Mooie August

Augustus heet hier august; ik doop hem dit jaar mooie August. Fijne warme dagen maar langzaam aan weer op weg naar de herfst.

We zien spreeuwen in grote formaties over ons heen vliegen; die zijn zich al aan het verzamelen.

In de schemering zien we vleermuizen en 's morgens vroeg scharrelen er egels door het bodemschors.

Het regent hier weinig in ons plaatsje aan het water, maar je ziet de wolken naar het binnenland trekken. 

Een klein familie etentje is altijd gezellig. De jongste van het stel vindt dat lange tafelen maar saai en gaat op zoek naar "bezigheden". Waar wasknijpers al niet goed voor zijn 😊

Hier even een paar boeken die ik las in het zonnetje. 

Lezen op een tablet vind ik een ramp als de zon hoog aan de hemel staat. 

Het eerste boek "Balzac en het kleine chinese naaistertje" gaat over twee jongens die op heropvoeding worden gestuurd in het kommunistische Mao land. Het boek speelt in 1978 - ongelooflijk hoe men een vooraanstaand land met goed opgeleide mensen, een fungerende ziekenzorg en vol van oude tradities om zeep kon helpen. Boeken waren bijvoorbeeld verboden, maar de jongens kregen hun vingers in een aantal klassieken, oa. Balzac. Wat een vreselijke tijd was dat. Oef! En toch een pageturner.

In het tweede boek "1947.. hier begint het" schrijft Elisabeth Åsbrink (zweeds) wat er in 1947 gebeurde, maand voor maand. Welke crusiale afspraken er gemaakt werden voor "de toekomst". Het "heden" waarin we nu leven. Mega spannend en heel informatief!

Het laatste boek gaat over Iran in de regeringsperiode van Shah Reza. Hoe je mensen niet van de ene op de andere dag kunt veranderen in moderne mensen. Hoe de mannelijke macht en het geweld het leven beheerste. Over de drang naar vrijheid in een verdeeld land. Mooi en goed geschreven.

Tussen lezen en werkplaats in is er ook nog tijd voor de tuin en de groentekas. Gisteren knipte ik de rijpe druiven en vandaag maakte ik druiven gelei. 

De voorraadkast komt vol te staan.

Cultuurmix

De jarige - het enorme boeket gladiolen van haar man - de gedekte tafel op de veranda

Ivana was gisteren jarig; ze werd 40. Ivana (de klemtoon ligt op de I) is de zus van onze schoondochter en wij waren uitgenodigd op het familie-diner.

Ivana komt net als onze schoondochter uit Bosnië-Hercegovina en zij is getrouwd met een landgenoot uit Bosnië. Dat gaf een feest met twee culturen en met eten uit beide landen.

Ivana werkt als fysiotherapeute en haar man is kok.

Niet gek als je van lekker eten houdt.

Het menu bestond uit mosselen, gedampt in witte wijn als voorgerecht.

Daarna meer uit de zee, deze keer de middelandse. Dorade op de barbeque. Niet een of twee, maar eentje voor iedere gast. (17). Met diverse salades, gemaakt met feta, aubergines, aardappels, pepertjes, paprika en paksoi. Nee, niet zo'n kleine schaal als op de foto, maar drie grote volle schalen met verschillende salades kwamen er op tafel.

Met zelfgebakken brood á la danmark.

Na het eten koffie, taart en drie soorten cake, gemaakt door schoonmoeder. Ook een recept uit het thuisland.

Er waren deense vlaggetjes, kaarsjes op de taart én, zoals het in DK de gewoonte is; een zelfgemaakt lied (dat Philip, Jeff en Ivona in elkaar geflansd hadden) werd omgedeeld en dat werd door iedereen uit volle borst mee gezongen. Het servo-kroaties en deens mengde zich met elkaar in de muziek en de rondedans. 

Ik vind het altijd weer zooo jammer als de lichte nachten voorbij zijn ;-( 

Het was al pikkedonker toen we om half elf naar huis reden.

Vandaag heb ik maar weer eens in de tuin gewerkt en die ziet er nu beter uit. Het is hier ook droog, net als in Nederland; de graanoogst is binnen; de boeren blij (die hebben goed verdiend dit jaar) en we hoeven (nog) niet te sparen op water. 

Strakjes komen Sandra, de jongens en Caroline op het eten, Nog een keertje bbq'en zolang het nog kan. 

M'n fiets is nog niet klaar. De chef kwam de fietsenmaker tegen bij de apotheek en hoorde dat aantal delen vernieuwd moeten worden. Hij wordt pico-bello in stand gezet..Maar: dat kan best een dure grap worden....

