Taalkronkels

Op FB volg ik een groep: Nederlanders in Denemarken. Daar heb ik het al eens eerder over gehad. Hier worden boeken geruild, recepten voor bakken en braden gedeeld en de laatste tijd natuurlijk veel over reizen tussen NL en DK. 

Maar er zijn ook heel andere zaken die aan het woord komen. Bijvoorbeeld schreef iemand of er andere immigranten waren die bang waren hun moederstaal te verliezen. Hijzelf ervaarde dat zijn Nederlands meer en meer ver-deensd werd  door de jaren heen. Hierop kwamen er nogal wat leuke reacties. 

Ik schreef bijvoorbeeld dat het af en toe moeilijk was om nieuwe woorden en begrippen te kennen. Een woord als "aanleunwoning" kent men niet in het Deens. Een ander schreef dat ze "mantelzorg" had moeten opzoeken. En wat dacht je van "laagdrempelig". Woorden die een begrip zijn in NL, maar hier niet bestaan. Hier hebben we het over "minimumsnormering"- hoeveel kinderen in de dagopvang per pedagoog; we nemen een "værtindegave" mee als we op bezoek gaan en hét woord van 2020 is: "samfundssind" = gemeenschapsgeest. 

Intussen kent iedereen het woord "hygge" dat je zou kunnen vertalen als gezelligheid, maar dat is het niet helemaal. Hygge is meer een gemoedstoestand. 

Die taal, die taal. Misschien hebben jullie nog Nederlandse woorden die ik misschien/vast niet ken? Zou leuk zijn.

Kennen jullie dit? "Livslang læring".

PS, als ik ga tolken heb ik een spiekbriefje bij.

"Anklager" is officier van justitie en "varetægtsfængsling" is in hechtenis nemen.

Ja ja 😏

It's all in the word.

Ja tak.

 

Ja tak, Ja graag! Het aanbod van de visboer deze week. Even aanklikken op Facebook, dan weten ze bij de vishandel hoeveel porties ze moeten maken. Twee voor ons, dank u wel. En afhalen maar. Om je vingers bij af te likken. 

Het zal nog wel even duren voordat de restaurants en eettentjes weer opengaan. Hier is het "uit voorzichtigheid" want het aantal besmettingen ligt laag (o,6). Misschien omdat we ons zo geïsoleerd houden? Of die Engelse variant toch niet zo besmettelijk schijnt te zijn? Ik weet het niet, maar het zij zo!

Gisteren was ik gezellig in ons minimum breiclubje. We waren maar met z'n drieën en wat hebben we bijgekletst! Pfffttt, gewoonweg een noodzaak! De tijd vloog voorbij; we plakten er een extra half uurtje aan vast.

Vandaag ruimde ik maar weer eens op. Er was zo'n programma op tv waar ze mensen helpen met hun huis te verkopen. Dan gaan ze samen door het huis om te kijken wat er veranderd kan/moet worden om een verkoop te bevorderen. Meestal is het eerste gebod: opruimen!  Ik keek een rond in onze kamer en op de kast aan de achterwand stond een uitstalling van mandjes, dozen, tasje en-zo-al-meer. En zo gebeurde het: opruimen die boel.

Er staan nog wel archiefmappen in de kast, maar dat is omdat ons kantoor dat nodig heeft.

Eigenlijk best modern, nietwaar: een thuis-kantoor ;-)

Nostalgie?

We zijn al halverwege januari, maar dat mag de pret niet drukken. De afscheurkalender kwam gisteren met de post. Uit Nederland. Nu is het niet zo dat je hier geen afscheurkalenders kunt kopen, maar deze uit Wittem hangt al 45 jaar in de keuken. Elk jaar een nieuwe, zo vertrouwd en een stukje nostalgie. Vroeger bracht ons moeder hem mee met de Kerst. Nu bestel ik hem on-line, ook goed. 

De tijd gaat snel, ook al is het coronatijd. Kijk maar eens deze foto van de kleinkinderen vijf-en-een-half jaar geleden.

Die kleine jongetjes vooraan zijn nu net zo groot als ik en de andere kleinzoon is opgeklommen tot een meter vijfennegentig. Oma hier is een centimeter gekrompen, constateerden we bij een opmeting bij thuis bij de zoon.

Helaas kromp ik alleen in de lengte; de breedte is de schuld van corona. Dan kan ik tenminste iets de schuld ervan geven. Eigenlijk zou ik dus een stuk moeten wandelen..of fietsen. Maar het regent al de hele dag.

Ik wandelde wel een 6 kilometer afgelopen zondag. Dank je, dat ging heel goed met m'n voet; reuma is toch weer-afhankelijk. En zondag was het heerlijk weer; weinig of geen last van een pijnlijke voet.

Vandaag kom ik vast niet verder dan eventjes naar de Aldi; die ligt hier om de hoek. Ach, zolang we maar gezond zijn, nietwaar.

Bij koud weer...thee!

