"Magtens Smykker"

De sieraden van de machthebbers, "Magtens Smykker".

Deze tentoonstelling wilden we graag zien, Birgit en ik en omdat ze nog en verjaardagscadeau van mij te goed had nodigde ik haar uit voor een lunch in de kelders van het slot Koldinghus en vervolgens het bezoeken van de tentoonstelling.

Niet alle sieraden waren aanwezig, want de Franse president was op bezoek en bij het galadiner moest de koninklijke familie er immers mee pronken.

Mooi om te zien; de tiara's, armbanden, kettingen vol met juwelen.

Ook de bisschoppen en andere hoogstaande adelen hadden prachtige sieraden zo te zien. Blink, blink en schitteren maar!

Tegelijkertijd werden er, in een andere zaal, designs tentoongesteld van de leerlingen van de Danish Design School. Daar waren alternatieve zowel als traditionele nieuw-gedachte sieraden te zien. 

Ook heel leuk.

Wij hadden een heel gezellige middag na een heerlijke lunch.

Lekker even bijkletsen!

We begroetten ook koning Christian de vierde, die een groot deel van zijn jeugd op Koldinghus woonde.

Hij vertelde dat koningen met gevolg destijds van kasteel naar kasteel reisden om te zorgen dat er vrede bleef in het land (en om te kijken waar nog meer belastinggeld geïnd kon worden. Als de koning met zijn gevolg de kleine stadjes/dorpjes bezocht dan moesten de inwoners hen van eten en al meer voorzien, wat soms tot grote armoe voor de bevolking leidde). Later woonden de koning en de edelen meer permanent in de kastelen en bloeiden de steden daaromheen op.

Het slot Koldinghus brandde grotendeels af toen de soldaten van Napoleon, onder leiding van maarschalk Bernadotte in het slot overwinterden en vanwege de kou de meubels en meer verbrandden, waardoor het hele slot in vlammen opging.

Maar Napoleon heeft nooit het land kunnen veroveren.

Het Deense koninkrijk is overigens het oudste ter wereld. Klik op de link en je ziet de koningen/koninginnen op een rij.

En hier een kijkje vanaf het slot over de stad Kolding.

Rijden maar!

Eerst met Caroline naar Kolding, waar ze op job-gesprek moest. 

Maandag kan ze beginnen met werk-praktijk (een soort stage) en als alles naar tevredenheid verloopt krijgt ze hopelijk snel een plaatsje als leerlinge. 

Vanaf volgende week zal ze dus met trein en bus naar haar (toekomstige) werkplek moeten, wat haar heeft aangespoord om nu toch maar eens met de rijles (theorie) te beginnen.

Toen even op de koffie bij een vriendin die ik al heel lang niet gezien had. Dat werd maar een uurtje, want we hadden het allebei druk daarna.. Maar gezelligheid kent geen tijd; ook niet al is het maar kort.

Biep-biep, zei mijn telefoon. Je nieuwe pas is klaar om af te halen.

Ach, dan rij ik toch even naar de stad. 

Nu dus ook met vingerafdruk!

De functie paspoort/rijbewijs/ziekenfonds en misschien nog wel meer zijn verhuisd naar de bibliotheek.

Veel gezelliger.

Zo kom je ook nog eens een boek tegen...

...en toeristische brochures, want de VVV zit er ook.

Dames en Heren..

Bij de kapper.

Ik had afgelopen week eindelijk een afspraak bij de kapper bemachtigd.

Het was hoognodig, want er was niks meer te beginnen met mijn haar.

Het is altijd weer gezellig bij de kapper. Mijn "eigen" kapper was weer terug van ouderschapsverlof en we hadden heel wat bij te praten. 

Onder andere: 

- "Hoe heet je zoontje? 

- We hebben hem Tristan genoemd. 

- Oh, leuk, dat hoor je niet zo vaak. Naar Tristan en Isolde. 

- Naar wie? Nooit van gehoord. 

- Ook niet dat verhaal over de twee koningskinderen en de klip van    Lorelei aan de Rijn? 

- Nee, ken ik niet. De Rijn in Duitsland. Ik ben nog nooit in Duitsland op vakantie geweest. 

- Maar je hebt zoveel gereisd !

- Ja, naar Bali, de Seychellen, Singapore, de Filipijnen, Vietnam en zo. 

- Maar nooit in Europa? 

- Nee, moet ik misschien toch eens doen".

De ene kapster babbelt over dit en de andere over datjes. Als je liever stilte wilt kun je een tijdschrift pakken of je ogen dicht doen.

Ik vind het wel gezellig, dat geroezemoes.

Een dag of tien geleden wachtte ik in de heren-kappers-zaak op de chef.

Hij werd geknipt en een andere man in de tweede kappersstoel werd ook onder handen genomen. Twee andere mannen zaten te wachten. De ene staarde in het niks voor zich uit; de andere keek op zijn mobieltje. Er werd niks gezegd. De ene klant werd vervangen door de volgende, die bij het plaatsnemen zei: "Het moet wel kort". Stilte. Knip-knip - zoem zoem.

