The work of Christmas.

 The work of Christmas

Ster

Het was helder weer in de avond. En toen zag ik hem. De ster!

De ster van Bethlehem, noemen de kranten het.

De planeten Jupiter en Saturnus stonden net achter elkaar en waren duidelijk zichtbaar aan de hemel. Het leek op één ster. Het is 800 jaar geleden dat dit fenomeen ook voorkwam. De "ster" zag er eerst geel/oranje uit en later stralend wit. 

Toen kwam dit liedje in mijn hoofd op...

De krekel zingt het in de Walt Disney film Pinocchio en die film wordt áltijd uitgezonden op kerstavond in het programma: "Terwijl we wachten.." en hoort dus helemaal bij de Deense kerst.

Toen dacht ik dat ik jullie hiermee wel fijne kerstdagen kan toewensen. 

Gewoon omhoog kijken! En een wens doen....

Glædelig Jul!

Van de hak op de tak.

Vandaag maar een blogje met "eigenlijk niks van belang". De donkere dagen rijgen zich als parels aan een snoer aan elkaar en over vier dagen is het alweer kerstavond. Dan plegen de onchristelijke Denen zich in groten getale naar de kerken te bewegen om samen de kerst in te luiden met het kerstevangelie en een heleboel gezang. Ik ga niet; niet naar een van de kerstvieringen in de namiddag en ook niet naar de nachtmis. Alles is afgelast, maar de kerken blijven open. Onlogisch, nietwaar!

Ik besteedde een paar uur 😮 aan het inpakken van de kerstcadeautjes..

....en voorzag alle pakjes met een "til-og-fra" kaartje. Van wie en voor wie is het pakje. Zo is dat hier het gebruik. 

Donkere dagen... Vrijdag zagen we heel even de zon. We moesten immers naar Rødding om fotofolie op ruiten te zetten. Degene die de bestelling had gedaan had verkeerd gemeten, dus alle folie was een halve meter te lang. Dat ging zo niet; de foto zou totaal miswijzend zijn. Met onverrichter zake maar weer naar huis. "Pyt"; we krijgen de folie en het rijden vergoed én we zagen eventjes een waterig zonnetje.

Voor de rest is het hier een luie zondag. Met wat breien aan m'n trui..

..en wat wordfeuten - pffft - kijk deze letters eens - van een vorige keer - gelukkig kun je dan ruilen.

Maar morgen: winterzonnewende 🌞

Heel langzaam gaan de dagen weer lengen!

Vintersolhverv er årets korteste dag

Mandag den 21. december 2020 går vi lysere tider i møde, når fænomenet vintersolhverv opstår på den nordlige halvkugle.

Voorchristelijk symbol van winterzonnewende.

Mis gegokt.

Wat zei ik? Dat de winkels niet dicht zouden gaan? Nou, dat doen ze dus wel. De grote - de grootste - winkels, met meer dan 5000 m2 gingen vandaag dicht. En vanaf  kerstavond, de 24ste, gaat alles op slot behalve de winkels waar ze eten verkopen. Voorlopig tot de derde januari, maar dat kan best verlengd worden. 

Dochterlief kan nog net het nodige voor haar badkamer kopen. Een aanrechtblad, een WC en afvoer, leidingen enzo. Dan kan de badkamer afgemaakt worden in de kerstvakantie.

