The Crown (voor wie ervan houdt)

Geschiedenis, historie...'t is maar net wie het schrijft. Eenieder beleeft het anders; schrijft zijn/ haar mening over de gebeurtenissen. Want wie en wat is nu objectief ;-) Objectiviteit is de mens niet eigen.

Ik zag "the Crown". Een jaar of wat geleden zag ik de eerste episodes. Leuk en best ook wel een beetje leerzaam. Het bleef leuk om te zien in de volgende series, vier seizoenen lang. Goed gespeeld/geacteerd; goede cast.

Toen kwamen seizoen vijf en zes. Goede acteurs, dat wel, maar het is alsof het verhaal is geschreven om de Britse koninklijke familie te charmeren. Die zijn hard aan het werk om  de gunst van het volk terug te winnen. 

Ergo: een heel ander verhaal dan de eerdere films/documentaires over Lady Di, Charles and the Queen. Oordeel zelf maar. (Netflix).

Zo zie je maar weer. Geschiedenis wordt geschreven en herschreven.

Dat weet je vast zelf al....

"Dat weet je vast zelf al", zei een goede oude vriend van mij tegen zijn dochter toen ze hem vroeg welke studie ze moest kiezen.

Ik zei het ook vaak tegen jongeren die bij mij kwamen voor raad om studie, baan of bijstand. "Je weet het best zelf". "Nee, echt niet", zeiden ze dan. "Okay: dan beginnen we toch gewoon met het opnoemen van wat je niet wilt. Zo komen we er ook".

Ik dacht eraan toen ik de radio aan had en "Sara's Monopool" hoorde. Wat een problemen en dilemma's zijn er toch. Dan zit er zo'n team van bekende mensen die raad geven. Ach kind, denk ik dan, Dat wist je zelf ook al.

Mijn moeder was expert in het vragen om raad bij anderen. Welke koelkast is het beste? Welk abonnement moet ik nemen? Welke dit en welke dat. Dan kreeg ze tientallen "goede" raden terwijl ze toch gewoon haar eigen eerste keus doorvoerde. 

En wat denk je van die mensen die op Facebook vragen welke tandarts in de stad de beste is?!. Die krijgen veel respons, allemaal verschillend en dan weten ze nog niks.

PS: Vrije zaterdag. Mooi weer..... EINDELIJK. Boodschappen gedaan. Lunch voor morgen met familie van de chef voorbereid. En nu even naar de laatste afleveringen van "The Crown" kijken.

Fijne zondag.

Hans Christian Andersen

 

Voor mijn verjaardag kreeg ik van onze zoon een entree-billet voor het nieuwe HC Andersen museum in Odense en hij ging zelf gezellig mee. Alleen al het museum zelf, het gebouw, de tuinen er omheen en de hele toegang ernaar toe was de moeite meer dan waard.

En van binnen.....vanalles over de wereldberoemde Hans Christian Anderen. Die man schreef naast 156 avontuurlijke sprookjes ook drie reisverslagen, talrijke dagboeken, een flink aantal romans, gedichten en toneelstukken. Wij keken, wij zagen, wij luisterden en genoten.

Het is niet echt een museum voor kinderen. HC Andersen schreef voor kleine maar vooral voor grote mensen. Oh ja, er waren ook sprookjes; om te luisteren en te zien. De sneeuwkoningin, de nachtegaal van de keizer, het lelijke jonge eendje, de dappere landsoldaat, de prinses op de erwt onder andere. 

De sprookjes lopen lang niet altijd goed af en velen hebben een moraal in zich. Ze zijn nog steeds erg geliefd.

Voor de kinderen is er het "VilleVau", een zaal met fantastische kostuums, waar je je kunt verkleden als prinses, soldaat of trol. Daar gingen wij niet heen ;-)

Wij gingen namelijk een lekker biertje drinken; aten nacho's en sloten af in een gezellig café met een Irish Whiskey.

Het was een heerlijk cadeau! 

Bedankt!!💝

Ceciliadag

 Vandaag is het de naamdag van Sint Cecilia en oud bijgeloof zegt dat het weer op deze dag verteld hoe het winterweer gaat worden. Awel, ik ben benieuwd.  

Met mijn nek en schouder gaat het veel beter na het bezoekje aan de chiropractor. Heel goed zelfs! (Nicole, je kunt met een gerust hart een chiropractor opzoeken. Het is een zesjarige opleiding! De eerste drie jaar volgt men de opleiding tot arts).

Over een paar dagen komen er weer blogjes. Nu heb ik wat problemen met Google op de computer. Dit schrijf ik op mijn tablet. Ik werk liever op de pc.

Een korte pauze

Het is weer mis met m'n nek en schouder. Morgen een afspraak maken met de chiropractor. Vooral als ik brei, mobieltje gebruik of voor de computer zit gaat het fout. Overdag voel ik bijna niks, maar s' avonds is het alsof er messen in mijn nek en schouder worden gestoken.

Dan maar even niet bloggen...tja.

De kerstman is gearriveerd. Wel vroeg dit jaar. 

Pffft.

Door omstandigheden vielen er veel sociale samenkomsten in dezelfde week. Pffft, dat is gezellig maar best vermoeiend.

Hier zit ik te wachten in Café Mauritz, waar we met 5 "oude" alten van het vroegere Luna-koor een etentje hadden. Zo leuk om elkaar te blijven ontmoeten; we hebben tenslotte 20 jaar met en staande naast elkaar gezongen. 

Vandaag kwamen de vroegere collegae van mijn tijd als pedagoge bij de dag-moeders.

Zoals het hier gaat (en eigenlijk ook verwacht wordt) was er "hjemmebag"- dat wil zeggen, huis-gemaakt bak-werk. 

Zachte thee broodjes, waarvan er al een paar in de maag van een oude kennis, die hier vanmorgen op de koffie kwam, belandden. De broodjes kwamen net uit de oven en roken - en smaakten - onweerstaanbaar.

En een citroen-taart. Oh, die was goed gelukt en heerlijk. Om je vingers bij af te likken.

Vier volle kannen koffie gingen er ook doorheen. Denen zijn koffiedrinkers tot en met!

Morgen zingen met het koor en vrijdag krijgen we oude vrienden op het eten. Daar zorgt de chef voor. 

Een volle week die afsluit met ... daarover meer een andere keer.

Uit de kunst.

 

In diverse grote zalen, kleine cafeetjes, galerijen, studios en scholen werd de kunsttentoonstelling 2023 gehouden.Natuurlijk gingen we kijken. De chef en ik fietsten naar de vroegere kaserne waar Caroline ons gezelschap kwam houden. Hij ging ook nog mee de stad door, maar de rest bekeken Caroline en ik alleen. 

Oh als ik veel geld had dan wist ik het wel. Er was zoveel moois te zien. Natuurlijk was er ook veel van ik kijk ernaar en dat was dat. Ik heb trouwens geen plek meer om schilderijen op te hangen of kunst stukken neer te zetten. Kleine troost.

Een kijkje over Gammel Havn met de brug op de achtergrond.