Wij waren de eersten van het seizoen

Wat doe je als eerste als je thuiskomt van een fijne vakantie? De was. En dan de tuin. De zon scheen in al haar glorie; de wind zit in het noord-oosten, ergo perfect weer om buiten te zijn.

Wij waren een weekje in Noord Griekenland, aan de kust en een ietsie pietsie ten zuiden van Albaniën. 

Het was te merken dat wij de eerste gasten van het seizoen waren. Bij een aantal cafees en restaurants werd nog flink gewerkt om alles klaar te maken en bij de restaurants en winkeltjes die al ijverig begonnen waren was de service uit de kunst. 

We hebben nog nooit zoveel gratis drankjes en lekkernijen voorgeschoteld gekregen als de afgelopen week. 

Toeristen waren meer dan welkom, na een paar jaar corona en de aanhoudende crisis.

We waren in Sivota en hadden de eerste vier dagen volop zon en een heerlijke temperatuur. Strandleeuwen zijn we niet. Een hele dag op een strandstoel liggen is niks voor ons. Met een temperatuur van 22 graden kun je nog wat doen.

We hadden een appartementje 50 meter van deze havenpromenade. Goed gekozen, want veel verder lopen is geen optie voor de chef.

We huurden geen bootje deze keer, maar wel een auto voor drie dagen.

Dat gaf ons de mogelijkheid om wat ritjes door de bergen te maken. 

Noord Griekenland is heel groen. Het regent er ook meer dan elders in het land.  Alles stond in bloei; de bomen en hellingen waren prachtig groen.

We wilden ook een van de iets grotere steden bezoeken, Ioannina. De weg was goed, een tolweg. We betaalden 2,20 euro. Dat deden we graag, want anders is én de afstand én de staat van de wegen een enorme tijdrover. Tien kilometer over kronkelwegen, door haarspeldbochten en een slecht wegdek duurt een eeuwigheid (voor ons dan, de Grieken weten er wel raad mee). Enfin, we kwamen al vrij snel in Ioannina. Maar hoe we ook zochten, er was geen enkele parkeerplaats te bemachtigen. Wat een chaotische stad! Iedereen (dubbel)parkeert langs de weg, zelfs op de rotonde. Éen kleine parkeergarage vonden we, maar die was half privé en de rest was bezet. Alleen al om ín die garage te komen was zenuwslopend en eruit net zo. We gaven Ioannina de bons en reden terug door diverse tunnels en de mooie groene hoge bergen.

Zeven jaar geleden waren we hier ook. Toen woonden we boven op die berg die je op de achtergrond ziet. Dat ís een hele klim, zelfs met een auto (in de eerste versnelling). 

Twee weken geleden

Twee weken geleden was er nog maar weinig bladgroen te bekennen.

Toen bloeide de japanse kersenbomen ; die zijn al lang weer uitgebloeid.

 

 

De lente hier is kort maar heftig. Vaak bloeit alles tegelijk. 

Op naar de zomer, want ik vind het nog steeds aan de koude kant

Berlijn in 1990

In het jaar 1990 waren wij in Berlijn. Met twee kinderen en een oude caravan. De muur was weg en wij wilden naar Berlijn.

We vonden een camping in de buurt van Potsdam, in Oost Duitsland. De camping was ronduit slecht. Verwaarloosd en versleten tot op het bot. Het kraanwater mocht je niet drinken en er was geen winkel te bekennen in de buurt. 

We namen jerrycannen mee om water te tappen in West Berlijn en weet-je, het duurde een dik uur om de grens, die toen nog zeer duidelijk aanwezig was, te overschrijden. We reden over die paars gekleurde weg van Potsdam naar Oost Berlijn om daar via de stadsgrens binnen te komen. Je moest een hele vesting door, nog steeds met soldaten op het dak. Het middengebied dat hier leeg is: dat was West Berlijn. 

Het is mei!

 

Het was lentefeest bij "Sport Overdag" (Idræt i Dagtimerne) en alle sport-activiteiten waren daarom gisteren afgelast.

In de grote ADP-lounge stonden de tafels gedekt. Er waren broodjes, boter, roggenbrood, kaas, beleg en jam en er stonden kannen met koffie en water op de tafels.

Feest is gelijk aan......zegt U het maar....;-)

Maar eerst even zingen, as usual!

240 deelnemers zongen uit volle borst.

De meesten waren boven de 18 /30 / 50, 60.

Na wat speeches, bedankjes en prijsjes kwam Nicklas Ejby met zijn gitaar het podium op en zorgde voor een feestelijk uurtje met zeemansliederen, oude meezingers en top 40 melodiën. Er werd zelfs gedanst.

En tot slot waren er twee stukken "højtbelagt" (hoog belegd) smørrebrød voor een ieder. Daartussendoor was er gespreksstof genoeg. Best gezellig om iedereen in andere kleding te zien dan in een trainings-outfit.

De chef bleef thuis; er was nog werk te doen. Zijn fiets stond bij de fietsenmaker want de moter was kaput. Heel vreemd was er water in gekomen die de onderdelen had verroest. Hoe het mogelijk is weet noch de fietsenmaker, de chef zelf of ik.

Maar wij hebben een goeie en snelle fietsenmaker. Vandaag kon hij de fiets ophalen en die loopt weer gesmeerd. Kunnen we er morgen (misschien) even op uit.

Morgenavond gaan de kaarsen voor het raam aan. 4 mei vieren we hier bevrijdingsdag. Om acht uur 's avonds , de vierde mei, kwam dit bericht op de radio:

I dette Øjeblik meddeles det, at Montgomery har oplyst, at de tyske Tropper i Holland, Nordvesttyskland og i Danmark har overgivet sig. Her er London. Vi gentager: Montgomery har i dette Øjeblik meddelt, at de tyske Tropper i Holland, Nordvesttyskland og Danmark har overgivet sig

Op dit moment wordt er medegedeeld dat Montgomery heeft geïnformeert dat de Duiste troepen in Holland, Noordwestduitsland en in Denemarken zich hebben overgegegeven.

