.

Franse fajance mocht ook even op de foto.

En weer beneden wachtte de chef op mij.

Op het afgesproken tijdstip reed de bus terug naar Caen door het mooie akkerland.

Normandië is een beetje de groententuin van Frankrijk. 

Onderweg kwamen we langs een proeverij, waar natuurlijk gestopt werd. 

Cider, calvados, pommeau, caramellen, honing, jam enz enz..

De chef bleef buiten op de bank zitten en keuvelde er gezellig op los.

Terug in het hotel; even uitrusten voor we gaan eten. 

Op de tv? "Tout en francais" (het slangetje onder de c kan ik niet vinden op mijn deense toetsenbord).

Bayeux, invasiekust, Omaha Beach en D-Day museum.

Een opkikkertje om de dag mee te beginnen? Nou, niks voor mij. Skål!

We reden naar Bayeux om het beroemde Bayeux tapijt te zien. Natuurlijk moesten we dat zien. Er zit een groot deel vikingen/noormannen geschiedenis in. Zelfs de naam Normandië komt van de Noormannen.

Je mag er geen foto's maken, maar klik op de link als je meer wilt zien en weten.

Er zijn vele copiën van het tapijt gemaakt. Er hangt er ook eentje in Børglum kloster in Noord Jutland; daar gaan we een keertje heen, zeker weten!

Mijn eega ging niet mee naar binnen, maar bleef op een terrasje zitten. (hij kreeg al snel gezelschap van anderen uit de groep). Je moet het lopen natuurlijk niet overdrijven. En er stond nog veel meer op het programma die dag.

De kust waar de invasie plaats vond de 6.juni 1944.

En Omaha beach....

                                                  Oorlogsgraven in Normandië

Al die witte kruisen op de Amerikaanse kerkhoven in diep contrast met de zwarte op het Duitse kerhof. Dat vond ik eigenlijk het meest trieste. Ook allemaal jonge kerels...

Tot slot bezochten we het D-Day museum.

We hadden even tijd om wat door het plaatsje te wandelen. We aten een frietje en wandelden terug naar het museum om op de bus te wachten. "Ai, m'n telefoon" riep de chef. WEG, niet te vinden. Ik belde naar zijn nummer en wonder-boven-wonder werd er opgenomen door een dame van het Office de Tourisme. Een vriendelijk persoon had zijn telefoon gevonden en daar afgeleverd!! Ik heb het op een lopen gezet en Hoera! Wat zijn er toch veel aardige mensen op de wereld 😍(ook al werden we gewaarschuwd voor zakkenrollers).

Het enige wat tegenviel die dag waren de "moules-frites" die we 's avonds aten in Caen. De frietjes smaakten naar oliebollen, (blah...vet niet vervangen) en de mosselen waren heel klein. Maar het toetje was lekker.

Op weg naar Caen.

Eerst naar le Havre en de brug over de Seine. In feite zijn het twee bruggen, de laatste kun opklimmen. Pont de Normandie.  Het weer was prachtig en het uitzicht ook.

Hier kun je zien hoe de bruggen geconstrueerd zijn.

Onderweg naar "ons" hotel in Caen stopte de bus bij de kathedraal in Amiens, de grootste gotische domkerk van Frankrijk. Je kunt er meer over lezen via de link.

Een enorme kathedraal waar ik een kaarsje brandde bij de Mariakapel, net zoals ik dat altijd doe in Den Bosch. Het was tenslotte nog steeds de mei-maand. Het mooie van deze kerk was dat er ook kapellen waren voor de coptisch-orthodoxe christenen, voor hen uit Ethiopiën en nog een paar andere naties.

De bus liet ons eruit net voor de kathedraal, maar mocht daar niet wachten. Toen we eruit kwamen moesten we een heel eind lopen naar bus-parkering. Dat ging oh-zo moeilijk die dag voor de chef, maar het begin was gemaakt!

Net na zevenen waren we in het Hotel de Quatrans in het centrum van Caen.

We vonden een goed restaurant in de buurt; brasserie les Touristes en hebben er heerlijk gegeten. Een aantal andere medepassagagiers gingen mee en waren blij dat ik de menukaart kon vertalen. Frans is "volapuuk" voor de meeste Denen. 

Twee kilo erbij..

In Frankrijk eet je lekker. Zo lekker dat ik zeker twee kilo aangekomen ben. Dat krijg je met een busreis waar alles (goed) verzorgd is. Wij waren een weekje in Normandië (en we waren niet de enigste zie ik :-)). Een weekje in het teken van de cultuur en D-day. 

We hadden de reis al lang geleden besproken, omdat we dachten lang te moeten wachten op de operatie van de chef. Mét een goede mogelijkheid om te kunnen afbestellen. We waagden het erop. En wonder boven wonder ging het fantastisch. De chef haalde elke dag zo tussen de 8-en 10.000 stappen. Hij had de staven van nordick-walking bij zich, maar op de laatste rit naar huis bleven ze in de bus liggen tijdens de pauzes. 

Wij zijn al eerder een aantal keren op vakakantie in Normandie geweest, met eigen auto. Dat waren meer toeristische reizen waar we de kustplaatsjes bezochten. Honfleur, Deauville, Etratat enz. Deze keer werd het een busreis naar een ander Normandië. Ik kan je overigens wel vertellen dat het een heel eind is van Denemarken naar Normandië. Gelukkig was er een tussenstop in Duitsland op de heen- en op de terugweg. Met al die files op de autobanen was het lekker relaxt om getransporteerd te worden. We hadden ook een fijn gezelschap. De meesten waren van onze leeftijd en het "akkedeerde" goed onder elkaar. Wát een verhalen heeft een ieder.....Ik heb zoveel gehoord..

We kwamen uit alle hoeken van Denemarken, maar allemaal met dezelfde intentie. Ook degenen die alleen reisden waren deel van het geheel en er werd heel wat gediscuteerd, gelachen en verteld. 

Ik zal er de volgende dagen wel meer over schrijven. 

Mooi Normandië; zo licht en vriendelijk. 

 Van boven af in mei.

De achterkant

En de ietwat saaie voorkant.

We delen de inrit met onze buren in nummer 2. Het huis ligt hier links. Dat huis staat te koop en net als in NL is er vaart in de bezichtiging/verkoop. Dat wil zeggen dat de auto's van de bezoekers onze inrit blokkeren. De chef heeft dus maar een bord gemaakt: