Weekend?

Ik moet bekennen dat we 's morgens wat later opstaan en ruim de tijd nemen om te ontbijten. Maar tot nu toe is er elke dag nog werk geweest in de firma. Niet zoveel dat we er een dagtaak aan hebben, maar genoeg om de dag te breken.
Gisteren reden we naar Odense om op een bouwplaats huisnummers op de brievenbussen te zetten. En nee, we gingen niet op bezoek bij schoondochter en kleinzoon. We doen netjes wat we moeten doen. Wegblijven! 

Het was mooi weer om te rijden. En heel weinig verkeer. Wat geeft dat een rustig rijgedrag bij de mensen! Ongelooflijk.

En weer terug dus. Alles is toch dicht; zelfs IKEA.

Vandaag waren al iets voor twaalven klaar.

We namen de fiets en reden langs de haven waar enkele vissers, met de geboden afstand probeerden iets aan de haak te slaan.

Even langs het strand en meteen maar wat insuline meenemen.

Hier is het hamsteren gelukkig al na twee dagen gestopt. 

Het gekke van het hamsteren was dat veel mensen bergen toiletpapier kochten?! Waarschijnlijk omdat ze een filmpje hadden gezien van het inslaan van wc papier in Australië zonder er bij stil te staan dat de Australiërs vaak geen winkel dicht in de buurt hebben.

Hier is alles te koop, behalve "håndsprit". Maar gewoon goed je handen wassen is zeker net zo goed.

Bij de bakker mogen er maar vier mensen tegelijk in de winkel; bij de supermarkten zijn afstandslijnen.

We reden nog even door de stad. Die was uitgestorven. De winkels mogen best openblijven maar als er toch geen mensen komen....

Nog nooit eerder gebeurd.

Nee, deze woorden zijn niet allemaal van mij, maar ik las het in het dagblad "Information".

For tænk, at vi med vilje ofrer vores job, frihed og økonomi for at redde vores ældre. Det er nyt, og det er fantastisk

Bedenkt dat wij uit eigen wil onze jobs, vrijheid en economie opofferen om de ouderen te redden. Dat is nieuw en dat is fantastisch.

»Det utrolige ved coronakrisen er, at vi lukker økonomien ned for at redde millioner af mennesker, som stort set er økonomisk uproduktive. Dem, virusset rammer, er jo i forvejen de mest udgiftstunge borgere, og nu gør vi millioner af unge arbejdsløse, lukker skoler og universiteter for at redde dem,« siger Adam Tooze.

Het ongelooflijke van de coronacrisis is dat we de economie op een laag pitje zetten om miljoenen mensen te redden die grotendeels economisch "niet-productief" zijn.

Het virus treft juist degenen die het meest kostenintensief zijn en nu sturen we een miljoen jongere mensen de werkeloosheid in, sluiten scholen en universiteiten om de zwakken te redden, zegt Allan Tooze (Brits/Duitse economie-historiker)

At vi er villige til at ofre så meget for at redde de ældre, viser, at det gamle slogan – It’s the economy, stupid – er forkert. Det her handler ikke om økonomien, slet ikke. Det handler om livet. Og det synes jeg ikke, vi har set før. Folk taler om det her som en krig, men set fra samfundets perspektiv er det det modsatte: Vi vil ikke ofre de her mennesker. Vi vil faktisk gøre alt for ikke at ofre dem.«

Dat we bereid zijn om zoveel offers te brengen om de ouderen te redden toont dat de oude leuze -  It’s the economy, stupid - verkeerd is. Dit gaat niet om de economie, helemaal niet. Dit gaat om het leven. En dat hebben we geloof ik niet eerder gezien. De mensen praten alsof het een oorlog is, maar vanuit een samenlevingsperspectief is het het tegenovergestelde. Wij willen deze mensen niet opofferen. We doen eigenlijk alles om hen niet ten offer te laten vallen.

Allan Tooze is pt. aangesteld op de Britisch Columbia universiteit en woont in New York.

»Det triste ved et samfund som det amerikanske,« siger han og ser ud ad vinduet, hvor solen skinner, og folk går omkring.

»Det triste er, at se på den kollektive afvisning af at bringe det offer, som kan redde de ældre. De folk, jeg ser på gaden lige nu, vil ikke stoppe deres liv for det. De vil ikke blive hjemme, men siger grundlæggende: I don’t give a shit.«

– Er det derfor, du er hjemme i dit køkken klokken tre om eftermiddagen …?

