In de gevangenis.

Wat moet het vreselijk zijn om in de gevangenis te zitten. In het voorarrest - in het huis van bewaring, in afwachting tot je zaak helemaal uitgeplozen is. 

Ik was tolk vandaag. Video-tolken.

Na het afgeven van mijn mobieltje en nadat ik door de scanner was daalde ik samen met de verdachte en zijn advocaat af naar de geluidsdichte kelder, waar we in een kleine ruimte met een groot scherm zaten om te horen hoe lang de rechter zijn voorarrest ging verlengen.

Poeha, je zou acute claustrofobie krijgen als je hier alleen zat. De deur achter je gaat op slot, gepaard met het rammelen van een dikke bos sleutels.

Na drie kwartier werden de advocaat en ik losgelaten; de verdachte kreeg er vier weken bij.

Nee, dan was het veel gezelliger gisteren bij de jaarlijkse julefrokost - de Christmasparty van het Lunakoor.

Ik zit in de "feestcommissie" dus wij moesten voor alles zorgen; het eten (we hadden tapas besteld - die waren heerlijk), de feestelijk gedekte tafels, geprinte liedjes (6 stuks ), een kerstquiz, het pakjesspel, iets voor bij de koffie (Hanne had zelf zalig confect/snoepgoed gemaakt) het welkomstwoordje en het verlopen van de avond.

Wendy maakte op het laatst een paar foto's waar we bijna allemaal opstaan. Natuurlijk waren er ook een paar die wegens werk of ziekte niet aanwezig konden zijn, maar zo is het nu eenmaal.

What did you do today? In foto's.

 Ik breide sokken gisterenavond;

 maakte een foto van de volle maan uit het raam van de bijkeuken;

 mocht het derde advent-pakje openen (die lieve schoondochter);

 zong in de kerk van Egeskov samen met ons Lunakoor;

 maakte foto's van een hardwerkende eega en zoon;

 die in de keuken van dochterlief aan het werk zijn;

ik trakteerde op de gisteren gebakken klejner.

De donkere dagen

Is het bij jullie ook zo donker?

Hier is er altijd wel een lampje dat brandt, zo donker is het.

Gisteren "vierden" de Scandinaviërs de donkere dagen met Lucia optochten in het hele land. Lucia - het licht.

Wij gingen op kerstcadeau-jacht en hebben bijna alles binnen! Het begon me namelijk een beetje op de zenuwen te werken; kerstmis is al zo dicht bij. De zondag voor de kerst komen zoon met familie; dan kunnen we cadeautjes uitwisselen.

Deze week staan naast wat gezellige dingen ook een hoop afspraken bij tandarts, diabetescontrole voor de chef, werk dat af moet in de firma en een keuken bij dochterlief die nog in puin ligt.

We kochten ook een eend (gebraden eend staat er op het kerstavond diner; als gewoonlijk). En vandaag bakte ik klejner. Dat hoort ook bij de Deense Jul.

De kaarsen zijn aan; in de kachel brandt een heerlijk vuur; ik heb de gordijnen dicht; lekker knus.

(Ik krijg alleen de chef niet overgehaald om onze oude stereo-installatie te verplaatsen zodat de muur naast de vitrine kast vrij komt. Ik kan het zelf niet: iets met luidsprekerkabels en zo. Tja; hij werkt al hard genoeg...misschien ooit..In januari?)

Duizend dingen dagen

Wij waren vanavond even naar de verjaardag van onze stad.

Fredericia wordt zondag 369 jaar.

Dat is exacte kennis want Fredericia is een aangelegde stad, in het leven geroepen door koning Frederik de zevende.

Het was de bedoeling dat hier 's lands hoofdstad kwam te liggen, maar een aantal oorlogen met de Pruisen en andere problemen vraten de schatkist leeg en deze aangelegde stad bleef ook leeg.

Totdat men de vervolgde Hugenoten uitnodigde en de stad een vrijstaat voor alle religies maakte.

De gereformeerde kerk vierde in oktober haar 300 jarig bestaan.

Fredericia heeft de best bewaarde stadswallen in Scandinavië ( die gaan ze renoveren zodat ze nog meer lijken op de oorspronkelijke wallen) en de stad is van oudsher een garnizoensstad.

Nu hebben we ook een beroemd theater - niet het gebouw maar juist de inhoud reikt  tot ver over de stadsgrenzen.

Dat vierden we vanavond in het theater.

Natuurlijk met het stadslied. 

Is dat niet leuk; een stad die haar eigen lied heeft.

Iedereen stond op en zong mee; de burgemeester zong voor.

Vier acteurs/zangers van de musicalacademie namen het over.