Deze boodschap wordt nog elk jaar herhaald. 

De Denen trokken alle verduisteringsgordijnen van de rails en stookten een groot vredesvuur in de straten. Vandaar...en om de doden te herdenken zetten we kaarsen voor het raam morgenavond.

Het is toevallig ook de avond vóór Storbededag. Storbededag die voor het laatste jaar een vrije dag is, want de regering heeft hem ingetrokken, ondanks de vele protesten. In Frankrijk waren ze massal de straat op gegaan, maar de Denen zijn een rustig volkje ook al heeft het wel veel irritatie, zelfs woede teweeg gebracht. Het mocht niet baten. Storbededag heet het nog steeds, maar vanaf volgend jaar wordt het een gewone werkdag.

Enfin, op de vooravond van Storbededag eten we traditiegetrouw "varme hveder" - warme witte broodjes. 

De bakkers mochten op deze kerkelijke feestdag niet bakken. Dan maar de dag ervoor, nietwaar.

Een gezellige verjaardag.

Na een gezellige lunch, die bestond uit croissantjes die je kon vullen met diverse salades (garnalen, zalm, kip, ham en eiersalade) en een schaal vol in mondjesmaat gesneden fruit , reden we naar Kolding om een uurtje te bowlen.

De heren hadden de overhand, maar die kunnen ook meer kracht achter hun bal zetten.....dat zeg ik maar omdat ik hooguit 95 punten scoorde ;-)

Gezellig was het wel! Gewoon een heel leuke verjaardag voor de man, far farfar/morfar.

Zomerpauze voor het Longenkoor.

Hier zie je Inge. Inge zingt in "ons" longenkoor. Ze vroeg of ze een paar liedjes mocht spelen op de piano. Wij mochten meezingen. Op zich niks bijzonders, zij het niet dat Inge na zes jaar pauze weer aan het oefenen was op haar piano thuis. Ze speelt al heel haar leven maar vanwege vreselijke gebeurtenissen en een volgende depressie sloot ze alle muziek uit. Haar handen konden haar ogen niet meer volgen. Langzaamaan ging het beter en gisteren speelde ze. Natuurlijk zongen wij mee: uit volle borst.

Het longenkoor is voor iedereen die wil zingen, dus zeker ook voor degenen die problemen hebben met hun longen, een tia hadden, weer moeten leren spreken en hun stem gebruiken, depri zijn en weet ik wat al meer voor gebreken.  Maar ook voor zo iemand als ik, die een schorre stem krijgt als ik hem niet genoeg gebruik. 

's Zomers houden we pauze; tot half augustus.

Zoals het gebruikelijk is in Denemarken was er cake, gebak en de koekjes die ik gebakken had. De Deense "HYGGE" staat gelijk aan iets lekkers eten...haha.

Wat een wind!

Dinsdag was het afgelopen met het warm(er)e weer. We kregen te maken met een ijskoude noorden wind, die door merg en been ging. Ik zou ervoor zorgen dat de poes van Sandra (eigenlijk is het Carls poes, maar ja...zo gaat het meestal met huisdieren en kinderen) naar buiten kon. Maar de poes wilde niet naar buiten. Ze keek me aan alsof ze vroeg of ik niet goed bij m'n hoofd was. Pas tegen de avond, toen de chef haar eten gaf, wipte ze vijf minuten naar buiten om daarna meteen weer de beschutting van het warme huis op te zoeken. 

Gisteren waaide het nog steeds zo hard, maar vandaag gelukkig een stuk minder. Eigenlijk gaf het niks die winderige dagen, want er lag een flinke order te wachten op de zaak. Die order is morgen klaar en kan op de post.

Omdat het zonnig was en het werk het toeliet konden we er vandaag even met de fiets op uit. Ik maakte een fotootje van de voortuin waar de "vergeetmijnietjes" bloeien; de paardenbloemen daarvoor laat ik nog maar even staan na alle adviezen dat ze goed zijn voor nectar, bijen en andere insecten.

In feite vind ik het niet erg dat het niet warm is voor de tijd van het jaar. De zon schijnt bijna elke dag en alleen al daarvoor en voor het lang-licht zijn ben ik dankbaar. Over een week zitten we in de tijd van de lichte nachten. 

Als we de lichte nachten hebben in Denemarken dan zakt de zon maar zo weinig achter de horizon dat haar stralen de nachten verlicht. Echt donker wordt het dus niet; schemerig kun je het noemen.

Ik fietste naar de boekhandel; moest leesvoer hebben. Ik lees bijna altijd boeken van de bibliotheek. Op mijn tablet dan. Je mag er tien tegelijk lenen en je leent ze voor een maand. Maar ik heb veel gelezen de laatste tijd en mijn quote was bijna op. Pas na de15 mei kunnen er weer nieuwe gedownload worden.

Maar...ik had nog een boekenbon liggen, gekregen met mijn verjaardag (in oktober). Deze keer dus papieren boeken. Ook fijn om mee te nemen op vakantie.

PS, ik hoop dat jullie een gezellige koningsdag hadden of gewoon hebben genoten van een vrije dag. Margrethe hier wordt alleen gevierd met hoera geroep van haar onderdanen als ze op het balkon verschijnt en de vrije dag houden we op de dag van de grondwet. 's Lands wijs, 's lands eer". Het heeft wel wat als NL oranje kleurt. Tja, in mijn tijd in NL was het Juliana en het bordes. Veel saaier.