Op de Færø eilanden hebben ze veertig woorden voor mist..

De Faroe eilanden liggen midden in de Atlantische oceaan en horen nog steeds bij het koninkrijk Denemarken (natuurlijk wel met hun eigen regering). Vanwege de ligging is het weer daar veranderlijk van uur tot uur en heel vaak komt er mist opzetten. Maar op de Færøerne is mist niet gewoon mist; nee, ze hebben er meer dan veertig woorden voor.

Ik zou ze best eens willen zien, die eilandengroep. Het liefste in de zomer, dan is de gemiddelde temperatuur 10 graden ;-)

Groenland, dat ook nog lid is van de "Deense groep" heeft daarentegen maar 2 woorden voor sneeuw; sneeuwval en liggende sneeuw. (een mythe zegt dat ze honderd woorden hebben, dat klopt dus niet).

Maar in Denemarken hebben we minstens 12 woorden voor wind!

De wind-woorden zijn van stil en bijna stille wind naar zwakke wind, een jævn (= constant) windje, frisse wind, harde wind, "stiv kuling", "hård kuling", "stormende kuling", storm, sterke storm en orkaan. Dat laatste komt gelukkig zelden voor.

Ooit stonden we op de Parade in de Bosch op een zomerse dag, waar een licht briesje woei. Twee dames zeiden zuchtend: "die wind altijd". Daar moesten we een beetje om lachen.

Het weerbericht voor vanavond en morgen:

Temp. op mellem 17 og 20 grader, og jævn til hård vind fra øst, ved Østersøen og Kattegat op til kuling.

Die wind ging vandaag liggen; nu hangen de wolken dreigend en druipend boven ons hoofd.

Het weerpraatje dit keer; het ziet er in een keer herfstig uit.

Hoe het gaat met dat sporten.

Op het moment dat ik hier zit te typen voel ik mijn rug. Ik hang een beetje van de ene naar de andere kant van de stoel om een goede zit te vinden. Dat komt van de "dans-fitness" vandaag die erg leuk was maar heel pittig! Zou je niet denken wel, bewegen op muziek, maar ik kan je wel vertellen dat er heel veel spieren gebruikt werden. In mijn jonge jaren ging ik naar het jazz-ballet, heb ik altijd leuk gevonden....maar toen was ik veeeel jonger!

foto van het internet

Het is helaas ook een "eye-opener", die dans-fitness. Ik stond vrij ver vooraan; voor zo'n grote spiegelwand en oei...en ik was veel dikker dan ik dacht! Er zullen toch echt wat kilo's af moeten, fru Hansen! Ik denk niet dat de spiegel liegt....helaas.
Laten we hopen dat sporten helpt (en vooral geen liflafjes eten).
Morgen ga ik weer interval-wandelen. Rustig wandelen afwisselend met snelwandelen; ook leuk maar die rug en buik training doe ik niet meer. Dat is veel te lang op de rug liggen en dat kan mijn nek niet aan. Die is ietwat scheef, iets waar ik normaal voor compenseer maar dat gaat niet bij zo'n training. Ik werd misselijk en dacht dat ik flauw viel (nou ja, ik lag al op de grond). Die heb ik uit het schema gehaald. 
Fijn dat je eerst vanalles kunt proberen!

 
We fietsen ook, bijna elke dag. Hier een stukje van de stadswallen gezien vanaf het strand. Dat ziet er kaal uit; het gras is net gehooid en alles is geel vanwege de ook hier heersende droogte.
Het lijkt de Sahara wel.

Einde van augustus.

Deze mastodonten van schepen liggen er nu al een paar jaar. Die moeten gesloopt worden, maar dat is vast niet zo gemakkelijk als het klinkt. Er is er pas eentje weg...

Weerspiegeling

Ik fotografeer terwijl ik voor het duurste restaurant van Fredericia sta: 

 "Ti Trin Ned", eentje met een michelin-ster. Ik sta voor het terras en zie door het raam de sleepboot thuiskomen.

Bijdraaien en aanleggen.

Ik lees dat het in zuid-oost Nederland nog steeds erg warm is. Hier zorgt de oostenwind voor afkoeling. Nog steeds heerlijk zonnig, maar hoger dan 22 graden komen we niet.

Afgelopen week was het eventjes noodweer. Een driedubbele wolkbreuk zette zowat de hele binnenstad onder water. Water in heel veel kelders en souterrainen en er stortte een gedeelte van de wallen in het water. Nu is de ene toegangsweg naar het centrum gedeeltelijk gesperd.

