Van een restje verjaardag, een nieuw raam en wandelen over de stadswallen.

Op de 30.april, de verjaardag van mijn gemaal, haalde ik smørrebrød.

Even buiten wachten op mijn beurt.

Zaterdag (gisteren dus) werd het nieuwe raam erin gezet.

Wat fijn met een handy man en een even zo handy zoon!

 Wij gingen wandelen op de stadswallen.

Ivona, Philip en ik. 

Op de buitenste ring heen en via de binnenste weer terug.

Bovenaan, op de top van Danmarks Bastion heb je een fantastisch uitzicht.

Het lijkt wel alsof ik op een stok leun, maar ik had paraplu's meegenomen, die ik natuurlijk zelf kon dragen. Het bleef namelijk mooi droog.

En kijk toch eens hoe lang die Philip nu al is....

Overigens ging de rabarbertaart weer helemaal op; smaakten de frikandellen en de huzarensalade totaal naar Nederland en was het een heel fijne en gezellige dag.

Rabarbertaart/cake met marsepein

Rabarbertaart/cake met marsepein.

Lekker met de eerste rabarber van het jaar.

Serveer dit met aardbeien, frambozen, zwarte bessen en/of ijs (met een toefje slagroom of crème fraîche).

Ingrediënten:

200 gr. rabarber
2 eetlepels suiker
2 eieren
75 gr. suiker
100 gr. bloem
1 theelepel bakpoeder
(in Nederland kun je natuurlijk ook zelfrijzend bakmeel gebruiken inplaats van bloem en bakpoeder)
2 theelepels vanillesuiker
een mespuntje zout
100 gr marsepein
75 gr gesmolten boter
eventueel wat grove suiker voor de sier.

Zo maak je het:

Spoel de rabarber en snijdt deze in stukjes van ca 1 cm. Leg ze in een schaal en strooi er 2 eetlepels suiker over.
In een andere schaal klop je de eieren met 75 gr suiker lekker los en romig met de mixer.
Zeef de bloem, vanillesuiker, bakpoeder en zout over het eiermengsel en roer dit alles onder elkaar.
Voeg dan de grof geraspte marsepein en de rabarber toe.
En tot slot de gesmolten boter.
In een sprinvorm van ca. 24 cm/diameter.
Strooi er eventueel wat grove suiker over en een paar stukje rabarber.
Bakken in een "gewone" oven (boven en onderwarmte) 180 graden in ongeveer een uur.
Laat de koek afkoelen op het rooster.

Als er iemand jarig is.....

De chef, my dear husband, is vandaag jarig. Hij houdt niet zoveel van teveel festivitas, dus een corona-verjaardag valt bij hem wel in de smaak.
Hij was als eerste beneden vanmorgen en...het druppelde in de keuken. Net als op mijn verjaardag afgelopen oktober. Destijds kwam er een timmerman kijken. Die zou terugkomen omdat hij dacht dat er een nieuw dakraam geplaatst moest worden. Hij is nooit meer geweest, maar het heeft ook niet meer binnen geregend. Tot vandaag. En dan de chef! Ja, jullie kennen hem niet zo goed maar hij belde zeker vijf timmermannen op :-). Er kwamen er drie (gelukkig niet op dezelfde tijd). De eerste dacht ook dat het aan het lood van het dakraam lag. Hij neemt contact op met onze verzekringsmaatschappij. Iets met water dat misschien naar binnen gelopen is en schimmel kan veroorzaken. (ik geloof het niet, want ik heb nooit een schimmelvlek gezien en ook niks geroken. En geloof me, ik heb een hele goede neus!). De tweede timmerman dacht hetzelfde. Nummer drie keek er wat anders tegenaan en zei dat hij een scheur in het lood ontdekte. Nu heeft de chef het schoongemaakt, wat platgehamerd en de kanten gedicht met silicone. Misschien is het gewoon dát! Laten we hopen. Kijk, een raam vervangen is zo duur niet, maar een eventuele vervolg-schade kan flink oplopen. We wachten maar af. 

Maar een beetje verjaardag vieren doen we toch.
Gisteren kwamen Sandra en de kinderen. Eerst thee met heerlijke zelf gebakken rabarbertaart. Ik had er een foto van willen maken, maar het laatste stukje taart verdween als sneeuw voor de zon na het eten. Zoooo lekker. Ik zal morgen het recept geven. Hij is namelijk heel gemakkelijk te maken.

Zaterdag komen Jeff met vrouw en zoon. Dan wordt het raam van de wc beneden gezet en natuurlijk wordt er ook een beetje verjaardag gevierd.