Betalen bij de kassa: en dat was het.

Wat een verschil, nietwaar :-)

Zondag-foto-blog.

Maar eerst nog even zaterdag.

We moesten een groot reclamebord wegbrengen naar Blåvand Zoo en besloten om te gaan lunchen in het beroemde vis-restaurant.

We waren de eersten..

Ik kreeg een heerlijke schol-filet; de chef nam een garnalencocktail.

We reden terug door hevige hoosbuien.

In Fredericia waren slechts een paar druppels gevallen.

Vandaag fietsten we langs de industriehaven.

Er wordt makreel gevangen.

Het is "Cultuur-Week" in heel het Driehoekgebied (Vejle-Kolding-Fredericia) en hier worden strakjes acrobatische toeren verricht.

We fietsten terug langs de stadsgrachten.

Dadelijk gaan we de jarige Peter feliciteren!

Hoera!

Volle vrijdag.

Er zijn zo van die dagen waarvan je dacht/hoopte dat ze rustig waren. Zo ook deze vrijdag. We begonnen met het aanbrengen van "dusted folie" op een paar ramen in een school. Dat verliep zonder noemenswaardige problemen. 

"Als we klaar zijn, dan houden we de rest van de dag vrij" zei de chef.

...En toen belde Frede; hij kwam langs met een verzoek om een ontwerp voor een verkeersbord/spelende kinderen.

Terwijl de chef hiermee bezig was kwam Ove M. Hij wilde folie op een paal om de sneeuw bij zijn hutten in Noorwegen te kunnen meten.

Hij was de deur nog niet uit of de broer van onze vroegere buurman stapte naar binnen. Zijn moeder heeft zojuist een winkel geopend met feestjurken. Er moesten visitekaartjes worden ontworpen en raamdecoratie.

Ik nam de auto en kocht een nieuwe mat voor in de berging. De oude was kaal versleten en we sleepten alleen maar zand, stof en bladeren mee naar binnen.

In een andere winkel kocht ik een mat voor de badkamer boven en omdat ik toch in de buurt was reed ik even langs de kringloopwinkel van het Rode Kruis.

Ik nam twee boeken mee van Camilla Läckberg (2,50 Euro p/stk):

3 handwerkbladen (0,25 Euro p/stk)

2 stapels "Anders And" - zo heet Donald Duck hier, 

(2 Euro per stapel).

En ik nam ook een jongensboek mee voor de jongste kleinkinderen.

(1.75 Euro )

Ik heb alle Deense Kronen maar even omgerekend. 

Veel leesplezier voor weinig geld.

Toen ik thuiskwam was iedereen de deur uit en wij namen de fiets naar het strand, dat al aardig leeg begint te lopen.

Moestuin

Mijn oud-collega kwam op de koffie en bracht een zak appels mee. Ze zijn nog een beetje aan de zure kant, daarom maak ik er appelmoes van. De eerste keer dit seizoen.

Ook onze boom hangt vol met appels.
Ze zitten nog goed vast, dus even wachten met de oogst.

We maken er -natuurlijk- appelmoes van, maar veel van de appels worden omgezet in appelgelei. mmmmm.

De chef heeft alvast 150 bakjes gekocht om de gelei in te bewaren ; de optimist!

Wie bewaart heeft wat.

We hebben - net als iedereen - volop tomaten en komkommers, maar de rest van de moestuin liet het afweten. Op de bessen na, maar die waren net rijp toen ik naar Nederland ging en zijn achtervolgend door de merels opgepeuzeld. 

De rabarber stond maar te staan zonder groei.

Ach ja, toch heb ik liever zo'n heerlijk warme en droge zomer dan die vreselijke regenzomer van vorig jaar.

Dat maakt het werken met "grote" opdrachten gemakkelijker.
Zo fijn dat we een helpende hand kregen van schoonzoon en dochterlief.

Ik ben aan het snoeiwerk begonnen - tussen de bedrijven door.
De jasmijn is gesnoeid, de twee forsythia's, de dooie takken van de braam en een gedeelte van de seringenboom. Ook knipte ik twee grote wilde rozen in kleine stukjes en veegde het terras.

Nou de rest nog....

Crime.

De Deense crime-series zijn in hoge koers. Daarom werken Duitsland en België nu mee aan de internationale crime-serie:

"Moord zonder grenzen".

Gisteren was de eerste aflevering en het wordt weer spannend!!

Het begint in de Marsken in het uiterste puntje van Zuidwest Jutland.

Marsken kun je vertalen in moeras, maar eigenlijk is het meer een laaggelegen polder.

Het internationale team is bij elkaar gekomen om de zeven moorden op te lossen.

De serie is in acht delen.

Een ander plaatje wat ik uit de krant haalde is dat van het schip van Roald Amundsen, dat naar de noordpool voer.

Daarvan kwam het niet terug, maar zonk in de Canadese wateren..

Nu is het terug in Noorwegen; in Bergen.

Gewoon een mooie foto: