Over dingen en doetjes in Denemarken.

maandag 30 september 2019

Een jarige.


HOERA !!!



Carl is morgen jarig en we hebben het gisteren gevierd.
Met cupcakes die Caroline maakte en natuurlijk ook met een taart met tien kaarsjes erop!


Hij blies de kaarsjes uit maar wilde ook leren hoe Morfar die met z'n vingers uitkneep. 
Dat kan hij nu ;-)

En zo werd het weer maandag...
Met zon en regenbuien en hevige windstoten.
Met een lange mail met geluidsbestanden die ik op de website
van het koor moest plaatsen.
Ik moest er weer even in komen...maar het lukte.
(ik ben er wel een uurtje mee zoet geweest)






zaterdag 28 september 2019

Cabaret en zo.

Cabaret, of Kabaret zoals je dat hier schrijft.
Daar gingen wij vanmiddag heen.
Met liedjes van Liva Weel
die niemand van jullie waarschijnlijk kent.  
Die liederen stammen uit de tijd van de musical Cabaret; uit de tijd van Edith Piaf of Wim Sonneveld.


Totally Danish...
(en heel leuk!)

Ik had een tijdje geleden al kaartjes gekocht via Ældresagen, een vereniging van en voor ouderen. Tja, ik ontkom er niet aan, dat ouder worden, dus kan ik net zo goed van de voordelen profiteren.
Goedkopere tickets én koffie met gebak tijdens de pauze.
De chef gromt een beetje; hij vindt het helemaal niet passen dat we tussen "de oudjes" zitten. Ha!


Een theebroodje met boter en een stuk taart. We hebben het avondeten maar overgeslagen.

Vanmorgen hebben we de kas leeggehaald.
En die paar appels van dit jaar geplukt..


Kleine oogst, maar ik kan er toch een paar appeltaarten van bakken en van de druiven heb ik sap gemaakt. 


vrijdag 27 september 2019

Bruine saus.

Ik heb ook een label dat gaat over echt Deens eten.
En echt Deens is Brun Sovs (uitspraak broen saus). 
Geen jus, geen sauce maar gewoon saus!


Toen ik hier kwam wonen vond ik het helemaal niet lekker. 
Zo'n "zware" saus over je aardappels, buh...
Maar alles went en het hoort nu eenmaal bij de klassieke Deense keuken.
Er is geen herfstdiner of geen kerstdiner zonder de bruine saus.
(er is zelfs een vereniging hier voor "het bewaren van de bruine saus" omdat die dreigde te verdwijnen. Tja, de jongere generatie eet het geloof ik alleen met kerstmis).

Enfin, de Deense bruine saus - voor bij de aardappelen - die maak je als volgt:

Benodigdheden: 

10 gram boter (of meer)
2 grote uien, gesneden in dunne ringen
1,5 theelepel zout
3 dl. water
250 dl room 
Japanse sojasaus
peper
sausbinder of gewoon bloem

Laat de boter bruin worden in de pan. Voeg uien en zout toe en braad het bij middel warmte ongeveer 5 minuten; af en toe roeren.
Voeg het water toe en kook het bij hoge temperatuur in ca. 2 minuten. Haal de uien eruit. Voeg de room toe, de sojasaus, zout en peper en breng alles aan de kook. Neem de pan van het vuur en roer met de garde de sausbinder/bloem er onderdoor. Ca.1 minuut.
Voeg kulør erbij en proef.

Kulør, da's ook zoiets . Kulør betekent kleur en dat koop je hier in kleine flesjes. Je doet drie à vier druppels in de saus om hem die speciale bruine kleur te geven. Eigenlijk is het gewoon gebrande suiker met wat soja, of caramel...Je kunt ook zelf een donkere fond maken en/of  bewaren en dit gebruiken. Dat deden de koks vroeger (en nu nog steeds).


PS: ik moet er wel even bij vermelden dat het meestal de mannen zijn die hiervan smullen...

donderdag 26 september 2019

Herfstig

Herfstig.
Veel te vroeg naar mijn zin.
Ik mis het vroege ochtendlicht.
Ik heb weer kousen aan; en een jas als ik op de fiets zit.
Dikke wolken schuiven voorbij; ik maak een flinke wandeling als de zon tevoorschijn piept.