De chef houdt van Nederlandse frikandellen. En daar doe je onze zoon en familie ook plezier mee. Frikandellen kun je hier niet kopen dus maakten we ze zelf. Ze zien er goed uit vind je niet?! Klaar voor de frietpan. Nu liggen ze in de diepvries.
Om het een beetje in stijl te houden zaterdag maak ik ook maar en huzarensalade (en wat gemende sla en misschien een soepje).

Weet je wat; ik maak die lekkere rabarbertaart ook nog een keertje. 

Het is helaas geen weer om onder de luifels te zitten. En ik heb nog wel bloemetjes in de plantenbakken gezet.
We hebben smørrebrød besteld. Voor ons tweetjes!

Afkruisen, met foto's.

De "achterdeur" (beide deuren zitten aan de voorkant) en het raam van de bijkeuken zijn klaar. 

De voordeur en het raam van de hal zitten ook weer in de verf.
Ik heb alles twee keer moeten gronden en daarna twee keer geschilderd met de witte verf. Van rood naar wit gaat niet zomaar..

We zijn nog (lang) niet klaar.
Onder andere moet het middelste raam (dat niet op de foto staat) vervangen worden. Het raam hebben we al, nu het inzetten nog. Jeff komt helpen. Heerlijk toch!

Daarna was het weer eens tijd om naar de millieustraat te rijden. Met zakken vol karton, folieresten en "vuil" papier. Zo om de 2 weken hebben we daar een trailer vol mee.

Daarna het tuinafval. Vier zakken van ons en een hele grote hoop van Sandra. Bij haar moest veel gesnoeid worden.
Als dank kregen we koffie met chocoladefondants, ijs en aardbeien.

Toen was het nog zomer.

Sorte, het marmotje mocht op het gras en de kinders maakten een vuurtje om "stok"broodjes te bakken.

Zoveel zomer dat het druk was bij de ijs-kraam. 

De mensen houden keurig afstand. 

De oude haven lag weer vol met zeil-en motorboten. 

Helaas houdt de zon vanaf vandaag vakantie in het zuiden van Europa. Het is hier in-een-klap een stuk kouder en bewolkt. 

Maar....de nieuwe zonnenluifels moesten er toch op. Casper kwam helpen en bracht zijn moeder en broertje mee.

Ja,ja, vrouwen-power.. (en de mannen maar kijken).

Dat is een:

En nu zitten ze er allebei op.

Nu hoop ik dat de zon weer snel terugkomt. 

We fietsten later op de middag een flink stuk en ik was tot op m'n botten koud. Iets met te dunne kleren, geen zonnetje en slechts 11 graden.

Waar warme chocolademelk al niet goed voor is.

Nog niet

Nee, ik ben nog steeds niet klaar met schilderen. Vandaag werkte ik de hele dag samen met de chef om een foodtruck te decoreren. Daar tussendoor drukten we kunstplakaten. Dus...geen tijd.

We aten onze boterham buiten in het zonnetje. Kijk nou eens, een streep in de lucht. Er is een vliegtuig overgevlogen.
Dat zie je bijna niet vandaag de dag.

Wat is het toch heerlijk rustig op straat en in de lucht.
Stil in de stad.
Ja, ik vind het ook sneu voor de middenstand. Een aantal winkels geven het op. Het voorjaar (en de zomer) is bij uitstek dé tijd voor confirmaties en bruiloften en, zeg nu zelf, een aanleiding om iets nieuws te kopen. Nu even niet; we zijn toch gewoon thuis en onder ons. De kleding van vorig jaar en het jaar daarvoor en daarvoor is nog goed genoeg ;-).

Maar rustig is het. Geen gejaag en gestress. Geen getoeter en geen files. Het aantal verkeersslachtoffers is sinds 1985 niet zo laag geweest.
Ik hoorde van een vroedvrouw in het grote Skejby ziekenhuis bij Aarhus dat er bijna geen te-vroeg-geboren kinderen zijn. Zou het kunnen dat "rustig aan" een mede oorzaak is?

De wateren rondom de stad zijn zo blauw, zo blauw (komt natuurlijk ook omdat de zon schijnt).
De lucht is zuiver; de natuur herstelt zich. Ik hoor zoveel vogels fluiten; ik zie de bezige bijen en hommels; ik hoor de stilte.

Morgen zal ik toch eerst het huis wat gaan poetsen. De spinnen vinden het wel gezellig hierbinnen en ik zag ook een paar mieren langskomen.

De chef bakte rustiek brood.  Zo'n brood met zelfgemaakt zuurdesem dat daarom drie dagen lang "in de maak" is. Heerlijk (maar ik geloof dat hij het zelf wat minder lekker vindt).

Ik zette sla-plantjes en selderie. Vulde de vijver met water terwijl de vogels zaten te wachten. Maakte mijn breiwerk af - alweer een vest - daar kun je er nooit teveel van hebben; nu moet het even gewassen worden. Zomers ligt mijn breien stil. 

