Kerstavond

 24 december.

Alle winkels en restaurants zijn dicht. Het is stil op straat; geen auto's te zien of te horen. De kerstrust is hier nedergedaald. Drie dagen rust.

De flæskesteg (varkensroast met zwoerd) is gekerfd en gezouten. De rijstebrij staat koud en kan worden omgetoverd tot risalamande. De frambozen en kersensauzen staan klaar in de pannetjes en zo dadelijk doe ik de cadeautjes die meegaan naar het kerstfeest in de zak.

De rest van het eten maakt onze dochter. Het eten op kerstavond, hét kerstdiner is heel traditioneel. Kijk maar mee in de winkel...

eend of gans

en flæskesteg

Denen blijven thuis met kerst. Of bij familie. Of ergens waar mensen bij elkaar komen om gezamelijk kerst te vieren. Eenzamen, ouderen met of zonder familie, daklozen, vluchtelingen....

Kerstmis, midtwinter. Hier ter land vieren we nog steeds de oude vikingen (en boeren) Jul. Met eten en drinken.     

In het voorchristelijke Scandinavië werd midwinter gevierd met grote hoeveelheden sul (vlees), bier en mede .[11] De feesten werden jól (Oudnoors), Yule (Engels), juovla (Sami) en joulu (Fins) genoemd.  (Wikipedia)

Die kerstman met cadeautjes kwam pas veel later.

                                                      GLÆDELIG JUL!

Julen er hjerternes fest.

 

Ooit schreef Lise Nørgaard het boek "Julen er hjerternes fest" - vertaald -"Kerstmis is het feest der harten" en sindsdien is het een vaak gebruikte tekst in deze dagen. Je ziet het op kerstkaarten, in slogans, ja eigenlijk overal. Met de kerst denken veel mensen immers meer met hun hart dan anders. Dan kunnen zelfs oorlogen eventjes staken en vijanden elkaar een hand geven. 

Deze foto zag ik op FB. Veelzeggend...

Op de bovenste foto zie je een gevlochten hart. Die hangen hier overal, groot en klein en ook in de kerstboom. Je vlecht ze zelf. Wil je het ook proberen? Klik op deze link voor een skabeloon.

Ach, m'n haar!

Ik ben snip verkouden, dat zie je ook aan m'n haar. Het hangt in slierten, saai en triest. Niks mee te beginnen. Nou hoef ik gelukkig ook nergens heen waar er op mijn uiterlijk gelet wordt. Zelfs het sporten sloeg ik vandaag over.  

Gisteren waren dochter en ik in Vejle centrum voor wat laatste kerstcadeautjes. We schuifelden door de binnenstad over natte sneeuw. We dronken warme chocolademelk en "kaffe latte", kochten een paar dingen, keken rond en namen een zak bevroren æbleskiver mee voor thuis. 

Vrijdagavond mochten Sandra en ik mee als begeleider naar het kerst- en jubileumsfeest van de schiet-vereniging waar manlief en kleinzoon lid zijn. De uitslagen van de eerdere gehouden competitie werden bekend gemaakt en een aantal prijzen werden uitgereikt. De chef won een cadeaubon van 100 Dkr en Carl won er een van 500! Trots dat ie was! En daar bovenop kwam ook nog een prijs van ook weer 500 kronen te gebruiken in een speciaalzaak voor schietverenigingen. "Daar gaan we een geweerstandaard voor kopen" hoorde ik ze zeggen.

Er was voor ons allen een heerlijk en uitgebreid kerst-buffet met koffie en gebak na.                                    

Elke vereniging hier heeft een vlag waarop een bronzen plaatje met de naam van de club. Nieuwe verenigingsvlaggen worden altijd op Waldemarsdag (15 juni) overhandigd, de dag waarop volgens de legende de Dannebro, zo heet de Deense vlag uit de hemel viel en koning Waldemaar zegevierde. 

Die vlag stond natuurlijk in de zaal. 

Leuk vind ik het dat ze allebei zo'n plezier in deze sport hebben. Je moet er wel oog voor hebben....en geduld.

Weer terug in het gewone leven

Gelukkig maar; terug naar de dagelijkse - gewone - dingen. Wat fijn toch!

Ik schreef de rekening voor de rijvergoeding. Van een heel jaar! dus dat gaf wat extra centjes in de portemonnai, of nou ja, op de creditkaart. Ik had helemaal niet in de gaten dat ik een heel jaar vergoeding te goed had (van onze eigen zaak naar de privé rekening).  "Ordnung muss sein", nietwaar. We reden niet veel, vooral niet toen de corona ons nog in de greep had. Gelukkig had ik alles netjes in het kassaboek genoteerd, dus was het alleen een kwestie van edb werk. 

Zoals ik al schreef kocht ik hier en daar kerstcadeautjes en wonder boven wonder heb ik alles binnen, Ik hou erg veel van cadeautjes kopen maar vind het inpakken ervan een vervelende klus. 

Alles is ingepakt! Hoezee!

In de slaapkamer vond ik de laatste vlinder van het seizoen. Het arme beestje zocht de warmte op. Ik zette haar in het zonnetje op de vensterbank, maar vanmorgen lag ze dood op het matje. Dag vlinder...

De kerstboom staat, met de ster van Bethlehem in de top.  Ik zal dit weekend het stalletje naar beneden halen. Dat hoort immers bij mijn brabantse roots. De kerstkabouters kunnen zo langzaam aan de kast weer in.