Het vriest 's nachts en overdag, maar er is geen wind. Heerlijk fris weer. Heel de stad was aan de wandel. Dat zou ik ook wel willen, maar de "rimmetiek" in mijn voet maakt het pijnlijk om ver te lopen en de chef heeft die slechte rug. Iets met de oudere dag...Bah, balen! Fietsen dan? Mmmm, te glat. Dan maar een eindje rijden met de auto. Door wat plaatsjes in de buurt, door eigen stad en langs het strand. Daar klom ik even de stadswal op en knipte deze foto's.

Lazy saturday, luie zaterdag, doven lørdag (op z'n Deens).

Eigenlijk moet ik nog strijken, maar vandaag ben ik van het uitstellen. Even wat puzzelen, een stukje breien, een film opzoeken op tv en een pot thee zetten. Ik kreeg een hele doos vol met de kerst. Lekker!

Van puzzelen krijg je rugpijn..

"Eigen schuld", zegt de chef. "Moet je maar geen uur gaan zitten puzzelen". Maar zeg nou eerlijk, de tijd vliegt voorbij. Dat doet'ie anders toch wel, want aan werk geen gebrek. Het mag van mij best wat rustig blijven. Enfin, je hebt een doel om op te staan, want als het aan het weer lag dan kroop ik gewoon een uurtje langer onder het dekbed; lekker met een boek of zo. 

Maar ik denk dat we misschien toch eens aan andere stoelen moeten denken. Mijn rug vaart niet wel bij deze eetkamerstoelen. Ik zie ze nog steeds graag, maar het comfort is niet meer goed genoeg voor een wat oudere rug.  Tja....met alle winkels dicht zit dit nog in een wijde zak. En ja, ik moet daar ook geen uur gebogen over die tafel gaan zitten. Eigen schuld, inderdaad.

We waren er toch "even" uit vandaag. We zetten een presenning over een reclamezuil. Die zuil moet voorzien worden van folieteksten, maar het is veel te koud. Dan kleeft de folie niet.  Daarom vonden we een tijdelijke oplossing, zodat de klanten (en de post) kunnen zien wie er nu in dat bedrijfspand woont. Ik had me ingepakt als eskimo, want brrr wat was/is het koud. De chef natuurlijk niet. Ach kind, zo koud is het nu ook weer niet. En ik kan niet werken met handschoenen aan. Hij heeft het geweten! Dat is ook eigen schuld.

Eigenlijk was er zon voorspeld, maar die liet voor de zoveelste keer deze winter verstek gaan. Het is maar goed dat we suppleren met D-vitamines!

Een foto toen ze nog zo schattig klein was

Dinsdag scheen de zon wel een uurtje, maar dat was natuurlijk omdat onze lieve dochter jarig was. Die mocht als laatste ook een corona-verjaardag vieren. We waren uitgenodigd op het eten; lekker take-away van Kims Køkken. Je moet natuurlijk de restaurants steunen. Zo werd het toch heel gezellig.. (en eten om je vingers bij af te likken).

(PS update. "Haal dan eerst een stoel van boven om te zien of het aan jou of aan de stoelen ligt" - Jawel chef! Goed idee!)

Door de regen..

We gingen er toch tussenuit en fietsten zo'n kleine 20 kilometer door regen en natte sneeuw.

 

Wat knapt een mens daar toch van op.

Lekker goed ingepakt.

"Kuskeslag" vanwege de koude vingers. Ik weet niet meer hoe dat in het nederlands heet.

De chef bakte kanelsnegle en dochter plus kleinzonen kwamen op de koffie.

Een fijne zondag.

De alledag is nogal saai.

Bij jullie ook, denk ik. Grijs, natte sneeuw, donker. Het is maar zo kort licht overdag. Oh wat verlang ik naar de zon. De corona-lockdown in het voorjaar was redelijk goed uit te houden, maar deze in januari....blehrr. Alle gezellige afspraakjes gaan niet door. Geen koffiebezoekjes, geen bioscoopje, geen koor, geen vriendenavond.....

Maar, en dat is de hoofdzaak, ook geen zieken!

Ik strijk de kerstkleden; die kunnen de kast weer in. Met de tv aan- over kastelen in Engeland en Wales...... hier in mijn naai, strijk, knutsel (rommel) kamertje.

Ik ben begonnen met de puzzel die ik als kerstcadeau kreeg. Mijn favoriete januari bezigheid.

Daar ben ik wel een poosje zoet mee.

Er is (gelukkig) weer werk aan de winkel.

Als we materialen moeten halen worden die geleverd bij de achterdeur van de winkels. 

Fijn dat er sinaasappels en mandarijnen genoeg zijn in deze tijd. Voor de broodnodige vitamines. De D-vitamine komt uit een potje; de zon wil maar niet schijnen... Oh ja, ik lees nogal wat; nu een historische roman. (over het leven van Johanne Luise Heiberg, een beroemde toneelspeelster rond 1850. Ze had de hoofdrol in het stuk Elverhøj, waarvan de liederen nog steeds gezongen worden).

Hier werd de ouverture gebruikt in een film in de jaren 60, toen er tijdens de uitvoering werd ingebroken. Een geniaal stukje ;-)