De groentekas geeft nog steeds tomaten en af en toe ook een komkommer. De druiven zijn geplukt; nu moet ik nog snoeien voor de winter. Ze groeien naar buiten ;-)

Even een kop koffie en een (negerzoen)  chocoladebol in de stad. Ik had nog stempels voor een gratis rondje. 

PS: dit heet gezellig druk in ons stadje ...haha.

Adieu mooie August.

Zakdoekjes.

Ik ben nog uit de tijd dat er stoffen zakdoeken gebruikt werden. Voor kinderen - en dames - waren er speciale kleine modelletjes, met bloem motieven, een paddenstoel met kabouter enzovoort.

Heel vroeger naaide mijn moeder zelfs een zakje op mijn onderjurk waar je het zakdoekje in kon doen.

Die zakdoekjes heb ik nog steeds. Niet zo veel meer; de meesten zijn in de loop der jaren verdwenen, maar wat doe je daar nu mee?!

Wel, ik dook in de kast waar nog een doos met kinderkralen stond en naaide ze langs de rand van een paar zakdoekjes. Nu kunnen deze doekjes gebruikt worden als je buiten een kan limonade of water neerzet. Geen vliegende insecten kunnen er in! En de doekjes blijven liggen (het waait hier altijd wel een beetje).

Ik zag ook een ander idee ergens op het www.

Iemand had een stapel mooie zakdoekjes van een tante gekregen en maakte er dit leuke patchworkje van.

Geen koor meer. Wat dan?

De zomer loopt ten einde. Hier in het hoge noorden in ieder geval.

Dat betekent dat de herfst en winter activiteiten weer beginnen. Er zijn duizend en een aanbiedingen. Je kunt iets creatiefs gaan doen, een nieuwe taal leren of iets leren over geschiedenis bijvoorbeeld. Jaren lang zong ik in een koor; het Lunakoor. Maar het koor is opgeheven. Van de ene kant mis ik het zingen, maar van de andere kant vind ik het best fijn om niet meer 's avonds weg te moeten. 

Dan maar iets anders vinden; iets "gezonds" misschien?

Er is "Idræt i Dagtimerne"; sporten overdag. Daar heb ik me aangemeld voor het luttele bedrag van 20 euro p/maand. Nu kan ik aan een heleboel dingen gewoon meedoen.

Laat ik maar met twee beginnen....ha,ha.

(kun je het lezen ;-)

Restaurant Carlos

Blijven bewegen is goed voor de mens en ik wil graag nog een aantal jaartjes meedraaien in de mallemolen van het leven.

👫💓🎈

Gisteren waren wij 47 jaar getrouwd. 

Ongelooflijk dat 47 jaar zo vlug voorbij kunnen zijn. Weggevlogen zijn ze....als een zucht (en af en toe gekreun, laten we eerlijk zijn)

Toen wij trouwden was er ook een hittegolf. Dat was alleen niet zo normaal in die tijd. Ik weet nog dat we binnen lunchten omdat het op het dakterras te warm was.

We vierden het samen gisteren, maar omdat we niet zo'n grote eters meer zijn als toen we jong(er) waren kozen we voor een lunch. Een drie-gangen- menu krijgen we niet op ;-)

Proost!

Vandaag bezocht ik een "Strikke-butik" een brei-zaak. Op het platteland, in Gelsted in een hele grote loods. Samen met Herdis en Lisbeth, 2 vriendinnen van m'n breiclubje. Hier konden we inspiratie opdoen, het was er gezellig...en druk!

Ik kocht wat garen en een breipatroon. Lisbeth kocht een ander patroon en Herdis kocht garen en een brei-boek. Nu kunnen we weer vooruit! Delen maar - en kopiëren. 

 

Højt belagt

Kijk haar eens glunderen, ons Carolien'chen. Ze staat hier in de deuropening van de kamer naar het balkon van haar nieuwe appartement. Ze is verhuisd, inderdaad. Naar een groter en lichter appartement én eentje met balkon. Het ligt midden in de stad en is helemaal opgeknapt omdat de voorgevel er twee jaar geleden van afbrak en het huis ontruimd werd. Omdat het huis verzakt was/is (het ligt op oude moeras-grond) moest alles vernieuwd en genivelleerd worden. Nu merk je alleen nog in het trappenhuis dat het een scheef huis is. Je wordt gewoon een beetje zeeziek ;-).Van binnen is het op en top in orde! Nieuwe vloeren, nieuwe keuken en bad! Een zitgedeelte, een eetkamerdeel, een ruime slaapkamer. Lekker licht en heel gezellig.

Vanaf het balkon heb je dit uitzicht. Dit is de oude Købmagergade-school, nu omgebouwd tot  seniorenflats . De voorkant van het appartement ligt aan de straat. Herrie, nee hoor, de flat is op drie (eigenlijk vier) hoog. 't Is wel een hele klim, speciaal voor de morfar, maar als je bent uitgenodigd om een kijkje te komen nemen dan doe je dat toch.