»Ja. Det er jo det, vi kan gøre. Bliv derhjemme.«

Het trieste in een samenleving als de Amerikaanse , zegt hij, terwijl hij uit het raam kijkt waar buiten de zon schijnt en de mensen rond lopen.

Het trieste is de collectieve afwijzing om dit offer, dat de ouderen kan redden, te brengen. De mensen die je nu op straat ziet willen hun leven daarvoor niet op pauze zetten. Zij willen niet thuis blijven, maar zeggen feitelijk: I don’t give a shit.«

- Is het daarom dat U op nu om drie uur 's middags thuis bent?

Ja. Dat is het wat we kunnen doen. THUISBLIJVEN.

Wat doen de Denen?

Die zingen.
Net als de Italianen.
Vanaf de balkonnetjes in de stad.
Ook hier in de stad. Ik zag het op Facebook.

Of we zingen mee met liederen op de computer.
Christina, een van onze eerdere dirigentes, zet zich elke avond achter haar piano en nodigt ons uit om mee te zingen. Ze kan ons niet horen; wij haar wel. Maar ze kan ons wel zien.
Zo smeren we onze stemmen toch een beetje.

- fordi det giver mening at synge sammen

Hej med dig Hvis du har læst med de sidste par mails, ved du, at jeg laver fællessang online om aftenen i denne tid. Hvis det ikke er noget for dig, så spring over disse mails, jeg skal nok vende tilbage til mere almindelige input når vi er på den anden side af dette. Og hvis det er noget for dig og du har brug for en pause fra corona tænkning og for at lige at trække vejret og mærke dig selv, så læs videre. Vi synger for at være fælles om noget, for at trække vejret, for at udtrykke os. Og det skal der være plads til. Det har vi brug for, ikke mindst nu. Så derfor arrangerer jeg fællessang i aften - hjemme fra din computer. Det er ikke en livestream men et møde online - du kan se de andre, som er med. Og det er ret livsbekræftende. Vi mødes kl. 20.45 og synger 4 sange sammen. Tirsdag synger vi disse sange (ja, der er Benny Andersen tema :-) ) På linksene under sangtitlen finder du teksten. Hilsen til forårssolen https://www.festabc.dk/1/hilsen-til-forårssolen Svantes sorte vise https://www.festabc.dk/1/svantes-sorte-vise Svantes lykkelige dag https://www.festabc.dk/1/se-hvilken-morgenstund.

Soms is het internet ietsje langzamer dan we gewend zijn. Dat komt waarschijnlijk omdat er zoveel mensen "op zitten" - net als de vogeltjes hierboven.
De kinderen krijgen ook hun onderwijsmaterialen - hun huiswerk - vis de computer. Maar ja, in een keer een miljoen jongeren op het net!! dat vraagt om langzaamheid. Er wordt aan gewerkt, zegt de regering.
Er wordt ook gewerkt aan compensaties voor het bedrijfsleven, de mensen in loondienst en hulppaketjes voor de kleine zelfstandige zitten er aan te komen (dat moet ik eerst zien, bromt de chef).
De gemeente betaalt alle rekeningen per omgaande en slaat voorraden papier, pc dingen ed.in. Bouwprojecten worden naar voren geschoven en nog wat andere dingen.

De restricties op het gebied van de volksgezondheid worden verhoogd. Geen feestje bouwen mensen, niet met veel volk de supermarkt in, geen tandarts of kapperbezoekjes, niet met z'n allen op de speelplaats of in de dierentuin. Betalen met de pinkaart of telefoon. Wel graag on-line eten laten bezorgen om de kleine zaakjes te helpen en: afstand houden! 

Dat doen we dus maar.
Elke dag is er een persconferentie om ons op de hoogte te houden van de stand van zaken en vanavond hield ook de koningin een kleine toespraak.

Saai?  Ach...Wij hebben nog steeds wat orders, maar dat zal na deze week wel minderen. En als het mooi weer is, net als vandaag, dan fietsen we een flinke ronde. Vandaag kregen we extra beweging. Net toen we het verste van huis waren stopte de batterij van de fiets van de chef en hij kwam niet meer op gang.
Om beurten hebben we die zware fiets naar huis getrapt - natuurlijk in tegenwind en vele heuveltjes op. Maar het regende niet! Dat is veel waard.

Zonnig en koud.

Een blauwe hemel, een wintertemperatuur van 5 graden, weinig wind en alle tijd van de wereld.

We namen de fiets en reden een rondje over de stadswallen.
Daar worden nogal wat bomen geveld om de wallen hun autentieke aanzien terug te geven.