Zij zongen heel wat beter dan Bryan Rice, waar we afgelopen zondag een concert van bijwoonden.

Die kletste meer dan hij zong en niet alles was even zuiver van toon, tjaaa..

We hadden wel van te voren een fijne lunch gehad in het bijhorende 

Hindsgavl slot

Prachtige omgeving, eten uit de kunst. Elk hapje was exclusief.

Dit was ons "Julefrokost"; we zijn per slot van rekening toch een firma! En die houden julefrokoster (met hun personeel ;-))

Dit zijn de dingen tussen -al dat werk-in.

Want natuurlijk is het altijd druk in de zaak zo net voor kerstmis.

Druk druk!

Daarnaast het helpen bij het opknappen van dochters huis....

Het is net alsof de dagen veel te kort zijn.

Honinghart

 Op een honinghart hoort een poëzieplaatje.

Een engeltje

of een kerstman
of iets anders kerstigs...

We stonden in een lange rij voor de bakkerij in "Den Gamle By" in Aarhus om 2 honninghjerter, 4 hindbærsnitter en 4 kransekager te kopen. Voor de thuisblijvers. Ouderwetse recepten; de lekkerste die er zijn! Wij waren niet de enigen die dat vonden.

Een Juletur - een kerst-uitje hoort er bij.

Dit jaar bleef de morfar thuis om te sleutelen aan de elektra bij Sandra en reed ik met drie kleinkinderen naar Aarhus.

We besteden deze keer de meeste aandacht aan het oude gedeelte; de jaren 18- tot 19 honderd.

Je kunt ALLE huisjes binnen en overal zijn de voorbereidingen voor kerstmis aan de gang. Van arm tot rijk. Wat er in de keuken gefabriceerd wordt, hoe de eventuele kerstboom versierd was, hoe de kleermaker werkte, de boekbinder, de apotheker, de meubelmaker, de weverij en noem maar op. Hoe de mensen woonden, werkten en gekleed gingen. 

Een levend openluchtmuseum.

We gingen (weer) koffie drinken in de tearoom uit de jaren dertig.

We liepen door oude straatjes en over een ouderwetse kerstmarkt. 

We bekeken de oranjerie en de winkel waar ze in de zeventiger jaren televisies verkochten. Wat waren die dúúr in verhouding tot nu! Levensmiddelen daarentegen waren goedkoop en wat was er veel ingeblikt. We keken rond tot we vonden dat het genoeg was en reden naar het centrum van Aarhus, waar we wat winkels keken en daarna gingen eten.

Een gezellig dagje zit er weer op.

Winterlicht

Het middelste gedeelte van onze straat is een grote lichtzee. Een kermis van lichtjes, sneeuwpoppen, opgeblazen kerstmannen en neonborden met "Glædelig Jul" erop.

Je moet er maar lol in hebben.

Ikzelf vind dat "iets minder" ook mooi is en sinds gisteren hangen de lampjes weer onder het dak.

Het is nog niet donker en het licht in de werkplaats is nog aan.

Dan is het effect wat minder.

Ik ga rillend naar buiten om en nieuwe foto te maken.

Hier is het avond.

De werkplaats is dicht; licht uit, verwarming op laag.

Ach, ik vind het best gezellig.

Van mij mogen de lichtjes tot februari hangen.

Prik

Ik was afgelopen donderdag toch maar even naar de dokter gegaan, want de grote bult op mijn gestoten en blauwe been wilde maar niet slinken.

Twee artsen bogen zich over het been en besloten om me naar de polikliniek der chirurgie te sturen.
Daar was ik vandaag (heerlijk snel allemaal nietwaar) en de vrij jonge arts zei "dat het na een poosje echt zou slinken en verdwijnen".
Maar het was wel een grote uitstulping, vond hij.
Hij betaste de bult, keek naar de zwelling die naar mijn voet trok en plotseling kon hij zich niet inhouden: "zal ik erin prikken?".
Ik zag zijn ijver.
"Jaaa, doen!" zei ik. Ik ben die bult echt zat.
Hij nam een joekel van een spuit; met een tien centimeter lange naald, maakte de plek heel goed schoon, legde watten op mijn been en ...prik!
Er kwam....niks.
Hij probeerde een paar keer opnieuw te zuigen, maar er kwamen slechts een paar piepelende druppeltjes.
"Gedroogd bloed; niks aan te doen mevrouw.
Het lichaam moet zelf zorgen voor de schoonmaak".
Gelukkig is het niets ernstigs. Het doet ook geen pijn. 
Over een maand terugkomen als het er nog hetzelfde uitziet.
Hello bulge.