Twee weken geleden

Twee weken geleden was er nog maar weinig bladgroen te bekennen.

Toen bloeide de japanse kersenbomen ; die zijn al lang weer uitgebloeid.

 

 

De lente hier is kort maar heftig. Vaak bloeit alles tegelijk. 

Op naar de zomer, want ik vind het nog steeds aan de koude kant

Berlijn in 1990

In het jaar 1990 waren wij in Berlijn. Met twee kinderen en een oude caravan. De muur was weg en wij wilden naar Berlijn.

We vonden een camping in de buurt van Potsdam, in Oost Duitsland. De camping was ronduit slecht. Verwaarloosd en versleten tot op het bot. Het kraanwater mocht je niet drinken en er was geen winkel te bekennen in de buurt. 

We namen jerrycannen mee om water te tappen in West Berlijn en weet-je, het duurde een dik uur om de grens, die toen nog zeer duidelijk aanwezig was, te overschrijden. We reden over die paars gekleurde weg van Potsdam naar Oost Berlijn om daar via de stadsgrens binnen te komen. Je moest een hele vesting door, nog steeds met soldaten op het dak. Het middengebied dat hier leeg is: dat was West Berlijn. 

Het is mei!

 

Het was lentefeest bij "Sport Overdag" (Idræt i Dagtimerne) en alle sport-activiteiten waren daarom gisteren afgelast.

In de grote ADP-lounge stonden de tafels gedekt. Er waren broodjes, boter, roggenbrood, kaas, beleg en jam en er stonden kannen met koffie en water op de tafels.

Feest is gelijk aan......zegt U het maar....;-)

Maar eerst even zingen, as usual!

240 deelnemers zongen uit volle borst.

De meesten waren boven de 18 /30 / 50, 60.

Na wat speeches, bedankjes en prijsjes kwam Nicklas Ejby met zijn gitaar het podium op en zorgde voor een feestelijk uurtje met zeemansliederen, oude meezingers en top 40 melodiën. Er werd zelfs gedanst.

En tot slot waren er twee stukken "højtbelagt" (hoog belegd) smørrebrød voor een ieder. Daartussendoor was er gespreksstof genoeg. Best gezellig om iedereen in andere kleding te zien dan in een trainings-outfit.

De chef bleef thuis; er was nog werk te doen. Zijn fiets stond bij de fietsenmaker want de moter was kaput. Heel vreemd was er water in gekomen die de onderdelen had verroest. Hoe het mogelijk is weet noch de fietsenmaker, de chef zelf of ik.

Maar wij hebben een goeie en snelle fietsenmaker. Vandaag kon hij de fiets ophalen en die loopt weer gesmeerd. Kunnen we er morgen (misschien) even op uit.

Morgenavond gaan de kaarsen voor het raam aan. 4 mei vieren we hier bevrijdingsdag. Om acht uur 's avonds , de vierde mei, kwam dit bericht op de radio:

I dette Øjeblik meddeles det, at Montgomery har oplyst, at de tyske Tropper i Holland, Nordvesttyskland og i Danmark har overgivet sig. Her er London. Vi gentager: Montgomery har i dette Øjeblik meddelt, at de tyske Tropper i Holland, Nordvesttyskland og Danmark har overgivet sig

Op dit moment wordt er medegedeeld dat Montgomery heeft geïnformeert dat de Duiste troepen in Holland, Noordwestduitsland en in Denemarken zich hebben overgegegeven.

Deze boodschap wordt nog elk jaar herhaald. 

De Denen trokken alle verduisteringsgordijnen van de rails en stookten een groot vredesvuur in de straten. Vandaar...en om de doden te herdenken zetten we kaarsen voor het raam morgenavond.

Het is toevallig ook de avond vóór Storbededag. Storbededag die voor het laatste jaar een vrije dag is, want de regering heeft hem ingetrokken, ondanks de vele protesten. In Frankrijk waren ze massal de straat op gegaan, maar de Denen zijn een rustig volkje ook al heeft het wel veel irritatie, zelfs woede teweeg gebracht. Het mocht niet baten. Storbededag heet het nog steeds, maar vanaf volgend jaar wordt het een gewone werkdag.

Enfin, op de vooravond van Storbededag eten we traditiegetrouw "varme hveder" - warme witte broodjes. 

De bakkers mochten op deze kerkelijke feestdag niet bakken. Dan maar de dag ervoor, nietwaar.

Een gezellige verjaardag.

Na een gezellige lunch, die bestond uit croissantjes die je kon vullen met diverse salades (garnalen, zalm, kip, ham en eiersalade) en een schaal vol in mondjesmaat gesneden fruit , reden we naar Kolding om een uurtje te bowlen.

De heren hadden de overhand, maar die kunnen ook meer kracht achter hun bal zetten.....dat zeg ik maar omdat ik hooguit 95 punten scoorde ;-)

Gezellig was het wel! Gewoon een heel leuke verjaardag voor de man, far farfar/morfar.

Zomerpauze voor het Longenkoor.