Ik ging eindelijk weer naar het koor vandaag. De twee laatste vrijdagen zaten we in een van de ziekenhuizen, We zongen eerst een paar kerstliedjes en daarna was er koffie met veel verschillende kerstkoekjes en chocola, meegebracht door verschillende koorleden. Een van de heren gaf een soloconcert samen met onze dirigente. Ik vond het moedig. Het klonk niet allemaal even zuiver maar het verhaal erachter dat hij mij later vertelde was ontroerend. Hij had een paar jaar eerder een flinke beroerte gehad wat hem invalideerde. Hij moet weer leren lopen, zijn handen en hoofd leren gebruiken en opnieuw leren spreken. Eerst bij de spraaktherapeut, die hem na verloop van tijd aanraadde om te gaan zingen. Zo werd hij lid van het koor en heeft daarnaast ook nog een half uurtje zangles. Ik vind zoiets bewonderingswaardig en zoals ik schreef, moedig om een optreden aan te durven.

Ik ben snipverkouden. Misschien van al die ziekenhuizen (of gewoon in de supermarkt opgelopen). Het is hier ook zo kkkoud...brrr. De sneeuw kraakt onder je voeten en de auto moest vanmorgen twintig minuten met de moter aanstaan om te ontdooien. Vannacht nog echt koud, maar vanaf morgen wordt het warmer zegt de "meneer van het weer".

De tulpjes bij de supermarkt, die hier met de kerst op de graven van geliefden worden gezet piepten in hun potjes net boven de sneeuw uit. 

Grace

 

voor de operatie

De operatie is 100% geslaagd! Na lang wachten, want er kwamen nogal wat noodgevallen binnen, werd er een nieuwe pacemaker geplaatst, nu met drie leidingen naar het hart. Iets na tweeën werd hij geopereerd, om vier uur was hij terug op zijn kamertje. Het hart werd gecheckt, de pacemaker ook en op het laatst nog een røntgenfoto...toen mocht hij mee naar huis met een stevig en dik druk-verband om. Zoals je ziet op de foto waren onze kinders er allebei; lief, fijn, nee...echt heerlijk. Omdat hij rond etenstijd werd uitgeschreven en het toch een uurtje rijden van Odense naar Fredericia is, fietste onze zoon naar huis (hij woont in Odense) en bereidde snel wat warm eten. Dat was ook wel nodig, want de chef had in de laatste 24 uur niks meer gegeten. Hij viel bijna van z'n stokje. 

We waren wel moe en reden meteen na het eten op huis aan. Toen we bijna thuis waren begon het te sneeuwen, we waren net op tijd vertrokken. Nu wacht de genezing van de wond, het bijstellen van medicijnen en een regelmatige controle. We zijn erg dankbaar voor alles: de goede uitkomst, de goede hartafdeling van het OUH, de lieve kinderen, het meeleven van familie en vrienden 🙏 en van al mijn blog-maatjes!

13 december - Santa Lucia

Alweer de elfde..

De tijd gaat langzaam en snel. De afgelopen week ging met allerlei onderzoeken in de ziekenhuizen in de buurt, met bloedproeven bij de huisarts en wachten. Een week is zo voorbij maar wachten duurt lang. Dinsdag is de operatie van de chef en dan maar hopen dat er een vooruitgang in zicht is. Onze dochter gaat mee dinsdag, naar Odense. Fijn, want zoals ik al schreef, wachten duurt  lang. 

Er worden zo zoetjes aan ook kerstcadeautjes gekocht. In de winkels waar ik toch moet zijn, waar ik langs kom of via een webshop. Ik moet een lijstje gaan maken, anders weet ik dadelijk niet meer voor wie wat is. 💫. Oh ja, cadeaupapier niet vergeten en "til-og-fra" kaartjes.

Dat komt allemaal wel; als de operatie eerst maar voorbij is. 

Nee hoor, we zitten echt niet de hele dag te piekeren. Er wordt ook gewerkt, ha! Dat geeft afleiding en die drie stappen van de achterdeur naar de werkplaats zijn geen probleem.

Ik brei intussen warme sokken. De chef heeft van die steenkoude voeten en misschien helpen warme sokken. En ik heb iets in m'n handen bij TV kijken. Voetballen kijken? Nee, gelukkig niet. Het interesseert ons allebei niet. We streamen kerstfilms, thrillers en die goeie ouwe Barnaby ;-).  Oeps. m'n garen is op en de winkel gaat pas morgen open.

Gisteren gingen we naar de bioscoop, waar de film "De perfecte chef" (Goya winnaar en Oscar genomineerd) te zien was. De film was om 5 uur 's middags en van tevoren schoven we een kippetje  in de oven op 125 graden. De kip was klaar toen we thuis kwamen en ook nog eens heerlijk mals. Tja, kost natuurlijk weer energie. We gaan eens veranderen van elektriciteitsbedrijf. Ik vind deze die we nu hebben veel te duur. Ben benieuwd of we iets kunnen besparen bij het volgende bedrijf. Dat contract gaat per 16 januari in. Nu betalen we voor de dag-prijs, maar het waait niet!! en dus is elektriciteit DUUR.  En dat in een land waar het normaal altijd waait. 

We hebben wel sneeuw - en vorst - maar vandaag ook een bleek zonnetje!

Altijd in december...

....Als een illusie in rook opgaat....... 

Fairytale of NewYork

Gewoon even lekkere Ierse muziek.