We zitten weer in de routine van de gewone dag.
Ook goed.
Even bij de buurvrouw langs om te horen of alles goed is. Nee, schoonzoon ligt in het ziekenhuis.
Het staat er ook niet al te best voor bij onze "over"buren. De man is zwaar dementerend en de vrouw komt morgen thuis na een paar weken ziekenhuis. Telefoonnummer doorgegeven aan hun dochter, zodat ze ons kan bellen "als er niemand opneemt".
Koffiedrinken bij een vriendin en lekker bijgekletst. 
Gezellig.
Mandarijntjes meegenomen; 
daar begint het nu weer tijd voor te worden.

En 's avonds de kachel aan.
Heerlijk!

September Blue
Your head spins round on a Monday
And the daylight's in your eyes
How you laughed and cursed tomorrow
Now he's standing by your side
You touched the stars at midnight
The whole world seem to shout 'Hello'
Now your throat is tired and heavy
And only one can go
I'll be all right though I may cry
The tears that flow they always dry
It's just that I would rather be with you now
And every time I see that star
I will say a prayer for you
Now and forever September blue
I'll be



zondag 22 september 2019

Graag een broodje kaas.

Nog even iets over de terugreis.
Wij hadden 12 uur in het vliegtuig gezeten; daar word je echt een beetje flauw van.
Overstappen op Schiphol met een heel ruime tijdmarge van 5 uur.
"Oh, ik wil zo graag een broodje kaas" zuchtte ik.
Na de rijst en mie...een Hollands broodje kaas.
Het water liep me al uit de mond.

Helaas; gewone broodjes met kaas (of ham of ei) zijn uit de mode. Op Schiphol zijn ze in ieder geval niet te krijgen.
We namen iets bruins, met wat kaas en heel veel salade en een of andere dressing erover die ik niet lekker vond...
Ben ik de enige die het zachte broodje met kaas mist?

Of is Schiphol té internationaal voor zoiets oer-Hollands?

zaterdag 21 september 2019

Nog iets over de taal

Ik verstond er niks van, dat Balinees.
Het klinkt ook meer alsof ze een wasknijper op hun neus hebben, want ik denk dat het woord voor koffie van Nederlandse herkomst is, namelijk kopi.


Zie hier een politieauto.
En taxi schrijf je gewoon als taksi.


Kijk nou zelf. Dit hangt er in een bladkiosk.
Ik kon alleen inspirasi lezen.


Eb en vloed aankondiging.
Dat staat hier in het Engels, maar daar zijn velen niet zo goed in.


Koperasi.
Dit bord hangt bij de lokale Pasar.


En tot slot knipte ik dit in de boekhandel op het vliegveld van Bali.
Allemaal (de meeste) boeken gaan over zelfinzicht, zelfhulp en psychologie.
In het Engels, dus niet voor de gewone man.
De kinderen gaan zes jaar naar de lagere school. Het duurste van naar school gaan is het verplichte schooluniform. 
Daarna is er een middelbare school en er universitaire opleidingen. De meeste meisjes komen niet verder dan lagere school en soms de highschool. Meisjes gaan trouwen en inwonen bij de familie van hun man. Heel traditioneel zorgen zij voor de de ouderen (die op hun beurt weer voor de kleinkinderen zorgen), maken eten, zorgen voor de dieren, staan voor de ceremonies en hebben kleine winkeltjes. 
Een wetenswaardigheid is dat baby's het eerste halve jaar van hun leven niet op de grond mogen komen; ze worden gedragen.


Ik heb nog een hele hoop foto's van Bali, maar nu is het genoeg voor dit blog. Jullie zouden er anders moe van worden:-).

Vanaf de volgende blog gaan we weer over naar de gewone Deense dagelijkse dingen.

vrijdag 20 september 2019

Eten en drinken op Bali

Nog even iets meer uit Bali.
(gewoon niet lezen als het je verveelt)


Dit was de eetzaal van het hotel.
Geen ramen en deuren; bambusmatten als de zon te veel verblindde.
Uitzicht op het zwembad.
Heerlijk!!!!


Aan de andere kant van de eetzaal was het ochtend buffet.
In de warm-houd-schalen vond je bacon, mie goreng en nasi goreng.
Dat eet ik toch liever niet 's morgens.
Maar je kon ook eieren krijgen, gebakken naar wens. Of pannenkoekjes, toastbrood, wat fruit en cornflakes met melk.
Wat wil een mens nog meer.