Er waren heel veel mensen op de been. Overal wandelaars. Op de wallen, bij het strand, bij de stadspoorten. Het mooie weer lokte velen naar buiten en ...iedereen heeft tijd zat. 
ALLES is namelijk dicht.
De restaurants, de bioscoop, het muziekhuis, de bibliotheek, zelfs het arbejdsbureau blijft de volgende 14 dagen gesloten.
(de winkels zijn wel open)
Om 12 uur gingen ook de grenzen dicht.

Het is stil op straat. De hamsteraars hebben alles binnen; wij hebben niet zoveel nodig. Wat een rust zeg!
Natuurlijk is de oorzaak hiervan een serieuze kwestie. Bedrijven, restaurateurs (de tijd van de confirmaties, ergo "grote feesten" komt eraan) de verhuurders van zomerhuisjes, de kleine zelfstandigen en vele anderen zien hun toekomst bedreigd worden. 
De corona crisis heeft grote gevolgen en zal waarschijnlijk uitlopen op een economische crisis. Wat dan?

Kijk er zijn al vele crisissen geweest. Er is veel veranderd in mijn levensjaren. Van zwarte handen in de fabrieken naar witte stofjassen. Van geld in een loonzakje naar bankconti. Geen kolenmijnen meer maar windmolens.  
Na een flinke crisis, als we allemaal plat hebben gelegen dan ontstaan er nieuwe projecten, werkwijzen, ontdekkingen, methodes, gedachten en overwegingen. 
De vogel Phoenix herrijst.
We zullen anders moeten ageren en reageren - anders doet de natuur dat wel voor ons! Hoe?? Daar ben ik best wel benieuwd naar.

Voor op het brood: Rullepølse.

Af en toe maakt de chef zelf "rullepølse" (rond vleesbeleg).

Ik maakte foto's van het proces.

Hij kocht "et slag" bij de slager.

Dat is het borststuk van een varken waar de rib aan vast zit.

Dit werd gekruid met droge en verse kruiden en er werden drie blaadjes gelatine in gelegd.

Daarna werd het vlees in elkaar gedraaid en met draad ombonden.

En toen moest het gekookt worden.

Met een bouillonblokje erbij.

Een uur en drie kwartier. In de grootste pan die we hebben.

Hier is de houten vorm waar het vlees wordt ingelegd.

 Deksel erop en stevig vastschroeven.

Na een nachtje in de koelkast is het klaar.

Mmm, het ziet er goed uit.

En het smaakt heerlijk!

Corona maatregelen.

Het coronaviris verspreidt zich snel. Het schijnt dat ons land (Denemarken) een van de landen is waar het aantal besmette zich snel verdubbelt. Daarom grijpt de regering in.

De scholen zijn dicht. 
De crèches zijn dicht.
Overheidsinstanties draaien met een crisisteam.
Verzamelingen en evenementen met meer dan honderd mensen worden meer of min verboden.
De bussen en treinen nemen minder passagiers mee.
Alles is afgelast - de volgende 14 dagen.
En dan maar zien of het helpt.
We zijn een landje met weinig inwoners, ergo niet zoveel ziekenhuizen. En die ziekenhuizen moeten het aankunnen. Vandaar.

Er is noodopvang voor crèches en naschoolse opvang, maar de mensen helpen elkaar. Wie plaats heeft vangt wat extra kinderen op. Bij schoondochter zijn er op dit moment drie kinderen. 
Laten we hopen dat deze gewilligheid voortzet. Solidariteit is een goed begrip in theorie. Hopelijk ook in de praktijk!

Take care!

Cookies

Cookies zelf bakken.
Dat is een fluitje van een cent!

Je hebt nodig: (een portie - 20 grote cookies)
150 gr zachte boter
125 gr suiker
125 gr bruine basterdsuiker
2 theelepels vanillesuiker
1 ei
250 gr bloem
1 theelepel natron
1 theelepel grof zout ( de volgende keer doe ik er maar een kwart       theelepel in; ze zijn aan de zoute kant)
1/2 theelepel bakpoeder
Grofgehakte chokolade en/of smarties of sukaat of citroenschil of...

En zo maak je ze:
Roer boter, suiker, basterdsuiker, vanille en ei onder elkaar.
Meng de bloem met natron, zout, bakpoeder en de chokolade.

Verdeel het deeg in 20 stukken en maak er balletjes van.
Zet ze met wat afstand op de bakplaat en druk ze een beetje plat. De koeken vloeien uit!
Bak ze in de oven tot ze goudbruin zijn. Laat ze afkoelen en gebruik een spatel om ze van de bakplaat te nemen.

Baktijd: 10 - 12 minuten bij 175 graden (warme lucht oven)