To be or not to be.... healthy.

Het gaat snel nu en niet al te best met de chef. Zijn arme hart pompt slecht en niet synchroon. Dat geeft ademnood, steenkoude voeten/onderbenen en chronische vermoeidheid. Gisteren waren we uren op de afdeling voor hartfalen in het ziekenhuis (polikliniek) in Kolding. Twee hartspecialisten kwamen er aan te pas (plus een heel bekwame verpleegster die luisterde !) en de conclusie was dat hij "zo snel mogelijk geholpen moet worden". Meer bloedprikken dus en vrijdag naar de CT-scan in Vejle. Volgende week dinsdag al naar het Universiteits-ziekenhuis in Odense (OUH). Er zal een nieuwe pacemaker moeten komen en hij zal altijd een hartpatiënt blijven. 

In ons stadje is geen ziekenhuis. Wij horen thuis in de regio "Zuid Danmark" en daarom bij de ziekenhuizen in Kolding en Vejle, met Odense als gepecialiseerd hospitaal. Tja...als het maar een goede uitkomst biedt....dan rij ik graag die 19 kilometers naar Kolding, 21 naar Vejle en ook die 50 naar Odense. 

Nu spelen zijn (en mijn) zenuwen op.

Ik ging vandaag naar een EHBO cursus. Het ging me vooral om mijn hart-en-longen redding (het reanimeren) bij te spijkeren, maar ook om een betere kijk op het hart te krijgen. We konden natuurlijk oefenen op poppen en een AED proberen.

Die AED's  hangen ook hier op heel veel plaatsen. 

Maar ik leerde ook dat je zo'n AED (men noemt ze hier een hjertestarter = hartstarter) lang niet altijd kunt gebruiken. 

We hebben ook "hjerteløberne", harten lopers, mensen die een seintje krijgen van 112 als er in hun buurt een defibrillator nodig is. En die zo snel mogelijk komen helpen!

Ik werd weer wat wijzer. 

Maar ik weet ook, om het met Herman van Veen te zeggen: "Er bestaat geen medicijn, tegen oud of eenzaam zijn."  

Cirkels - Melodie: "The windmills of your mind".

Ik heb de kerstkabouters weer in de kamer gezet. Het is per slot van rekening december.

Wentelteefjes en Pariser Bøf op 3 december.

Oud brood? Geen probleem: daarvan maken we lekkere wentelteefjes. Ken je ze nog? Natuurlijk! Wij aten ze vandaag bij de lunch.  Nog een paar sneetjes oud brood over? Dan eten we vanavond Pariserbøf.  Lekker en gemakkelijk. 

We schrijven weer 3 december.

Op de kalender bij ons moeder thuis stond er op die dag: "Papa", het was zijn verjaardag; 3 december. Een verjaardag waar ik me helemaal niets van herinner...

We woonden destijds in Dordrecht, ver weg voor de Brabantse familie (destijds in ieder geval). Die kwamen echt niet over voor een verjaardag. Waarschijnlijk kwamen er vrienden over de vloer, maar dan lag ik allang in bed. Toen ik net zeven jaar was werd hij ziek en lag met zijn verjaardag op bed in de huiskamer. "Maagzweer", zei de dokter, "zes weken bedrust". 

Het was geen maagzweer, maar het werd wel zijn laatste verjaardag. Op de verjaardagskalender stond - tot mijn moeders dood - zijn naam : "Papa". 

Het is al heel lang geleden.... Toch denk ik er elk jaar aan; op 3 december.

Strikke-rikke-rik.

Af en toe zijn er van die leuke lezingen in de bibliotheek. Mijn vriendin Lisbeth heeft er een goed oog voor en zo togen de dames van de breiclub naar de lezing van Lærke Bagger, dé brei- kunstenares van de het land. En oh wat was het leuk - en interessant - en inspirerend - en natuurlijk heel gezellig.  

Nee, Lærke werkt niet met patronen, dus je kunt niks direct namaken. Hoeft ook niet; veel projecten zijn gewoon heel anders. Gek, vreemd, uitdagend en vernieuwend. Niks hoeft perfect te zijn; alle soorten garen kunnen en je gebruikt gewoon je fantasie. Ja ja.

Ze vertelde ook over haar eigen- ietwat gecompliceerde leven. Al met al een leuke lezing - van een uurtje.

Fantasie is goed maar deugt niet bij het boekhouden. Dat moest vandaag gebeuren. Lekker bij de warme kachel en de ene kaars van de adventskrans. Ook weer gebeurd.

PS: De titel van het blog heet "strikke", dat is Deens voor breien. En de jongedame die de lezing hield heet Lærke, wat leeuwerik betekent. Het is een veel voorkomende naam hier.

Zeg het met foto's.

Wat was ik blij dat ik vorig jaar deze plastic bakken kocht. Nu ligt al het kerstspul gesorteerd. 