Vers geperst sinaasappelsap in een strandcafeetje.
De lepels werden altijd op deze manier erbij gelegd.


Nasi campur, mmmmmm.
Onder de bambushoed zit de rijst.


De lekkerste Radler ter wereld.
Bier op Bali bevat slechts 2% alcohol.


Bananen in de supermarkt.
Ik heb nog nooit zoveel verschillende soorten bananen gezien.
Grote bruine om te bakken (juist - de pisang) hele kleintjes en alles er tussenin.


En vissertje in de ochtend.



Er wordt weinig vlees gegeten en dan nog meestal kip.
Ze eten zelfs de kippenpoten...


Natuurlijk moesten wij een jonge kokosnoot proberen.
We deelden hem, want er zit veel sap in. 
Het smaakt een beetje als appelsap.


Dit zijn onrijpe cacao vruchten. Ze gaan van groen naar rood en tot slot naar geel. Dan zijn ze rijp.
We zagen dit op de Luwak koffie plantage.



Een luwak is een aap die lijkt op een beer en een vos.
Zij eten de beste koffiebonen en poepen die uit.
Die bonen worden goed gewassen en ondergaan daarna het hele proces van roosteren enz.. Tot slot krijg je dan de duurste koffie van de wereld. We namen een zakje mee voor zoonlief, die een echte koffie liefhebber is.


Dit is rijst, geplant in de orchideeëntuin.


Hier groeit vanille. 
Dat is ook een woekerplant; wist ik dus ook niet.


En warempel; de laatste dag van ons verblijf ontdekten we een donut café. Even iets anders dan rijst en mie.


Als je saté vraagt krijg je twee stokjes met drie minuscule stukjes vlees en weinig saus. Deze saté grill's zijn 10 cm lang.
Het vlees wordt heel hard gebakken.
Maar alles is lekker en vol van smaak!



Alles kost geld, maar Bali is erg goedkoop.
Hier waren we heel vaak miljonair....



donderdag 19 september 2019

Culture


Ik schreef al eerder dat er overal tempels zijn. Een plaats om offerdingen te brengen. Dat werk doen de vrouwen en de kunst van bambusbakjes maken en versieren wordt van moeder tot dochter overgeleverd.



Hier komen een paar vrouwen terug van een ceremonie.


 Nee, je moet liefst niet op de bakjes trappen.


De chef ging naar de barbier en ook hier op Bali worden er maar weinig woorden gewisseld in een mannen salon.


 Ook weer geleerd. Een dokter Gigi is een tandarts.


We bezochten een vogelpark; heel mooi.
Gras is er weinig op Bali. Die is de groene bodem.


 Zie je die orchidee vooraan op de boom? 
Orchideeën zijn woekerplanten, net als maretakken.
Nooit geweten.


Hier stond ik op de weg boven en kijk uit op de lager gelegen boetiekjes met daarachter de rijstvelden.
(Ubud).


 Ik bezocht het kleine museum le Mayeur, waar deze Belgische schilder woonde met zijn Balinese vrouw Polock.

Veel schilderijen hebben te lijden van de harde zon en/of de regentijd en over het algemeen schort er nogal wat aan het onderhoud. Dat geldt voor dit museum, maar ook de tempels en godenbeeldjes zijn erg verweerd. 


 De schilder en zijn vrouw woonden in dit huis, 
dat nu museum is.


 De tussendeuren van het ene vertrek naar het andere zijn smal en hebben hoge drempels. Het is net alsof je door een kastdeur stapt.


Deze twee foto's zijn van het Bali-museum in Denpasar, de hoofdstad. 
Ik vermoed dat de portier al zijn vrienden belt als je de entree betaald hebt. We werden belegerd door door straatverkopers die kalenders, fluitjes, schilderijen en batik aanboden.
Daar word je gewoon moe van...




In de smalle straatjes van Denpasar werd ook een bruiloft gevierd.
We zagen het aan de versiering, want je moet wel een uitnodiging hebben.


En een paar dagen later zagen we ook de "Barong Kris Dance" over het eeuwige gevecht tussen het goede en het kwade..



Het orkest. 
Trommels en xylofoons.




Eind goed, al goed.