Mijn schoonmoeder zei het al..

Mijn schoonmoeder was iemand die steevast geloofde in oude tekens en voorspellingen. Over het weer zei ze bijvoorbeeld " vrijdagsweer is zondagsweer" en dat klopt inderdaad vaak. Of als het in de palm vam je linkerhand jeukt dan zul je moeten betalen. 

Ik heb al een paar dagen jeuk in die linkerpalm...

Mijn fiets krijgt een grote beurt. Ik weet niet wat er aan de hand is, maar hij "staakt" af en toe; geeft geen zetje in de rug. Er is een ook diode die niet meer werkt en vast nog meer... Nu staat ie bij de fietsenmaker en ik hoop er maar het beste van! Ik ben namelijk erg blij met mijn fiets en hoop er nog heel lang van kunnen te genieten!

De tandarts wil me graag zien voor de halfjaarlijkse beurt. Duimen maar dat er geen gesleutel nodig zal zijn.

En oh-oh-oh: de elektriciteitsrekening blijft maar stijgen. 

De rekening voor de stadsverwarming stijgt overigens ook. We hebben nog drie zakken met pellets staan voor de kachel; die zijn ook veel duurder geworden intussen. Laten we hopen dat het geen koud najaar wordt.

Maar de AOW staat stil. Daar komt geen centje bij! 

Zullen we corona de schuld geven?

De service in het deense zomerland laat veel te wensen over en de kwaliteit is op veel plaatsen naatje pet. We reden gisteren naar Haderslev en vandaar naar het kleine eilandje Årø (o-reu), Daar zijn we een paar keer eerder geweest en hebben daar de ene keer van een heerlijke brunch genoten en de andere keer een heerlijke in boter gebakken vis gegeten.

Gisteren kwamen we van een koude kermis thuis. Bij het ene restaurant (waar twee tafeltjes bezet waren) zei de waard "dat hij geen nieuwe gasten meer aannam". Het was half één 's middags. Bij het restaurant aan de overkant wilden ze dat je aan een tafel voor twee moest zitten als je niet met meer mensen was. Er waren alleen tafels voor vier of zes personen en zo te zien plaats genoeg. De andere eettentjes boden allemaal hetzelfde "menu" aan, dat je overal ziet tegenwoordig. Alles uit de frituur! Nee, dank je wel. Bij het bad-hotel Årøsund konden we niet eens een kop koffie krijgen omdat er in de zaal ernaast een feest gevierd werd. Het restaurant en terras waren  leeg, maar koffie kon er niet af. Wat een afgang.

De volgende keer smeer ik thuis sandwiches. 

Zou het door de corona komen? Dat er weinig keuze is en/of slecht opgeleid personeel? En " No-Service". Of is het gemakzucht of hebzucht?  Het culinaire DK heeft schip geleden in het zomerland. Jammer.

Op de terugweg reden we door Christiansfeld. Dé stad van de honingkoeken. 

En dáár zaten we op een terrasje, dronken koffie en aten die overheerlijke honingkoeken. Het is dus nog wel te vinden!

Partijtje schaken?

Met Philip speel ik altijd diverse spelletjes als hij hier op vakantie is. Vooral "de ster van Afrika", "Scrabble" en "Rummikup" waren populair. Toen wilden we schaken, maar de schaakstukken kon ik nergens vinden. 

Philip ging weer naar huis en leende rummikup om het thuis te spelen met zijn mor en far.

Casper kwam gisteren langs en bleef eten (zo saai als er niemand thuis is ;-)) en intussen had ik de schaakstukken gevonden. Je kunt je lam zoeken naar een zwart doosje terwijl ze in een doorzichtig bakje zitten, nietwaar. Gevonden: ze lagen namelijk gewoon achter in de la bij de yatzy beker.

s' Avond speelden Casper en ik twee partijtjes. Uitslag 1-1. Schaken verleer je niet, maar ik moet het strategisch denken weer wat beter onder de knie krijgen. 

Mijn man is geen (gezelschap) spelletjes man. Jij wel?

Tønder

Ook nog even Tønder en dan is het genoeg geweest met vakantie-verslagjes. In Tønder was het feest. De koningin was op bezoek geweest. Ze was al weer weg toen wij kwamen, maar ze had er een mooie dag voor uitgekozen. De zon scheen volop. Traditiegetrouw bezoekt de koningin in de zomer altijd een paar plaatsen in het land. Ze vaart rond op het koningschip de Dannebrog. Die lag overigens aangemeerd op Rømø, maar dat hebben we ook gemist ;-)

Even iets eten en drinken , dan wachten op de muziek.