Ach, we zullen niet verhongeren; gelukkig hebben we elkaar en de kinders plus-plus; niemand is ziek (afkloppen) en we hebben een warme winter die vreselijk saai en donker is, maar wel erg energiebesparend. Om iets tegen dat donkere te doen heb ik de kerstboom gezet. Dat heb ik in alle jaren dat ik hier in DK woon nog nooit gedaan, zo vroeg. Maar het geeft wel gezellig licht. Onze kerstboom is er een vol herinneringen. Dingen die de kinderen gemaakt hebben, gevlochten harten en kaboutertjes, vlaggetjes die sinds 1918 een traditie zijn hier ter land, een kerstbal uit New Zeeland, uitgestansde metalen klokjes van ons eerste bedrijf, een Maori zakje voor snoepjes, een lametta snoer van onze allereerste kerstboom, de ster van Bethlehem aan de top, engeltjes net daaronder en elk jaar een maf ding om het jaar te betonen. Dit jaar een traktor. Vanwege dat nertsschandaal en de boeren die met traktoren Kopenhagen en Aarhus bezetten. Ik had er misschien een mondkapje in moeten hangen, maar ik ben die dingen onderhand zat. Maar ja, wat moet dat moet! De chef gaat al helemaal de supermartkt niet in maar bestelt onze levensmiddelen on-line. Ik moet zeggen dat dat wel een gemak is. Nu heb ik een voorraadje aangelegd in de ruimte in de werkplaats, ons "fadebur" - voorraadskast.

De vlaggetjes zaten in de war. Het uit elkaar halen duurde wel even...maar het was eigenlijke goede meditatie. Stil zitten en ontknopen 😏. Net als puzzelen....maar dat ga ik pas in januari doen.

Morgen "even" naar Rødding, waar we folie op vier ramen gaan zetten. En daarna geen! montagewerk meer heeft de chef beloofd. Eerlijk is eerlijk, we worden ook een dagje ouder.

Tot slot deze; die vond ik een aantal jaren geleden.

Voor alle rebellen, klagers, oproermakers en alle zichzelf-ophemelenden:

Kerstcadeau's in huis.

De laatste kerst-cadeautjes kocht ik vandaag. Nu geloof ik niet dat alle winkels hier dichtgaan, zoals in Nederland en Duitsland zo net voor de Kerst....terwijl lang niet iedereen de presentjes in huis heeft. Het was, voor Fredericiaanse begrippen, druk in de stad.

Ik had gisteren koffie en lunch bezoek van mijn zieke, sterke vriendin en ze bracht voor mij een mand mee met een kerstroos en andere planten. Wat was het fijn om haar hier op bezoek te hebben.

De chef en ik reden even langs het strand.  Verlaten is het nooit. Er zijn altijd joggers, kinderen die spelen, wandelaars en hondenuitlaters.

De haven ligt er grijs en stil bij

De chef kreeg wat kerstgeschenken van een van onze klanten.

Ik heb heerlijke wol gekocht om voor mezelf een trui te breien. Ik ben al een stuk verder dan hier op de foto. Alles op een rondbreinaald die ik drie keer heb vervangen door een langere. De trui wordt van boven naar beneden gebreid en de naald van 80 cm "zit er vol van". PS die paperclips zijn stekentellers.

Vandaag zetten we folie op de ruiten van een bedrijf en deze keer was ik degene die herkent werd. Zoooolang woon ik al hier. Hij kende me zelfs bij naam. We printen nog steeds in ons eigen bedrijfje, we maken nog steeds folieteksten en etiketten. Werk genoeg. De chef maakte een "rullepølse"(broodbeleg) en misschien ga ik deze week ook wat koekjes bakken. 

Morgen ga ik tolken in Esbjerg bij een rijexamen-theorie. Dat heb ik nog nooit gedaan. Eigenlijk zou ik een dagje naar Odense gaan om te shoppen met schoondochter, maar...vanaf de vijfde klas krijgen de kinderen weer on-line les, dus Philip is thuis. Ach, aan dat stadten heb je toch niks als je nog niet eens een kopje koffie kunt gaan drinken. Nee, ik klaag niet. We stellen alles gewoon uit tot...tja, who knows!

 

Alle dagen grijs

We komen zonlicht te kort hier ter land. 

7 minuten zon per dag, als je de uren uitsmeert over het aantal dagen.

Dat is gewoon heel erg weinig. Het ene front lost het andere af. Regen en of een heel dik wolkenpak. Wat kun je er aan doen? Niks nie!