Deze bak is gevuld met advent spullen.

Er wordt kleding verzameld voor Oekraïne. Ik heb een zak met drie goede warme winterjassen en een wollen deken naar het afhaalpunt gebracht. 

De vrachtwagen stond al klaar. 

 

Rond deze tijd kunnen we eindelijk goede sinaasappels en mandarijntjes /clementines kopen.

Vooral de chef is er verzot op.

We namen een kijkje op de school waar Sandra les geeft en Carl in de zevende klas zit.

Hier worden æbleskiver gebakken en kon je gløgg (warme wijn met amandelen en rozijnen) kopen. Aan de andere kant van de tafel verkochten de kinderen (natuurlijk) risengrød (rijstebrij met een klont boter en kaneelsuiker).

Dit hoort hier bij de kerstmaand.

De school hoort officieel bij de Sct.Knuds parochie ergo de school leende de figuren van de  kerststal van de kerk. Die beelden pronkten in de ramen van de prachtige gerestaureerde zaal.

Natuurlijk was de kerstman er ook; voor de kleinsten.

Gisteren kwamen zoon en kleinzoon op de koffie. Ik had maar weer eens koekjes gebakken. Die gingen er in "als koek".

Jeff bracht een advent-kalender mee, gemaakt door Ivona. Lief  nietwaar. Het eerste pakje mocht vandaag open; de eerste zondag van de advent. Daar zaten leuke souveniertjes in die ze hadden meegebracht uit Gambia (waar ze een weekje werkten samen met "senioren zonder grenzen").

Vanmorgen maakte/bakte de chef vier porties leverpastei. Er is vast geen land ter wereld waar zoveel leverpastei gegeten wordt als hier. En eerlijk is eerlijk, zelfgemaakt smaakt het best.

Lekker op een sneetje Deens roggebrood, met ingemaakte rode bietjes of komkommer erbij.

Voor bij de koffie vanmiddag bakten we hindbærsnitter. Koek met frambozenjam. 

Daar kwam dochter met haar gezinnetje op af. 

Nu mag de eerste kaars aan.

De kersttijd is begonnen.

Hé, zeg eens nee!

Mijn lieve chef vindt het altijd okay als ik me in het sociale leven stort, maar af en toe vind zelfs ik het teveel van het goede. Het sporten op maandag hou ik natuurlijk aan omdat het goed voor mijn lijf en leden is. De intervalwandeling dinsdags ook. Maar als alle sociale gezelligheid in een week valt dan voel ik dat mijn potje leeg is, hoe gezellig het ook is.

Een etentje met mijn oude alt-groep bij Vivaldi. 

Woensdag was het breien.

Een middagje met koffie en cake met oude collega's in Café Stillestund.

Vandaag ga ik zingen en vanmiddag gaan we allebei even naar de kerstmarkt bij de Sct Knudsschool. (Carl bakt æbleskiver ;-))

Dus toen Suzana schreef of ik een avondje naar Middelfart kwam zei ik nee.

Gewoon woensdag.

De sneeuw is intussen weer gesmolten en vervangen door donkere wolken en regen. 

Binnen-blijven-weer.

Ik dacht, ik zet er maar een fotootje op van de breiclub (dat mocht van de dames). Dat was vanochtend hier thuis. We waren vandaag maar met z'n vieren.

Na de lunch fietsten we even naar de Biltema winkel. Ja ja, ik kreeg de chef mee. Het regende flink toen we weer buiten stonden. 

En de zon? Tja, die houdt een winterslaap denk ik.

November sneeuw.

Net als vorig jaar kwam de eerste wintersneeuw in november. Ik weet het nog, omdat Carl  rond die tijd een weekje bij ons was en de chef hem naar school reed. Het is maar goed dat we niet veel hoeven te rijden; de winterbanden gaan er pas over een week op (en dan is het vast weer warmer). Nu bibberen we wat bij  plus 2 graden en vorst aan de grond.

 

We maken het maar gezellig in huis met een kaarsje en een paar waxinelichtjes. We snoepen van de met chocolade overtrokken pepernoten, gekregen van een klant en ik brei aan een lang vest. Het dekentje daaronder heb ik ook gemaakt; lekker voor 's avonds.

We werkten een paar uurtjes in de werkplaats wat de uren verzet in deze donkere dagen. Om vijf uur 's middags trek ik de gordijnen dicht. Oooh, wat verlang ik naar de lichte dagen....zucht. 

Op de tv is het niks als sport. EM handballen en WM voetbal. Over dat voetballen in Qatar is hier heel wat te doen geweest, maar het schijnt dat men een standpunt heeft tot men een nieuw neemt.. Ik heb helemaal niets met sport op tv. maar vind wel dat het WM in een land dat mensenrechten voor de zwijnen gooit niet door de beugel kan.