Hier zie je Inge. Inge zingt in "ons" longenkoor. Ze vroeg of ze een paar liedjes mocht spelen op de piano. Wij mochten meezingen. Op zich niks bijzonders, zij het niet dat Inge na zes jaar pauze weer aan het oefenen was op haar piano thuis. Ze speelt al heel haar leven maar vanwege vreselijke gebeurtenissen en een volgende depressie sloot ze alle muziek uit. Haar handen konden haar ogen niet meer volgen. Langzaamaan ging het beter en gisteren speelde ze. Natuurlijk zongen wij mee: uit volle borst.

Het longenkoor is voor iedereen die wil zingen, dus zeker ook voor degenen die problemen hebben met hun longen, een tia hadden, weer moeten leren spreken en hun stem gebruiken, depri zijn en weet ik wat al meer voor gebreken.  Maar ook voor zo iemand als ik, die een schorre stem krijgt als ik hem niet genoeg gebruik. 

's Zomers houden we pauze; tot half augustus.

Zoals het gebruikelijk is in Denemarken was er cake, gebak en de koekjes die ik gebakken had. De Deense "HYGGE" staat gelijk aan iets lekkers eten...haha.

Wat een wind!

Dinsdag was het afgelopen met het warm(er)e weer. We kregen te maken met een ijskoude noorden wind, die door merg en been ging. Ik zou ervoor zorgen dat de poes van Sandra (eigenlijk is het Carls poes, maar ja...zo gaat het meestal met huisdieren en kinderen) naar buiten kon. Maar de poes wilde niet naar buiten. Ze keek me aan alsof ze vroeg of ik niet goed bij m'n hoofd was. Pas tegen de avond, toen de chef haar eten gaf, wipte ze vijf minuten naar buiten om daarna meteen weer de beschutting van het warme huis op te zoeken. 

Gisteren waaide het nog steeds zo hard, maar vandaag gelukkig een stuk minder. Eigenlijk gaf het niks die winderige dagen, want er lag een flinke order te wachten op de zaak. Die order is morgen klaar en kan op de post.

Omdat het zonnig was en het werk het toeliet konden we er vandaag even met de fiets op uit. Ik maakte een fotootje van de voortuin waar de "vergeetmijnietjes" bloeien; de paardenbloemen daarvoor laat ik nog maar even staan na alle adviezen dat ze goed zijn voor nectar, bijen en andere insecten.

In feite vind ik het niet erg dat het niet warm is voor de tijd van het jaar. De zon schijnt bijna elke dag en alleen al daarvoor en voor het lang-licht zijn ben ik dankbaar. Over een week zitten we in de tijd van de lichte nachten. 

Als we de lichte nachten hebben in Denemarken dan zakt de zon maar zo weinig achter de horizon dat haar stralen de nachten verlicht. Echt donker wordt het dus niet; schemerig kun je het noemen.

Ik fietste naar de boekhandel; moest leesvoer hebben. Ik lees bijna altijd boeken van de bibliotheek. Op mijn tablet dan. Je mag er tien tegelijk lenen en je leent ze voor een maand. Maar ik heb veel gelezen de laatste tijd en mijn quote was bijna op. Pas na de15 mei kunnen er weer nieuwe gedownload worden.

Maar...ik had nog een boekenbon liggen, gekregen met mijn verjaardag (in oktober). Deze keer dus papieren boeken. Ook fijn om mee te nemen op vakantie.

PS, ik hoop dat jullie een gezellige koningsdag hadden of gewoon hebben genoten van een vrije dag. Margrethe hier wordt alleen gevierd met hoera geroep van haar onderdanen als ze op het balkon verschijnt en de vrije dag houden we op de dag van de grondwet. 's Lands wijs, 's lands eer". Het heeft wel wat als NL oranje kleurt. Tja, in mijn tijd in NL was het Juliana en het bordes. Veel saaier. 

Zoemende zondag.

 Het zondagse fietsrondje ging door de stad, over de stadswallen.....

... en eindigde bij het nieuwe geopende café-restaurant Mauritz. Even testen wat de pot schaft en of de brunch goed is. Die was lekkerrr!

We waren net thuis toen Caroline verhit aankwam. Ze had zichzelf buitengesloten. Haar mobieltje lag natuurlijk ook binnen. Het was maar goed dat het redelijk warm en zonnig was want ze had alleen een sweatshirt en een joggingbroek aan. Ze was eerst bij haar moeder langs geweest voor de reservesleutel, maar moeders was niet thuis. Wij wel en wij hadden gelukkig een sleutel van dochters huis, waar we Carolines sleutel ophaalden (en de poes naar buiten lieten) en zodoende kon kleindochter even later weer in haar eigen appartement. En nu we dan toch de auto mee hadden konden we net zo goed de grote zware doos (30 kilo) ophalen bij Silvan. Caroline had een lounche setje gekocht via "click & collect". We haalden eerst de chef op, want die doos moest leeg en de inhoud naar boven gesjord worden (4 hoog). En toen moest het zaakje ook nog in elkaar gezet worden wat voor het nodige gezwoeg en gezweet zorgde. Enfin, een paar uurtjes later konden we koffie op haar balkonnetje drinken.

Ondertussen stuurde de zoon een foto mét medaille. Hij had de marathon gelopen! In Hamburg! Goeie tijd en zonder blessures. Proficiat!