Beneden is een gezamlijke wasruimte met wasmachines en droogtrommel (zoals overal in Denemarken) en er is een schuur voor fietsen en zo.

 

Het is wel duurder wonen dan haar vorige stekkie, dus nu heeft ze besloten om haar auto te verkopen. Je kunt nu eenmaal niet alles hebben.

We prijzen ons gelukkig met het feit dat Denemarken geen woningnood kent. In iedere geval niet in de provinciestadjes. In Kopenhagen en Aarhus ziet het er wat meer somber uit. Vooral wat de huurprijs betreft. 

Mijn fiets is weer gemaakt! Helemaal opgeknapt! Zelfs een nieuwe ketting en remschijf. Een nieuw display en nog meer.  Het kostte natuurlijk een rib uit m'n lijf, maar 't is maar net wat de chef zei: "omgerekend heeft het je 240 kronen (32 euro) per jaar gekost. Rij daar maar eens auto van".

Ik ben echt zo blij met m'n fiets! 

Vandaag begon de feestweek in het "Trekant-område" Het driehoek gebied Vejle-Kolding- Fredericia.

Dit werk heet Bycatch (bijvangst) en is gemaakt door twee kunstenaars uit Berlijn. De feestweek staat in het teken van het miljeu.

We fietsten langs de haven waar dit kunstwerk een paar dagen blijft liggen. Je mag er op klimmen; wel op eigen verantwoording (en kinderen alleen als er een volwassenen bij is).

De week is weer eens keer voorbij gevlogen. Eigenlijk stond er niks op het programma, maar de dagelijkse bezigheden kregen de hoofdrol.

Er is geprint, gedrukt, geknipt, gepakt.

De boekhouding is bijgewerkt. Er is een beetje gewerkt in de tuin; de bloembakken en kas moesten geregeld van water worden voorzien (ik bewater echt alleen de bakken en de kas). Er was een fiets die gehaald moest worden, een jurk die vermaakt moest worden. Bij Carolines auto werd een krasje weggewerkt. De was, de boodschappen....en oh ja,,,tussendoor heb ik ook nog (best vaak) heerlijk in de tuin gezeten...wel in de schaduw.

Daarom haalde ik vandaag smørrebrød.

Højt belagt: hoog belegd.

We hebben het vast verdiend.

Mooie August

Augustus heet hier august; ik doop hem dit jaar mooie August. Fijne warme dagen maar langzaam aan weer op weg naar de herfst.

We zien spreeuwen in grote formaties over ons heen vliegen; die zijn zich al aan het verzamelen.

In de schemering zien we vleermuizen en 's morgens vroeg scharrelen er egels door het bodemschors.

Het regent hier weinig in ons plaatsje aan het water, maar je ziet de wolken naar het binnenland trekken. 

Een klein familie etentje is altijd gezellig. De jongste van het stel vindt dat lange tafelen maar saai en gaat op zoek naar "bezigheden". Waar wasknijpers al niet goed voor zijn 😊

Hier even een paar boeken die ik las in het zonnetje. 

Lezen op een tablet vind ik een ramp als de zon hoog aan de hemel staat. 

Het eerste boek "Balzac en het kleine chinese naaistertje" gaat over twee jongens die op heropvoeding worden gestuurd in het kommunistische Mao land. Het boek speelt in 1978 - ongelooflijk hoe men een vooraanstaand land met goed opgeleide mensen, een fungerende ziekenzorg en vol van oude tradities om zeep kon helpen. Boeken waren bijvoorbeeld verboden, maar de jongens kregen hun vingers in een aantal klassieken, oa. Balzac. Wat een vreselijke tijd was dat. Oef! En toch een pageturner.

In het tweede boek "1947.. hier begint het" schrijft Elisabeth Åsbrink (zweeds) wat er in 1947 gebeurde, maand voor maand. Welke crusiale afspraken er gemaakt werden voor "de toekomst". Het "heden" waarin we nu leven. Mega spannend en heel informatief!

Het laatste boek gaat over Iran in de regeringsperiode van Shah Reza. Hoe je mensen niet van de ene op de andere dag kunt veranderen in moderne mensen. Hoe de mannelijke macht en het geweld het leven beheerste. Over de drang naar vrijheid in een verdeeld land. Mooi en goed geschreven.

Tussen lezen en werkplaats in is er ook nog tijd voor de tuin en de groentekas. Gisteren knipte ik de rijpe druiven en vandaag maakte ik druiven gelei. 

De voorraadkast komt vol te staan.