Ik snuffelde rond in die leuke winkel "Det Gamle Apotek"

Bij de bakker was er brood en koek in lange banen. En lekker.....

Tønder is een hele leuke en gezellige stad; de zuidelijkste koopstad in Jylland. 

Nu gaan we weer over tot de orde van de dag.

Er moet weer wat gewerkt worden, want ook met een campingwagentje is een vakantie niet goedkoop.

Het eiland der rijken.

Het begon als "kurbad" rond 1900. Thomas Mann, Emil Nolde, de rijke top van de Hansesteden en de "kunstenaars" kwamen naar het waddeneilend Sylt - Söl in het Friesische dialect, Sild op z'n Deens. 

Wij waren een dagje op Sylt. Met weer eens een veerboot van Havneby op Rømø (DK) naar het Duitste waddeneiland. Het eiland is altijd al een eiland geweest dat beroemdheden aantrok, maar sinds de jaren 60 werd het een party-eiland voor de rijken en beroemtheden. Het Saint Tropez van het noorden. Günther Sachs bracht Brigitte Bardot mee en zo begon het! Hier kun je er meer over lezen. Romy Schneider kwam er slechts een maal. Die vond "die blote billen in de golven" maar niks.

Nu hebben voetbal-legendes, politici, film-en tv-sterren, zangers, schrijvers en anderen met een dikke portemonnai er een villa. Een van de "new-rich'ies" (rijk geworden met zijn IT bedrijf) heeft er een kapitaal huis gebouwd. Kosten: 30 miljoen euro! Maar dan heeft het ook een groot zwembad met spa en uitzicht op zee. En ruimtes voor zijn verzameling antieke auto's. Natuurlijk wel een bewaker achter de ketting op het parkeerterrein.

De veerboot legt aan in List en daar is al van alles te zien, te eten en te koop. Voor de doorsnee toerist. Van vlooienmarkt tot eettentjes, van markthallen tot muziek. Ik kocht een magneetje voor de verzameling; nichts weiter.

We fietsten en fietsten en fietsten. Vanaf List tot Kampen ligt er een prachtig fietspad dwars door de duinen heen. Het was erg populair bij de toeristen; grotendeels Duitsers. Die hadden  elektrische fietsen gehuurd en raceden door het gebied. Of ze iets van de schoonheid ervan zagen is nog maar de vraag.

De hei bloeide volop en dat was prachtig om te zien. Die kleuren krijg ik niet op de foto...helaas. Het is allemaal wel gecultiveerd in tegenstelling tot het eiland Rømø, waar wij op de camping stonden. Daar is de natuur wilder. 

 (Bijna) alle huizen hebben een rieten dak en die huizen kosten een kapitaal!

De eilandbewoners kunnen dat zelf niet opbrengen maar wonen veel kleiner en op minder beroemde plekken. Helaas is het eiland daarom 's winters nogal verlaten..

In Kampen, dé jet-set stad, namen we een lunch.

Ik een krabben-soep, de chef een curryworst. Gewoon een bord lekkere soep, maar nog geen sneetje brood was erbij... Ik denk dat wij niet "prominent" genoeg waren ;-).

Een chique dame en heer hadden twee hondjes bij zich, die in een bolderkar werden meegevoerd. Op het terras mochten ze op het brede muurtje zitten om gevoerd te worden met kleine lekkernijen. Ja, ja, je ziet nog eens wat in een jet-set stad..

Kampen is duur! Dat zie je als er in een grote etalageruit slechts één paar schoenen staan. En het andere venster alleen een broekpak als trekpleister toont. Nee, geen prijskaartje te zien.

En dan al die Audi's, BMW's, Porches en cabriolets die de weinige wegen onder druk zetten en (veel te hard) door de stad en over de toegangsweg reden. Toch maar fijn dat het fietspad er lag, want fietsen in de stad was een uitdaging. 

We spaarden wat op de fietsbatterij; je moet immers ook nog terug. Vanaf Havneby tot aan de camping is ook nog eens 12 kilometer. 

Dat sparen was achteraf gezien helemaal niet nodig geweest. Het is er nogal vlak, zelfs door de duinen en op de terugweg hadden we nog steeds een driekwart volle "tank". Reikwijdte angst ;-) tja. 

Hier legt de veerpont aan in List. 

Terug op de camping ondervonden we dat het teveel was geweest voor de chef. Hij kon niet meer van de pijn. Nu zijn we weer thuis en het wordt echt een week lang rust houden!

Ik zelf doe het ook maar rustig aan deze week. Vannacht sliep ik bijna tien uur aan een stuk! Al die frisse lucht en die lange fietstocht. We zullen toch echt moeten leren dat we wat ouder zijn ....