Spierpijn en een mooie film

Onze instructeur (zo noemt men een gym-trainer hier) had gisteren voor een vervanger gezorgd. Een sympatieke jonge vent die een trainingssessie had opgezet die uitstekend zou passen bij een groepje jonge dertigers. Alleen zijn wij allemaal tussen de zestig en tachtig. Maar dat wil je niet weten en zeker niet laten zien, oh nee; mij krijgt hij niet klein!

Het gevolg: spierpijn! 

Vandaag ging er nog een interval-wandeling tegenaan en anderhalf uur fietsen met de chef, die gelukkig langzaamaan weer opklimt en die heel veel conditie moest inleveren.

 Hij heeft nu andere penicilline en de dokter belt vrijdag om te horen hoe het gaat. En over een kleine maand een nieuwe røntgen voor alle zekerheid. 

Wij waren zodoende twee krukken met spierpijn op de fiets en dan ben ik extra blij met dat duwtje in de rug van de el-bike. 

Vorige week gingen we naar de film

"Where the crawdads sing"

Een vrouwenfilm? Dat dacht de chef. Dat meende kleinzoon Casper ook. 

Dus gingen wij lekker met z'n drieën, kleindochter, dochter en ik. 

"Daar waar de rivierkreeften zingen".

Ik heb het boek een jaar geleden gelezen en donderdag zag ik de film en wát is het een prachtige film! 

Een vrouwenfilm? Nou, de mannen hebben iets gemist als je het mij vraagt!

 

Alweer een jaar erbij...

Gisteren was het mijn beurt om jarig te zijn. Gelukkig had ik smørrebrød besteld voor de uitgebreide lunch, want de chef heeft "iets" aan z'n longen. Koortsig, hoesten, geen eetlust en mat in de sokken. Hij hing voor mij de vlag uit, maar zat er de hele middag wat stil en pips bij. Morgen hopen we dat de uitslag van de røntgen komt, want peniciline schijnt niet te helpen. (en nee het is geen corona). 

 Toch was het een hele gezellige dag zo met z'n allen. 

Ik kreeg heerlijke crèmpjes, mascara, chocolade, een boek. Een bloemenkrans voor op de voordeur en eentje voor op de deur naar de bijkeuken.

Rode rozen van Philip en een boeket van Carl. Lief hè.

Ik had muffins met rode kruisbessen gebakken en een perentaart met chocolade en er was volop fruit. 

Vandaag maar wat luieren; misschien een rondje wandelen in de zon.

(mijn vriendinnen nodig ik op een andere dag uit- als gebruikelijk)

Taal-verwarring, verdwenen vorken en verslaving

Ik speel het spelletje "world of wonders" op m'n telefoon. In het Deens, want ik moet zeker ook deze "aangeleerde" taal bijhouden nu ik niet meer schrijf voor m'n werk. Tjeses, da's best moeilijk. Ik speel namelijk wordfeud in het Nederlands, mijn blog in het Nederlands en het woordspel in het Deens.

Ik lees daarnaast wel meestal Deense boeken, zing Deense liedjes, schim Deense teksten en veel meer van dat soort, maar:

Taalverwarring onstaat. 

voorbeeld:

"Nee, dit woord kent wordfeud niet."

 "Jammer maar dit is geen Deens woord"

Aaahgr!!

Ik moet af en toe echt goed nadenken! Goed voor m'n hersens, dat wel.

Oefening baart kunst, zal ik maar zeggen. Het voordeel van spelletjes op een mobieltje is dat ik daar niet verlies. (tijdverspilling?)

Dan over die verdwenen vorken. Ik had er twaalf. Twee ervan waren al langer verdwenen, maar ik had er twee in reserve. Niet helemaal hetzelfde motief ja, maar dat gaf niet. Vandaag telde ik in totaal wederom slechts tien vorken. Hoe kun je in 's hemelsnaam vorken verliezen? Vier stukls! Een optie is natuurlijk de vuilnisbak, maar met het scheiden van al het vuil lijkt me dat bijna onmogelijk. Nå, pyt! 

En mijn verslaving geldt de Netflix serie 
The Good Doctor". Heb je die ook gezien?

 't Is toch wat! Ik geloof dat er zes series zijn en ik ben nog niet eens klaar met serie drie. Fijn voor herfstige dagen. 

In het echte leven krijgt de chef weer eens een penicilinekuur vanwege een infectie in z'n longen. Gelukkig geen koorts, maar wel moe en pijn.

Leve het leven!

Fotoblog, de eerste dagen van oktober

 De kleuren in de tuin beginnen te vervagen.

De rozenbottel-struiken langs het strand zien er bruin uit

Het wolkendek wisselt tussen grijs en blauw. 

Hier gefotograafeerd vanaf het lange wandel- en fietspad langs het strand.

Een mooie zonsopgang die ik knipte vanuit het raam op de "werkkamer" boven.

De vijver, waar we altijd langskomen tijdens onze (idræt i dagtimerne) interval-wandeling 

De was kan tot nu toe buiten drogen; de verwarming is nog niet aan; de kachel sporadisch. We kochten een lading extra houtpellets, de stroom is weerzinwekkend duur en er is weer wat werk binnengekomen. Waarschijnlijk krijgen we vandaag  te horen wanneer er nieuwe verkiezingen komen...... Regeren in deze tijd is geen gemakkelijke zaak.