Ik lees wel drie boeken door elkaar. Een luisterboek, een e-boek en een papieren boek. Heerlijk toch. Al moet ik erbij zeggen dat ik van een luisterboek wel af en toe in slaap val en weer een stuk terug moet spoelen. 

Tja, meer spannend kan ik het niet maken.

Was-folie-verf-fiets.

Vandaag schilderde ik slechts de ene kant van een deur (en het zijraam, maar dat is een makkie).
Ik begin er ook genoeg van te krijgen, maar ik zal het toch af moeten maken....zucht! Ik kocht een liter meer..

Na werk - folie lamineren en knippen - laange banen - namen we de fiets. Over de brug naar Middelfart, waar we een ijsje kochten bij een kiosk waar bankjes stonden. Mét paaltjes : 2 meter afstand houden. Daar houdt iedereen zich keurig aan. Ik kon geen foto's maken want ik had de fietsapp aan en ik weet niet of hij doortelt als ik hem even op pauze zet. Morgen even proberen als we een bekende kleine route nemen.
NB: Hier wordt aanbevolen om twee meter afstand te houden; in Nederland 1,5 meter. Tja, we hebben de ruimte ;-).

Langzaamaan gaan er meer dingen starten en heropenen. Kappers, tandartsen, fyssen, huidklinieken en dergelijke gingen gisteren weer open. De dierentuinen en pretparken waarschijnlijk weer vanaf 11 mei. 

                               Wel met allerelei veiligheidsmaatregelen en veel minder mensen dan gewoonlijk. Sporten waar geen direct contact bij is; badminton, tennis enzo mogen ook weer hun deuren openen. 

Er staan nu op vijf plaatsen in het land grote tenten waar men mensen kan testen op grotere schaal. Tot nu toe is het niet erg met de covid-19 in Danmark. Laten we hopen dat het zo blijft. 

De hoogste klassen mogen nog steeds niet naar school en ook de gymnasia en beroepsopleidingen liggen stil. Ik hoorde van schoondochter dat Jeff gesprekken voerde in de huiskamer en ze zelf een beetje met haar ziel onder de arm liep omdat er geen concrete opgaven waren in haar nieuwe job. Ze heeft alleen nog maar een computer gekregen. Haha.

De was was droog toen we thuiskwamen en ik besloot om maar meteen het strijkgoed weg te werken. Van het een kwam het ander; ik bergde wat wintergoed weg en hing de zomerjurken in de kast en legde de korte-mouwen-bloesjes op de plank. Ook weer gebeurd.

Best wel moe.

Van dat schilderen word ik best wel moe. Dan merk ik dat ik geen jong kippetje meer ben maar eerder een oudere soepkip. Ik vind het best veel werk. Maar goed dat ik het niet een-twee-drie klaar wil hebben. Ik ben er ook zo eentje die eerst alles afplakt en/of zeep langs de ruitjes smeert. Alles kost tijd (en bukken en hurken en op een trapje klimmen) en condititie.
Eerst de binnenkant van de ene deur terwijl de zon me (nog) niet verblindt, dan het raam aan de buitenkant voor de tweede keer en daarna de grote raampartij bij de voordeur. Die heeft een eerste laag gehad en wacht op de tweede. Ik was om negen uur begonnen en om half een klaar. Nu moet je niet denken dat de chef lekker in een luie stoel in het zonnetje zat. Nee, die heeft een hele foodtruck te decoreren (en die moet eerst ontdaan worden van oude folie). Alleen al voor de ene kant heeft hij de hele ochtend nodig gehad.

Om twee uur namen we de fiets. De chef heeft een nieuwe gekocht en die kon hij gisteren ophalen. Even nergens aan denken; even over "fælleden" en langs de kust; het "even" werd een flink rondje. 

 Als ik de foto vergroot zie je een aantal kleine zeilbootjes. Dat zijn kinderen/jongeren die leren zeilen.

Oepsa, de bedden moesten nog worden opgemaakt. Ik had het beddengoed gewassen en dat droogde heerlijk buiten. Je ruikt de frisse lucht.

Avondeten?

Weet je wat: er zijn aardbeien en frambozen. 

We bakken wafels! Lekker ongezond maar wel heerlijk. Met een klat slagroom erover. Smullen maar!

Ik kreeg gisteren, zo leuk en lief, een "gækkebrev".
Ik moest raden van wie - ratel, ratel en dat had ik natuurlijk meteen door maar ik vroeg eerst Philip of hij de afzender was , wat natuurlijk niet klopte en toen raadde ik dat mijn schoondochter de brief gestuurd had en als je het raadt krijg je een paasei anders moet jij de afzender een paasei geven- ratel...

Ik denk dat het een voorjaarsboeket gaat worden.
Van mij voor haar en voor haar van mij.