Maat-verwarring.

Maat-verwarring oftewel "mål-forviring". Zo noemt de chef het en dan wijst hij (natuurlijk) naar mij. Toen we in Ikea die kastjes voor de bijkeuken kochten en ik de doos zag waarin het verpakt zat, dacht ik dat we de verkeerde te pakken hadden. Dit zag er immers veel te klein uit vooral ten opzichte van die grote platte doos waar de kastdeur inzat. Tja, het was de goede maat en de chef schudde zijn hoofd. "Jij en je opmetingen..."

Toen maakte ik een fotoboek. Dit keer moesten er foto's van drie jaargangen in en ik bestelde dus een...XXL formaat. Ik dacht er helemaal niet aan dat XXL de grootte van het boek bepaalde...niet het aantal pagina's.

Het werd daarom een erg groot boek met hele grote foto's.

Gelukkig zijn de foto's goed geredigeerd...door mezelf en met hulp van de grafiker eega.

Hij hielp ook met het redigeren van een van de songs voor het koor. 

Ik ben niet zo goed in het CorelDraw programma - Hij wel!

Thanks! (ook namens de dames van het koor).

Fastelavnsboller.

 

Fastelavnsboller, vastenavondgebakjes! Ze zijn er (al een paar weken) weer. Dikmakertjes maar oh zo lekker!

Toen ik gisterenmiddag thuis kwam na een lange tolk-session zat Michael aan de eetbar in de keuken. Michael, onze tuinhulp, die aan een zware depressie heeft geleden. Met heldere ogen en een doos met fastelavnsboller van de beste conditor van de stad. Eentje was voor mij en die heb ik heerlijk opgesmuld. "Helemaal niet goed voor je" zei het calorie-duiveltje, waarop ik antwoordde dat ik die dag niet had geluncht. Wél goed om Michael weer te zien. De chef heeft een paar uur met hem zitten praten wat hen allebei goed deed. 

Vandaag zaten we al om half tien op de fiets. De chef moest naar de apotheek in het gezondheidshuis en in plaats van de auto te pakken namen we de fiets. Goed ingepakt, het is maar 5 graden, was het gewoon heerlijk. De zon scheen volop en er was bijna geen wind. Eerst reden we even langs het strand waar het water nog steeds hoog staat. De "høfden", pieren gemaakt van enorme stenen die normaal een-tot-twee meter boven het water uitsteken waren nu overspoeld door water en het strand is voor eventjes verdwenen.

We fietsten nog een rondje langs de rand van de oude binnenstad en eindigden bij de Aldi waar we koffie-cupjes moesten hebben. Nu is de chef bij een klant om folie op een aanhanger te zetten en ik heb kippenfileetjes in een marinade van honing, citroen en mosterd staan. Er lag ook nog wat bleekselderie in de groentela, daarbij een appel en een handvol witte druiven en je hebt een mini-waldorfsalade. 

Zo, dan ga ik nu even uitzoeken hoe ik dat moeilijke patroontje voor een gebreide sjaal kan uitpluizen. Lekker op de bank, in het zonnetje.

Hoog water.

De laatste dag van januari en de puzzel is klaar. Mijn januari-puzzel-dingetje wacht weer tot volgend jaar. Als de wereld dan nog bestaat. Maar daar hoef ik volgens de kalenderspreuk van vandaag niet over te tobben want daar staat:

"Wees niet bang dat de wereld vandaag vergaat, het is in Australiën al morgen."

Hoog water.

Wij wonen in een land met water aan alle kanten. Het stormde flink zaterdag tot en met zondag middag. Aan de westkust was het stormvloed. Als de storm gaat luwen stroomt het water van de stormvloed het Kattegat, de Store- en de Lillebælt in. En dat water zorgt voor zeer hoge waterstanden in vele steden langs de fjorden en "binnenwateren".  Fredericia heeft een aantal jaren geleden al de kades verhoogt en een pompstation aangelegd, dus de stad bleef droog. Maar op andere plaatsen was het een gesjouw met zandzakken en watertubes. 

Zojuist hebben we alle ramen gewassen, boven en beneden. De storm had ze bijna ondoorzichtig gemaakt zoveel zand zat erop. Nu ziet de wereld er heel wat vriendelijker uit. 

Van fotoboeken, berging, boekhouding en blikjes limonade.

Ik heb deze week nogal wat uren doorgebracht achter de computer. "Normalerweise" maak ik elke twee jaar een fotoboek omdat ik dat toch leuker vind dan plaatjes kijken op een tablet. Maar nu was ik "achter" en maakte een boek van de laatste drie jaar. Poeha, wat een uitzoeken! Wat een gekatagoriseer (geen woord). Wat een redigering! Kortom: Wát een werk!!

Nu ligt het in de digitale postbus bij de leverancier. Ik ben zeer benieuwd naar het eindresultaat. Op papier komt dat altijd anders over. De chef heeft een ietsie-pietsie geholpen met de fotoredigering, maar dit keer deed ik het meeste werk. 

De chef zette de gekochte Ikea-kastjes in elkaar en we monteerden ze deze week. Wat een heerlijke ruimte. De lastige hoekkast kon leeg worden geruimd, zodat er nu alleen de bezem en de schrobber in staan, in de andere kast pastte de sodasteam en de blender en nu hebben we - eindelijk- een leeg aanrechtblad in de bijkeuken.

Januari gaat toch snel voorbij. Ik deed de boekhouding gisteren want het hoopt zich sneller op dan je denkt.

Lekker met de kachel aan, want het was gisteren echt koud.