Nummer drie.

Carl was gisteren jarig. Dertien jaar werd hij. Tussen tafellaken en servet wordt het ook genoemd. De kinderkamer is veranderd in een tienerkamer; z'n broeken worden tekort en voor z'n verjaardag wilde hij het liefste geld. Onze op-een-na jongste kleinzoon. Hoera!

Nog niet te oud om WII te spelen met morfar of met de poes te kroelen...

...maar de verjaardagstaart uit het verleden, gedecoreerd met voetballers, turtles of ridders was vervangen door een (heerlijke) neutrale taart (en natuurlijk de traditionele kagemand).

Hij wilde graag burgers met "pulled pork" en dat kwam op tafel. Met alles wat erbij hoort. Mijn dochter kan heel goed koken. Deze waren tien keer beter dan gekochte exemplaren.

Gecomprimeerd...

De ochtend begon met een ritje naar Nørre-Aaby om 19 aanwijzingsborden weg te brengen. Het bleek bij een enorme grote en uitgestrekte firma te zijn waar we na een tien minuten rondrijden eindelijk de juiste hal vonden om de bestelling af te leveren. 

Hier is het nog steeds rustig op de zaak, maar er liggen wel een aantal orders die eerst goedgekeurd moeten worden voor ze de druk in gaan. Voor ons is het gelukkig financieel geen ramp, maar er gaan zo langzaamaan wel een aantal kleine zaken en bedrijven kopje onder in het hele land.

Jullie hebben het vast ook al gelezen dat de gasleiding in de Oostzee - Nordstream - gesaboteerd is. Er zijn nu vier grote lekkages. Niet veel belovend voor onze infrastructuur. Wat gaan we nog meer meemaken in de komende tijd. Oei!

Gisteren had ik een vol - te vol - programma.

Eerst was er de breiclub van 10 tot 12, daarna vlug een boterham eten want er moest gezongen worden in het ouderencentrum im de stad waarvoor de longenvereniging ons had uitgenodigd. Best gezellig met koffie en koek daarna. Dan vlug-vlug nog een paar boodschappen gedaan.....

Want 's avonds kwamen er twee oud-collegae op bezoek. Wat brood, diverse soorten kaas, fruit en een lekker wijntje kwamen op tafel. Koffie en thee na. Gelukkig had ik de avond ervoor koekjes gebakken. Al met al was het weer gezellig en de dames bleven tot 12 uur plakken.

Omdat de oven aan moest voor het bakken - en koekjes niet langer dan 10 minuten per bakplaat nodig hebben om bruin en knapperig te worden, besloot ik om dan maar meteen drie soorten te bakken. Het werden cornflakeskoekjes, friezinnetjes en cookies.

Een oven is een energie-verslinder en als die dan toch aan moet is het beter om meerdere dingen te bakken.

Wat worden we toch verstandig door de energiecrisis.

Het is een kille/regenachtige dag. De kachel gaat aan!

Van de slager: grisekæber.

"Grisekæber" oftewel varkenskaken.

Kun je die ook in Nederland kopen? Ik kende het niet totdat ik hier kwam wonen; in een land met meer varkens dan mensen Van dat varken wordt letterlijk alles gebruikt: van de tenen tot de kaken, alleen de staartjes zijn voor de hond.

Op het menu stond "grisekæber" gebraisseerd in bier, lekker gekruid en gesudderd. Dat aten we gisteren toen mijn aller-oudste vrienden op bezoek kwamen. De chefkok had ze klaargemaakt en ik maakte er een groentetaart bij voor het geval dat iemand geen vlees at. Nou, er waren geen full-time vegetariers bij het gezelschap. Het is vast bij ons net als bij jullie, er komt al jaren veel minder vlees op tafel en kunnen we ons flexitariërs noemen.

Maar gisteren gingen die kaken erin als...ja, als kaken; zo mals!

Dan was er nog de wijn. Ik had gezegd dat niemand iets mee mocht brengen maar dat ze moesten helpen om de oude wijn te keuren of die nog te drinken was. Wijzelf drinken heel weinig (ik zelfs meer dan de chef) en er lagen nog flessen uit 2007- 2012 enz.

Twee wijnen waren niet te drinken; eentje was overheerlijk, een paar nog best goed, een andere lala en eentje was gewoonweg azijn. We hebben wel lol gehad.

(ik had geen tijd meer om het tafelkleed te strijken....pyt!)

Vandaag reed ik naar Odense om samen met Philip zoonlief te zien die de HCA Maraton in Odense liep! Het was ideaal loop-weer! Niet te warm of te koud en geen wind.

HCA staat voor Hans Christian Andersen en alles in Odense is naar hem vernoemd ;-)

Kijk maar, hij had ook tijd om te zwaaien. Dit was de eerste ronde. De tweede keer dat hij langs kwam (na 32 kilometer) zag hij er nog steeds niet moe uit. Wat een conditie!

Hoe het afliep weet ik niet, want de familie moest naar een verjaardag later op de middag en ik reed naar huis, naar de chef.

Het werd een middagje bankhangen. Heerlijk.
De kachel en/of de verwarming zijn nog steeds niet aan, maar ik denk dat daar morgen verandering in komt. Een koudfront is in aantocht, vol van regen en veel wind. Het wordt tijd dat de zomerbloesjes plaats gaan maken voor truien.