De chef en ik fietsten naar de stad voor nog een paar kerstcadeautjes. Dat vindt hij een vervelend ding; kerstinkopen doen. Maar even eruit, even fietsen doet hem goed. Hij is gestopt met die garbabentin tabletten want daar kreeg hij vreselijke kramper van in zijn nekspieren. Maar nu komt de rugpijn weer terug. Au! Pest of cholera; kiest u maar.

"Zullen we een kleine lunch pakken bij café Vivaldi?". Oeps, helemaal vergeten dat hier sinds gisteren ALLES dicht is. Behalve de winkels. Die Corona blijft maar snoepen van onze kleine pleziertjes. Oh, wat zie ik uit naar die vaccine!

Dan maar thuis een boterham eten. Met lekkere vette haring (D-vitamine) en, weet je wat, we nemen er een schnaps bij! Skål.

Niets is gewoon. 

De klas van Carl stond dit jaar voor het kerstspel; Normaal in levende lijve, nu hebben ze er een film van gemaakt. Heel leuk. Met het kribbenspel waar de kabouters de toneelspelers plagen. 

En natuurlijk de luciaoptocht. Lucia is morgen; een van de donkerste dagen voor kerstmis. Het gebruik is in de tweede wereldoorlog overgenomen van Zweden om licht te brengen in de duistere tijd. 

 Ons traditionele kerst-uitje met de oudste kleinkinderen gaat ook niet door. Eerst ging alles in Aarhus dicht, nu ook in Horsens (en bij ons - en vele andere steden).

Ik kreeg netjes m'n geld teruggestort; maar jammer is het.

Misschien was het beter vol te houden toen het zomer was; toen de zon scheen; toen de deuren openstonden en je de tuin in kon. Of naar het bos fietste, en naar het strand.

Sancta Lucia; kom op met het licht!

De blijdschap van een cadeautje.

Mijn oma (Oss) hield van presentjes geven. "Ze heeft een gat in haar hand" bromde opa vaak. Met Sinterklaas kregen wij als kleinkinderen altijd een cadeautje, zorgvuldig uitgezocht wat leeftijd betrof. Toen ik klein was kreeg ik een fornuisjes met van die sprit-tabletten en als teenager een romannetje. Vaak waren het geen dure cadeau's, maar ik vergeet de verwachting van het openen nooit. Er waren altijd meer neefjes en nichtjes en ik vond het net zo leuk om te zien wat er in hun pakjes zat. 

Mijn andere oma en opa waren "veel verstandiger". Die gaven meestal geld. Aan mijn moeder, die het niet zo breed had; om voor ons cadeautjes te kopen. Hoogst waarschijnlijk gaven ze veel meer dan de andere oma en opa....maar geen pakjes. Ik denk dat mijn moeder die geldsteun meer kon waarderen (en nodig had) dan wij. Nee, wij kwamen niets te kort hoor. Er waren altijd sinterklaas- en verjaardagscadeautjes. Het beste wat ik ooit kreeg waren echte kunstschaatsen! Dát weet ik nog als de dag van gisteren!

Nu ben ik de oma. De oma die cadeautjes kopen leuk vindt. Die graag rondsnuffelt in de winkels, naar verlanglijstjes vraagt en daar dan toch weer van afwijkt. Als het aan manlief lag dan kocht hij alles on-line. Maar juist de kerstsfeer die er in de stad hangt vind ik gezellig. Nou ja, ik steun ook graag de lokale middenstand.

Er gaat toch niets boven het uitpakken van een pakje, of ja, toch wel het geven.

Alleen is het wel anders in deze tijd. Lang niet zo gezellig; die pokkers corona!. Ik prijs me gelukkig dat ik in een kleine stad woon waar de besmetting minimaal is. In Kopenhagen en 37 plaatsen daaromheen is alles dicht, ook de scholen vanaf de vijfde klas.  In Odense ook (arme Philip) en in Aarhus. Dat laatste is echt jammer, want daar zouden we zondag met de twee oudste kleinkinderen naar toe gaan. De kaartjes lagen al klaar. Nu denk ik dat we naar Horsens gaan.....