Vandaag komt er storm. We reden nog snel naar ons buurland Duitsland om wat limonade in te slaan en de wind rukte al behoorlijk aan de auto. De wind is intussen toegenomen en er wordt gewaarschuwd voor de bruggen. De "storebæltsbro" wordt vanaf vanavond gesperd. 

De moeilijke puzzel ligt nog steeds op tafel. 't Is geen makkie en ik verlies er nogal wat uren aan. Als ik niet ga tolken, of zingen, of als de breiclub hier niet is en ga maar door.

De storm raast. Het isolatiemateriaal van de buren lag hier op de stoep. Alles wat los zit hebben we vastgebonden en de chef loopt regelmatig een contrôle-rondje om het huis. Als de pannen er maar op blijven liggen. Oppassen geblazen, "Hold på hat og briller" zegt men hier; "hou je hoed en bril vast". Tegnewoordig krijgen stormen namen. Deze heet Malik.

Per een februari...

De eerste februari is het "farvel" - vaarwel - aan alle restricties vanwege corona. Hier bij ons in ieder geval. Jaaa, er zijn nog steeds veel besmettingen en dat aantal stijgt waarschijnlijk de komende weken. Maar de de meesten die besmet zijn worden niet echt ziek. Dochterlief heef ook corona (omikron waarschijnlijk) maar een beetje kriebel in haar hals en een stem die verkouden lijkt maar het niet is, dat zijn haar symtomen. 90 % van de mensen boven de 50 hebben een derde prik gehad en van de jongeren zijn er ook heel veel ingeënt. Daarom en daarom mag alles weer open. Dankzij de hoge vaccinegraad. Dus:  vanaf dinsdag geen mondkapjes meer en de coronapas hoeft ook niet meer getoond te worden. Pfffft.  Twee jaar met beperkingen, twee jaar met een pandemie zijn voorbij. ThankGod. En nu maar hopen dat 'ie wegblijft! Want je weet maar nooit.....

Wat ook weg is, is dit:

"Take the money and run". Dat werk maakte de Deense kuntschilder Jens Haaning  voor het museum voor moderne kunst in Aalborg. Hij kreeg het geld, dat hij voor het werkstuk wilde gebruiken contant uitbetaald (in bankbiljetten die op het doek moesten). En wát kreeg het museum? Een leeg doek. 

Nu probeert men met alle macht om het geld terug te krijgen... Het gaat tenslotte om een kleine 72 duizend Euro.... 

Ik leg maar weer een aantal stukjes.

Nog een dikke week januari, dan hebben we die ook weer gehad! Tot dochters verjaardag (12) is het best winters-gezellig, daarna begint de januari sloomheid toe te nemen. Ik leg maar weer een aantal stukjes van de nieuwe puzzel...

We waren even naar Ikea in Odense. Een paar smalle kastjes halen. We waren bijna bij de uitgang toen ik inzag dat ik iets vergeten was. De chef plantte zich in een luie stoel en ik ging tegen de stroom in terug. Nou ja, "stroom" was het niet; er waren niet veel mensen. Maar terug door Ikea, de pijlen in omgekeerde volgorde volgen...op een gegeven moment was ik de weg kwijt. Verdwalen in Ikea, het kán gebeuren!

We reden even langs zoonlief, waar alleen Philip thuis was. Oeps! Ivona had net pas haar quarantaine-tijd afgesloten...."Dag Philip...we komen een ander keertje terug!" We zijn niet bang voor het virus, maar wel dat de chef positief getest gaat worden. Want dat kan de hele rug-operatie begin maart in de war schoppen. We isoleren ons niet maar passen wel goed op. 

Bij dochter op de koffie was ook geen optie. Die is ook positief... 

We kochten vier zelf-testen bij SuperBrugsen. Ik kocht er ook heerlijk vers rundergehakt en burgerbroodjes en de chef maakte hier vanavond zalige bøf-sandwiches van. Smullen! Vlees vandaag, gisteren vegetarisch; bloemkool-gratin. De schaal kwam helemaal leeg!

En die kastjes? Die komen in de (veel te kleine) bijkeuken. Maar dat zit nog even in een wijde zak. Voorlopig staan ze in de gang ;-)

Eindelijk..

Eindelijk tijd om een blogje te schrijven. Eindelijk ook eens een zonnige dag.

Het stormde vannacht. Normaal lig ik daar wakker van, maar dit keer niet. Ik droomde wel veel. Dat tolken in die zaak waar de kinderen uit huis geplaatst werden spookt door mijn hoofd. Ik tolk bij het wekelijkse contact tussen moeder en kinderen, ik ben tolk voor de maatschappelijk werkster als ze met de kinderen praat....Dat raakt m'n ziel. Er gaat overigens ook veel tijd in zitten. Elke keer zo'n uurtje of vier. Gisterenavond had ik twee vriendinnen op bezoek die ook "in het vak" zitten en daar kon ik mijn hart even luchten. Best fijn. 

Vandaag heb ik dus maar even door het huis gewerkt. De bedden verschoont, de was opgehangen en maar weer een hele hoop "nullermannetjes" opgeveegd. Ik veeg of stofzuig  elke week, maar als de ik de bedden doe extra grondig daaronder. Ongelooflijk hoeveel stof een mens produceert ;-)

Ik keek naar de afscheidsdienst van mijn oude vriend. Toch wel handig, die chromecast. Zodoende kon ik het op de tv zien. Een indrukwekkende dienst.

Januari krabbelt vooruit....

De werkamer. Hier doe ik mijn telefoon-tolking. Als het om een ziekenhuisgesprek gaat, of het "jobcenter" of iets anders waarbij een tolk nodig is. Het strijkgoed hangt nog over de stoel. Dat komt later wel....